ខណៈដែលទីក្រុង Cape Town នៃប្រទេសអាហ្វ្រិកខាងត្បូងបានធ្វើឲ្យមានការយកចិត្តទុកដាក់ពីអន្តរជាតិ នៅពេលដែលទីក្រុងនោះបានព្រមានថា ទីក្រុងនោះអាចអស់ទឹកនៅឆ្នាំនេះ អង្គការសប្បុរសធម៌អន្តរជាតិមួយបានផ្តោតលើការផ្គត់ផ្គង់ទឹកបានប្រាប់ឲ្យដឹងថា ភាពរាំងស្ងួត «ដែលធ្វើឲ្យអស់ទឹកបន្តិចម្តងៗ» បានធ្វើឲ្យមានការបំផ្លិចបំផ្លាញកាន់តែអាក្រក់ឡើងនៅក្នុងផ្នែកនានានៃទ្វីបអាហ្វ្រិក។
លោកJonathan Farr ដឹកនាំការងារស្តីពីសន្តិសុខទឹកសម្រាប់អង្គការ Water Aid ជាអង្គការមួយដែលធ្វើការដើម្បីនាំទឹកស្អាតទៅកាន់សហគមន៍ក្រីក្រខ្លះរបស់ពិភពលោក រួមមានតំបន់អាហ្វ្រិកខាងត្បូងផង។
លោកFarr បាននិយាយថា៖ «យើងត្រូវតែចងចាំថា មានមនុស្ស៨៤៤លាននាក់រួចហើយនៅក្នុងពិភពលោកមិនមានទឹកប្រើប្រាស់។ មនុស្សជាង៨លាននាក់នៃមនុស្សទាំងនោះរស់នៅក្នុងប្រទេសអាហ្វ្រិកខាងត្បូង»។
លោក Farr បាននិយាយទៀតថា អាកាសធាតុ El Nino បានបណ្តាលឲ្យមានវិបត្តិទឹកនៅទូទាំងតំបន់អាហ្វ្រិកខាងត្បូងចាប់តាំងពីឆ្នាំ២០១៥នោះកំពុងធ្វើឲ្យមានការរាំងស្ងួតដ៏អាក្រក់បំផុតនៅក្នុងតំបន់ក្នុងរយៈពេល៣៥ឆ្នាំ។
លោកបាននិយាយថា៖ «នៅដើមឆ្នាំទៅ អាកាសធាតុនេះបានធ្វើឲ្យមនុស្សប្រហែល៤១លាននាក់ក្នុងប្រទេសមួយចំនួនរងគ្រោះ រួមមានប្រទេសម៉ូសំប៊ិក ម៉ាដាហ្គាស្កា ម៉ាឡាវី សំប៊ីហើយជាការពិតប្រទេសអាហ្វ្រិកខាងត្បូង»។
ហើយទីកន្លែងទាំងនោះខ្លះបានស្ថិតក្នុងទ្រង់ទ្រាយអាក្រក់ជាងទីក្រុង Cape Town នៃប្រទេសអាហ្វ្រិកខាងត្បូង។
លោក Farr និយាយទៀតថា៖ «នៅឆ្នាំ២០១៦ រដ្ឋាភិបាលម៉ាដាហ្គាស្កាបានប្រកាសស្ថានភាពគ្រាអាសន្ននៅតំបន់ខាងត្បូងនៃប្រទេសនោះដែលមានពលរដ្ឋជិត១លាននាក់កំពុងប្រឈមកម្រិតនៃការអត់ឃ្លានដ៏គួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើល។ កាលពីខែមេសា ឆ្នាំទៅ ប្រធានាធិបតីនៃប្រទេសម៉ាឡាវីក៏បានប្រកាសស្ថានភាពមហន្តរាយទូទាំងប្រទេសដោយមានតំបន់ចំនួន២៥នៃតំបន់ទាំងអស់ចំនួន២៨ក្នុងប្រទេសបានខ្វះខាតម្ហូបអាហារយ៉ាងខ្លាំងដែលទាក់ទិននឹងការរាំងស្ងួត»។
នៅខែកុម្ភៈ ប្រទេសម៉ូសំប៊ិកបានកាត់បន្ថយការផ្គត់ផ្គង់ទឹកជាងពាក់កណ្តាលសម្រាប់ពួកអ្នកប្រើប្រាស់ក្នុងទីក្រុង Maputoដែលជារដ្ឋធានីរបស់ខ្លួន ទោះបី បទបញ្ជានោះបានត្រូវលុបចោលនៅខែមេសាក៏ដោយ។
ក៏ប៉ុន្តែ សន្តិសុខបានទទួលរងការគំរាមកំហែងនៅទូទាំងទ្វីបអាហ្វ្រិកហើយមិនមែនពីព្រោះតែអាកាសធាតុកាន់តែក្តៅនិងរាំងស្ងួតកាន់ខ្លាំងឡើងៗទេ។
លោក Farr បាននិយាយទៀតថា៖ «មនុស្សជាច្រើនកំពុងផ្លាស់ទីលំនៅពីសហ គមន៍នៅទីជនបទទៅកាន់ទីក្រុងនានា។ ទីក្រុងមិនបានត្រៀមលក្ខណៈសម្រាប់ការហូរចូលរបស់មនុស្សដ៏ច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់នោះទេ ដូច្នេះនេះជាការកើនឡើងនូវតម្រូវការទឹក ក៏ប៉ុន្តែនៅក្នុងតំបន់តូចមួយ។ ដូច្នេះការណ៍នេះមានន័យថា មានសម្ពាធយ៉ាងខ្លាំងជាពិសេសលើអាងទឹក។ ពួកអាជ្ញាធរដែលឆ្លើយតបបានយ៉ាងល្អកំពុងដោះស្រាយបញ្ហានោះប្រកបដោយការយកចិត្តទុកដាក់។
ក្នុងប្រទេសជាច្រើននៃតំបន់អាហ្វ្រិកខាងត្បូង ទឹកបានត្រូវបាត់បង់ដោយសារហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធមិនល្អ ខ្វះការថែទាំនិងអ្នកប្រើប្រាស់ទឹកខុសច្បាប់។ ហើយលោក Farr បាននិយាយទៀតថា រដ្ឋាភិបាលជាច្រើនមិនបានប្រមូលថ្លៃការប្រើទឹកឲ្យមានប្រសិទ្ធិភាព ដូច្នេះពួកគេខ្វះខាតប្រាក់ដើម្បីថែរក្សានិងពង្រីកប្រព័ន្ធផ្គត់ផ្គង់ទឹក។
អង្គការរបស់លោក Farr ធ្វើកិច្ចសហប្រតិបត្តិការជាមួយរដ្ឋាភិបាល វិស្វករនិង ស្ថាបត្យករដើម្បីវាយតម្លៃពីការគំរាមកំហែងដល់ការផ្គត់ផ្គង់ទឹក តាំងពីហេដ្ឋារច នាសម្ព័ន្ធធ្លុះធ្លាយដល់ការធ្វើឲ្យប្រសើរឡើងនូវគុណភាពទឹក។
អង្គការនោះក៏ជួយស្ថាបនាហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធដែលអាចធ្វើបានដូចជានៅទីក្រុង Maputoដែរ។ អង្គការនោះកំពុងជួយប្រជាពលរដ្ឋម៉ូសំប៊ិកស្តារឡើងវិញនូវអាងទឹកដែលគេមិនបានប្រើប្រាស់នៅជិតទីក្រុងនោះ៕
ប្រែសម្រួលដោយ ជឹង ប៉ូជីន
