អ្នកគាំទ្រក្រុមបាល់ទាត់ក្លឹប Aigleនៃក្រុង Menoua ដែលជាក្រុមបាល់ទាត់មួយស្ថិតក្នុងលំដាប់ទីពីរនៅប្រទេសកាមេរូន កំពុងអបអរសាទរកីឡាកររបស់ខ្លួនក្នុងអំឡុងពេលហ្វឹកហាត់។ កីឡាករ Emmanuel Koska ដែលមានវ័យ ៣១ឆ្នាំ គឺជាខ្សែប្រយុទ្ធមួយរូបនៃក្រុមបាលទាត់នេះ។
នាពេលថ្មីៗនេះ លោក Koska ទើបតែវិលត្រឡប់ពីប្រទេសថៃវិញ។ លោកបានលក់ដីកេរពីឪពុករបស់លោកសម្រាប់ចំណាយលើការធ្វើដំណើរ ប៉ុន្តែលោកបាននិយាយថា នៅពេលដែលលោកបានទៅដល់ទីនោះ ភ្នាក់ងាររបស់លោកមិនបានបង្ហាញខ្លួននោះទេ ហើយក្រុមបាល់ទាត់ដែលលោកនឹងទៅលេងឲ្យនោះ មិនបានទុកលោកឲ្យនៅនោះទេ។
ឥឡូវនេះ ក្រោយពេលត្រឡប់មកដល់ស្រុកកំណើតវិញ លោក Koska កំពុងជួបប្រទះការលំបាកក្នុងការរកប្រាក់ដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពខ្លួនឯងនិងក្រុមគ្រួសារ។
«យើងមិនទទួលបានកម្រៃច្រើនទេ បើយើងលេងបាល់ក្នុងកម្រិតក្នុងស្រុកនៅកាមេរូននេះ។ ជាទូទៅ នៅថ្ងៃចន្ទ មួយថ្ងៃបន្ទាប់ពីការប្រកួត កីឡាករអាចរកប្រាក់បាន ៧៥០ហ្រ្វង់ គឺប្រហែលមួយដុល្លារក្នុងការហ្វឹកហាត់មួយវគ្គ ហើយមិនមែនហ្វឹកហាត់រាល់ថ្ងៃនោះទេ»។
អ្នកវិភាគបាល់ទាត់កាមេរូន លោក Kizito Eloundou និយាយថា បញ្ហានេះជារឿងធម្មតាទៅហើយ។
លោកនិយាយថា កីឡាករកាមេរូនដែលមើលឃើញឱកាសរីកចម្រើនច្រើននៅក្រៅប្រទេស មានការលំបាកក្នុងការប្រជែងជាមួយនឹងកីឡាករដទៃទៀតដែលមានកំណត់ត្រាល្បីស្រាប់។ លោកបន្តថា ក្រុមបាល់ទាត់នៅក្រៅប្រទេសពិចារណាដំបូងបង្អស់ទៅលើកីឡាករដែលគេស្គាល់ស្រាប់ ហើយកីឡាករកាមេរូនជាច្រើនចុងក្រោយបានត្រឹមតែទៅធ្វើការជាអ្នកយាមនៅពេលយប់ ឬធ្វើការងារកំប៉ិកកំប៉ុកដើម្បីកម្រៃតិចតួចប៉ុណ្ណោះ។ នៅពេលដែលពួកគេត្រឡប់មកស្រុកកំណើតវិញ សមត្ថភាពនៅលើទីលានរបស់ពួកគេបានថមថយ ហើយគ្រូបង្វឹកក៏លែងចាប់អារម្មណ៍ទៀត។
សហព័ន្ធកីឡាករបាល់ទាត់អាជីពអន្តរជាតិបានបញ្ចេញនូវស្ថិតិដ៏គួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលមួយចំនួននៅក្នុងរបាយការណ៍វិភាគអំពីការងារសាកលដំបូងបង្អស់របស់ខ្លួន។ របាយការណ៍នេះបានសរសេរអំពីអ្វីដែលគេបានរកឃើញដោយសង្កត់ធ្ងន់លើស្ថានភាពការងារដែលងាយរងគ្រោះថ្នាក់ និងការរំលោភបំពានកិច្ចសន្យាដូចជាការពន្យារពេលបង់ប្រាក់ឲ្យកីឡាករ ដែលមូលហេតុទាំងនេះអាចធ្វើឲ្យកីឡាករងាយរងរបួសនិងប្រឈមនឹងការប្រកួតដែលកំណត់លទ្ធផលប្រកួតទុកជាមុន។
ប្រាក់ខែកីឡាករក៏មានចំនួនទាបជាងអ្វីដែលសាធារណជនតែងតែគិត នេះបើយោងទៅតាមសហព័ន្ធ FIFpro។ យោងតាមរបាយការណ៍នោះ ជិតបីភាគបួននៃកីឡាករនៅអាហ្វ្រិករកប្រាក់ចំណូលបានតិចជាង១.០០០ដុល្លារក្នុងមួយខែ។
លោក Joseph Embola គឺជាកីឡាករវ័យ២៤ឆ្នាំ មកពីក្លឹបបាល់ទាត់ Tonnerre Kalara ដែលជាក្លឹបបាល់ទាត់នៅកម្រិតកំពូល។
«នៅពេលដែលយើងលេងបាល់ទាត់ យើងមិនគិតពីលុយកាក់ឡើយ។ យើងគិតតែពីអនាគត ពីព្រោះប្រសិនបើយើងគិតពីលុយ វានឹងធ្វើឲ្យយើងបាក់ទឹកចិត្ត។ អ្នកអាចស្រមៃមើលថាតើស្ថានភាពរបស់យើងយ៉ាងម៉េចដែរ នៅពេលយើងលេងបាល់ប្រាំបួនខែដោយមិនទទួលបានកម្រៃអ្វីទាល់តែសោះ? ពួកគេជំពាក់ប្រាក់កម្រៃយើងអស់រយៈពេលប្រាំបួនខែមកហើយ។ វាពិតជាធ្វើឲ្យយើងបាក់ទឹកចិត្តខ្លាំងណាស់»។
គ្រូបង្វឹកបាល់ទាត់នៅកម្រិតកំពូល លោក Kazimir Makeh និយាយថា មានតែក្រុមបាល់ទាត់មួយចំនួនប៉ុណ្ណោះក្នុងចំណោមក្រុមបាល់ទាត់អាជីពចំនួន ១០០ នៅកាមេរូន ដែលបង់ប្រាក់ឈ្នួលដល់កីឡាកររបស់ខ្លួន។ ក្រុមដទៃទៀតត្រូវពឹងផ្អែកលើគ្រួសាររបស់ពួកគេ និងការឧបត្ថម្ភជ្រោមជ្រែងពីអ្នកគាំទ្រ។
លោកនិយាយថា ជាលទ្ធផលគឺថា បាល់ទាត់កាមេរូនខ្វះខាតយុវជនដែលគួរតែអាចធ្វើឲ្យការប្រកួតបាល់ទាត់មានភាពគួរឲ្យទាក់ទាញ ប្រកួតប្រជែង និងរស់រវើក។ លោកនិយាយថា នៅពេលយុវជនម្នាក់បង្ហាញសញ្ញាថានឹងក្លាយជាកីឡាករល្អម្នាក់ នោះគេនឹងត្រូវនាំទៅលេងឲ្យក្រុមបាល់ទាត់នៅក្រៅប្រទេស ដោយការសន្យាថានឹងបំពេញតម្រូវការផ្សេងៗឲ្យដល់កីឡាករនោះផ្ទាល់ក៏ដូចជាគ្រួសាររបស់គេ។ លោកបន្តថា ដូច្នេះកីឡាករសុខចិត្តជ្រើសយកការផ្សងព្រេង។
ដើម្បីរក្សាកីឡាករមានទេពកោសល្យល្អៗ សហព័ន្ធបាល់ទាត់កាមេរូនកំពុងតែស្វែងការឧបត្ថម្ភពីក្រុមហ៊ុនផ្សេងៗ ដើម្បីឲ្យខ្លួនមានលទ្ធភាពបន្ថែមប្រាក់ទៅលើប្រាក់ឧបត្ថម្ភ៥លានហ្វ្រង់ ដែលស្មើនឹង៩.០០០ដុល្លារ ដែលសហព័ន្ធត្រូវចំណាយទៅឲ្យក្រុមបាល់ទាត់ផ្សេងៗជារៀងរាល់ឆ្នាំ៕
ប្រែសម្រួលដោយ ណឹម សុភ័ក្រ្តបញ្ញា
