លោក John Meacham ដែលជាអ្នកកត់ត្រាជីវប្រវត្តិរបស់លោក George H.W. Bush និយាយដូច្នេះថា៖ «ដើម្បីបម្រើប្រជាពលរដ្ឋអាមេរិក លោកត្រូវតែឈ្នះ។ ដើម្បីដឹកនាំសហរដ្ឋអាមេរិក លោកត្រូវតែឈ្នះ។ លោកធ្លាប់ទទួលស្គាល់ថា នយោបាយមិនមែនជាកិច្ចការស្អាតបរិសុទ្ធនោះទេ ទោះបីជាអ្នកមិនចង់ឈ្នះក៏ដោយ»។
ដើម្បីឈ្នះតំណែងជាប្រធានាធិបតីនៅឆ្នាំ ១៩៨៨ ក្រុមរបស់លោក George H.W. Bush បានបង្កើតគំរូយុទ្ធនាការអវិជ្ជមានមួយ ដែលអ្នករិះគន់និយាយថា បានបង្កឲ្យមានការភ័យខ្លាច និងមានលក្ខណៈប្រកាន់ពូជសាសន៍នៅពេលនោះ។
ការផ្សព្វផ្សាយអំពី «Willie Horton» ដ៏អាក្រក់ បានធ្វើឡើងដោយក្រុមមួយដែលគាំទ្រលោក Bush នៅក្នុងការពង្រឹងផ្នត់គំនិតដែលចាត់ទុកពលរដ្ឋអាមេរិកាំងដើមកំណើតអាហ្វ្រិកថាជាឧក្រិដ្ឋជនគ្រោះថ្នាក់។
លោក Allan Lichtman ប្រវត្តិវិទូនយោបាយនៃសាកលវិទ្យាល័យ American University និយាយថា៖ «ករណីនេះបានបង្កើតជាការនាំមុខមួយសម្រាប់គណបក្សសាធារណរដ្ឋនៅក្នុងការប្រើយុទ្ធសាស្ត្របង្កការភ័យខ្លាចបែបពូជសាសន៍ នៅក្នុងការប្រើយុទ្ធសាស្ត្របំបែកបំបាក់នៅក្នុងប្រទេស និងនៅក្នុងការព្យាយាមកេងប្រវ័ញ្ចលើអារម្មណ៍អន្ទះអន្ទែងរបស់ពលរដ្ឋអាមេរិកាំងស្បែកស»។
ជាងនេះទៀត ដើម្បីគៀងគរការគាំទ្ររបស់ពួកអភិរក្សនិយមនៅក្នុងជួរគណបក្សសាធារណរដ្ឋនៅឯសន្និបាតគណបក្សសាធារណរដ្ឋកាលពីឆ្នាំ ១៩៨៨ លោក Bush ដែលប្រកាន់ផ្លូវកណ្ដាល បានសន្យាយ៉ាងច្បាស់លាស់ យ៉ាងដូច្នេះថា៖ «សូមស្ដាប់ឲ្យបានច្បាស់ថា មិនមានការយកពន្ធថ្មីទៀតទេ»។
ប៉ុន្តែ បន្ទាប់ពីលោកបានស្បថចូលកាន់តំណែងជាប្រធានាធិបតីមក លោក Bush បានដឹកនាំសហរដ្ឋអាមេរិកក្នុងនាមជាអ្នកស្ថាបនាការបង្រួបបង្រួមគ្នា ហើយក្រោយមកបានក្បត់ពាក្យសន្យារបស់លោកដែលថាមិនយកពន្ធថ្មី ដោយសារលោកចង់សម្រេចឲ្យបាននូវការព្រមព្រៀងរវាងគណបក្សទាំងពីរលើរឿងថវិកា ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាឱនភាព។ នេះជាវិធានការមួយដែលធ្វើឲ្យលោកមានភាពប្រទាំងប្រទើសជាមួយនឹងចលនាអភិរក្សនិយមនៅក្នុងជួរគណបក្សរបស់លោក។
មួយវិញទៀត ការប្រឹងប្រែងរបស់លោក Bush នៅក្នុងការពង្រឹងសម្ព័ន្ធភាព និងនៅក្នុងការបង្កើតសហរដ្ឋអាមេរិកឲ្យក្លាយជាមេដឹកនាំនៃរបៀបរបបពិភពលោកក្រោយសម័យសង្គ្រាមត្រជាក់ មានលក្ខណៈផ្ទុយពីវោហារសាស្ត្រផ្ដល់អាទិភាពលើសហរដ្ឋអាមេរិកមុនរបស់ប្រធានាធិបតីអាមេរិកបច្ចុប្បន្នលោក Donald Trump និងផ្ទុយពីការលើកឡើងរបស់លោក Trump នៅក្នុងការដកទាហានអាមេរិកាំងដែលឈរជើងនៅក្រៅប្រទេស។
លោក Tom DeFrank អ្នកសរសេរអត្ថបទជូនទស្សនាវដ្ដី National Journal បញ្ជាក់ដូច្នេះថា៖ «ខ្ញុំគិតថា លោក George H.W. Bush ដែលជាប្រធានាធិបតីទី ៤១ របស់សហរដ្ឋអាមេរិក ពិតជាមានការលំបាកចិត្តផ្ទាល់ខ្លួនអំពីការណ៍ដែលគណបក្សសាធារណរដ្ឋដ៏គួរឲ្យគោរពរបស់លោកបានបង្វែរទិសដៅគោលនយោបាយពីបែបអភិរក្សនិយមទៅជាស្ដាំនិយមជ្រុល»។
បន្ទាប់ពីយោធាសហរដ្ឋអាមេរិកបានទទួលជ័យជំនះលើការបណ្ដេញកងទ័ពអ៊ីរ៉ាក់ចេញពីប្រទេសកូវ៉ែតកាលពីឆ្នាំ ១៩៩១ មក អត្រានៃការគាំទ្រលោក Bush បានកើនឡើងជិត ៩០ ភាគរយ។
ប៉ុន្តែ គារគាំទ្រលោកនៅក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិកបានចាប់ផ្ដើមធ្លាក់ចុះ នៅពេលដែលមនុស្សភាគច្រើនយល់ឃើញថា មេដឹកនាំមិនសូវមាត់កររូបនេះមិនបានខ្វាយខ្វល់ពីសុខទុក្ខប្រជាពលរដ្ឋធម្មតាដែលរងគ្រោះដោយសារវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ចនៅពេលនោះ។
នៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៩២ លោក Bush បានចាញ់ឆ្នោតនៅក្នុងការបោះឆ្នោតប្រធានាធិបតីនៅអាណត្តិបន្ទាប់ ដោយបេក្ខជនខាងគណបក្សប្រជាធិបតេយ្យលោក Bill Clinton ជាអ្នកទទួលបានជ័យជម្នះ។ ប៉ុន្តែ កាយវិការសមរម្យ និងអត្តចរិតរបស់លោកនៅក្នុងការដោះស្រាយជាមួយនឹងការបរាជ័យនេះ និងរយៈពេលក្រោយលោកបញ្ចប់តំណែងជាប្រធានាធិបតីបានបង្កើនកេរ្តិ៍ដំណែលរបស់លោកយ៉ាងខ្លាំង។
លោក George W. Bush ប្រធានាធិបតីអាមេរិកទី ៤៣ និងត្រូវជាកូនប្រុសរបស់លោក George H.W. Bush និយាយដូច្នេះថា៖ «លោក George H.W. Bush បានទទួលស្គាល់ថា ការបរាជ័យគឺជាផ្នែកមួយនៃការរស់នៅដ៏មានន័យ ប៉ុន្តែវាបានបង្រៀនយើងមិនឲ្យកំណត់ដោយការបរាជ័យនេះ»។
លោក George H.W. Bush បានក្លាយជារដ្ឋបុរសវ័យចំណាស់ដ៏គួរឲ្យគោរពមួយរូប ដែលត្រូវគេបោះឆ្នោតទម្លាក់ចេញពីឆាកនយោបាយ និងជាមនុស្សម្នាក់ដែលបានបង្កើតមិត្តភាពជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងលោក Bill Clinton ដែលជាអតីតគូប្រជែងតំណែងប្រធានាធិបតីរបស់លោក ដោយលោកទាំងពីរបានធ្វើការជាមួយគ្នា បន្ទាប់ពីមានគ្រោះមហន្តរាយរលកយក្សស៊ូណាមិកើតឡើងកាលពីឆ្នាំ ២០០៤ នៅក្នុងតំបន់អាស៊ីខាងកើតមក៕
ប្រែសម្រួលដោយ ភី សុភាដា
