នៅពេលដែលនិស្សិតមហាវិទ្យាល័យខ្លះមើលមិត្តរួមថ្នាក់ជាតិចិនជាង៣៦៣,៣៤១នាក់នៅបរិវេណមហាវិទ្យាល័យអាមេរិកាំង ពួកគេគិតថា ពួកគេមើលឃើញពួកនិស្សិតអន្តរជាតិដែលមិនមានការព្រួយបារម្ភអំពីលុយកាក់។
រឿងរ៉ាវដែលគេចែកចាយយ៉ាងទូលំទូលាយនៅក្នុងបណ្តាញសង្គមបង្ហាញពីពួកនិស្សិតអន្តរជាតិមកពីប្រទេសចិនជិះរថយន្តថ្លៃៗហើយមិនព្រួយបារម្ភអំពីថ្លៃឈ្នួលសាលាបង្ហាញពីកំណើននិន្នាការនេះ។
ក៏ប៉ុន្តែ និស្សិតចិនជាច្រើនដែលមាន១ភាគ៣នៃនិស្សិតអន្តរជាតិទាំងអស់ជាង១លាននាក់នៅក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិកនិយាយថា ក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេបានសន្សំប្រាក់អស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំដើម្បីជួយឧបត្ថម្ភការសិក្សាអប់រំនៅឯមហាវិទ្យាល័យនិងសាកលវិទ្យាល័យដ៏ថ្លៃនៅក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិក។
លោកស្រី Yeming Zhang ជាម្តាយជនជាតិចិនដែលចំណាយប្រាក់ប្រហែល៩ម៉ឺនដុល្លារក្នុងមួយឆ្នាំដើម្បីបញ្ជូនកូនស្រីរបស់លោកស្រីទៅសាកលវិទ្យាល័យបូស្តូននៅក្នុងរដ្ឋ Massachusetts បាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំបានប្រុងប្រៀបប្រាក់ឈ្នួលសាលាដោយការសន្សំ»។ លោកស្រីបាននិយាយទៀតថា លោកស្រីបានលក់ឧបករណ៍ឧស្សាហកម្មសំណង់អស់រយៈពេល១០ឆ្នាំដើម្បីសន្សំប្រាក់សម្រាប់ថ្លៃសាលាកូនស្រីរបស់លោកស្រី។
ដើម្បីកាត់បន្ថយបន្ទុកក្រុមគ្រួសាររបស់នាង និស្សិត Linda Zhou និយាយថា នាងបានធ្វើការ១៥ម៉ោងក្នុងមួយសប្តាហ៍ជាអ្នកទទួលភ្ញៀវក្នុងមជ្ឈមណ្ឌលភាសាអង់គ្លេសនិងមជ្ឈមណ្ឌលនិស្សិតអន្តរជាតិ។
និស្សិតចិនជាច្រើនទៀតក៏ធ្វើការដើម្បីរកប្រាក់សម្រាប់ការចំណាយនានាដូចជា ម្ហូបអាហារនិងសម្លៀកបំពាក់។ និស្សិត Xuemeng Zhao នៅឯមហាវិទ្យាល័យ Hampshire ក្នុងរដ្ឋ Massachusetts ធ្វើការ៤ កន្លែងនៅពេលជាមួយគ្នា ហើយដេកតែ៦ម៉ោងគត់ក្នុងមួយថ្ងៃៗ។
និស្សិតជាច្រើនមកពីក្រុមគ្រួសារវណ្ណៈកណ្តាលឬវណ្ណៈជាន់ខ្ពស់បានបង់ថ្លៃឈ្នួលសាលាប្រហែលពី២ម៉ឺន៧ពាន់ដុល្លារទៅដល់ជាង៧ម៉ឺនដុល្លារក្នុងមួយឆ្នាំសម្រាប់ពួកនិស្សិតដែលមិនមែនជាជនជាតិអាមេរិកាំង។ នៅពេលដែលពួកគេដាក់ពាក្យសុំទិដ្ឋាការ ពួកគេត្រូវបង្ហាញភ័ស្តុតាងថា ពួកគេអាចលៃលកចំណាយប្រចាំឆ្នាំរបស់ខ្លួន មិនមែនត្រឹមតែសំបុត្រយន្តហោះមកកាន់សហរដ្ឋអាមេរិកតែមួយមុខទេ៕
