នៅពេលទៅដល់ស្ថានីយរថភ្លើងក្រោមដីមួយកន្លែងក្នុងទីក្រុងហ្សាការតា ដើម្បីទៅយកព័ត៌មានអំពីស្ថានភាពនៅទីនោះ អ្នករាយការណ៍ព័ត៌មានក្នុងស្រុកមួយរូបនិយាយថា ការងារដែលលោកត្រូវបានគេដាក់ឲ្យទៅយកព័ត៌មាននៅទីនោះ មិនសក្តិសមនឹងហានិភ័យចំពោះសុខភាពផ្ទាល់ខ្លួនរបស់លោក។
អ្នករាយការណ៍ឲ្យវិទ្យុមួយនោះថ្លែងប្រាប់ក្រុមផ្សាយជាភាសាឥណ្ឌូណេស៊ីនៃ VOA ថា «តាំងពីដើមមកខ្ញុំតែងមើលស្រាលចំពោះវីរុសកូរ៉ូណានិងមិនយកចិត្តទុកដាក់សោះ»។ អ្នកយកព័ត៌មានរូបនេះបានស្នើសុំលាក់អត្តសញ្ញាណដោយខ្លាចមានប្រតិកម្មតបពីនិយោជករបស់លោក។
លោកថ្លែងបន្ថែមយ៉ាងដូច្នេះថា៖ «ក៏ប៉ុន្តែក្រោយពីឃើញចំនួនអ្នកស្លាប់ចេះតែកើនឡើង ខ្ញុំក៏ចាប់ផ្តើមកាន់តែភ្ញាក់ខ្លួន។ នៅពេលខ្ញុំចុះពីម៉ូតូ ខ្ញុំមិនហ៊ានប៉ះនឹងរបស់អ្វីនៅក្នុងស្ថានីយរថភ្លើងនិងស្ថានីយរថយន្តក្រុងទេ។ ខ្ញុំមិនហ៊ានប៉ះជញ្ជាំងឬរបស់អ្វីទេ។»
អ្នកសារព័ត៌មានត្រូវគេចាត់ទុកថាជាបុគ្គលិកចាំបាច់នៅក្នុងប្រទេសភាគច្រើន ហើយពួកគេដើរតួនាទីសំខាន់នៅក្នុងការរាយការណ៍ព័ត៌មានអំពីផលប៉ះពាល់នៃវីរុសកូរ៉ូណាប្រភេទថ្មី និងទប់ទល់នឹងព័ត៌មានក្លែងក្លាយ។ ការចេញទៅធ្វើការនេះ ធ្វើឲ្យអ្នកយកព័ត៌មាន ជាពិសេសនៅប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍ ត្រូវប្រថុយនឹងគ្រោះថ្នាក់ដល់សុខភាពរបស់ពួកគេ។
លោក Moez Chakchouk អគ្គនាយករងខាងផ្នែកទំនាក់ទំនងនិងព័ត៌មាននៃអង្គការយូណេស្កូថ្លែងថា ហានិភ័យមានកាន់តែខ្ពស់សម្រាប់អ្នកសារព័ត៌មាននៅតាមបណ្តាញផ្សាយណាដែលខ្វះធនធាន ជាពិសេសេអ្នកយកព័ត៌មាន freelancer ដែលមិនចំណុះស្ថាប័នណាមួយ។
លោកបានថ្លែងនៅក្នុងសេចក្តីថ្លែងការណ៍មួយដែលអំពាវនាវឲ្យស្ថាប័នព័ត៌មានបណ្តុះបណ្តាលអ្នកយកព័ត៌មានរបស់ខ្លួនអំពីវិធីប្រុងប្រយ័ត្នជាមុននិងផ្តល់ឲ្យពួកគេនូវសម្ភារៈការពារខ្លួន ដោយលោកបញ្ជាក់ថា៖ «អ្នកយកព័ត៌មានដែលមិនចំណុះស្ថាប័ន freelancer មានភាពងាយរងគ្រោះជាពិសេសបើនិយាយអំពីផ្នែកសុវត្ថិភាពរាងកាយនិងផ្លូវចិត្ត ដោយសារពួកគេមិនមានធនធាននិងជំនួយដូចអ្នកយកព័ត៌មានដែលជាបុគ្គលិកស្ថាប័ន។
ដូចអ្នករាយការណ៍ដទៃទៀតដែរ ដែលយកព័ត៌មានអំពីជំងឺរាតត្បាតកូវីដ១៩នៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌូណេស៊ីដែលជាប្រទេសមានប្រជាជនច្រើនជាងគេទី៤ក្នុងពិភពលោក អ្នករាយការណ៍ឲ្យវិទ្យុមួយនៅក្រុងហ្សាការតានេះថ្លែងថា លោកនៅតែត្រូវគេរំពឹងថានឹងចូលទៅយកព័ត៌មាននៅតំបន់ដែលប្រឈមហានីភ័យខ្ពស់ដូចជាស្ថានីយ៍មេត្រូ និងសន្និសីទសារព័ត៌មានរបស់រដ្ឋាភិបាលដោយគ្មានម៉ាស ស្រោមដៃ និងអាល់កុលលាងដៃឬការធានារ៉ាប់រងសុខភាព។
ពលរដ្ឋឥណ្ឌូណេស៊ីប្រមាណ១ភាគ៥មិនមានការធានារ៉ាប់រងសុខភាពទេ។ សមាគមអ្នកសារព័ត៌មានក្នុងស្រុកមួយបានរាយការណ៍ថា បុគ្គលិកនៅតាមស្ថាប័នប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយតូចតាចរបស់ឥណ្ឌូណេស៊ីមិនមានការធានារ៉ាប់រងសុខភាពទេ។
ក្រុមសមាគមនៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌូណេស៊ី ព្រមជាមួយនឹងអង្គការអន្តរជាតិដូចជាបណ្តាញសារព័ត៌មានស៊ើបអង្កេតពិភពលោក (GIJN) និងគណៈកម្មាធិការការពារអ្នកសារព័ត៌មាន (Committee to Protect Journalists) បានចេញផ្សាយសេចក្តីណែនាំរបស់ខ្លួនសម្រាប់អ្នករាយការណ៍ព័ត៌មានដែលយកព័ត៌មានអំពីការរាតត្បាតនៃជំងឺកូវីដ១៩។
ម៉្យាងទៀតអ្នករាយការណ៍ព័ត៌មានប្រចាំនៅក្រុងហ្សាការតាដែលបាននិយាយជាមួយ VOA ក៏បានធ្វើការណែនាំដល់អ្នកសារព័ត៌មានរបស់ខ្លួនឲ្យធ្វើការប្រុងប្រយ័ត្នជាមុននិងអនុវត្តការរក្សាគម្លាតពីគ្នា។ ប៉ុន្តែលោកថា ស្ថាប័នរបស់លោកមិនផ្តល់ឧបករណ៍ការពារខ្លួនឬចាត់វិធានការណាមួយដើម្បីកាត់បន្ថយការចូលរួមរបស់អ្នកយកព័ត៌មាននៅតាមកន្លែងប្រមូលផ្តុំសាធារណៈទេ។
ការមិនធ្វើតាមវិធានការតឹងរ៉ឹង
អ្នកជំនាញសុខាភិបាលនាពេលថ្មីៗនេះបានអំពាវនាវឲ្យមានការរឹតបន្តឹងការធ្វើដំណើរជាងមុននៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌូណេស៊ី ដែលនៅទីនោះចំនួនករណីនៃការឆ្លងជំងឺកូវីដ១៩បានកើនឡើងពីមិនមានរកឃើញសោះនៅដើមខែមីនា រហូតដល់ករណីឆ្លងចំនួន៧.៧៧៥ករណី និងស្លាប់៦៤៧ករណីមកត្រឹមថ្ងៃទី២៣ ខែមេសា។
អ្នកនាង Ratna Ariyanti សមាជិកម្នាក់នៃអង្គការសម្ព័ន្ធភាពនៃអ្នកសារព័ត៌មានឯករាជ្យ (AIJ) ដែលមានមូលដ្ឋាននៅទីក្រុងហ្សាការតា ហើយដែលតាមដានការតវ៉ារបស់អ្នកសារព័ត៌មានចំពោះបញ្ហាសិទ្ធិការងារ សុវត្ថិភាពនៅកន្លែងធ្វើការ និងការគំរាមកំហែងការធ្វើទុកបុកម្នេញនៅកន្លែងចុះយកព័ត៌មាន ថ្លែងថា ស្ថាប័នផ្សព្វផ្សាយព័ត៌មានក្នុងស្រុកភាគច្រើនមិនបានផ្លាស់ប្តូររបៀបនៃការយកព័ត៌មានអំពីការរាតត្បាតនៃជំងឺថ្មីនេះទេ។
អ្នកនាងថា គិតមកត្រឹមថ្ងៃទី៣ខែមេសា មានអាជ្ញាធរថ្នាក់ជាតិនិងថ្នាក់ខេត្តមួយចំនួននៅបន្តធ្វើសន្និសីទសារព័ត៌មាន បើទោះបីជាមានបម្រាមមួយប្រកាសកាលពីថ្ងៃទី២២ ខែមីនា ដែលមន្ត្រីប៉ូលិសពង្រឹងអនុវត្ត និងហាមការជួបប្រជុំណាមួយ។
អ្នកនាង Ariyanti បញ្ជាក់ថា បើទោះបីជាបម្រាមនេះមិនបាននិយាយអំពីព្រឹត្តិការណ៍ផ្លូវការរបស់រដ្ឋាភិបាលដូចជាសន្និសីទសារព័ត៌មានជាដើមនេះក្តី ក៏ក្រុមអាជ្ញាធរគួរអនុវត្តនូវអ្វីដែលខ្លួនបញ្ជាឲ្យអ្នកដទៃធ្វើដែរ។
អ្នកនាង Ratna Ariyanti ថ្លែងប្រាប់ VOA យ៉ាងដូច្នេះថា៖ «ក្រុមមន្ត្រីគួរគោរពតាមបញ្ញត្តិនេះ ដោយមិនធ្វើសន្និសីទសារព័ត៌មាន ដែលនឹងទាក់ទាញអ្នកសារព័ត៌មានទាំងហ្វូង។»
អ្នកនាង Ariyanti ថ្លែងបន្តថា មានអ្នកយកព័ត៌មានជាច្រើនបានរាយការណ៍ពីករណីនៃការណ៍ដែលមន្ត្រីជាប់ឆ្នោតឬមន្ត្រីរដ្ឋាភិបាល បានអញ្ជើញអ្នកយកព័ត៌មានឲ្យចូលទៅមន្ទីរពេទ្យ ឬអាកាសយានដ្ឋាន ដើម្បីទៅរាយការណ៍អំពីអំណោយដែលមន្ត្រីទាំងនោះបានចែក។
ដោយសហការជាមួយនឹងគណៈកម្មាធិការសម្រាប់សុវត្ថិភាពអ្នកសារព័ត៌មាន ដែលជាបណ្តុំនៃក្រុមអ្នកតស៊ូមតិដើម្បីសេរីភាពសារព័ត៌មានឥណ្ឌូណេស៊ីមានមូលដ្ឋាននៅក្រុងហ្សាការតា អង្គការសម្ព័ន្ធភាពនៃអ្នកសារព័ត៌មានឯករាជ្យ (AIJ) បានចងក្រងការតវ៉ាជាសម្ងាត់ទាំងនោះ ឲ្យចេញជាកូនសៀវភៅអំពីគោលការណ៍សុវត្ថិភាព ដែលស្ថាប័នផ្សាយព័ត៌មានអាចយកទៅពិគ្រោះបានដើម្បីរក្សាសុវត្ថិភាពរបស់អ្នកសារព័ត៌មានខ្លួនខណៈពេលយកព័ត៌មានអំពីការរាតត្បាតជំងឺឆ្លងនេះ។
ខណៈដែលអង្គការ AIJ និយាយថា ការផ្ញើបណ្តឹងជាសម្ងាត់មកកាន់អង្គការនេះជារឿងប្រថុយប្រថានដែលអាចធ្វើឲ្យអ្នកយកព័ត៌មានបាត់បង់ការងារ ក៏អ្នកនាង Ariyanti ថ្លែងថា អ្នកនាងសង្ឃឹមថា កូនសៀវភៅនេះជាភស្តុតាងថារាល់ការប្តឹងតវ៉ាពីកន្លែងចុះយកព័ត៌មានត្រូវបានគេរក្សាជាសម្ងាត់។
លោក Arif Zulkifli អ្នកប្រឹក្សាផ្នែកប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយមានមូលដ្ឋាននៅក្រុងហ្សការតា ថ្លែងថា ការរក្សាសុវត្ថិភាពអ្នកយកព័ត៌មានមានន័យថា ត្រូវធ្វើឲ្យគោលការណ៍ណែនាំសុវត្ថិភាពជាលក្ខណៈអន្តរជាតិទាំងនេះ លេចធ្លោឡើងនៅតាមការិយាល័យនៃស្ថាប័នផ្សាយព័ត៌មាន ហើយភ្ជាប់ការអនុវត្តគោលការណ៍ទាំងនេះដោយផ្ទាល់ចំពោះអ្នករាយការណ៍ដែលកំពុងចុះយកព័ត៌មានផ្ទាល់។
ក្រៅពីការណែនាំឲ្យហាត់ការរក្សាគម្លាតពីគ្នា និងចែកម៉ាស់មុខ ទឹកអាល់កុលលាងដៃ និងឧបករណ៍ការពារផ្សេងទៀតដល់បុគ្គលិក លោក Zulkifli ក៏អំពាវនាវឲ្យអ្នកយកព័ត៌មានរៀនធ្វើការវៀងវៃជាងមុន។
លោក Zulkifli ថ្លែងប្រាប់ VOA យ៉ាងដូច្នេះថា៖ «ខ្ញុំនៅតែឃើញអ្នកយកព័ត៌មានប្រមូលផ្តុំគ្នាជាក្រុម ហើយដណ្តើមកន្លែងគ្នាដែលនៅចម្ងាយតិចជាង១ម៉ែត្រពីគ្នា។ បើសិនមិនអាចជៀសវាងការប្រជុំជិតគ្នាបាន យ៉ាងហោចណាស់គួររក្សាគម្លាតឲ្យបាន១ម៉ែត្រទៅ។»
ប្រែសម្រួលដោយ សឹង សុផាត
