ភ្ជាប់​ទៅ​គេហទំព័រ​ទាក់ទង

ព័ត៌មាន​​ថ្មី

ក្រុម​អភិរក្ស​ព្យាយាម​ការ​ពារ​សត្វ​ស្លាប​ដែល​ជិត​ផុតពូជ​នៅ​កម្ពុជា


សត្វ​រំពេរ​នេះ​បាន​ពង​និង​ញាស់​បាន​កូន​ចំនួន​បី​ក្បាល​ក្នុង​កន្លៀត​ថ្ម​មួយ​ផ្ទាំង​ក្នុង​ទឹក​ដែល​គេ​អាច​ដើរ​ឆ្លង​ទៅ​មក​បាន។
សត្វ​រំពេរ​នេះ​បាន​ពង​និង​ញាស់​បាន​កូន​ចំនួន​បី​ក្បាល​ក្នុង​កន្លៀត​ថ្ម​មួយ​ផ្ទាំង​ក្នុង​ទឹក​ដែល​គេ​អាច​ដើរ​ឆ្លង​ទៅ​មក​បាន។
ភ្នំពេញ៖ ការ​ធ្វើ​ដំណើរ​តាម​ទូក​ម៉ាស៊ីន​លើ​ផ្ទៃ​ទឹក​រួម​តូច ធ្វើ​ឲ្យ​បាត​ទូក​បុក​នឹង​ផ្ទាំង​ថ្ម​និង​ប៉ះ​នឹង​ពំនូក​ខ្សាច់​ប៉​ប្រះ​ទឹក​ជា​ញឹកញាប់។ ក្រុម​អ្នក​បរិស្ថាន​របស់​រដ្ឋាភិបាល​និង​ពី​អង្គការ​ក្រៅ​រដ្ឋាភិបាល​បាន​ដើរ​ត្រួត​ពិនិត្យ​ឡើង​វិញ​នូវ​ការ​ការ​ពារ​សត្វ​ស្លាប​ដែល​នៅ​សេស​សល់​តិចតួច​បំផុត​តាម​តំបន់​ព្រៃ​លិច​ទឹក​នៃ​ទន្លេមេគង្គ​រវាង​ស្រុក​សៀម​បូក​នៃ​ខេត្តស្ទឹងត្រែង​និង​ស្រុក​សម្បូរ​នៃ​ខេត្ត​ក្រចេះ។
នៅ​ទីនេះ​សត្វ​ស្លាប​ចំនួន​បួន​ប្រភេទ​ត្រូវ​ដាក់​ជា​ក្រុម​ពពួក​សត្វ​ដែល​ជិត​ផុត​ពូជ​និង​ត្រូវ​ការការពារ​ជា​ចាំបាច់។ ក្នុង​នោះ​គឺ​សត្វ​ត្រ​យ៉ង​ចង្កំ​ក-ស សត្វ​រំពេរ​ទន្លេ សត្វ​ត្រដក់​តូច និង​សត្វ​ត្មាត​ភ្លើង។
លោក​ហែម សាមឿន បាន​ធ្វើ​ជំរំ​តូច​មួយ​នៅ​ក្បែរ​គុម្ព​ព្រៃ​តូចៗ​លើ​ពំនូក​ខ្សាច់​ដែល​មាន​ទឹក​ពទ្ធ័​ជុំវិញ។ លោក​និង​ដៃគូ​លោក​ម្នាក់​ទៀត​កំពុង​ការពារ​និង​ថែរក្សា​សត្វ​រំពេរ​ទន្លេ​មួយ​សម្បុក​នៅ​ភូមិ​កោះ​ជ្រឹម ឃុំ​អូរ​ម្រះ ស្រុក​សម្បូរ ខេត្ត​ស្ទឹងត្រែង។
សត្វ​រំពេរ​នេះ​បាន​ពង​និង​ញាស់​បាន​កូន​ចំនួន​បី​ក្បាល​ក្នុង​កន្លៀត​ថ្ម​មួយ​ផ្ទាំង​ក្នុង​ទឹក​ដែល​គេ​អាច​ដើរ​ឆ្លង​ទៅ​មក​បាន។
មាន​សម្បុរ​ស្រអែម​ដោយ​កម្ដៅ​ថ្ងៃ លោក​ហែម សាមឿន​និយាយ​បណ្តើរ​ សត្វ​រំពេរ​ហើរ​ឆ្វែល​ដេញ​ឆាប​បណ្តើរ​ដើម្បី​ការពារ​កូន​របស់​វា។
«សត្វ​តែ​មួយ​គូ​ទេ។ មក​នៅ​ពីរ​ឆ្នាំ​ទាំង​ឆ្នាំ​នេះ​ហើយ។ កូន​មួយ​ឲ្យ​ប្រាំបី​ដុល្លារ កូន​ចំនួន​បី គឺ​បាន​២៤​ដុល្លារ​ដែរ។ ការពារ​នៅ​ពេល​ថ្ងៃ ខ្លាច​ក្មេង​វា​មក​ដាក់​មង ដាក់​សន្ទូច​វា​យក។ ពេល​យប់​ក្លាច​វា​មក​បន់ គេ​យក​ពង​វា»។
សត្វ​រំពេរ​ត្រូវការ​រយៈពេល៧០ថ្ងៃ​ដើម្បី​ផ្តល់កំណើត​ដល់​កូន​របស់​វា។គឺ​រាប់​ចាប់ពី​ការពង ការ​ក្រាបពង និង​ញាស់។
ក្រុម​អ្នក​អភិរក្ស​ត្រូវការ​មនុស្ស​ពីរ​នាក់​ជា​ចាំបាច់​សម្រាប់​យាម​ការពារ​សំបុ​ក្រ​របស់​សត្វ​រំពេរ។ អ្នក​ទាំងពីរ​ត្រូវ​ចែក​ប្រាក់​ថ្លៃ​ការពារ​សម្បុក​និង​សត្វ​រំពេរ​ក្នុង​មួយថ្ងៃ​ប្រាំបី​ដុល្លារ​អាមេរិក។
លោក​សុខ គោ នាយ​សង្កាត់​រដ្ឋបាល​ព្រៃឈើ​កន្ទួត​របស់​ខេត្តក្រចេះ​ឲ្យ​ដឹង​ថា​សត្វ​រំពេរ​ទន្លេ​នេះ​ស្ទើរ​តែ​ផុត​ពូជ​ទៅ​ហើយ​ក្នុង​ពិភពលោក។
«គឺ​ចំនួន​របស់​វា​នៅ​ក្នុង​ពិភពលោក​គឺ​តិចជាង​មួយ​ពាន់​ក្បាល​ដែល​បញ្ជី​ក្រហម​របស់ AUCN ហ្នឹង គឺ​ចាត់​ទុក​វា​ថា ឬ​ភាសា​អង់គ្លេស គេ​ហៅថា​Critical Endanger បាន​ន័យ​ថា​ជិត​ផុត​ពូជ​ហើយ»។
ក្រុម​អ្នក​អភិរក្ស​នៃ​អង្គការ​WWF អង្គារ​Conservation International និង​រដ្ឋបាល​ព្រៃឈើ​កាលពី​ចុង​សប្តាហ៍​មុន​បាន​ចុះ​ត្រួតពិនិត្យ​ពី​កន្លែង​មួយ​ទៅ​កន្លែង​មួយ​លើ​ពូជ​សត្វ​ដែល​កំពុង​ទទួលរង​ការ​គំរាម​កំហែង​តាម​ដង​ទន្លេមេគង្គ។
នៅ​ជាប់​លើ​ដើម​ឈើ​មួយ​ដ៏​ធំ​សណ្ឋាន​ដូចជា​ដើម​ជ្រៃ​ជ្រុះ​សន្លឹក​ស្ទើរ​អស់​ដែលមាន​ឬស​ធំៗចាក់​ស្រេះ​ដូចជា​សរសរ​ផ្ទះ​នៅ​កណ្តាល​ទន្លេ​ដែល​រីង​ហួត សត្វ​ត្រ​យ៉ង​ចង្កំ​ក-ស​មួយ​គូ​ធ្វើ​សម្បុក​នៅ​ផ្នែក​ខាង​ចុង។ សត្វ​មួយគូ​នេះ​ស្ថិត​ក្នុង​ស្រុក​សម្បូរ ខេត្តក្រចេះ​ដែល​គេ​ត្រូវ​ធ្វើដំណើរ​តាម​ទូក​ម៉ាស៊ីន​ប្រមាណ​៣០នាទី​ពី​កន្លែង​រក្សា​សម្បុក​សត្វ​រំពេរ​ក្នុង​ខេត្តស្ទឹងត្រែង។
គេ​មិន​អាច​មើលឃើញ​សម្បុក​វា​ទេ​ប្រសិនបើ​គេ​គ្មាន​កែវ​ឆ្លុះ។ នៅ​កណ្តាល​ព្រៃ​លិច​ទឹក គេ​មិន​សូវ​បាន​ឃើញ​ហ្វូង​សត្វ​ហើរ​ទេ។
លោ​កស តន អាយុ៤៩ ឆ្នាំ​កំពុង​ចាំ​យាម​សត្វ​ត្រយ៉ង​មួយ​សម្បុក​នេះ​ដែល​ទើប​នឹង​ញាស់​កូន។ ក្លែង​ចំនួន​ពីរ​ក្បាល​បាន​ហើរ​ក្រវែល​នៅ​ទីនោះ។
«មាន​ភារកិច្ច​នៅ​ចាំ​តែ​ត្រង់​ហ្នឹង ចាំ​ថែ​វា​កុំ​ឲ្យ​សត្វ​ក្លែង ក្អែក វា​មក​ស៊ីពង​វា។ ក្អែក​វា​មក​ចង់​ឆក់ ចង់ស៊ី​ពង។ ដល់ពេល​ឥឡូវ​វា​លែង​មកហើយ»។ វា​ចូលចិត្ត​ខ្លែង​ម្តង វា​ចូលចិត្ត​ស៊ី​កូន។ វា​មក​តែ​ពីរដង​ទេ»។
គេ​មិន​អាច​មើល​ឃើញ​សត្វ​ត្រ​យ៉ង​នេះ​បាន​ទេ។ ឆ្មាំ​សត្វ​បញ្ជាក់​ថា សត្វ​នេះ​ផ្អើល​នៅ​ពេល​ដែល​មាន​ហ្វូង​មនុស្ស​មក​ចោម​រោម​មើល​សម្បុក​វា។
លោក ស តន បាន​បោះ​បង់​ចោល​របរ​នេសាទ​បន្ទាប់ពី​ដឹងថា ការ​ជួយ​អភិរក្ស​សត្វ​ស្លាប​នេះ​នឹង​ទទួល​បាន​ប្រាក់​ឧបត្ថម្ភ។
«បង​ថ្លៃ​ខ្ញុំ​ហ្នឹង គាត់​ថាបើ​ដើរ​ដាក់​មង​ដាក់​អី វិភាគ​មើល​ទៅ​សត្វ​ត្រ​យ៉ង គេ​អភិរក្ស សត្វ​ត្រ​យ៉ង​ថ្លៃ​ណាស់។ បើ​រក​បាន​សត្វ​ត្រយ៉ង​មួយ​សំបុក មិន​ចាំ​បាច់​រក​ត្រី​មួយ​ប្រាំង​ផង។ ដល់​ពេល​ឮ​គាត់​និយាយ​អញ្ចឹង ខ្ញុំ​ចេះតែ​ដើរ​គន់​មើល​មែន​គឺ​ឃើញ​វា​កំពុងតែ​ពាំ​សំរាម​មក​ធ្វើ​សម្បុក​សម្រាប់​ពង។ រួច​ក៏​ទៅ​ប្រាប់​បង​ថ្លៃ​ខ្ញុំ​ដែល​ជា​អ្នករៀន។ គាត់​ថា បើ​វា​ពង​គួរ​តែ​ចាំ​ទៅ​ដល់ពេល​វា​ញាស់ វា​ហើរ​ទៅ​នឹង​បាន​លុយ​ហើយ»។
ក្នុង​រយៈពេល​ពេញ​មួយ​ថ្ងៃ​ក្រុម​អ្នក​ការពារ​បរិស្ថាន​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​តាម​ទូក​និង​ឆ្ពោះ​ទៅ​កាន់​តំបន់​ព្រៃ​មួយ​ដែល​ជា​ព្រៃ​សហគមន៍​អូរ​ក្រសាំង​នៃ​កោះ​រងាវ​ដែល​ដុះ​ខ្ពស់​ផុតពី​កម្ពស់​ទឹក​ធម្មតា។ កោះ​នេះ​ស្ថិត​ក្នុង​ស្រុក​សម្បូរដដែល​នៃ​ខេត្តក្រចេះ។
នៅ​ទីនេះ​ព្រៃឈើ​ដើម​ធំៗ​ត្រូវ​បាន​កាប់​បំផ្លាញ។ ស្លាក​ស្នាម​គល់​ឈើ ឈើ​ដែល​ត្រូវ​រំលំ​ ស្នាម​ផេះផង់​ដុត​ព្រៃ និង​ព្រៃ​ឬ​ស្សី​ហាក់​ដូចជា​គំរាម​កំហែង​ដល់​ជម្រក​សត្វ។
នៅ​ទីនេះ​គឺ​ជា​ជម្រក​សត្វ​ត្មាត​ភ្លើង​និង​សត្វ​ស្លាប​មួយ​ចំនួន​ទៀត​ដែល​គេ​នៅ​ឮ​សម្រែក​យំ​ដ៏​តិច​តួច​របស់​ពួក​វា​លាយឡំ​ជាមួយ​នឹង​សំឡេង​សត្វ​រៃ។
គេ​ត្រូវ​ឡើង​ពី​ច្រាំង​ទន្លេ​ រួច​ដើរ​កាត់ព្រៃ​ទើប​ដល់​កន្លែង​មួយ​ដែល​សត្វ​ត្មាតភ្លើង​កំពុង​ឈរ​សំកុក​នៅ​ចុង​ឈើ​ដ៏​ខ្ពស់។
នេះ​ជាស​ត្វ​ត្មាតភ្លើង​ញី​ដែល​គេ​អាច​សម្គាល់​តាមរយៈ​កែវភ្នែក​ពណ៌​ក្រមៅ​របស់​វា។ សត្វ​ស៊ី​គម្រង់​នេះ​កំពុង​ឈរ​ការពារ​កូន​របស់​វា​ក្នុង​សម្បុក​ហើយ​សត្វ​ឈ្មោល​បាន​ហើរ​ឆ្វែល​នៅ​ជិត​នោះ​នៅ​ពេល​ដែល​ក្រុម​អ្នក​អភិរក្ស​ទៅ​ដល់។
លោក សុខ គោ នាយ សង្កាត់​រដ្ឋបាល​ព្រៃឈើ​កន្ទួត​របស់​ខេត្ត​ក្រចេះ​លើក​ឡើង​ថា ប្រជាពលរដ្ឋ​នៅ​ទីនេះ​បាន​រាយការណ៍​ថា សត្វ​ត្មាត​អាច​មាន​ចំនួន​រហូត​ដល់​ជាង​ដប់​ក្បាល។ ក៏​ប៉ុន្តែ​អាជ្ញាធរ​ព្រៃឈើ​នឹង​ត្រូវ​ធ្វើការ​សិក្សា​បន្ថែម​ទៀត​ដើម្បី​ដឹង​ចំនួន​ពិត​ប្រាកដ​របស់​វា។
«ត្មាតភ្លើង​ជា​ប្រភេទ​សត្វ​ជិត​ផុត​ពូជ​មិនទាន់​ដល់​បំផុត​ទេ»។
នៅ​ពេល​ដែល​ក្រុម​អ្នក​អភិរក្ស​កំពុង​ពិនិត្យ​សំបុ​ក្រ​សត្វ​ត្មាតភ្លើង​នៅ​កោះ​រងាវ​នេះ សំឡេង​រណា​អារ​ឈើ​នៅ​តែ​ឮ​តាម​ព្រៃ​នៅ​ឡើយ។
លោក សុខ គោ មាន​ប្រសាសន៍​ថា ការ​កាប់​បំផ្លាញ​ព្រៃឈើ​បាន​គំរាម​កំហែង​ដល់​ប្រភេទ​សត្វ​ដែល​ជិត​ផុត​ពូជ។ យ៉ាង​ណា​ក៏ដោយ​លោក​ត្អូញត្អែរថា ក្រុម​មន្ដ្រី​ការពារ​បរិស្ថាន​មាន​ចំនួន​តិចតួច​ដែល​ពិបាក​នឹង​គ្រប់គ្រង​ចំនួន​បទល្មើស​ដែល​កំពុង​រាតត្បាត៕
XS
SM
MD
LG