តើប្រទេសម៉ាឡេស៊ី អាចបង្រៀនប្រទេសនៅតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍អ្វីបានខ្លះ អំពីធនធានទឹក? ការសិក្សាបង្ហាញថា ប្រទេសម៉ាឡេស៊ី បានពង្រីកការផ្គត់ផ្គង់ទឹកសម្រាប់ការប្រើប្រាស់ក្នុងបន្ទប់ទឹកស្ទើរតែ១០០ភាគរយសម្រាប់ប្រទេសប្រជុំកោះមួយនេះ។ បន្ទាប់ពីធ្វើការការសាកល្បងមួយចំនួនមក ប្រទេសម៉ាឡេស៊ីបានដកយកបទពិសោធន៍ទាំងនោះ ទុកជាមេរៀនដល់ប្រទេសនៅទូទាំងពិភពលោក ជាពិសេសស្របពេលដែលរដ្ឋ California នៃសហរដ្ឋអាមេរិក រហូតដល់ប្រទេសអាហ្វ្រិកខាងត្បូង កំពុងតែព្រួយបារម្ភរិះរកយុទ្ធសាស្ត្រដើម្បីគ្រប់គ្រងធនធានទឹកដើម្បីប្រើប្រាស់បានយូរអង្វែងនោះ។
មានទឹកស្អាតប្រើប្រាស់ប្រសើរជាងមុន
លោក Dorai Narayana ជាអ្នកនិពន្ធមួយរូប បានសរសេរនៅក្នុងជំពូកមួយ ក្នុងសៀវភៅដែលទើបបោះពុម្ពថ្មីថា ក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានទសវត្សរ៍ថ្មីៗនេះ ប្រទេសម៉ាឡេស៊ី ពង្រីកការផ្គត់ផ្គង់ទឹកដល់ប្រជាជនប្រើប្រាស់ ដែលនេះជាការសម្រេចរបស់រដ្ឋាភិបាលចាប់ពីថ្នាក់លើ ដល់ថ្នាក់ក្រោម ការចូលរួមចំណែកពីវិស័យឯកជន និងការកំណត់យ៉ាងច្បាស់លាស់អំពីតួនាទី និងការដឹកនាំពីគ្រប់ភាគីពាក់ព័ន្ធទាំងអស់។ ក្នុងនាមជាប្រទេសស្ថិតនៅក្រោមអាណានិគមអង់គ្លេសរហូតដល់ឆ្នាំ ១៩៥៧ ម៉ាឡេស៊ីធ្លាប់ជាប្រទេស មានប្រជាជននៅទីក្រុងភាគច្រើនប្រើកន្ថោរ ឬ បន្ទោរបង់នៅទីវាលដែលជាហេតុនាំឱ្យមានជំងឺដែលបណ្តាលមកពីប្រើប្រាស់ទឹកមិនស្អាត។ ទោះបីជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ បន្ទាប់ពីបានឯករាជ្យភាព អាជ្ញាធរមូលដ្ឋានបានចាប់ផ្តើមយកចិត្តទុកដាក់បន្ថែមទៀតទៅលើអនាម័យ ដោយណែនាំឲ្យប្រើប្រាស់ប្រព័ន្ធស្តុកទុកកាកសំណល់តាមផ្ទះ និងបំពង់បង្ហូរទឹក។
ការដឹកនាំរបស់រដ្ឋាភិបាល
លោក Narayana បានឲ្យដឹងទៀតថា រដ្ឋាភិបាលបានចាប់ផ្តើមទទួលខុសត្រូវផ្នែកផ្គត់ផ្គង់ក្នុងឆ្នាំ១៩៩៣។ គ្រាដែល ប្រទេសនេះ ចាប់ផ្តើមរៀបចំទីក្រុង និងចាប់ផ្តើមមានការអភិវឌ្ឍយ៉ាងឆាប់រហ័ស រដ្ឋាភិបាល បានរៀបចំគ្រប់គ្រងវិស័យនេះ ប៉ុន្តែអនុញ្ញាតឱ្យក្រុមហ៊ុនឯកជនចូលរួមក្នុងវិស័យផ្គត់ផ្គង់ទឹកស្អាតនេះ។
លោកNarayana បានសរសេរទៀតថា៖ «គោលការណ៍ណែនាំ និងស្តង់ដាមានរួចជាស្រេច ហើយមានប្រព័ន្ធដើម្បីតាមដាន និងសម្រេច ហើយនឹងការដាក់ប្រព័ន្ធលូថ្មីទាំងអស់ដោយក្រុមហ៊ុនឯកជន។ ភាពរីកចម្រើនដ៏ធំធេងនេះ កើតចេញពីប្រព័ន្ធដ៏ល្អបង្កើតដោយដៃគូឯកជន»។
ក្នុងនាមជាទីប្រឹក្សាផ្នែកអនាម័យ និងទឹកកខ្វក់ លោក Narayana វិភាគលើប្រទេសម៉ាឡេស៊ី ក្នុងសៀវភៅដែលមានចំណងជើងថា អសន្តិសុខទឹកនិងអនាម័យនៅអាស៊ី (Water Insecurity and Sanitation in Asia) ដែលទើបតែចេញកាលពីខែធ្នូកន្លងទៅនេះ ដោយធនាគារអភិវឌ្ឍន៍អាស៊ី ADB និងសាលាគោលនយោបាយសាធារណៈនៃសាកលវិទ្យាល័យ National University of Singapore's Lee Kuan Yew School of Public Policy។
ការវិនិយោគលើហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ
ប្រទេសម៉ាឡេស៊ី បានប្រែក្លាយយ៉ាងឆាប់រហ័សពីប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍន៍ទៅជាប្រទេសមានប្រាក់ចំណូលមធ្យមកម្រិតខ្ពស់ ដោយប្រើប្រាស់ធនធានរបស់ខ្លួនវិនិយោគលើហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ ដូចជា អនាម័យជាដើម។
លោក Narayana សរសេរទៀតថា នោះ«ជាការចាត់វិធានការដ៏ខ្លាំងក្លា» និង«ភាគច្រើនជាចំណាត់ការបែបពីថ្នាក់លើ ដល់ថ្នាក់ក្រោម» ដោយរដ្ឋាភិបាលថ្នាក់ជាតិធ្វើជួសរដ្ឋាភិបាលថ្នាក់ក្រោម ហើយតែចំណាត់ការនេះ មានប្រសិទ្ធភាពបំផុត។ ស្របពេលជាមួយគ្នានេះដែរ តំបន់ជាច្រើននៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ី គ្រប់គ្រងដោយគណបក្សដដែលចាប់តាំងពីទទួលបានឯករាជ្យ ការណ៍នេះ ធ្វើឱ្យមានភាពងាយស្រួលដល់រដ្ឋាភិបាលថ្នាក់ជាតិប្រមូលផ្តុំអំណាច។
វិស័យឯកជនបោះជំហានចូលរួម
ការបោះជំហានចូលរួមពីវិស័យឯកជន បានធ្វើឱ្យអំណាចថ្នាក់កណ្តាលថមថយបន្តិច។
លោក Narayana ដែលរស់នៅក្នុងរដ្ឋធានីគូឡាឡាំពួ លោកបានសរសេរទៀតថា៖ «ការផ្ទេរអំណាចដល់រដ្ឋាភិបាលសហព័ន្ធ និងឯកជនភាវូបនីយកម្ម ធ្វើឱ្យប្រទេសនេះ មានការរីកចម្រើនលើការគ្រប់គ្រងប្រព័ន្ធលូទឹកកខ្វក់។ ថវិកាដ៏ច្រើនលើសលុបមិនដែលមានពីមុនមក ត្រូវបានយកទៅវិនិយោគសម្រាប់ការជួសជុល ការបំពាក់ឧបករណ៍ថ្មី និងធ្វើទំនើបកម្ម រោងចក្រចម្រាញ់ទឹកកខ្វក់ដែលទ្រុឌទ្រោម»។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ រដ្ឋាភិបាល ក៏បង្ហាញភាពច្បាស់លាស់របស់ខ្លួនដោយបានរួមបញ្ចូលនូវការជំរុញឱ្យក្រុមហ៊ុនឯកជនគោរពតាមក្រឹត្យក្រមច្បាប់ដ៏តឹងរឹងរបស់ខ្លួនផងដែរ។ តួយ៉ាង ពេលដែលរដ្ឋាភិបាល អនុញ្ញាតឱ្យក្រុមហ៊ុន Indah Water ទទួលសិទ្ធិផ្តល់សេវាផ្គត់ផ្គង់ទឹកស្អាត រដ្ឋាភិបាលបានតម្រូវឱ្យក្រុមហ៊ុនលាងសម្អាតចោលអាងស្តុកទឹកជាប្រចាំ និងជួសជុលកែលម្អគ្រប់ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធដើម្បីអាចដំណើរការបានធម្មតា។ ជាមួយគ្នានេះផងដែរ ក្រុមហ៊ុនណាក៏ដោយ ដែលសាងសង់សំណង់ថ្មីៗ ច្បាប់តម្រូវឱ្យក្រុមហ៊ុនសាងសង់ហេដ្ឋរចនាសម្ព័ន្ធប្រព័ន្ធលូទឹកកខ្វក់ក្នុងបរិវេណរបស់ខ្លួនផងដែរ។
ការណ៍ដែលរដ្ឋាភិបាលធ្វើបែបនេះ ពីព្រោះរដ្ឋាភិបាលចង់លើកកម្ពស់ការប្រើប្រាស់ធនធានប្រកបដោយចីរភាព រាប់ចាប់ពីធនធានទឹក រហូតដល់ធនធានថាមពល និងរហូតដល់ការប្រើប្រាស់ឡើងវិញ នេះបើយោងតាមលោក Hairil Yahri Yaacob អគ្គលេខាធិការរងនៃក្រសួងពាណិជ្ជកម្មអន្តរជាតិ និងឧស្សាហកម្ម។ លោកបានអះអាងថា បញ្ហានេះ ត្រូវបានគេមើលរំលង គ្រាដែលពិភពលោក ផ្តោតទៅលើសេដ្ឋកិច្ច ថ្វីបើ ការប្រើប្រាស់ធនធានប្រកបដោយចិរភាព ក៏ជាបញ្ហាសេដ្ឋកិច្ចផងដែរនោះ។
តាមរយៈសេចក្តីថ្លែងការណ៍របស់លោក លោក Yaacob បាននិយាយថា៖ «អ្វីដែលយើងត្រូវដឹង គឺថាមានវិធីអាចធ្វើឱ្យមានចីរភាពបាន»។
បើគិតតាមសេដ្ឋកិច្ចសព្វថ្ងៃនេះ បញ្ហាអនាម័យក្លាយជាក្តីបារម្ភមួយ ពីព្រោះវាជះឥទ្ធិពលដល់មនុស្សគ្រប់គ្នា។ វាមិនមែនជាប្រធានបទដែលមនុស្សចង់លើកយកមកនិយាយនោះទេ ប៉ុន្តែក្នុងប្រទេសតំបន់ត្រូពិកមួយនេះ ទាំងផ្នែកសាធារណៈនិងឯកជន បានធ្វើការងារផ្នែកអនាម័យនេះ ដើម្បីឲ្យមានប្រសើរឡើងក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ និងសុខមាលភាពរបស់ប្រជាជនម៉ាឡេស៊ីភាគច្រើន៕
ប្រែសម្រួលដោយលោក កោះ សុគន្ធី
