អង្គការពលកម្មអន្តរជាតិរបស់អង្គការសហប្រជាជាតិ ដែលហៅកាត់ថា ILO បានជំរុញរដ្ឋាភិបាលនានានៅទូទាំងពិភពលោក ឱ្យផ្តល់កិច្ចការពារខាងសង្គម និងការគាំទ្រខាងសេដ្ឋកិច្ចដល់កម្មករចំណាកស្រុក ស្របពេលដែលកម្មករទាំងនេះរាប់សិបលាននាក់ បានវិលត្រឡប់ទៅប្រទេសពួកគេវិញដោយគ្មានការងារធ្វើ និងរស់នៅក្នុងភាពក្រីក្រ ដោយសារតែវិបត្តិជំងឺកូវីដ១៩។
ស្របពេលដែលការរឹតត្បិតសកម្មភាពសង្គមទាក់ទិននឹងវិបត្តិជំងឺកូវីដ១៩ ត្រូវបានដកចេញ កម្មករចំណាកស្រុកត្រូវធ្វើមាតុភូមិនិវត្តន៍ទៅកាន់ប្រទេសកំណើតរបស់ពួកគេវិញ ដែលមានសេដ្ឋកិច្ចទន់ខ្សោយ ឬ ក៏ត្រូវជាប់គាំងនៅក្នុងប្រទេសដែលពួកគេធ្វើការដោយមានប្រាក់កាសមានកម្រិត នៅពេលដែលក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេជួបការលំបាកផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុដោយសារពួកគេមិនមានប្រាក់ផ្ញើទៅឲ្យ។ នេះបើយោងតាមការបញ្ជាក់របស់អង្គការ ILO នៅក្នុងរបាយការណ៍មួយដែលបានចេញផ្សាយកាលពីថ្ងៃទី ២៤ ខែមិថុនាកន្លងទៅនេះ។
អង្គការ ILO បានបញ្ជាក់ថា មានកម្មករចំណាកស្រុកប្រមាណ ១៦៤ លាននាក់នៅទូទាំងពិភពលោក ហើយជិតពាក់កណ្តាលនៃចំនួននេះ ជាស្ត្រី ដែលមានចំនួន ៤,៧% នៃកម្លាំងពលកម្មសរុបនៅលើពិភពលោក។
កម្មករចំណាកស្រុកជាច្រើន បានធ្វើការនៅក្នុងវិស័យដែលត្រូវបានចាត់ទុកថាចាំបាច់ដូចជាផ្នែកសុខាភិបាល ការដឹកជញ្ជូន និងកសិកម្មជាដើម។
លោក Guy Ryder អគ្គនាយកនៃអង្គការ ILO បានបញ្ជាក់នៅក្នុងសេចក្តីថ្លែងការណ៍មួយតាមវីដេអូថា៖
«ស្ត្រីនិងបុរសដែលជាកម្មករចំណាកស្រុក និងជាជនភៀសខ្លួន ដែលកំពុងបំពេញការងារ ស្ថិតក្នុងចំណោមអ្នកដែលរងគ្រោះខ្លាំងបំផុតដោយសារការរាតត្បាតជាសាកលនៃជំងឺកូវីដ១៩»។
លោកបានថ្លែងថា កម្មករចំណាកស្រុកដែលរស់នៅក្នុងផ្ទះ មានមនុស្សច្រើន ឬ ក៏អ្នកដែលមានការងារធ្វើបណ្តោះអាសន្នដោយបានប្រាក់ឈ្នួលទាប ប្រឈមនឹងហានិភ័យខ្ពស់ក្នុងការឆ្លងវីរុស ក៏ប៉ុន្តែជាញឹកញយមិនមានលទ្ធភាពទទួលបានការធ្វើតេស្ត ឬ ក៏ការព្យាបាលនោះទេ។
លោក Ryder បានបន្ថែមថា សូម្បីតែអ្នកដែលធ្វើការងារចាំបាច់នានានៅក្នុងផ្នែកសុខាភិបាល ផ្នែកកសិកម្ម និងផ្នែកផ្សេងៗទៀត ជារឿយៗត្រូវបានផាត់ចេញពីការការពារខាងសង្គមកិច្ច និងការគាំទ្រខាងសេដ្ឋកិច្ច។
អ្នកស្រី Manuela Tomei ប្រធានផ្នែកលក្ខខណ្ឌការងារ និងសមភាពនៃអង្គការ ILO បាននិយាយថា៖ «នេះជាវិបត្តិជាន់លើវិបត្តិដែលអាចកើតឡើង»។
នៅក្នុងរបាយការណ៍នេះ អង្គការ ILO បានរៀបរាប់អំពីបញ្ហាសង្គមកិច្ចនិងសេដ្ឋកិច្ចធ្ងន់ធ្ងរ។ សេចក្តីរាយការណ៍នេះបញ្ជាក់ថា ប្រទេសភាគច្រើនរបស់កម្មករចំណាកស្រុកមានវិសាលភាពមានកម្រិតក្នុងការធ្វើសមាហរណកម្មពួកគេឡើងវិញទៅក្នុងសង្គម ហើយគ្មានប្រព័ន្ធនិងគោលនយោបាយសម្រាប់ការធ្វើចំណាកស្រុកខាងពលកម្មប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពនោះទេ។
អ្នកស្រី Michelle Leighton ប្រធានផ្នែកចំណាកស្រុកខាងពលកម្មនៃអង្គការ ILOបាននិយាយថា កម្មករចំណាកស្រុកជិតមួយលាននាក់បានវិលត្រឡប់ទៅប្រទេសកំណើតរបស់ពួកគេវិញនៅទ្វីបអាស៊ីខាងត្បូង។ ចំណែកឯរដ្ឋាភិបាលអេត្យូពីវិញ រំពឹងថា កម្មករចំណាកស្រុកពី ២ សែន ទៅ ៥ សែននាក់នឹងវិលត្រឡប់ទៅកាន់ប្រទេសនេះវិញនៅត្រឹមចុងឆ្នាំនេះ។
អ្នកស្រី Leighton បានថ្លែងថា កម្មករចំណាកស្រុកទាំងនេះជារឿយៗ នាំយកជំនាញ ភាពប៉ិនប្រសប់ ហើយក្នុងករណីខ្លះនឹងនាំយកថវិកាទៅកាន់ប្រទេសកំណើតរបស់ពួកគេវិញ ហើយទាំងនេះ ប្រសិនបើប្រើប្រាស់បានត្រឹមត្រូវ គឺអាចផ្ដល់ប្រយោជន៏ដល់សេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសពួកគេ។
អ្នកស្រី Leighton បានបន្ថែមដូច្នេះថា៖ «ប្រសិនបើមានគោលនយោបាយត្រឹមត្រូវ ការវិលត្រឡប់របស់កម្មករចំណាកស្រុកទាំងនេះទៅកាន់ប្រទេសរបស់ពួកគេវិញ អាចត្រូវបង្វែរទៅជាប្រភពធនធានមួយសម្រាប់ធ្វើឱ្យសេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសពួកគេប្រសើរឡើងវិញ»។
អង្គការ ILO បានស្នើថា គន្លឹះនៃការបើកចំហសក្តានុពលនេះ អាស្រ័យលើការបង្កើតឱ្យមាននូវ «ការវិលត្រឡប់របស់កម្មករទាំងនោះដោយមានរបៀបរៀបរយផ្អែកលើសិទ្ធិមនុស្ស និងប្រព័ន្ធធ្វើសមាហរណកម្មឡើងវិញ ក៏ដូចជាលទ្ធភាពទទួលបានការការពារខាងសង្គមកិច្ច និងការទទួលស្គាល់នូវជំនាញរបស់ពួកគេឱ្យបានត្រឹមត្រូវ»៕
ប្រែសម្រួលដោយលោក ឈឹម សុមេធ
