ប្រទេសម៉ាឡេស៊ីកំពុងប្រឹងប្រែងធ្វើតេស្តរកវីរុសកូរ៉ូណាលើជនចំណាកស្រុករាប់លាននាក់ ដើម្បីជៀសវាងមិនឲ្យមានការរាតត្បាតនៃវីរុសនេះសារជាថ្មី ដូចដែលបានកើតឡើងនៅប្រទេសសិង្ហបុរីដែលជាប្រទេសជិតខាង ទីដែលពលករចំណាកស្រុកត្រូវស្នាក់អាស្រ័យផ្តុំគ្នាតាមកន្លែងស្នាក់នៅ។ នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ កន្លែងស្នាក់នៅកកកុញរបស់ពលករចំណាកស្រុក បានបង្កឲ្យមានករណីកើតជំងឺកូវីដ១៩ច្រើនជាងគេនៅប្រទេសសិង្ហបុរី។
ប៉ុន្មានសប្តាហ៍បន្ទាប់ពីមានការរាតត្បាតដោយជំងឺកូវីដ១៩ជាសាកល ប្រទេសសិង្ហបុរីទទួលបានការកោតសរសើរចំពោះកិច្ចប្រឹងប្រែងនៅក្នុងការគ្រប់គ្រងវីរុសដែលរាតត្បាតយ៉ាងឆាប់រហ័សនេះ ដោយការចាត់វិធានការតាំងពីដំណាក់កាលដំបូង តាមរយៈការអប់រំពលរដ្ឋរបស់ខ្លួនពីគ្រោះថ្នាក់នៃជំងឺនេះ និងការធ្វើការតាមដានយ៉ាងដិតដល់។ យ៉ាងណាក្តី នៅពាក់កណ្តាលខែមេសាកន្លងទៅនេះ ការរាតត្បាតនៅកន្លែងស្នាក់នៅរបស់ពលកររាប់សែននាក់ បាននាំឲ្យមានការកើនឡើងករណីអ្នកឆ្លងជំងឺកូវីដ១៩។ ឥឡូវនេះ សិង្ហបុរីមានករណីអ្នកកើតជំងឺកូវីដ១៩ ច្រើនជាងគេបំផុតនៅតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍ ដែលគិតមកដល់ត្រឹមថ្ងៃទី ១០ ខែឧសភាកន្លងទៅនេះ មានចំនួនជាង ២១.០០០ នាក់។
ផ្ទុយទៅវិញ ម៉ាឡេស៊ីមានករណីអ្នកជំងឺកូវីដ១៩ ចំនួន ៦.៥៣៥នាក់ ហើយចំនួនតិចជាង ១០០០នាក់ ក្នុងចំណោមនោះ ជាជនចំណាកស្រុក។
ដូចប្រទេសសិង្ហបុរីដែរ ម៉ាឡេស៊ីពឹងផ្អែកខ្លាំងលើពលកម្មតម្លៃទាបពីប្រទេសជិតខាងដើម្បីបំពេញតម្រូវការតាមរោងចក្រ និងសំណង់ធំៗនៅក្នុងប្រទេស។ ពលករមួយ ចំនួនក៏បានធ្វើការនៅចម្ការកៅស៊ូ និងដូងប្រេងផងដែរ។ រដ្ឋាភិបាលម៉ាឡេស៊ីនិយាយថា ជនចំណាកស្រុកប្រមាណ ២លាន ៥សែននាក់ បានមកធ្វើការក្នុងប្រទេសនេះដោយស្របច្បាប់ បើទោះជាចំនួនប្រហាក់ប្រហែលគ្នានេះ បានមកធ្វើការដោយខុសច្បាប់ក៏ដោយ។ ហើយដូចប្រទេសសិង្ហបុរីដែរ ពលករចំណាកស្រុកមួយចំនួននៅម៉ាឡេស៊ីបានមករស់នៅផ្តុំគ្នាតាមកន្លែងស្នាក់អាស្រ័យទ្រង់ទ្រាយធំ ឬ តាមបន្ទប់ជួល ដែលមានដាក់មនុស្សពី១០ ទៅ២០នាក់ក្នុងមួយបន្ទប់ ហើយពេលខ្លះមានច្រើនជាងនេះទៀត និងមានបន្ទប់ទឹកតែមួយប៉ុណ្ណោះ ក្នុងមួយបន្ទប់។
សកម្មជនការពារសិទ្ធិពលករចំណាកស្រុកលោក Andy Hall បាននិយាយថា៖
«នេះពិតជាសា្ថនភាពដ៏គ្រោះថ្នាក់មួយ»។
លោកបានថ្លែងបន្តថា «បន្ទប់ជួលទាំងនោះមិនត្រូវបានសាងសង់ឡើងដោយគិតគូរពីការរស់នៅឲ្យសមរម្យនោះទេ ហើយពិតជាមានភាពកកកុញខ្លាំងណាស់»។
ដោយមានការព្រួយបារម្ភថា ការរាប់ចំនួនអ្នកផ្ទុកវីរុសកូរ៉ូណានៅម៉ាឡេស៊ីប្រហែលមិនអាចធើ្វបានគ្រប់ជ្រុងជ្រោយ ក្រសួងសុខាភិបាលម៉ាឡេស៊ី កាលពីថ្ងៃទី២០ ខែមេសា បាននិយាយថា ក្រសួងកំពុងតែរៀនសូត្រពីបទពិសោធន៍នៅសិង្ហបុរី ដោយបានបិទតំបន់ពលកររស់នៅដែលមានការផ្ទុះជំងឺកូវីដ១៩ និងជំរុញឲ្យមានការធ្វើតេស្តទៅលើអ្នករស់នៅក្នុងតំបន់ទាំងនោះ។
នៅពេលនោះ រដ្ឋមន្រ្តីក្រសូងសុខាភិបាលម៉ាឡេស៊ីលោក Noor Hisham Abdullah បាននិយាយក្នុងសម្តីដើមថា៖
«យើងបានរៀនសូត្រពីប្រទេសជិតខាងដើម្បីពន្លឿនការចាត់វិធានការផ្សេងៗ ដើម្បីឲ្យយើងអាចគ្រប់គ្រងការរីករាលដាលនៃជំងឺកូវីដ១៩នេះ និងដោះស្រាយបញ្ហាឆ្លងជំងឺកូវីដ១៩ នៅក្នុងចំណោមក្រុមមនុស្សដែលមិនមែនជាពលរដ្ឋម៉ាឡេស៊ី»។
កាលពីថ្ងៃទី០៤ ខែឧសភា បន្ទាប់ពីមានការកើនឡើងនៃករណីអ្នកឆ្លងជំងឺកូវីដ១៩ នៅក្នុងក្រុមមនុស្សដែលមិនមែនជាពលរដ្ឋម៉ាឡេស៊ី រដ្ឋាភិបាលម៉ាឡេស៊ី ក៏បានចាត់វិធានការកាន់តែតឹងរ៉ឹងជាងមុន។ ម៉ាឡេស៊ីបានបញ្ជាឲ្យមានការធ្វើតេស្តទៅលើពលករចំណាកស្រុកទាំងអស់នៅក្នុងប្រទេស។
កិច្ចប្រឹងប្រែងធ្វើតេស្តនេះ នឹងត្រូវការរយៈពេលជាច្រើនខែ។ នាពេលបច្ចុប្បន្ន ម៉ាឡេស៊ី បានធ្វើតេស្តលើមនុស្សយ៉ាងហោចណាស់ ១៥.០០០នាក់ក្នុងមួយថ្ងៃ។ នៅក្នុងអត្រានេះ វានឹងត្រូវការពេលវេលាលើសពីប្រាំខែដើម្បីធ្វើតេស្តលើរាល់ពលករចំណាកស្រុកដែលមានឈ្មោះចុះបញ្ជីនៅក្នុងប្រទេស ហើយនេះបើសន្មតថា គ្រប់គ្រឿងប្រដាប់ធ្វើតេស្តនឹងត្រូវប្រើតែទៅលើពួកគេ ដែលរឿងនេះ វាមិនពិតនោះទេ។ លើសពីនេះទៀត នៅមិនទាន់រាប់បញ្ចូលពលករចំណាកស្រុករាប់លាននាក់ដែលបានមកធ្វើការដោយខុសច្បាប់នៅឡើយទេ។
មួយថ្ងៃបន្ទាប់ពីមានការបញ្ជាឲ្យធ្វើតេស្តទៅលើពលករចំណាកស្រុក សមាគមវេជ្ជសាស្រ្តម៉ាឡេស៊ីបានព្រមានថា ការជំរុញឲ្យធ្វើតេស្តភ្លាមៗ នឹងដាក់បន្ទុកខ្លាំងទៅលើមន្ទីរពិសោធន៍នៅក្នុងប្រទេស និងបង្កជាឧបសគ្គដល់ផ្នែកដឹកជញ្ជូនគ្រឿងសម្ភារៈ។ សមាគមនេះ បានណែនាំឲ្យមានការធ្វើតេស្តលើគោលដៅជាក់លាក់ និងកិច្ចប្រឹងប្រែងខ្លាំងជាងនេះ ក្នុងការអនុវត្តវិធានការរក្សាគម្លាតពីគ្នានៅកន្លែងដែលពលកររស់នៅ និងធ្វើការ។
អ្នកស្រី Sumitha Shaanthinni Kisha នាយិកាអង្គការគាំពារសិទ្ធិពលករចំណាកស្រុកម៉ាឡេស៊ីឈ្មោះ Our Journey បាននិយាយថា អ្នកស្រីមាន «ការព្រួយបារម្ភខ្លាំង» ថា កន្លែងរស់នៅ និងផ្ទះជួលដែលពលកររស់នៅ អាចជាកន្លែងបង្កឲ្យមានការឆ្លងវីរុសកូរ៉ូណាសារជាថ្មី ដូចនៅប្រទេសសិង្ហបុរីដែរ។
ក្រៅពីភាពកកកុញ អ្នកស្រីបាននិយាយបន្តក្នុងសម្តីដើមថា៖
«កន្លែងដែលពលកររស់នៅទាំងនោះ ពេលខ្លះមិនមានទឹកប្រើប្រាស់ស្រួលបួលនោះទេ។ កម្រិតអនាម័យនៅទាបនៅឡើយ ដូច្នេះយើងពិតជាមានការបារម្ភខ្លាំងអំពីកន្លែងរស់នៅរបស់ពួកគេ»។
ភាគច្រើននៃការព្រួយបារម្ភពីការរាតត្បាតនៃវីរុសកូរ៉ូណាក្នុងចំណោមពលករចំណាកស្រុកនៅម៉ាឡេស៊ី គឺនៅក្នុងឧស្សាហកម្មផលិតស្រោមដៃកៅស៊ូ ដែលផ្គត់ផ្គង់ស្រោមដៃកៅស៊ូចំនួនពីរគូ ក្នុងចំណោមរាល់ស្រោមដៃកៅស៊ូចំនួនបីគូ នៅលើពិភពលោក ក្នុងនោះរួមមានស្រោមដៃកៅស៊ូដែលបុគ្គលិកពេទ្យដែលជាអ្នកស្ថិតនៅជួរមុខ ប្រើប្រាស់ផងដែរ។ រោងចក្រនៅម៉ាឡេស៊ីភាគច្រើន ពឹងផ្អែកលើកម្លាំងពលកម្មចំណាកស្រុក។
នៅក្នុងវីដេអូផ្សព្វផ្សាយអំឡុងពេលទិវាពលកម្មអន្តរជាតិទៅកាន់នយោជិក ក្រុមហ៊ុន Top Glove ដែលជាក្រុមហ៊ុនផលិតស្រោមដៃកៅស៊ូធំជាងគេ បាននិយាយថា ខ្លួនបានត្រួតពិនិត្យកំដៅខ្លួនរបស់កម្មករជារៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយផ្តល់ឲ្យពួកគេនូវម៉ាស់ និងស្រោមដៃ ការសម្អាតមេរោគនៅកន្លែងធ្វើការ និងការអនុវត្តតាមវិធានការគឺការរក្សាគម្លាតពីគ្នា «ដើម្បីធានាថា កម្មករនឹងមានសុវត្ថិភាព និងការការពារគ្រប់ពេលវេលា»។
អ្នកជំនាញផ្នែកសុខាភិបាល អ្នកគាំពារសិទ្ធិមនុស្ស និងពលករខ្លួនឯងផ្ទាល់មានការព្រួយបារម្ភពីកន្លែងដែលពួកគេស្នាក់អាស្រ័យផងដែរ។
កម្មករធ្វើការនៅរោងចក្រ Top Glove ម្នាក់មកពីប្រទេសនេប៉ាល់ បានប្រាប់ VOA ដោយសុំមិនបញ្ចេញឈ្មោះដោយសារខ្លាចមានប្រតិកម្មពីក្រុមហ៊ុន យ៉ាងដូច្នេះថា៖
«យើងមានការភ័យខ្លាច ដោយសារតែយើងស្នាក់នៅក្នុងបន្ទប់ជាមួយនឹងមនុស្ស២៥នាក់ផ្សេងទៀត»។
កម្មកររូបនេះបានថ្លែងបន្តក្នុងសម្តីដើមថា៖
«យើងធ្វើការនៅក្នុងផ្នែកខុសគ្នា និងបានជួបជាមួយនឹងមនុស្សផ្សេងៗ។ ពេលខ្លះ យើងធ្វើការជាមួយនឹងអ្នកស្រុកដែលមកពីក្រៅ។ ហើយពេលខ្លះនៅថ្ងៃឈប់សម្រាកអ្នកស្នាក់នៅផ្ទះជួលបានចេញទៅក្រៅ និងជួបជាមួយនឹងមនុស្សដទៃទៀត។ ដូច្នេះ ខ្ញុំពិតជាមានការភ័យខ្លាចថា នឹងឆ្លងជំងឺកូវីដ១៩នេះណាស់។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ដូចជាមិនបានទទួលការការពារសោះឡើយ»។
រាល់ប្រាំមួយថ្ងៃក្នុងមួយសប្តាហ៍ បន្ទាប់ពីធ្វើការ១២ម៉ោងក្នុងមួយថ្ងៃ លោកបានជិះក្នុងរថយន្តបឺសរបស់ក្រុមហ៊ុនដែលមានដាក់មនុស្សយ៉ាងកកកុញត្រឡប់ទៅផ្ទះជួលដែលជារបស់ក្រុមហ៊ុនដែរ នៅជាយក្រុងកូឡាំឡាំពួរ។ នៅក្នុងបន្ទប់ជួលនោះ មានការព្យួរខោអាវហាលលើដែក ហើយខ្នើយភួយត្រូវបានដាក់អមនឹងជញ្ជាំងទទេរ។ ដោយសារមិនមានផ្ទះបាយ កម្មករត្រូវធ្វើម្ហូបដោយខ្លួនឯងនៅលើឥដ្ឋ និងប្រើបន្ទប់ទឹកមួយរួមគ្នា។ នៅក្នុងបន្ទប់នោះ មានកង្ហារតែពីរបី ដែលមិនអាចផ្តល់ភាពត្រជាក់គ្រប់គ្រាន់ទេ។
បុរសជាកម្មករនោះបាននិយាយថា ចំពោះការក្សាគម្លាតឲ្យនៅឆ្ងាយពីគ្នា «វាជារឿងដែលមិនអាចធ្វើទៅបានទេ»។
លោកបាននិយាយថា បន្ទប់របស់លោកមិនត្រូវបានលាងសម្អាតមេរោគទេ ហើយថា ក្រុមហ៊ុន Top Glove មិនបានប្រាប់កម្មករពីការធ្វើតេស្តនោះទេ។ នៅកន្លែងធ្វើការ ក្រុមហ៊ុនបានឲ្យស្រោមដៃ ម៉ាស និងទឹកអាកុលលាងដៃទៅកម្មករ ប៉ុន្តែតម្រូវឲ្យមានការតម្រង់ជួរនៅជិតគ្នានៅមាត់ច្រកចូល ដើម្បីពិនិត្យមើលកំដៅខ្លួននៅមុនពេលចាប់ផ្តើមវេនធ្វើការម្តងៗ និងមិនសូវបានផ្តោតខ្លាំងទៅលើការរក្សាគម្លាតពីគ្នាប៉ុន្មានទេ នៅពេលកម្មករស្ថិតនៅក្នុងរោងចក្រ។ វីដេអូចែករំលែកដោយកម្មករនានា បានបង្ហាញនូវទិដ្ឋភាពដូចការរៀបរាប់ខាងនេះ។
ក្រុមហ៊ុន Top Glove និងសមាគមផលិតស្រោមដៃកៅស៊ូម៉ាឡេស៊ី ដែលតំណាងឲ្យក្រុមហ៊ុន Top Glove និងវិស័យទាំងមូល បានបដិសេធសំណើរសុំសម្ភាសន៍។
អង្គការគាំពារសិទ្ធិមនុស្ស បានអំពាវនាវឲ្យមានស្ថានភាពនៅកន្លែងធ្វើការ និងរស់នៅប្រសើរជាងមុនសម្រាប់ពលករចំណាកស្រុក។ លោក Hall ដែលជាអ្នកការពារសិទ្ធិពលករចំណាកស្រុកបាននិយាយថា ឥឡូវនេះ នៅពេលដែលការប្រឈមនឹងវីរុសកូរ៉ូណា អាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់ប្រជាពលរដ្ឋទាំងមូលនោះ អាជ្ញាធរ នយោជក និងអតិថិជនគួរតែចាប់ផ្តើមផ្តោតការយកចិត្តទុកដាក់ជាងមុន ទៅលើស្ថានភាពនៅកន្លែងធ្វើការ និងរស់នៅពលករចំណាកស្រុក។
លោក Hall បាននិយាយក្នុងសម្តីដើមទៀតថា៖
«អ្នកទាំងអស់គ្នាដឹងហើយថា នៅពេលមានជំងឺរាតត្បាតនេះ កន្លែងនិងស្ថានភាពរស់នៅរបស់កម្មករ គឺអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់សុខភាពសាធារណៈទាំងមូលនៅក្នុងប្រទេស»។
លោកបានថ្លែងបន្ថែមក្នុងសម្តីដើមទៀតថា៖
«ដូច្នេះ ខ្ញុំគិតថា នេះជាបញ្ហារយៈពេលយូរមួយ ដែលត្រូវធ្វើយ៉ាងណា ដើម្បីឲ្យកម្មករទាំងនោះ អាចរស់នៅក្នុងកន្លែងមួយដែលមានបរិស្ថានល្អ ប្រកបដោយអនាម័យ និងទីធ្លាធំទូលាយជាងមុននោះ»៕
ប្រែសម្រួលដោយ ណឹម សុភ័ក្រ្តបញ្ញា
