ទោះបីជាមានការប្រើពាក្យសម្តីខ្លាំងៗពីសំណាក់ប្រធានាធិបតីសហរដ្ឋអាមេរិកលោកដូណាល់ ត្រាំអំពីការដាក់កំហិតលើការគំរាមកំហែងអាវុធនុយក្លេអ៊ែរពីកូរ៉េខាងជើងក៏ដោយក្តី ជម្រើសគោលនយោបាយរដ្ឋាភិបាលសហរដ្ឋអាមេរិកហាក់ដូចជា មានលក្ខណៈដូចគោលនយោបាយយុទ្ធសាស្រ្តអត់ធ្មត់របស់អតីតប្រធានាធិបតីលោកបារ៉ាក់ អូបាម៉ា។
ក្រោមគោលនយោបាយយុទ្ធសាស្រ្តអត់ធ្មត់របស់លោកបារ៉ាក់ អូបាម៉ា សហរដ្ឋអាមេរិកបដិសេធមិនទាក់ទងជាមួយនឹងរបបដឹកនាំរបស់លោក Kim Jong Un រហូតទាល់តែរបបនោះបញ្ឈប់កម្មវិធីនុយក្លេអ៊ែររបស់ខ្លួន។ ហើយស្របពេលជាមួយគ្នានេះដែរ សហរដ្ឋអាមេរិកបានឆ្លើយតបនឹងការបង្កហេតុនានា ដោយបង្កើនសមត្ថភាពទប់ទល់ផ្នែកយោធា ការដាក់ទណ្ឌកម្មសេដ្ឋកិច្ច និងការកាត់ផ្តាច់ចំណងការទូត។
លោក Daniel Pinkston អ្នកវិភាគផ្នែកសន្តិសុខតំបន់អាស៊ីភាគឦសាននៅសាកលវិទ្យាល័យ Troy ក្នុងក្រុងសេអ៊ូលបាននិយាយថា៖
«ខ្ញុំគិតថា ជាទូទៅមានជម្រើសបី។ ទីមួយគឺ ចុះញោមនិងបំពេញចិត្តកូរ៉េខាងជើង មានន័យថា ឲ្យពួកគេនូវអ្វីទាំងអស់ដែលពួកគេចង់បាន។ ជម្រើសទីពីរគឺ ការវាយប្រហារស្កាត់ទុកមុន និងការប្រើកម្លាំងដើម្បីបំផ្លាញសមត្ថភាពប្រើប្រាស់អាវុធរបស់កូរ៉េខាងជើង។ ហើយខ្ញុំគិតថា ជម្រើសទីបី ដែលជាជម្រើសប្រសើរបំផុតក្នុងចំណោមជម្រើសទាំងបី និងជាជម្រើសដែលតែងប្រើនោះ គឺការទប់ទល់និងរារាំងកូរ៉េខាងជើងមិនឲ្យមានភាពគឃ្លើន»។
យុទ្ធសាស្រ្តអត់ធ្មត់
រដ្ឋាភិបាលលោក Kim Jong Un បានមានប្រតិកម្មដោយប្រកាន់ជំហរតតាំងនឹងវិធានការដាក់ទណ្ឌកម្ម ដែលដឹកនាំដោយសហរដ្ឋអាមេរិក ដែលមានដូចជា ការដាក់ទណ្ឌកម្មធ្ងន់ធ្ងរពីសំណាក់អង្គការសហប្រជាជាតិជាដើម ហើយបានប្រកាសជាចំហថា កូរ៉េខាងជើងជាប្រទេសនុយក្លេអ៊ែរ និងថែមទាំងបានបង្កើនការសាកល្បងនុយក្លេអ៊ែរ និងគ្រាប់ផ្លោងមីស៊ីល។
ខណៈពេលធ្វើទស្សនកិច្ចនៅក្រុងសេអ៊ូលកាលពីសប្តាហ៍មុន រដ្ឋមន្ត្រីការបរទេសអាមេរិកលោក
បានបដិសេធយុទ្ធសាស្រ្តអត់ធ្មត់របស់លោកអូបាម៉ាដោយចំហ ប៉ុន្តែលោកក៏បានបញ្ជាក់ឡើងវិញពីចំណុចគ្រឹះមួយចំនួននៃយុទ្ធសាស្រ្តនោះ ដោយថ្លែងការគាំទ្រ «មិនងាករេ» ចំពោះសម្ព័ន្ធយោធានៅកូរ៉េខាងត្បូង និងជប៉ុន ក៏ដូចជា បដិសេធសំណើរបស់ចិនក្នុងការបង្អាក់សមត្ថភាពនុយក្លេអ៊ែររបស់កូរ៉េខាងជើងនាពេលបច្ចុប្បន្នជាថ្នូរនឹងការបញ្ឈប់សមយុទ្ធយោធារួមគ្នារវាងអាមេរិកនិងកូរ៉េខាងត្បូង។
អ្នកវិភាគនយោបាយលោក Bong Young-Shik នៅវិទ្យាស្ថានសិក្សាកិច្ចការកូរ៉េខាងជើងនៃសាកលវិទ្យាល័យ Yonsei បាននិយាយថា៖
«មូលដ្ឋានគ្រឹះនៃគោលនយោបាយយុទ្ធសាស្រ្តអត់ធ្មត់ គឺថា ដរាបណាថ្នាក់ដឹកនាំកូរ៉េខាងជើងបង្ហាញគោលបំណងពិតប្រាកដក្នុងការបំបាត់ចោលនុយក្លេអ៊ែរ ដែលមិនមែនគ្រាន់តែបញ្ឈប់ដំណើរការមួយរយៈនោះ សហរដ្ឋអាមេរិកនៅតែមិនចូលរួមក្នុងការចរចាណាមួយជាមួយនឹងរដ្ឋាភិបាលក្រុងព្យុងយ៉ាងនោះឡើយ។ មូលដ្ឋានគ្រឹះនោះនៅតែជា មូលដ្ឋានគ្រឹះចម្បងនៃគោលនយោបាយថ្មីនេះ»។
ទោះបីជាលោក Tillerson មិនបានលុបចោលជម្រើសចំណាត់ការយោធាទៅនឹងការវាយប្រហារភ្លាមៗណាមួយពីកូរ៉េខាងជើង ឬការគំរាមកំហែងបង្កឡើងដោយអាវុធទំនើបណាមួយក៏ដោយ ក៏លោកបានសង្កត់ធ្ងន់ថា អាទិភាពរបស់រដ្ឋបាលលោកត្រាំគឺភាគច្រើនដូចនឹងគោលនយោបាយរបស់លោកអូបាម៉ា ដែលនោះគឺ ការដាក់សម្ពាធលើរដ្ឋាភិបាលលោក Kim Jong Un ដើម្បីឲ្យផ្លាស់ប្តូរទិសដៅរបស់ខ្លួន តាមរយៈការបង្កើនសមត្ថភាពទប់ទល់យោធានិងការដាក់ទណ្ឌកម្មសេដ្ឋកិច្ច។
ការគំរាមកំហែងពីមីស៊ីលឆ្លងទ្វីប
ការវិវត្តទៅមុខនៃបច្ចេកវិទ្យានាពេលថ្មីៗនេះ ដែលបានបង្ហាញថា រដ្ឋាភិបាលក្រុងព្យុងយ៉ាងកំពុងតែជិតសម្រេចបាននូវការផលិតមីស៊ីលឆ្លងទ្វីបបំពាក់ដោយនុយក្លេអ៊ែរ ដែលអាចហោះទៅដល់សហរដ្ឋអាមេរិកនោះ បាននាំឲ្យមានការព្រួយបារម្ភថា ពេលវេលាលែងអាស្រ័យលើភាគីរដ្ឋាភិបាលក្រុងវ៉ាស៊ីនតោនទៀតហើយ។
នៅពេលដែលលោក Tillerson បំពេញទស្សនកិច្ចនៅទ្វីបអាស៊ី កូរ៉េខាងជើងបានសាកល្បងម៉ាស៊ីនរ៉ូកកែតកម្លាំងខ្លាំងជាងមុនមួយ ដែលអ្នកនាំពាក្យក្រសួងការពារជាតិកូរ៉េខាងត្បូងបាននិយាយថា ការសាកល្បងនេះបានបង្ហាញពីការវិវត្តទៅមុខដ៏គួរឲ្យកត់សម្គាល់។ ប៉ុន្តែក្រសួងការពារជាតិកូរ៉េខាងត្បូងមិនបានបញ្ជាក់លម្អិតថាតើ ម៉ាស៊ីននោះអាចត្រូវប្រើសម្រាប់បាញ់មីស៊ីលឆ្លងទ្វីបឬក៏យ៉ាងណានោះទេ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ទីភ្នាក់ងារព័ត៌មាន KCNA របស់កូរ៉េខាងជើង បានរាយការណ៍ កាលពីថ្ងៃអាទិត្យ ទី១៩ ខែមីនាកន្លងទៅនេះថា ម៉ាស៊ីននោះនឹងជួយកូរ៉េខាងជើងឲ្យសម្រេចបាននូវសមត្ថភាពបង្ហោះផ្កាយរណបលំដាប់ថ្នាក់ពិភពលោក។
កាលពីពេលថ្មីៗនេះ លោកប្រធានាធិបតីត្រាំបានប្រាប់អ្នកសារព័ត៌មានថា លោកបានរៀបចំកិច្ចប្រជុំស្តីពីកូរ៉េខាងជើងនៅឯរមណីយដ្ឋានលំហែកាយរបស់លោកក្នុងរដ្ឋ Florida។ ទោះបីជាលោកមិនបានសំដៅជាពិសេសទៅដល់ការសាកល្បងម៉ាស៊ីនរ៉ូកកែតរបស់កូរ៉េខាងជើងក៏ដោយ លោកត្រាំបាននិយាយថា លោក Kim Jong Un «កំពុងតែបញ្ចេញឥរិយាបថយ៉ាងអាក្រក់ជាទីបំផុត»។
ចិន
លោកប្រធានាធិបតីត្រាំធ្លាប់បានរិះគន់រដ្ឋាភិបាលក្រុងប៉េកាំងពីការមិនចាត់វិធានការតឹងរ៉ឹងជាងមុនដើម្បីដាក់កំហិតលើរដ្ឋាភិបាលក្រុងព្យុងយ៉ាង ដែលជាសម្ព័ន្ធមិត្តរបស់ខ្លួន ។ នាពេលថ្មីៗនេះ រដ្ឋាភិបាលចិនបានបញ្ឈប់ការនាំចូលធ្យូងទាំងអស់ពីកូរ៉េខាងជើងសម្រាប់ឆ្នាំនេះ ប៉ុន្តែក៏បានបង្ហាញពីការស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការអនុវត្តវិធានការតឹងរ៉ឹង ដែលអាចបង្កឲ្យមានការរីករាលដាលនៃអស្ថិរភាព និងការដួលរលំនៃរដ្ឋាភិបាលលោក Kim Jong Un។
យ៉ាងណាក្តីជំនួបរបស់លោករដ្ឋមន្រ្តីការបរទេសអាមេរិកជាមួយនឹងប្រធានាធិបតីចិនលោកស៊ី ជីនពីង កាលពីថ្ងៃសៅរ៍ ទី១៨ ខែមីនាកន្លងទៅនេះ ហាក់ដូចជា មានភាពស្រុះស្រួលគ្នាជាងមុន។ លោកស៊ី ជីនពីងបានថ្លែងក្រោយពីជំនួបនោះថា លោកសាទរចំពោះការអធិប្បាយរបស់លោក Tillerson ដែលថា «ទំនាក់ទំនងរវាងប្រទេសចិន និងសហរដ្ឋអាមេរិកអាចកំណត់បានតាមរយៈកិច្ចសហប្រតិបត្តិការ និងមិត្តភាពប៉ុណ្ណោះ»។
ថាតើប្រទេសមហាអំណាចទាំងពីរ (ចិន និងអាមេរិក) បេ្តជ្ញាសហការគ្នាដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាការគំរាមកំហែងនុយក្លេអ៊ែររបស់កូរ៉េខាងជើងក្នុងកម្រិតណាមួយនោះ គឺមិនទាន់ត្រូវបានវែកញែកឲ្យច្បាស់លាស់នៅឡើយទេ។
អ្នកវិភាគនយោបាយមួយចំនួន ដូចជា លោក Bong Young-Shik ជាដើម បាននិយាយថា ក្នុងកិច្ចប្រជុំបិទទ្វារ លោក Tillerson ប្រហែលបានលើកឡើងពីថ្នូរដ៏ធំមួយ ដោយផ្តល់សម្បទានសំខាន់ដល់ចិនពាក់ព័ន្ធនឹងបញ្ហាជម្លោះដែលបានអូសបន្លាយយូរអង្វែង ដើម្បីជាការដោះដូរនឹងការបញ្ចប់ការគំរាមកំហែងនុយក្លេអ៊ែរពីកូរ៉េខាងជើង។
លោក Bong Yong-Shik បាននិយាយថា៖ «បញ្ជីលក្ខខណ្ឌ ដែលទំនងនឹងស្នើឡើងដោយរដ្ឋាភិបាលក្រុងប៉េកាំងនឹងមានដូចជា ប្រយោជន៍ជាចម្បងរបស់ចិននៅសមុទ្រចិនខាងត្បូង និងការមិនលូកដៃរបស់សហរដ្ឋអាមេរិកក្នុងបញ្ហាផ្ទៃក្នុងប្រទេសចិន ឬបញ្ហាក្នុងតំបន់ណាមួយ»។
មានការកើនឡើងនូវភាពតានតឹងពាក់ព័ន្ធនឹងសកម្មភាពដ៏គឃ្លើនរបស់ចិនក្នុងតំបន់សមុទ្រចិនខាងត្បូង ដែលក្នុងនោះរួមមាន ការសាងសង់កោះសិប្បនិមត្តសម្រាប់បន្ទាយយោធា និងការទាមទារគ្រប់គ្រងតំបន់ជម្លោះ និងផ្លូវនាវាចរណ៍អន្តរជាតិសំខាន់ៗ។ រដ្ឋាភិបាលក្រុងប៉េកាំងក៏ធ្លាប់បានខឹងសម្បារនឹងការរិះគន់ពីសំណាក់សហរដ្ឋអាមេរិក និងសហគមន៍អន្តរជាតិពាក់ព័ន្ធនឹងការរំលោភបំពានសិទ្ធមនុស្សជុំវិញការចាប់ខ្លួនក្រុមអ្នករិះគន់ តាមតែអំពើចិត្ត និងការរឹតត្បិតលើការផ្សព្វផ្សាយ។
អ្នកវិភាគដទៃទៀតនិយាយថា ចិនមិនទំនងនឹងចាត់វិធានការតឹងរ៉ឹងណាមួយប្រឆាំងនឹងកូរ៉េខាងជើង ក្នុងបែបផែនណាមួយ ដែលអាចពង្រឹងគោលជំហររបស់សហរដ្ឋអាមេរិក និងកូរ៉េខាងត្បូងនៅក្នុងតំបន់នោះទេ ហើយអ្នកវិភាគទាំងនេះក៏នៅមិនច្បាស់ថាតើ ចិនមានលទ្ធភាពគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការជំរុញឲ្យកូរ៉េខាងជើងបោះបង់ចោលអាវុធនុយក្លេអ៊ែររបស់ខ្លួនឬក៏យ៉ាងណានោះដែរ។
លោក Pinkston បាននិយាយថា រដ្ឋបាលលោកត្រាំប្រហែលងាកទៅដាក់ទណ្ឌកម្មដោយឯកតោភាគីប្រឆាំងនឹងក្រុមហ៊ុនពីប្រទេសចិន ដែលធ្វើការជាមួយនឹងកូរ៉េខាងជើង ប៉ុន្តែនេះជាអ្វីដែលរដ្ឋបាលលោកអូបាម៉ាបានធ្វើកន្លងមកផងដែរ។
លោក Pinkston បានបន្តថា៖ «ប្រហែលជារដ្ឋបាលថ្មីរបស់សហរដ្ឋអាមេរិកចង់ប្រថុយប្រថានខ្លាំងជាងមុន ឬចង់សាកល្បងយុទ្ធសាស្រ្ត និងវិធីសាស្រ្តផ្សេងៗ ដើម្បីតាមពីក្រោយក្រុមហ៊ុន និងបុគ្គលទាំងនោះ ក៏ដូចជា ដាក់សម្ពាធលើកូរ៉េខាងជើង ប៉ុន្តែនេះគ្រាន់តែជា ការអនុវត្តយុទ្ធសាស្រ្តប៉ុណ្ណោះ គឺមិនមែនជាការផ្លាស់ប្តូរគោលនយោបាយនោះទេ»៕
ប្រែសម្រួលដោយ ណឹម សុភ័ក្រ្តបញ្ញា
