មេដឹកនាំសហជីពធំៗពីរបានស្នើឲ្យរដ្ឋាភិបាលបង្កើនការពិនិត្យបរិយាកាសនៅក្នុងរោងចក្រកាត់ដេរសម្លៀកបំពាក់ និងផលិតស្បែកជើង និងដំឡើងប្រាក់ឈ្នួលបន្ថែមទៀត ខណៈដែលកម្មកររោងចក្រកាត់ដេរជាង៣០០នាក់បានដួលសន្លប់ជាបន្តបន្ទាប់ក្នុងអំឡុងពេលបួនថ្ងៃកន្លងទៅនេះ។
ការដួលសន្លប់នេះបានកើតឡើងនៅរោងចក្រចំនួនបី គឺរោងចក្រ M& V International Manufacturing ស្ថិតនៅក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ និងរោងចក្រ Vonammy សិ្ថតក្នុងស្រុកបាទី ខេត្តតាកែវ ហើយនឹងរោងចក្រQuint Major ស្ថិតក្នុងស្រុកអង្គស្នួល ខេត្តកណ្តាល។ នេះបើតាមការបញ្ជាក់ពីក្រុមដឹកនាំសហជីព។
លោក អាត់ ធន់ ប្រធានសហភាពការងារកម្ពុជា C-CAWDU ឲ្យដឹងថា កង្វះអាហារហូបចុកគ្រប់គ្រាន់ ដោយសារប្រាក់ឈ្នួលនៅទាប និងបរិយាកាសដែលញាំញីដោយជាតិគីមីនៅក្នុងរោងចក្រ គឺជាដើមចមនៃការដួលសន្លប់របស់កម្មករ។ លោកបានស្នើឲ្យរដ្ឋាភិបាលធ្វើការកែលម្អលើចំណុចពីរនេះជាបន្ទាន់ ដើម្បីបង្ការកុំឲ្យកម្មកររដួលសន្លប់។
«ទីមួយបង្កើនប្រាក់ឈ្នួលឲ្យដល់កម្មកររស់នៅសមរម្យបាន កាត់បន្ថយការថែមម៉ោង ការចំណាយត្បិតត្បៀត។ អាហ្នឹងគឺកម្មករសុខភាពល្អ។ ទីពីរក្រុមហ៊ុនត្រូវធ្វើតាមស្តង់ដារឲ្យបានត្រឹមត្រូវ ដូចជាម៉ោងពេលធ្វើការ ដូចជាកំដៅ ត្រូវឲ្យមានកំដៅប៉ុន្មាន ធូលីកុំឲ្យមានជាតិគីមី ទាំងកុំឲ្យប្រើប្រភេទណា។ ហើយម៉ោងពេលធ្វើការកុំឲ្យបិទរបងអគារហ្នឹង ហើយសូម្បីអុកស៊ីសែនមានចេញចូលគ្រប់គ្រាន់។ ខ្ញុំគិតថា ធ្វើដូច្នេះនឹងលែងមានបញ្ហាហើយ។ បើក្រុមហ៊ុនណាល្មើសគឺត្រូវពិន័យ។ បើពិន័យមិនបាន បិទចោលមួយក្រុមហ៊ុនពីរក្រុមហ៊ុន គឺគេខ្លាចហើយ។ តែបើសិនជាយើងនៅតែអនុគ្រោះៗ គឺកម្មករសន្លប់។ ខ្ញុំគិតថា មិនអាចដោះស្រាយបានទេ»។
រីឯលោក ជា មុន្នី ប្រធានសហជីពសេរីកម្មករនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជាយល់ឃើញស្រដៀងគ្នាជាមួយនឹងការលើកឡើងរបស់លោក អាត់ ធន់ ដែរ ដោយលោកបានបន្ថែមថា ការដួលសន្លប់នេះបានកើតឡើងតាំងចុងខែមិថុនា នៅក្នុងរោងចក្របីផ្សេងទៀតស្ថិតក្នុងខេត្តតាកែវ កំពង់ឆ្នាំង។ តាមការបញ្ជាក់របស់លោកចំនួនកម្មករដួលសន្លប់បានកើនដល់៤៣៤នាក់ បើបូកបន្ថែមនឹងការដួលសន្លប់ក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានថ្ងៃចុងក្រោយនេះ។
«សំខាន់ប្រធានបទវាគឺដោយសារសុខភាពកម្មករវាខ្សោយ។ ហើយហេតុអីបានកម្មករវាខ្សោយ គឺដោយសារប្រាក់ខែវាតិច។ អញ្ចឹងគាត់ហូបរបស់របរដែលគ្មានជីវជាតិ ដូចជាលាសហាល ខ្ចៅស្ងោរ ត្រីងៀត ត្រីចៀន សម្លម្ជូរ ជ្រក់ស្វាយ ជ្រក់ម្កាក់ ជ្រក់អីដែកដាក់លក់ហូរហែតាមដងផ្លូវដីហ៊ុយទ្រលោម។ ទាំងអស់ហ្នឹងវាជាបញ្ហាអាហារ»។
លោកបន្តថា អង្គការពលកម្មអន្តរជាតិ និងអ្នកបញ្ជាទិញតែងតែបានស្នើឲ្យមានការកែលម្អបរិយាសធ្វើការនៅតាមរោងចក្រ តែការស្នើនៅមិនទាន់ទទួលបានផលវិជ្ជមានច្រើនទេ ដោយសារតែអំពើពុករលួយនៅក្នុងស្ថាប័នរដ្ឋដែលពាក់ព័ន្ធ។
«ទន្ទឹមនឹងហ្នឹង វាមិនមែន ILO ទេ សូម្បីតែអ្នកទិញមួយចំនួនហ្នឹងក៏គេត្រួតពិនិត្យទៅនឹងបរិស្ថាននៅក្នុងរោងចក្រសហគ្រាសដែរ។ ក៏ប៉ុន្តែសំខាន់បំផុតគឺសេនាធិការរបស់រដ្ឋាភិបាល គឺក្រសួងពាក់ព័ន្ធហ្នឹងឯង។ ក្រសួងពាក់ព័ន្ធហ្នឹងឯងដែលជាភ្នែក ជាច្រមុះ ហើយត្រូវទៅដាក់ពិន័យទៅនឹងរោងចក្រសហគ្រាស ដែលមិនអនុវត្តទៅតាមផ្លូវច្បាប់ ហើយបើក្រសួងស្ថាប័នទៅយកលុយពីគេទៅហើយ ឲ្យគេអនុវត្តច្បាប់យ៉ាងម៉េច? បើយើងកុំយកលុយគេទៅ យើងដាក់សម្ពាធទៅ បិទមួយ ពីរ បី បួន ប្រាំ ឬបួនដប់ទៅ វាមានអី។ ប៉ុន្តែយើងយកលុយគេ ហើយឲ្យគេបិទយ៉ាងម៉េច? ទៅបិទរោងចក្រគេម៉េច?»
VOA ពុំអាចទាក់ទងជួបលោក ហេង សួ អ្នកនាំពាក្យក្រសួងការងារបានទេ ដោយទូរស័ព្ទរបស់លោករោទ៍ តែគ្មានអ្នកទទួល។ VOA ក៏ពុំអាចទាក់ទងលោក ជាវ ប៊ុនរិទ្ធ អ្នកនាំពាក្យបេឡាសន្តិសុខសង្គមបានដែរ។
ទាក់ទិននឹងប្រាក់ឈ្នួលរបស់កម្មករ មេដឹកនាំសហជីពផ្សេងៗក្នុងប្រទេសកម្ពុជានឹងយកតួលេខប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមាចំនួន១៧៧ដុល្លារទៅចរចាជាមួយនឹងនិយោជក ដែលធ្វើការវិនិយោគក្នុងវិស័យវាយនភណ្ឌកាត់ដេរសម្លៀកបំពាក់ និងផលិតស្បែកជើង ចាប់ពីខែកក្កដានេះទៅ។ ចំនួនប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមានេះគឺជាចំនួន ដែលមេដឹកនាំសហជីពរំពឹងទុកសម្រាប់ឆ្នាំ២០១៦។
ឧស្សាហកម្មកាត់ដេរបានផ្តល់ការងារឲ្យមនុស្សយ៉ាងហោចណាស់៦០០.០០០នាក់។ នៅក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ មានភាពរំជើបរំជួលនៅក្នុងវិស័យនេះ ដោយសារការធ្វើបាតុកម្មទាមទារឲ្យមានការដំឡើងប្រាក់ឈ្នួលអប្បរមាឲ្យបានសមស្របទៅនឹងការកើនឡើងនូវថ្លៃទំនិញនានាក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ដែលបានបន្តកើនឡើងលឿនជាងប្រាក់ខែកម្មករ៕
