កំណត់និពន្ធ៖ សហគ្រិនស្រ្តីឆ្នើម កញ្ញាថូង ធីតា នៃសហគ្រាសផលិតអំបិលធម្មជាតិ ក្នុងខេត្តកំពត ថូង អ៊ិនធឺប្រៃស៍(Thaung Enterprise) និងម្ចាស់ពានរង្វាន់សហគ្រិនវ័យក្មេងកម្ពុជា កាលពីឆ្នាំ២០១៨ មានសុទិដ្ឋិនិយមថាអាចនឹងប្រមូលផលអំបិលបានច្រើននៅក្នុងឆ្នាំ ២០១៩ នេះដោយសារអាកាសធាតុហាក់ដូចជាអំណោយផលខ្លាំងជាងឆ្នាំទៅមិញ។ សហគ្រិនផលិតអំបិលធម្មជាតិឆ្នើមរូបនេះបានផ្តល់កិច្ចសម្ភាសន៍ផ្ទាល់ជាមួយ VOA ពិភាក្សាលម្អិតពីផលិតផលអំបិលធម្មជាតិរបស់កម្ពុជា និងការប្រឈមរបស់សហគ្រាសផលិតអំបិលធម្មជាតិនៅក្នុងខេត្តកំពត។
VOA៖ ច៎ា សូមជម្រាបសួរកញ្ញា ថូង ធីតា ម្ចាស់សហគ្រាសផលិតអំបិលធម្មជាតិនៅខេត្តកំពតដែលមានឈ្មោះថា ថូង អ៊ិនធឺប្រៃស៍(Thaung Enterprise)។ ច៎ា អ៊ីចឹងកញ្ញា អាចជួយរៀបរាប់ត្រួសៗបានទេអំពីសហគ្រាសផលិតអំបិលរបស់កញ្ញា ហើយជារៀងរាល់ខែតើសហគ្រាសអាចផលិតអំបិលដាក់លក់នៅទីផ្សារបានប៉ុន្មាន?
ថូង ធីតា៖ ចា៎ អរគុណមែនទេ។ ជាក់ស្តែងសហគ្រាស ថូង អ៊ិនធឺប្រៃស៍ របស់នាងខ្ញុំគឺត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅចុងឆ្នាំ២០១៦ ដែលបើគិតទៅមកពេលបច្ចុប្បន្ននេះវាគិតទៅប្រហែលពីរឆ្នាំហើយ ដែលសហគ្រាសរបស់នាងខ្ញុំហ្នឹងគឺផ្តើមចេញពីការបម្លែងខ្លួន ចេញពីគេហៅថាអាជីវកម្មបែបគ្រួសារ មកធ្វើជាសហគ្រាសមួយគេហៅថាសហគ្រាសធុនតូច និងមធ្យមមួយក្នុងការផលិតអំបិលមួយដែលប្រកបដោយអនាម័យនិងស្តង់ដារមួយដែលយើងធ្វើការប្រកួតប្រជែងទាំងទីផ្សារថ្នាក់ជាតិនិងអន្តរជាតិ។ ហើយសម្រាប់ការផលិតរបស់ ថូង អ៊ិនធឺប្រៃស៍គឺយើងផលិតនូវអំបិលមួយ ដោយយើងយកការផលិតអំបិលបែបធម្មជាតិមកធ្វើការច្នៃ មានន័យថាមកលាងសម្អាត មកធ្វើការរើសសម្អាត មកធ្វើការវេចខ្ចប់មួយដែលមានអនាម័យនិងស្តង់ដារមួយសម្រាប់ការផ្គត់ផ្គង់នៅថ្នាក់ជាតិនិងអន្តរជាតិ។
ជាទូទៅ សម្រាប់ជាមធ្យមយើងអាចផលិតនូវអំបិលក្រួសប្រហែលជាបានពី៣ពាន់តោនទៅប្រាំពាន់តោនក្នុងមួយឆ្នាំ ដោយសារតែយើងមានស្រែអំបិលផ្ទាល់ខ្លួនយើងហើយក៏យើងធ្វើការជាមួយកសិករនៅជុំវិញខ្លួនហ្នឹងផងដែរ។ ហើយការធ្វើអាជីវកម្មនេះយើងចាប់ផ្តើម Project (គម្រោង) ដំបូងគឺយើងធ្វើការចាប់ផ្តើមនៅតំបន់មណ្ឌលត្រើយកោះដែលជាតំបន់ផលិតអំបិលល្អជាងគេនៅក្នុងរវាងខេត្តកំពតនិងកែបយើងផងដែរ។
VOA៖ រវាងឆ្នាំ២០១៧និងឆ្នាំ២០១៨តើវាមានការកើនឡើងឬក៏ថយចុះ?
ថូង ធីតា៖ ការផលិតអំបិលនៅក្នុងឆ្នាំ២០១៧ និង២០១៨ នេះគឺយើងឃើញមានការប្រែប្រួលបន្តិចដោយសារតែឆ្នាំ២០១៧ គឺយើងធ្វើផលិតបានច្រើនទៅតាមទំហំដីស្រែក៏ដូចជាលទ្ធភាពដែលយើងផលិតជារៀងរាល់ឆ្នាំ។ ប៉ុន្តែសម្រាប់២០១៨ នេះវាមានបញ្ហាមួយចំនួនដោយសារ អាកាសធាតុប្រែប្រួល វាធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់ការផលិតសម្រាប់ឆ្នាំ២០១៨ទាំងមូលតែម្តង។ និយាយទៅដោយសារមានភ្លៀងធ្លាក់ច្រើនដែលធ្វើឲ្យប្រជាកសិករយើងជាពិសេសខាង ថូង អ៊ិនធឺប្រៃស៍ ក៏ពិបាកផលិតនូវអំបិលធម្មជាតិដែរ។ ប៉ុន្តែយើងនៅមានស្តុកមួយចំនួនពីឆ្នាំ២០១៧ ដែលយើងអាចធ្វើការផ្គត់ផ្គង់នៅក្នុងទីផ្សារបាន។
VOA៖ អ៊ីចឹង សម្រាប់ឆ្នាំ២០១៩ នេះតើកញ្ញាមានដំណោះស្រាយយ៉ាងណាដើម្បីផ្គត់ផ្គង់តម្រូវការទីផ្សារ?
ថូង ធីតា៖ ច៎ា ការពិតដោយសារការចាប់ផ្តើមឆ្នាំ២០១៩ នេះយើងធ្វើការផលិតហើយតាំងពីខែ០៩ខែ១០ ហើយខែដែលយើងអាចប្រមូលផលបានគឺចាប់ផ្តើមពីខែ០១នេះទៅ ទៅដល់ខែ០៤ ហើយឥឡូវនេះយើងឃើញអាកាសធាតុដូចជាអំណោយផល មានន័យថាសង្ឃឹមថាយើងនឹងអាចប្រមូលបានទៅតាមទំហំឬក៏ ទៅតាមចំនួនដែលយើងកំណត់ថាតើឆ្នាំនេះយើងនឹងផលិតបានប៉ុន្មានតោនដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ទីផ្សារនៅក្នុងស្រុកផងដែរសម្រាប់សហគ្រាស ថូង អ៊ីនធឺប្រៃស៏របស់យើង។
VOA៖ តើអំបិលធម្មជាតិនិងអំបិលឧស្សាហកម្មហ្នឹងវាមានភាពខុសគ្នាយ៉ាងណាខ្លះ?
ថូង ធីតា៖ វាខុសប្លែកជាមួយនឹងអំបិលគេហៅថាអំបិលរោងចក្រ ឬអំបិលកែច្នៃ ដោយសារអំបិលធម្មជាតិរបស់យើងទាំងអស់មានផ្ទុកសារធាតុចិញ្ចឹមច្រើនមែនទែនរហូតដល់៨០មុខជាង ដែលសារធាតុចិញ្ចឹមទាំងអស់គឺផ្តល់សារសំខាន់មែនទែនសម្រាប់សារពាង្គកាយក៏ដូចជាកោសិកាផ្សេងៗដែលសារពាង្គកាយរបស់យើងត្រូវការចាំបាច់ជាប្រចាំ។ ហើយដោយសារតែទីតាំងភូមិសាស្រ្តផ្សេងៗដែលធ្វើឲ្យអំបិលរបស់យើងវាផ្ទុកនៅសារធាតុចិញ្ចឹមហ្នឹងខ្ពស់ ដែលយើងអាចថាជាប្រភេទអំបិលសមុទ្រដែលល្អ ហើយយើងសង្ឃឹមថានៅឆ្នាំនេះក្រសួងពាណិជ្ជកម្មក៏ដូចជាដៃគូពាក់ព័ន្ធផ្សេងៗគេចាប់ផ្តើមនូវគម្រោងមួយដែលគេហៅថាគម្រោង GI(Geographical Identification Protection) ដូចនឹងម្រេចកំពតយើងអ៊ីចឹង ហើយយើងសង្ឃឹមថាឆ្នាំនេះ យើងនឹងចាប់ផ្តើមគម្រោងហ្នឹងឆាប់ៗ។
ហើយក្រឡេកទៅទាក់ទងនឹងអំបិលរោងចក្រឬក៏អំបិលកែច្នៃ ជាទូទៅយើងដឹងហើយថានៅលើពិភពលោកយើង ៩០ភាគរយហើយដែលជាអំបិលឧស្សាហកម្មហើយមានតែខ្ទង់ចន្លោះពី៨ភាគរយទៅ១០ភាគរយទេដែលយើងផលិតអំបិលសមុទ្របាន។ អ៊ីចឹងអ្វីទៅជាអំបិលឧស្សាហកម្ម? អំបិលឧស្សាហកម្ម ជាអំបិលដែលគេបូមទឹករ៉ែពីក្រោមដីមក គេដាក់ចូលក្នុងម៉ាស៊ីនរបស់គេ គេដាក់សារធាតុញែកទាំងអស់ គេយកតែពួកសូដ្យូមហើយនឹងក្ល័រទេ អ៊ីចឹងគេយកចំនួនសូដ្យូមហើយនឹងក្ល័រហ្នឹងរហូតដល់៩៩.៩៩ភាគរយទៅតាមស្តង់ដារកូដិចរបស់គេ ដែលធ្វើឲ្យអំបិលហ្នឹងគឺប្រៃខ្លាំងមែនទែន។ អ៊ីចឹងហើយបានប្រជាជនយើងមួយចំនួន គាត់ចេះតែឆ្ងល់ថាហេតុអ្វីគាត់ទិញអំបិលមួយចំនួនគឺប្រៃខ្លាំងមែនទែន។ ច៎ា អាហ្នឹងគឺដោយសារតែកម្រិតនៃសារធាតុសូដ្យូមហើយនឹងក្ល័រហ្នឹងគឺកម្រិតដែលខ្ពស់ ហើយនៅពេលដែលបានជាអំបិលហ្នឹងមក គឹនឹងដាក់ជាមួយសារធាតុមួយចំនួនឲ្យវាសរ ឲ្យវាស្ងួតហុយអត់មានសំណើមដែលប្រភេទទាំងអស់នេះវាផ្តល់ផលប៉ះពាល់ដល់សុខភាពយើងផងដែរ។ អាហ្នឹងវាជាភាពខុសប្លែកគ្នារវាងអំបិលសមុទ្រនិងអំបិលរោងចក្រ។
VOA៖ តើអ្វីជាបញ្ហាប្រឈមធំបំផុតសម្រាប់សហគ្រាសផលិតអំបិល ថូង អ៊ិនធឺប្រៃស៍(Thaung Enterprise) នៅខេត្តកំពតនេះ?
ថូង ធីតា៖ ច៎ា អរគុណមែនទែនសម្រាប់សំណួរនេះពីព្រោះថានៅពេលដែលយើងក្រលេកមើលឃើញជាក់ស្តែង។ បញ្ហាប្រឈមគឺនៅតែមានជានិច្ច។ បញ្ហាប្រឈមគឺដោយសារតែយើងជាអ្នកផលិតអំបិលធម្មជាតិគេហៅថាអំបិលសមុទ្រមិនមែនជាអំបិលរោងចក្រ ពីព្រោះអំបិលរោងចក្រទោះជាមានអាកាសធាតុប្រែប្រួលយ៉ាងម៉េចក៏អត់មានបញ្ហាសម្រាប់គេដែរ។ ប៉ុន្តែសម្រាប់អំបិលធម្មជាតិឬក៏អំបិលសមុទ្រហ្នឹងគឺយើងភាគច្រើនពឹងផ្អែកទៅលើអាកាសធាតុ។ បើអាកាសធាតុប្រែប្រួលឬក៏មានបញ្ហាច្រើនដូចជាភ្លៀងច្រើនគឺយើងផលិតអត់បាន។ ប៉ុន្តែយើងអត់អាចប្រៀបធៀបបានថាហេតុអ្វីយើងមិនព្រមមានវិធីសាស្រ្តអីផ្សេងៗដើម្បីធ្វើការផលិតអំបិលធម្មជាតិហ្នឹង យើងកំពុងស្វែងរកការផលិត គេហៅថាបច្ចេកវិទ្យាមួយចំនួនធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីផលិតអំបិលធម្មជាតិពីព្រោះបច្ចេកទេសភាគច្រើនគឺផ្តោតទៅលើការផលិតអំបិលឧស្សាហកម្ម។
ហើយបញ្ហាទីពីរនោះគឺបញ្ហានៃការផលិតអំបិលធម្មជាតិក្នុងការប្រកួតប្រជែងជាមួយនឹងអំបិលឧស្សាហកម្មឬអំបិលនាំចូលមួយចំនួន។ បញ្ហាដែលយើងជួបធំបំផុតគឺបញ្ហាគេហៅថា Unfair Competition(ការប្រកួតប្រជែងមិនស្មោះត្រង់) ដែលមានការនាំចូលនូវអំបិលមួយចំនួនដែលខុសច្បាប់ឬយ៉ាងណាគឺធ្វើឲ្យមានការប្រកួតប្រជែងគ្នាទៅលើតម្លៃទីផ្សារនៃអំបិល។ ពីព្រោះយើងដឹងថាអំបិលឧស្សាហកម្មឬក៏ការនាំចូលមួយនៅការវេចខ្ចប់មួយដែលបន្លំជាអំបិលក្នុងស្រុកឬក៏អំបិលធម្មជាតិ ហើយលក់នៅក្នុងតម្លៃមួយដែលថោកដែលប្រជាពលរដ្ឋរបស់យើងមួយចំនួនដែលគាត់អត់ទាន់បានយល់ដឹងពីបញ្ហាទាំងអស់ វាធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់បញ្ហាតម្លៃនៅលើទីផ្សារផងដែរ។ ដូចខ្ញុំបានជម្រាបជូនខាងលើហ្នឹងអ៊ីចឹង នៅពេលដែលតម្លៃទាបខ្លាំងពេក ហើយការផលិតរបស់យើងនៅក្នុងស្រុកមានតម្លៃខ្ពស់ វាធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់ការផលិតនៅក្នុងស្រុក ក៏ដូចជាប្រជាកសិកររបស់យើងដែលគាត់ខំប្រឹងប្រែងទាំងញើសទាំងឈាមរបស់គាត់ក្នុងការផលិតអំបិលធម្មជាតិ អំបិលដែលមានគុណភាពដល់ប្រជាពលរដ្ឋរបស់យើង។
VOA៖ តើកញ្ញាគិតថាស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធ ឬក៏ក្រសួងផ្សេងៗអាចជួយអ្វីខ្លះដើម្បីជួយគាំទ្រនិងជំរុញសហគ្រាសផលិតអំបិលឲ្យមានភាពងាយស្រួលជាងមុន?
ថូង ធីតា៖ ច៎ា អរគុណមែនទែន សម្រាប់សំណួរនេះ។ ការពិតទៅនាងខ្ញុំក៏ចង់សំណូមពរទៅដល់ក្រសួងផ្សេងៗ ក៏ដូចជារដ្ឋាភិបាលដែលធ្វើយ៉ាងណាឲ្យគាត់មានគោលនយោបាយមួយលើកទឹកចិត្តឬក៏ជំរុញឲ្យប្រជាកសិកររបស់យើងក្នុងការផលិតអំបិលធម្មជាតិនៅក្នុងខេត្តកំពតឲ្យគាត់មានទឹកចិត្តនិងមានការជ្រោមជ្រែងច្រើនពីសំណាក់រដ្ឋាភិបាល។ អ្វីដែលនាងខ្ញុំអាចលើកបានគឺប្រជាកសិករយើងមួយចំនួន ពេលខ្លះគាត់ត្រូវការដើមទុនក្នុងការផលិតអំបិលធម្មជាតិ។ អ៊ីចឹងរដ្ឋាភិបាលក៏ដូចជាក្រសួងសេដ្ឋកិច្ចគាត់នឹងមានគោលនយោបាយមួយក្នុងការបង្កើតធនាគារសហគ្រាសធនតូចនិងមធ្យម ធ្វើយ៉ាងណាជួយជំរុញជួយលើកទឹកចិត្ត SME ក្នុងប្រទេសកម្ពុជាយើងឲ្យមានការផលិត មានកម្ចីដើមទុនក្នុងផលិតនូវផលិតផលរបស់ខ្លួន។
ប៉ុន្មានថ្ងៃនេះខ្ញុំឃើញព័ត៌មានមួយទាក់ទងនឹងការផលិតអំបិលដែលខ្វះអនាម័យដែលគ្មានស្តង់ដារមួយ។ អ៊ីចឹងចំណុចនេះដែរ ខ្ញុំសូមធ្វើការសំណូមពរឲ្យក្រសួងពាក់ព័ន្ធក្នុងការធ្វើយ៉ាងណាត្រួតពិនិត្យទៅលើគុណភាពក៏ដូចជាស្តង់ដារនៃការផ្គត់ផ្គង់អំបិលនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាយើងផងដែរ។ ពីព្រោះថាបើសិនជាគាត់គ្មានច្បាប់ អនុញ្ញាតត្រឹមត្រូវ គាត់ផលិតនូវអ្វីដែលខ្វះអនាម័យស្តង់ដារ អាហ្នឹងគឺជាចំណែកមួយក្នុងការផ្តល់ផលអវិជ្ជមានជាច្រើនដល់សុខភាពប្រជាពលរដ្ឋយើងផងដែរ។
ចំណុចបន្ថែមទៀតនោះគឺទាក់ទងនឹងគោលនយោបាយ ក៏ដូចជាចំណុចមួយចំនួនដែលរដ្ឋាភិបាលគាត់នឹងគិតគូរទៅលើភាពប៉ះពាល់របស់ការនាំចូលខុសច្បាប់ផ្សេងៗរបស់អំបិលដែលនាំចូលពីខាងក្រៅមកដែលវាជាចំណែកមួយក្នុងការជួយឲ្យប្រជាកសិករយើងកាត់បន្ថយនូវការប្រកួតប្រជែងមិនស្មោះត្រង់ជាច្រើនផងដែរ។
ហើយនាងខ្ញុំសង្ឃឹមថាអំបិលធម្មជាតិគឺជាផលិតផលសក្តានុពលទីបួនក្នុងការដាក់បញ្ចូលនៅក្នុងគម្រោង GIយើងទាំងថ្នាក់ជាតិនិងថ្នាក់អន្តរជាតិផងដែរ។
VOA៖ មួយវិញទៀត តើកញ្ញាគិតថាការនាំចូលអំបិលរាប់ម៉ឺនតោន វាអាចជាដំណោះស្រាយមួយទេក្នុងការផ្គត់ផ្គង់តម្រូវការទីផ្សារសព្វថ្ងៃនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា?
ថូង ធីតា៖ ច៎ា សម្រាប់ការនាំចូលអំបិលច្រើនម៉ឺនតោននេះជាការពិតក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហាដែលជាបញ្ហាប្រឈមនៅខាងមុខហ្នឹង ខ្ញុំគិតថាវាជាចំណុចមួយក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហា ក្នុងការនាំចូលដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ក្នុងស្រុក។ ប៉ុន្តែបើសិនជាការនាំចូលមួយដែលលើសលុបវានឹងផ្តល់ផលប៉ះពាល់ជាច្រើនដូចខ្ញុំបានជម្រាបជូនខាងលើអ៊ីចឹងថាក្នុងការនាំចូលមកវាធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់ទីផ្សារក្នុងស្រុកក៏ដូចជាអ្នកផលិតក្នុងស្រុកផងដែរ។ ខ្ញុំអាចនិយាយបានថាជាមួយនឹងតម្លៃផ្ទាល់ ជាមួយនឹងការប៉ះពាល់ ទឹកចិត្តផ្ទាល់ ធ្វើឲ្យអ្នកផលិតយើងការបាក់ទឹកចិត្តផងដែរ។
VOA៖ អ៊ីចឹងតើកញ្ញាគិតថាការផលិតអំបិលនៅក្នុងស្រុកអាចផ្គត់ផ្គង់តម្រូវការទីផ្សារអស់ឬទេ?
ថូង ធីតា៖ ច៎ាជាការពិត បើសិនជាអាកាសធាតុល្អក្នុងប្រទេសកម្ពុជាយើង គឺយើងផលិតបានច្រើនហើយយើងអាចផ្គត់ផ្គង់ទីផ្សារបានគ្រប់គ្រាន់។ ប៉ុន្តែដោយសារអាកាសធាតុខ្ញុំគិតថាយើងនូវ ខ្វះការផ្គត់ផ្គង់មួយចំនួនប៉ុន្មានខែចុងក្រោយ។ អាហ្នឹងគឺជាអ្វីទទួលព័ត៌មានពីខាងសហគមន៍។ សម្រាប់សហគ្រាស ថូង អ៊ិនធឺប្រៃស៍(Thaung Enterprise) នាងខ្ញុំសង្ឃឹមថាយើងនឹងធ្វើការសហការផលិតឲ្យបានច្រើន និងសហការជាមួយប្រជាកសិករយើងឲ្យច្រើនក្នុងការផលិតបន្ថែមទៀតក្នុងការផ្គត់ផ្គង់ទីផ្សារក្នុងស្រុក។
VOA៖ សំណួរចុងក្រោយ គឺតើកញ្ញាមានមតិផ្តាំផ្ញើរអីទៅប្រជាពលរដ្ឋកម្ពុជា?
ថូង ធីតា៖ សម្រាប់ប្រជាពលរដ្ឋរបស់យើងមិនថាអ្នកណាទេ ដូចខ្ញុំបានជម្រាបជូនអ៊ីចឹងថា សហគ្រាសថូង អ៊ិនធឺប្រៃស៍(Thaung Enterprise) គឺភាគច្រើនចក្ខុវិស័យរបស់់យើងគឺយើងធ្វើយ៉ាងណាឲ្យប្រជាពលរដ្ឋយើងទាំងអស់ទាំងអ្នកតាក់តែងច្បាប់ អ្នកប្រើប្រាស់ ក៏ដូចជាពលរដ្ឋកម្ពុជាឬក៏ម្ចាស់ភោជនីយដ្ឋាន ឬក៏ម្ចាស់អាជីវកម្មផ្សេង គឺធ្វើយ៉ាងម៉េចឲ្យគាត់យល់នឹងឲ្យតម្លៃទៅលើអំបិលធម្មជាតិនៅក្នុងខេត្តកំពត។ ថាតើអំបិលនៅក្នុងខេត្តកំពតរបស់យើងនឹងមានគុណភាពយ៉ាងណាផ្តល់ផលប្រយោជន៍យ៉ាងណាខ្លះដល់សុខភាពរបស់ពួកគាត់។ ហើយជាពិសេសនោះគឺនាំគ្នាជួយ គាំទ្រផលិតផលក្នុងស្រុករបស់យើង ពីព្រោះបើយើងទាំងអស់គ្នាអត់ជួយគាំទ្រ(support) ទេយើងក៏អត់ដឹងថាអ្នកណាគេមកគាំទ្រ (support) ផលិតផលក្នុងស្រុករបស់យើងដែរ។ ទាល់តែប្រជាពលរដ្ឋរបស់យើងផ្ទាល់ក្នុងការជួយជ្រោមជ្រែងគាំទ្រ (support) ទាំងអស់គ្នា។ ហើយក្នុងហ្នឹងដែរ យើងអាចនិយាយបានថាឲ្យគាត់យល់ ថាតើភាពខុសប្លែកគ្នារវាងអំបិលសមុទ្រហើយនិងអំបិលឧស្សាហកម្មតើវាផ្តល់ផលវិជ្ជមាននិងផលអវិជ្ជមានយ៉ាងណាខ្លះដល់សុខភាពរបស់គាត់ផងដែរ។
VOA៖ សូមអរគុណច្រើនកញ្ញា ថូង ធីតា ម្ចាស់សហគ្រាសផលិតអំបិលធម្មជាតិ ថូងអ៊ីនធឺប្រៃស៍។
ថូង ធីតា៖ ច៎ា អរគុណ៕
