ដោយមិនគិតផ្ទៃប្រទេស ប្រទេសនីហ្សេមិនបានផលិតតន្រ្តីលំដាប់ពិភពលោកច្រើនដូចប្រទេសម៉ាលីដែលជាប្រទេសជិតខាងរបស់ខ្លួននោះឡើយ។ មានក្រុមតន្រ្តី Bombino និងបន្ទាប់មកទៀតមានក្រុម Mamar Kassey ប៉ុន្តែ ក្រៅពីក្រុមតន្រ្តីទាំងពីរនេះ មិនមានតន្រ្តីផ្សេងដែលកើតចេញពីប្រទេសនេះទេ។
ការផ្លាស់ប្តូរ កំពុងតែកើតឡើង...
ក្រុមតន្រ្តីនេះធ្វើការប្រគុំតន្រ្តីទៅកាន់អ្នកចូលរួមយ៉ាងច្រើននៅក្នុងស្តាតកីឡា ដែលមនុស្សម្នាមកពីគ្រប់ទីកន្លែង ចាប់ពីរដ្ឋធានីនីយ៉ាម៉េ (Niamey) ទៅដល់ក្រុង Agadez នៅភាគខាងជើង និងក្រុង Zinder នៅខាងកើត។
ការចាប់ផ្តើមរបស់ក្រុមតន្រ្តីជាតិ L'Orchestre Tal National de Niger នៅដើម្បសតវត្សរ៍នេះមានការលំបាកច្រើន។ ពេលខ្លះតន្ត្រីករទាំងនោះត្រូវដើរទៅកាន់កន្លែងប្រគុំតន្រ្តី ឬ ដើរលក់ថាសចម្រៀងខ្លួនឯងនៅតាមផ្លូវ។ ប៉ុន្តែ លោក Hamadal Moumine Issoufou ប្រធានក្រុមតន្រ្តីនេះបាននិយាយថាពួកគេនៅតែបន្តធ្វើ ពីព្រោះវត្តមានរបស់ពួកគេត្រូវបានធ្វើឡើងពីគំនិតដ៏អស្ចារ្យមួយ។
លោក Moumine និយាយថា ប្រទេសរបស់លោក មិនដូចប្រទេសម៉ាលី ឬហ្គីណេ ដែលមានវង់តន្រ្តីជាតិនោះឡើយ។ លោកនិយាយនេះសំដៅទៅលើ វង់ដែលអាចលេងភ្លេងសម្រាប់មនុស្សទាំងអស់នៅប្រទេសនីហ្សេប្រៀបដូចជាក្រុម Tuareg ក្រុមអារ៉ាប់ ឬក្រុម Peul ឬក៏ ក្រុម Zarma យ៉ាងដូច្នោះដែរ។
ប្រទេសនីហ្សេមានប្រជាជនប្រាំបីក្រុមធំៗ ហើយវង់តន្រ្តីជាតិ Tal បានបំពេញបេសកម្មរបស់ខ្លួន ក្នុងការច្រៀងចម្រៀងជាភាសាក្នុងស្រុកជាច្រើន ព្រមទាំងលេងចង្វាក់ឲ្យបានច្រើនតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន។
សមិទ្ធិផលដែលបង្កើតចេញនោះគឺក្រុមចម្រុះដោយអ្នកភ្លេងពោរពេញទៅដោយថាមពល ដែលនាំមុខដោយចង្វាក់ប្រពៃណី អ្នកលេងហ្គីតាបាស់ និងអ្នកលេងស្គរដែលច្នៃដំបងវាយស្គរដោយខ្លួនឯង។ វាក៏ជារឿងល្អដែរ៖ គាត់ធ្វើបានប្រហែលប្រាំបីគូក្នុងមួយល្ងាច។
នោះហើយគឺជាភ្លេងនោះ។ ប៉ុន្តែ តើពួកគេច្រៀងអំពីអ្វីទៅ?
លោក Moumine និយាយថាការរួបរួមជាតិ គឺជាប្រធានបទសំខាន់។ នេះជាជម្រើសដ៏ល្អមួយ ដោយសារតែប្រទេសនីហ្សេ ត្រូវបានធ្វើឲ្យចលាចលដោយក្រុមប៉ះបោរ និងឡោមព័ទ្ធដោយការគំរាមកំហែងពីក្រុមភេវរកម្មនៅប្រទេសម៉ាលី នីហ្សេរីយ៉ា និងលីប៊ី។ ប៉ុន្តែក៏មានប្រធានបទចម្រៀងផ្សេងទៀតដូចជាសន្តិភាព ការអត់ធ្មត់ សេចក្តីស្នេហា និង សម្រស់ស្រ្តីនៃប្រទេសនីហ្សេ។ លោក Moumine និយាយថាប្រធានបទចុងក្រោយនេះធ្វើឲ្យវង់តន្រ្តីមានបញ្ហាខ្លះពាក់ព័ន្ធពួកអ្នកដឹកនាំសាសនា ដែលចាប់ផ្តើមតវ៉ាថាអត្ថន័យចម្រៀងនិយាយអំពីកាមតណ្ហានៅក្នុងបទចម្រៀងរបស់ពួកគេ។
ប៉ុន្តែ បញ្ហានេះមិនបានបញ្ឈប់ពួកគេក្នុងការលេងតន្រ្តីរបស់ពួកគេនៅគ្រប់កន្លែងនោះទេ។ ពួកគេនៅតែលេងនៅ ទីកន្លែងជាច្រើនរួមមាន៖ នៅក្នុងឡាន ក្នុងរថយន្តតាក់ស៊ី តាមទីផ្សារ នៅផ្ទះ និងនៅតាមរថយន្តក្រុងជាច្រើនទៀតនៅពាសពេញផ្ទៃប្រទេសនីហ្សេ។
ក្រុមតន្រ្តីជាតិ Tal National បានខិតខំធ្វើការយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីទទួលបានជោគជ័យ។ ពួកគេសម្តែងរយៈពេលប្រាំម៉ោង ជារៀងរាល់យប់ ពេលខ្លះថែមទាំងចែកជាពីរផ្នែក ដើម្បីប្រគុំនៅកន្លែងខុសគ្នា ក្នុងពេលតែមួយទៀតផង។
ពួកគេមានអាល់ប៊ុមអន្តរជាតិចំនួនពីរក្រោមកម្មសិទ្ធិរបស់ពួកគេ ដែលថតនៅនីញ៉ាម៉េ ដោយក្រុមវិស្វករសំឡេង Jamie Carter ប្រចាំនៅទីក្រុង Chicago។ ពួកគេក៏បានធ្វើដំណើរសម្តែងនៅសហរដ្ឋអាមេរិក និងអឺរ៉ុបជារឿយៗផងដែរ។
ទន្ទឹមនឹងនេះ លោក Moumine ប្រធានក្រុមតន្រ្តីនោះ ដែលមានឈ្មោះនៅលើឆាកថា Almeida បានប្រឹងប្រែងដើម្បីធានាថាក្រុមតន្រ្តីករអាចចិញ្ចឹមជិវិតបានដោយស្នាដៃសិល្បៈរបស់ពួកគេ។ វាពិតជាជួយពួកគេ ដោយសារលោកជាមេធាវីដ៏ល្បីឈ្មោះម្នាក់ និងជាចៅក្រមថ្នាក់ខ្ពស់នៅ នីញ៉ាម៉េ។
លោកនិយាយថាលោកកំពុងធ្វើការលើរឿងពួកចោរសមុទ្រ ដែលចែករំលែកតន្រ្តី និងបានប្រាក់ចំណេញចូលហោប៉ៅ។ តាមដែលលោកនិយាយគឺលោកបានធ្វើឲ្យពួកគេភ័យខ្លាចរួចមកហើយ។ នោះជាការចាប់ផ្តើម។ លោកនិយាយថា ពួកយើងមិនទាន់មានចំណូលទេ ប៉ុន្តែ សង្ឃឹមថាអ្នកជំនាន់ក្រោយអាចទទួលផលតបស្នងជាហិរញ្ញវត្ថុពីស្នាដៃរបស់ពួកគេ។
ក្រុមប្រគុំតន្រ្តីនេះ កំពុងរៀបចំថតអាល់ប៊ុមទី៣ និងចាប់ផ្តើមការធ្វើដំណើរសម្តែងជាសាកលថ្មីមួយទៀត។
ប្រែសម្រួលដោយ៖ សើ សាយ្យាណា
