គម្រោងផ្តល់ឱកាសឲ្យសិស្សស្រីបានសិក្សា ឬហៅថា Let Girls Learn Initiative ដែលជាគំនិតផ្តួចផ្តើមរបស់សេតវិមានមានគោលបំណងផ្តល់ឱកាសឲ្យក្មេងស្រី និងស្ត្រីចំនួន៦២លាននាក់នៅទូទាំងពិភពលោកបានទទួលការអប់រំសិក្សា។ លោកស្រី Michelle Obama ភរិយារបស់លោកប្រធានាធិបតីសហរដ្ឋអាមេរិក បានធ្វើដំណើរមកខេត្តសៀមរាបនៃប្រទេសកម្ពុជា ដើម្បីលើកកម្ពស់គម្រោង Let Girls Learn នេះ។ សិស្សស្រីកម្ពុជាជាច្រើននាក់ប្តេជ្ញាចិត្តខិតខំរៀនសូត្រ ដើម្បីកសាងប្រទេសជាតិ។
សិស្សស្រីនៃវិទ្យាល័យអង្គរ ខេត្តសៀមរាប ឲ្យដឹងថា ពួកគេទទួលស្គាល់ពីតម្លៃនៃគម្រោងផ្តល់ឱកាសឲ្យសិស្សស្រីបានសិក្សា ឬហៅថា «Let Girls Learn» ដែលជាគំនិតផ្តួចផ្តើមរបស់សេតវិមាន និងលោកស្រី Michelle Obama ភរិយាប្រធានាធិបតីសហរដ្ឋអាមេរិក ហើយសិស្សស្រីជាច្រើននាក់បានត្រៀមខ្លួនជាស្រេចដើម្បីចូលរួមក្នុងគម្រោងនេះ។
សិស្សស្រីឈ្មោះ សៀន សិលា រៀនថ្នាក់ទី១០ នៃវិទ្យាល័យអង្គរ បាននិយាយបន្ទាប់ពីនាងបានរត់លេងជាមួយនឹងមិត្តភ័ក្តិថា សាលារៀនមានសារៈសំខាន់។
«ព្រោះសាលាគឺជាផ្នែកមួយដែលអប់រំមនុស្សទូទៅឲ្យទទួលបានចំណេះដឹងច្រើន»។
សិលា បាននិយាយថា ប្អូនបានត្រៀមខ្លួនជាស្រេចប្រឈមនឹងបញ្ហាគ្រប់យ៉ាងទាំងអស់ ដើម្បីសម្រេចគោលដៅរបស់នាង។ សិលា ក៏ដឹងថា នាងត្រូវតែតស៊ូ បើទោះបីជាជោគជ័យមិនទាន់ប្រាកដប្រជាសម្រាប់នាងក៏ដោយ។
សិលា និយាយថា៖
«ខ្ញុំចង់ក្លាយជាអ្នកធ្វើការនៅធនាគារ។ ខ្ញុំកំព្រាឪពុកម្តាយ ហើយខ្ញុំរស់នៅជាមួយគេ។ ខ្ញុំត្រូវខំរៀន ត្រូវជំនះគ្រប់ឧបសគ្គដែលខ្ញុំមាន ព្រោះថាខ្ញុំបានជំនះតាំងពីតូចមកហើយ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំត្រូវតែជំនះរហូតដល់បានសម្រេចគោលដៅរបស់ខ្ញុំ»។
គម្រោងផ្តល់ឱកាសឲ្យសិស្សស្រីបានសិក្សា ឬ «Let Girls Learn» មានគោលបំណងលុបបំបាត់រាល់ឧបសគ្គនៅតាមសហគមន៍ ដើម្បីឲ្យកេ្មងស្រីបានទទួលការអប់រំ។ លោកស្រី Michelle Obama កំពុងស្ថិតនៅប្រទេសកម្ពុជា ដើម្បីលើកចាប់ផ្តើមគម្រោងផ្តួចផ្តើមនេះ ដែលអនុវត្តនៅក្នុងប្រទេសចំនួន១១នៅទូទាំងពិភពលោក។ លោកស្រី Michelle Obama បាននិយាយទៅកាន់សិស្សស្រីមួយក្រុមនៃវិទ្យាល័យ ហ៊ុន សែន ប្រាសាទបាគង អំពីគោលបំណងនៃគម្រោងនេះដើម្បីគាំទ្រសិស្សស្រីគ្រប់រូបទាំងអស់ឲ្យបានសិក្សា។
លោកស្រី Michelle Obama មានប្រសាសន៍ថា៖
«ខ្ញុំដឹងថា អ្វីដែលក្មួយៗកំពុងតែធ្វើមិនមែនជារឿងងាយស្រួលនោះទេ។ ខ្ញុំក៏ដឹងថា ពេលខ្លះក្មួយៗមានការលំបាកក្នុងការរៀនសូត្រ ព្រោះវាមិនមែនជារឿងងាយស្រួលទេ ដែលក្មួយៗត្រូវជួយឪពុកម្តាយ និងក្រុមគ្រួសារធ្វើស្រែចម្ការ ជួយកិច្ចការផ្ទះ ហើយត្រូវជិះកង់ ជិះម៉ូតូរយៈពេលមួយម៉ោង មកសាលារៀន ដើម្បីខំប្រឹងរៀនសូត្រឲ្យបានពូកែ។ ខ្ញុំដឹងថា ទាំងអស់នេះមិនមែនជាកិច្ចការងាយស្រួលនោះទេ។ ក៏ប៉ុន្តែ អ្វីដែលសំខាន់បំផុតដែលក្មួយៗទាំងអស់គ្នាត្រូវដឹងនោះ គឺថា ក្មួយៗទាំងអស់គ្នាមករៀន ដើម្បីបង្ហាញមនុស្សគ្រប់គ្នា ថាក្មួយៗឆ្លាត រឹងមាំ និងមានសមត្ថភាព»។
សម្រាប់សិស្សស្រីនៅវិទ្យាល័យអង្គរវិញ អ្វីដែលលោកស្រី Michelle Obama បានលើកឡើងគឺជាកត្តាលើកទឹកចិត្តមួយបន្ថែមទៀត។ សម្រាប់ពួកគេ ចំណេះដឹងគឺពិតជាមានតម្លៃណាស់ បើទោះបីជាពួកគេមិនច្បាស់ថាត្រូវស្វែងរកចំណេះដឹងដ៏មានតម្លៃនោះតាមមធ្យោបាយណាក៏ដោយ។
វុទ្ធី គីមអ៊ាង រៀនថ្នាក់ទី៨ និយាយអំពីសារៈសំខាន់នៃសាលារៀនថា៖
«ព្រោះវាធ្វើឲ្យសិស្សទាំងអស់មានចំណេះដឹង ព្រោះទៅថ្ងៃអនាគត យើងអាចរកប្រាក់មកចញ្ចិមគ្រួសារបាន»។
មិត្តភ័ក្តិរបស់គីមអ៊ាង ដែលមានឈ្មោះថា កេង សុម៉ារី បាននិយាយថា នាពេលអនាគត នាងមិនច្បាស់ថា នាងចង់ក្លាយជាគ្រូពេទ្យ ឬតារាទេ ក៏ប៉ុន្តែ នាងដឹងច្បាស់ថា នាងត្រូវការការអប់រំ ដើម្បីសម្រេចអាជីពនាពេលអនាគតរបស់នាង។
សុម៉ារី និយាយថា៖
«ខ្ញុំរាល់ថ្ងៃមិនសូវប្រាកដដែរ។ ខ្ញុំចង់ក្លាយជាពេទ្យបន្តិច និងតារាបន្តិច។ បើខ្ញុំមិនមកសាលារៀន ខ្ញុំមិនអាចចេះអក្សរ ហើយបើមិនចេះអក្សរ នោះខ្ញុំមិនអាចក្លាយជាតារាបានទេ»។
សិស្សស្រីផ្សេងៗទៀតក៏យល់ឃើញដូច សុម៉ារីដែរ គឺថា ការសិក្សារៀនសូត្រគឺពិតជាមានសារៈសំខាន់ណាស់។
ទួន ស្រីនៀត អាយុ១៣ឆ្នាំ បាននិយាយថា៖
«បើមិនមានចំណេះ យើងនឹងល្ងង់ ហើយពិតជាពិបាករកការងារធ្វើ»។
ចំណែកឯជា ស្រីទូច អាយុ១២ឆ្នាំ បាននិយាយថា៖
«ចំណេះដឹងគឺមានសារៈសំខាន់ ជាពិសេសគឺសម្រាប់ក្មេងស្រី ដូចជារូបខ្ញុំតែម្តង ពីព្រោះការសិក្សាអាចជួយឲ្យយើងមានអនាគតភ្លឺស្វាង។ ហើយបើយើងមានចំណេះដឹងជ្រៅជ្រះ យើងថែមទាំងជួយដល់ប្រទេសជាតិយើងបាន»។
យ៉ាងណាមិញ ការបន្តការសិក្សារបស់សិស្សស្រីជួបនឹងកត្តាប្រឈមជាច្រើន ដូចជា ប្រពៃណីក្នុងគ្រួសារដែលទុកឲ្យក្មេងស្រីនៅផ្ទះ ហើយបញ្ជូនក្មេងប្រុសឲ្យទៅសាលារៀន ភាពក្រីក្រ និងការចេញទៅរកការងារធ្វើដើម្បីប្រាក់ចំណូលជាដើម។ បញ្ហាទាំងអស់បានបណ្តាលឲ្យសិស្សស្រីជាច្រើនបោះបង់ការសិក្សា។ ក៏ប៉ុន្តែ កាលពីថ្ងៃសៅរ៍ ទី២១កន្លងទៅនេះ លោកស្រី Michelle Obama បានលើកឡើងថា សិស្សស្រីទាំងអស់មិនត្រូវអស់សង្ឃឹមដាច់ខាត។
លោកស្រី Michelle Obama ថា៖
«មនុស្សជាច្រើននឹងមិនសប្បាយចិត្តប៉ុន្មានទេ នៅពេលដែលឃើញក្មួយៗទាំងអស់គ្នាមានភាពវៃឆ្លាត រឹងមាំ និងមានសមត្ថភាព។ បញ្ហានេះបានកើតឡើងលើរូបខ្ញុំ កាលពីខ្ញុំនៅក្មេងដូចក្មួយដែរ។ មានមនុស្សមួយចំនួនបានប្រាប់ខ្ញុំថា ខ្ញុំមិនឆ្លាតទេ ហើយខ្ញុំមិនអាចបន្តការសិក្សានៅសាកលវិទ្យាល័យ និងរៀនផ្នែកច្បាប់បានទេ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំមិនខ្វល់ពីអ្វីដែលអ្នកទាំងនោះបាននិយាយនោះទេ។ ហើយខ្ញុំចង់ឲ្យក្មួយទាំងអស់គ្នា កុំខ្វល់ពីអ្វីដែលអ្នកទាំងអស់នោះនិយាយទិតៀន»៕
ប្រែសម្រួលដោយ ទែន សុខស្រីនិត