វិទ្យាស្ថានគោលនយោបាយយុទ្ធសាស្ត្រអូស្ត្រាលី ឬហៅកាត់ថា ASPI ដែលជាវិទ្យាស្ថានសិក្សាស្រាវជ្រាវឯករាជ្យមួយបានចេញរបាយការណ៍មួយកាលពីដើមខែមីនា ដែលមានចំណងជើងថា «ពលករអ៊ុយហ្គួរសម្រាប់លក់»។ របាយការណ៍នេះអះអាងថា ជនជាតិភាគតិចអ៊ុយហ្គួរចំនួន ៨ ម៉ឺននាក់ត្រូវបានគេ «ចាប់បង្ខំ» បញ្ជូនពីស្រុកកំណើតរបស់ពួកគេនៅក្នុងតំបន់ Xinjiang ឱ្យទៅធ្វើការនៅក្នុងរោងចក្រនៅតាមតំបន់នានាក្នុងប្រទេសចិន។
វិទ្យាស្ថានសិក្សាស្រាវជ្រាវដែលមានមូលដ្ឋាននៅក្នុងក្រុងកង់បេរ៉ា (Canberra) នេះបានឲ្យដឹងថា ជនជាតិភាគតិចអ៊ុយហ្គួរត្រូវបានគេចាប់បញ្ជូនដោយផ្ទាល់ចេញពីជំរំដែលគេហៅថា «ជំរំអប់រំឡើងវិញ» ទៅកាន់រោងចក្រនៅទូទាំងប្រទេសចិន ហើយត្រូវធ្វើការ «នៅក្រោមលក្ខខណ្ឌដែលគេអាចហៅបានថា «ពលកម្មដោយបង្ខំ» នេះបើយោងតាមរបាយការណ៍របស់វិទ្យាស្ថាននេះ។
របាយការណ៍របស់វិទ្យាស្ថាន ASPI បានសរសេរថា៖«សម្រាប់អ្នកដែលធ្វើការនៅរោងចក្រដែលនៅឆ្ងាយពីផ្ទះ ពួកគេជាធម្មតារស់នៅក្នុងបន្ទប់ស្នាក់នៅរួមគ្នាតូចចង្អៀត ត្រូវចូលរួមវគ្គបណ្តុះបណ្តាលភាសាចិនកុកងឺ និងផ្នែកមនោគមវិទ្យា ក្រៅពីម៉ោងធ្វើការ ត្រូវបានគេតាមដានជាប្រចាំ និងត្រូវបានគេហាមឃាត់មិនឱ្យចូលរួមក្នុងពិធីសាសនា»។ របាយការណ៍នេះបានបន្ថែមថា ជនជាតិអ៊ុយហ្គួរដែលត្រូវបានគេបញ្ជូនទៅធ្វើការមានសេរីភាពដើរហើរតិចតួច និងត្រូវបានគេឃ្លាំមើលនៅក្នុងរោងចក្រ។
លោក Darren Byler ជានរវិទូម្នាក់នៅក្នុងក្រុង Seattle សហរដ្ឋអាមេរិក និងជាអ្នកជំនាញផ្នែកប្រទេសចិននៅសាកលវិទ្យាល័យ Washington បាននិយាយថា របាយការណ៍កាន់តែច្រើនឡើងអំពីពលកម្មដោយបង្ខំទៅលើជនជាតិភាគតិចអ៊ុយហ្គួរបង្ហាញថា ចិនអាចនឹងបោះជំហានចូលក្នុងដំណាក់កាលបន្ទាប់នៃគោលនយោបាយរបស់ខ្លួននៅតំបន់ Xinjiang បន្ទាប់ពីក្រុមមន្ត្រីនិយាយថា មនុស្សភាគច្រើនដែលស្ថិតនៅក្នុងជំរំឃុំខ្លួនបាន «បញ្ចប់ការសិក្សា»។
លោក Byler បាននិយាយថា៖«នេះបង្ហាញឱ្យយើងឃើញថា អាជ្ញាធរចិនបានធ្វើការរំលោភសិទ្ធិមនុស្សក្នុងទ្រង់ទ្រាយធំនៅក្នុងសង្វាក់ផ្គត់ផ្គង់នៃរោងចក្រកាត់ដេររបស់ខ្លួន។ នេះជាបញ្ហាពាក់ព័ន្ធ នឹងការផ្គត់ផ្គង់កប្បាសប្រមាណជា១ភាគ៣នៅទូទាំងពិភពលោក និងចំនួនដ៏ច្រើននៃការផលិតសម្លៀកបំពាក់នៅក្នុងសាកលលោក»។ លោកបានបន្ថែមថា ការបោះជំហានបែបនេះអាចនឹងមានផលប៉ះពាល់ខ្លាំងទៅលើប្រជាសាស្ត្រនៅក្នុងតំបន់ Xinjiang ដោយបង្ខំឱ្យជនជាតិភាគតិចអ៊ុយហ្គួរ និងគ្រួសាររបស់ពួកគេជាច្រើនចាកចេញពីតំបន់នេះដើម្បីទៅធ្វើការនៅរោងចក្រនៅក្នុងខេត្តផ្សេងៗទៀត។
លោក Byle បាននិយាយថា «ទាល់តែយើងរកឃើញភស្តុតាងច្បាស់លាស់ក្នុងការបញ្ជាក់ថា រោងចក្រចិនមិនបានប្រើប្រាស់ពលកម្មដោយបង្ខំ អ្នកដែលមានមនសិការគួរចៀសវាងទិញសម្លៀកបំពាក់ និងស្បែកជើងដែលផលិតនៅក្នុងប្រទេសចិន។ ម៉ាកផលិតផលជាច្រើនក្នុងសាកលលោកត្រូវបានផលិតនៅទីនេះ។ ជំហានបន្ទាប់គឺត្រូវរៀបចំធ្វើពហិការការប្រើប្រាស់ និងចាត់វិធានការផ្លូវច្បាប់ដើម្បីធានាថា ម៉ាកទាំងនោះធ្វើតាមការប្តេជ្ញាចិត្តមិនប្រើប្រាស់ពលកម្មដោយបង្ខំ ដែលជាក្រមសីលធម៌ក្នុងអាជីវកម្មរបស់ពួកគេ។ គន្លឹះសម្រាប់ការផ្លាស់ប្តូរនេះគឺការបន្តចាប់អារម្មណ៍ទៅលើបញ្ហានេះ»។
ក្រុមមន្ត្រីចិនបានហៅរបាយការណ៍របស់វិទ្យាស្ថាន ASPI នេះថា «មិនមានមូលដ្ឋាន» និងបានបន្ថែមថា ការចោទប្រកាន់អំពីពលកម្មដោយបង្ខំលើជនជាតិអ៊ុយហ្គួរគឺជាយុទ្ធនាការមួយក្នុងការបង្ខូចមុខមាត់របស់ប្រទេសចិន។
លោក Zhao Lijian អ្នកនាំពាក្យរបស់ក្រសួងការបរទេសចិនបានច្រានចោលរបាយការណ៍នេះនៅក្នុងសន្និសីទកាសែតមួយក្នុងក្រុងប៉េកាំង នៅដើមខែមីនា និងបាននិយាយថា វា «គ្រាន់តែជាការចោទប្រកាន់លាបពណ៌ និងលម្អៀងមួយទៀតទៅលើរដ្ឋាភិបាលតំបន់ Xinjiang ដោយស្ថាប័នមួយនេះដើម្បីបង្ហាញពីការចូលរួមរបស់ខ្លួនជាមួយនឹងកម្លាំងប្រឆាំងចិននៅក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិក និងដើម្បីវាយប្រហារលើវិធានការប្រឆាំងភេរវកម្មរបស់រដ្ឋាភិបាលចិនក្នុងតំបន់ Xinjiang»។
ជនជាតិភាគតិចអ៊ុយហ្គួរនិយាយភាសា Turkic ហើយភាគច្រើនកាន់សាសនាឥស្លាមដែលមានដើមកំណើតនៅក្នុងតំបន់ Xinjiang ដែលស្ថិតនៅភាគពាយ័ព្យនៃប្រទេសចិន។ តំបន់នេះមានប្រជាជនចំនួន១១,៥លាននាក់ ដោយជនជាតិអ៊ុយហ្គួរមានចំនួនប្រមាណ៥០%នៃចំនួនប្រជាជនសរុបនៅក្នុងតំបន់នេះ។
អាជ្ញាធរចិនបានរងការចោទប្រកាន់ពីការឃុំខ្លួនជនជាតិភាគតិចអ៊ុយហ្គួរជាង១លាននាក់នៅជំរំអ្នកទោសនយោបាយត ចាប់តាំងពីឆ្នាំ២០១៧ ខណៈដែលបានធ្វើការតាមដានយ៉ាងតឹងរ៉ឹងទៅលើជនជាតិភាគតិចអ៊ុយហ្គួរដែលនៅក្រៅជំរំនោះ។ អង្គការសិទ្ធិមនុស្សនានាបានឲ្យដឹងថា អ្នកដែលស្ថិតនៅក្នុងមណ្ឌលឃុំឃាំងនោះត្រូវបានបង្ខំឲ្យថ្កោលទោសការគោរពសាសនាឥស្លាមរបស់ពួកគេ។
អ្នកនាង Elise Anderson មន្ត្រីជាន់ខ្ពស់កាន់គម្រោងសិទ្ធិមនុស្សរបស់ជនជាតិភាគតិចអ៊ុយហ្គួរដែលមានមូលដ្ឋាននៅក្នុងរដ្ឋធានីវ៉ាស៊ីនតោនបានប្រាប់ VOA ថា៖«ភស្តុតាងជាច្រើនដែលយើងទទួលបានតាមការបែកធ្លាយចេញពីតំបន់នោះទេ រួមទាំងរបៀបដែលរដ្ឋកំពុងធ្វើការបំបែកសង្គមអ៊ុយហ្គួរឱ្យទៅជាសង្គមគ្រួសារវិញ និងការតាមដានឃ្លាំមើលជីវិតប្រចាំថ្ងៃគ្រប់បែបយ៉ាង បង្ហាញឱ្យឃើញពីការប្រល័យវប្បធម៌ និងទម្រង់នៃការបោសសម្អាតជាតិសាសន៍»។
ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី ក្រុមមន្ត្រីចិនបានបដិសេធការចោទប្រកាន់នេះ ដោយនិយាយថា គោលនយោបាយរបស់ពួកគេនៅក្នុងតំបន់គឺមានបំណងប្រឆាំងនឹង «គំនិតអាក្រក់ទាំងបីរួមមាន ភេរវកម្ម ភាពជ្រុលនិយម និងការផ្តាច់ខ្លួន»។ ពួកគេបានប្រកាសថា ជំរំទាំងនោះគ្រាន់តែជា «មជ្ឈមណ្ឌលបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈ» ដែលបង្កើតឡើងដើម្បី «ធ្វើការអប់រំឡើងវិញ» ដល់សមាជិកសហគមន៍អ៊ុយហ្គួរ និងបង្រៀនពួកគេនូវ «ជំនាញថ្មី»។
លោក Adrian Zenz ដែលជាអ្នកស្រាវជ្រាវជាន់ខ្ពស់សិក្សាពីប្រទេសចិននៅមូលនិធិរំឭកដល់ជនរងគ្រោះដោយសាររបបកុំម្មុយនិស្ត ឬ Victims of Communism Memorial Foundation បាននិយាយថា របាយការណ៍កាន់តែច្រើនអំពីតំបន់ Xinjiang បង្ហាញថា គោលនយោបាយរបស់គណបក្សកុំម្មុយនិស្តចិននៅក្នុងតំបន់នេះជាគោលនយោបាយរយៈពេលវែង ដោយផ្អែកលើការលុបចោលនូវការគំរាមកំហែងណាមួយដល់ការគ្រប់គ្រងរបស់ខ្លួន។
លោក Zenz បាននិយាយថា៖«គោលបំណងដ៏សំខាន់នៃអ្វីដែលគណបក្សកុំម្មុយនិស្តចិនកំពុងធ្វើនៅក្នុងតំបន់ Xinjiang និងកន្លែងផ្សេងទៀតគឺដើម្បីធានាឱ្យបាននូវការក្តោបក្តាប់អំណាចរយៈពេលយូររបស់ខ្លួន។ ការគ្រប់គ្រងរបស់គណបក្សកុំម្មុយនិស្តចិនត្រូវបានគំរាមកំហែងដោយប្រតិកម្មរបស់ជនជាតិអ៊ុយហ្គួរ ដែលគេយល់ថាជាការរើសអើង និងការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញ។ ជនជាតិអ៊ុយហ្គួរមានអត្តសញ្ញាណដាច់ដោយឡែក និងមិនជាប់ពាក់ព័ន្ធខ្លាំងទៅនឹងរដ្ឋាភិបាលក្រុងប៉េកាំង ដូចជារដ្ឋាភិបាលក្រុងអ៊ីស្តង់ប៊ុល ឬកន្លែងផ្សេងទៀតនៅអាស៊ីកណ្តាលនោះទេ។ យុទ្ធសាស្ត្របច្ចុប្បន្នរបស់គណបក្សកុំម្មុយនិស្តចិនគឺវាយប្រហារលើផ្នែកណាមួយនៃអត្តសញ្ញាណដាច់ដោយឡែកនេះ»៕
