វាមិនមែនជាអ្វីដែលថ្មីសុទ្ធសាធសម្រាប់អារម្មណ៍មនុស្សរាល់គ្នានៅមជ្ឈមណ្ឌលហិរញ្ញវត្ថុដែលកំពុងតែរីកធំឡើងនៅប្រទេសវៀតណាម។ ប៉ុន្តែមនុស្សរាល់គ្នាហាក់ដូចជាបានដឹងថា នឹងមានអ្វីកើតឡើង នោះគឺថាកម្រិតទឹកសមុទ្រសាកលដែលបណ្ដាលមកពីបញ្ហានៃការប្រែប្រួលអាកាសធាតុកំពុងគំរាមជន់លិចទីក្រុងនេះនៅឆ្នាំ២១០០។
ការគំរាមកំហែងនោះលេចឡើងកាលពីចុងខែតុលា នៅពេលដែលអង្គការព័ត៌មានមិនរកប្រាក់កម្រៃមួយមានមូលដ្ឋាននៅសហរដ្ឋអាមេរិកមានឈ្មោះថា Climate Council បានផ្សព្វផ្សាយរបាយការណ៍មួយក្នុងទស្សនាវដ្ដី Natureដោយបានលម្អិតអំពីពេលវេលានិងទីតាំងនៃការកើនឡើងកម្រិតទឹកសមុទ្រកាន់តែខ្លាំង។ បើតាមការសិក្សាដែលផ្សាយកាលពីទី២៩ ខែតុលា បានបញ្ជាក់ថា ពលរដ្ឋវៀតណាមក្នុងចន្លោះពី១០ភាគរយរហូតដល់ជាង៣០ភាគរយនឹងរងផលប៉ះពាល់នេះ។
ទីក្រុងហូជីមិញដែលមានប្រជាពលរដ្ឋចំនួន៩លាននាក់ បង្ហាញការយកចិត្តទុកដាក់តិចតួចចំពោះក្ដីបារម្ភនេះនាពេលបច្ចុប្បន្ន។ មានការសាងសង់អាគារស្នាក់នៅខ្ពស់ៗថ្មីៗសម្រាប់អ្នកដែលចាកចេញពីតំបន់នានានៃប្រទេសវៀតណាមឆ្ពោះទៅកាន់ទីក្រុងហូជីមិញដើម្បីធ្វើការងារ ឬបន្តការសិក្សា។ ទីក្រុងហូជីមិញដើរតួជាមជ្ឈមណ្ឌលរដ្ឋបាលសម្រាប់ក្រុមហ៊ុនវិនិយោគបរទេសជាច្រើន ដែលផលិតទំនិញនៅវៀតណាមសម្រាប់នាំចេញ ដែលទាំងនេះជាប្រភពនៃការកើនឡើងចំណូលសេដ្ឋកិច្ចប្រចាំឆ្នាំពី៦ទៅ៧ភាគរយ។
ទោះយ៉ាងណា ទឹកជំនន់តែងតែកើតមានឡើងនៅតំបន់ឆ្នេរនៅភាគខាងត្បូងនៃទីក្រុងដែលសំបូរដោយមនុស្សរស់នៅ ដែលធ្វើឲ្យមនុស្សយល់អំពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើង ប្រសិនបើតំបន់ដែលនៅជាប់សមុទ្រចិនខាងត្បូង កើនឡើងខ្ពស់នៅឆ្នាំ២១០០ ដូចដែលអ្នកសរសេររបាយការណ៍របស់អង្គការ Climate Central បានលើកឡើង។
និស្សិត Do Van Chanh អាយុ២០ឆ្នាំសិក្សានៅឯសាកលវិទ្យាល័យទីក្រុងហូជីមិញនិយាយថា៖ «យើងត្រូវតែដោះស្រាយបញ្ហានៃការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ។ វៀតណាមអាចរងការប៉ះពាល់ដោយការឡើងកម្ដៅសាកល។ កន្លែងខ្លះនឹងត្រូវជន់លិច។ ដោយសារតែយើងមានឆ្នេរសមុទ្រដែលមានប្រវែងវែង ទើបវានឹងជាបញ្ហា។ យើងត្រូវតែស្វែងរកថាមពលផ្សេងមកជំនួសដូចជា ថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យ ឬខ្យល់ ឬរលកជាដើម។ ថាមពលទាំងនេះមានសម្រាប់យកមកប្រើប្រាស់ ប៉ុន្តែវាប្រហែលជាមានតម្លៃថ្លៃ ហើយត្រូវការការខិតខំប្រឹងប្រែងជាច្រើន»។
កម្រិតទឹកសមុទ្រ
កម្រិតទឹកសមុទ្រនៅលើពិភពលោកអាចឡើងខ្ពស់កន្លះម៉ែត្រនៅក្នុងសតវត្សរ៍នេះ បើទោះជាមានការកាត់បន្ថយការបញ្ចេញឧស្ម័នកាបូនភ្លាមៗក៏ដោយ បន្ទាប់ពីកម្រិតទឹកសមុទ្រនេះបានកើនឡើងចន្លោះពី១១ទៅ១៦សង់ទីម៉ែត្រកាលពីសតវត្សរ៍មុន នេះបើតាមការលើកឡើងរបស់អ្នកសរសេររបាយការណ៍២នាក់ស្តីពីបញ្ហានៃការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ។ បើសិនគ្មានការកាត់បន្ថយការបញ្ចេញឧស្ម័នកាបូននោះទេ កម្រិតទឹកសមុទ្រអាចឡើងខ្ពស់ជាង២ម៉ែត្រ ដែលបណ្ដាលឲ្យមានអស្ថិរភាពសម្រាប់ផ្ទាំងទឹកកកនៅទ្វីបអង់តាទិច។
រូបឯកសារ៖ ទឹកជំនន់នៅប្រទេសវៀតណាម។
ការសិក្សារកឃើញថា តំបន់គ្រោះថ្នាក់ទាំងនោះគំរាមកំហែងដល់មនុស្សដែលរស់នៅក្នុងប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍក្នុងទ្វីបអាស៊ី រួមបញ្ចូលទាំង១០ភាគរយនៅប្រទេសវៀតណាម។
ការសិក្សានោះលើកឡើងថា៖«ការបញ្ចេញឧស្ម័នដែលនៅតែបន្តធ្វើឡើងក្នុងកម្រិតខ្ពស់ រួមជាមួយនឹងអស្ថិរភាពនៅទ្វីបអង់តាកទិចអាចធ្វើប្រជាជន១ភាគ៣នៃប្រទេសបង់ក្លាដែសនិងវៀតណាមបញ្ចូលគ្នានោះត្រូវជន់លិច។ ជាលទ្ធផលគឺថា ពលរដ្ឋភាគច្រើននៅក្នុងទីក្រុងតាមឆ្នេរសមុទ្រខ្លះដែលស្ថិតនៅក្នុងប្រទេសទាំងនេះនឹងរងការគំរាមកំហែងដោយការបាត់បង់ទីជម្រក។
ភាពញឹកញាប់នៃទឹកជំនន់
លោក Mike Lynch នាយកគ្រប់គ្រងក្រុមហ៊ុន SSI Institutional Brokerage ក្នុងទីក្រុងហូជីមិញនិយាយថា៖«ទឹកជំនន់ដែលកើតមានបន្ទាប់ពីមានភ្លៀងធ្លាក់ខ្លាំងរយៈពេលយូរបានក្លាយជារឿងធម្មតាមួយនៅតំបន់ភាគខាងត្បូង»។
ទឹកជំនន់កើតមានរៀងរាល់ឆ្នាំនៅតំបន់ដីសណ្ដរទន្លេមេគង្គនៅភាគខាងត្បូងទីក្រុងហូជីមិញ។ ក្រុមហ៊ុនអង់គ្លេសមួយឈ្មោះថា JBA Risk Management និយាយថា ទឹកជំនន់នេះមានន័យថា វាបានធ្វើឲ្យខាតបង់ខាងសេដ្ឋកិច្ចប្រមាណ៧១លានដុល្លារក្នុងមួយឆ្នាំៗ នៅតំបន់ដីសណ្ដរ ជាទីដែលពលរដ្ឋចិញ្ចឹមត្រីឬបង្គារដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិត។
លោក Lynch បាននិយាយទៀតថា៖«អ្វីដែលខ្ញុំមានការព្រួយបារម្ភនៅកន្លែងទាំងនោះគឺនៅកន្លែងចិញ្ចឹមបង្គារ នោះគឺថាកន្លែងទាំងនោះពឹងផ្អែកទាំងស្រុងទៅលើរបរចិញ្ចឹមបង្គារ។ មានបញ្ហាកើតឡើងរួចហើយនៅកន្លែងដែលទឹកប្រៃបានឡើងខ្ពស់នៅក្នុងទន្លេ វាធ្វើឲ្យបាត់បង់លទ្ធភាពក្នុងការចិញ្ចឹមត្រីខ្លះ»។
កាលពីឆ្នាំ ២០១១ ទឹកជំនន់ដ៏ធំមួយបានសម្លាប់មនុស្ស២៦៥នាក់ ហើយបានធ្វើឲ្យខូចខាតផ្ទះ៤៤៩.០០០ខ្នង និងធ្វើឲ្យខាតបងប្រាក់ ៦០០ លានដុល្លារ។
ការចាត់វិធានការ
ថាមពលខ្យល់និងថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យដែលជាដំណោះស្រាយសម្រាប់បញ្ហានៃការកម្ដៅលើភពផែនដី ត្រូវបានគេដំឡើងជាបន្តបន្ទាប់នៅក្នុងប្រទេសនេះ។ រដ្ឋាភិបាលថ្នាក់មូលដ្ឋានកំពុងព្យាយាមសំអាតកាកសំណល់សល់ពីព្យុះ នៅខណៈដែលអ្នកសាងសង់អាគារកំពុងបំពាក់គ្រឿងសម្រាប់ទប់ទល់នឹងទឹកជំនន់ទៅលើអាគារថ្មីៗ។
លោក Maxfield Brown បុគ្គលិកជាន់ខ្ពស់នៅក្រុមហ៊ុន Dezan Shira & Associates បាននិយាយ៖«មនុស្សម្នានឹងនិយាយថា ពួកគេបានសាងសង់ប្រព័ន្ធលូជាក់លាក់មួយ។ មានកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងនៅផ្នែកជាច្រើននៃទីក្រុងនេះ ក្នុងការបង្កើតប្រព័ន្ធលូដែលមានប្រសិទ្ធភាព ព្រោះតែមានភ្លៀងធ្លាក់»៕
ប្រែសម្រួលដោយ នៀម ឆេង