ការធ្លាក់ចុះនៃទិន្នផលនេសាទនៅប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ បានធ្វើឲ្យប្រជាពលរដ្ឋនេសាទទឹកសមុទ្រពាមក្រសោបជួបបញ្ហាកាន់តែច្រើនឡើងក្នុងការរស់នៅ។
ពលរដ្ឋខ្លះបានជំពាក់បំណុលធនាគារកាន់តែច្រើន ហើយពលរដ្ឋខ្លះទៀតត្រូវបង្ខំចិត្តធ្វើចំណាកស្រុកទៅស៊ីឈ្នួលជាកម្មករនៅក្នុងប្រទេសថៃ។
ពាមក្រសោបគឺជាឈ្មោះសហគមន៍នេសាទសមុទ្រមួយស្ថិតក្នុងឃុំពាមក្រសោបស្រុកមណ្ឌលសីមាខេត្តកោះកុង។សហគមន៍នេះស្ថិតនៅចម្ងាយប្រហែលជាង៧គីឡូម៉ែត្រពីទីរួមខេត្តកោះកុងក៏ប៉ុន្តែគេត្រូវធ្វើដំណើរតាមទូកប្រហែលជាង ៣០នាទីចេញពីរមណីយដ្ឋានបឹងក្រយ៉ាកមុននឹងទៅដល់សហគមន៍នេះ។
បន្ទាប់ពីចំណាយពេលចុះទូកនេសាទអស់រយៈ ៥ម៉ោងតាំងតែពេលព្រលឹមមក
លោកសេង លិញ និងក្រុមគ្រួសារដែលសុទ្ធសឹងជាអ្នកនេសាទ៤នាក់ទៀតបានត្រឹមតែត្រឡប់មកផ្ទះវិញដោយដឹកកូនត្រីល្អិតៗ និងបង្គាមួយកញ្ច្រែងតូចប្រមាណជា១០០គីឡូក្រាមតែប៉ុណ្ណោះ។ នេះគឺផ្ទុយពីពេលមុនដែលលោកសេង លិញ អះអាងថាក្នុងរយៈពេលដូចគ្នាគាត់នឹងនេសាទត្រីនិងបង្គាបានច្រើនជាងនេះ។
ស្លៀកខោខ្លី និងអាវពណ៍សប្រឡាក់ដោយក្អែល និងស្រកាត្រីស្ទើរពេញខ្លួនអ្នកនេសាទវ័យ ៥៤ឆ្នាំរូបនេះនិយាយថាត្រីដែលលោកនិងសមាជិកគ្រួសារចាប់បានសុទ្ធសឹងជាប្រភេទត្រីល្អិតតម្លៃថោក ហើយដែលគេយកទៅកែច្នៃជាចំណីសត្វ និងចំណីត្រីបន្តប៉ុណ្ណោះ។
មួយគីឡូក្រាមនៃត្រីល្អិតនេះមានតម្លៃត្រឹមតែ ២០០រៀលហើយត្រូវយកត្រីទាំងនោះទៅលក់នៅទីផ្សារក្នុងទីរួមខេត្ត។
កំពុងរើសបង្គាចេញពីគំនរត្រីល្អិតៗ លោកសេង លិញត្អូញត្អែរថាលោកអាចសល់ប្រាក់ត្រឹមតែជាង ៨០០០រៀលទៅ១០ ០០០រៀលឬស្មើនឹងពីពីរទៅបីដុល្លារតែប៉ុណ្ណោះក្នុងមួយថ្ងៃ។
«រកបានមកហ្នឹងយើងគ្រាន់តែទប់ទល់ៗតែហូបចិញ្ចឹមកូនចៅហ្នឹង។ ពេលណារកបានអត់យើងចេះតែទ្រាំរកហ្នឹងធ្វើម៉េចយើងអ្នកនេសាទហើយ។ ជួនកាលវាបានជួនកាលវាអត់។ អត់ចឹងវាពិបាកដែរ ប្រពន្ធកូនអត់អីស៊ីចឹងទៅ។ ទៅខ្ចីលុយជំពាក់គេជំពាក់ឯងចឹងទៅខ្លះទៅ ថ្ងៃណារកបានយើងសងគេទៅថ្ងៃណាអត់ៗចឹងអត់ទៅ។ ជំពាក់បន្តកាន់តែច្រើនៗច្រើនទៅ»។
ការលំបាកនេះមិនមែនកើតមានឡើងចំពោះតែក្រុមគ្រួសាររបស់លោកសេង លិញ ឡើយ អ្នកស្រីផាត់ លី មើលទៅកំពុងមមាញឹករើសយកក្ដាម និងបង្គាពីគំនរកូនត្រីល្អិតដែលប្ដីរបស់គាត់ទើបតែនេសាទបាន។
អ្នកស្រីរអ៊ូថាផលនេសាទនេះមិនទាំងគ្រប់សម្រាប់ការចាយវាយប្រចាំថ្ងៃរបស់គ្រួសារអ្នកស្រីឡើយ។ ពេលខ្លះអ្នកស្រីត្រូវឡើងទៅកាន់ទីរួមខេត្តដើម្បីខ្ចីប្រាក់ពីធនាគារ។
«ជួនកាលខ្លះលុយខ្វះអីចឹងទៅ ធ្វើនៅសមុទ្រមិនបានចឹងទៅរកចងការលុយគេចឹងទៅលុយនេះលុយនោះចឹងទៅ។ ចាំដល់យើងរកបានសងគេវិញខែណារកបានបានចឹងទៅ ខែណាអត់ខ្វះខាតចឹងទៅ»។
ដោយសារទិន្នផលត្រីធ្លាក់ចុះ ប្រាក់កម្រៃដែលបានមកពីផលនេសាទក៏ចេះតែមានឱនភាពជាលំដាប់ផងដែរ។ហេតុដូច្នេះហើយដើម្បីបំពេញសេចក្តីត្រូវការផ្សេងៗក្រុមប្រជានេសាទបានរត់រកខ្ចីបុលពីធនាគារអេស៊ីលីដា ដែលស្ថិតនៅក្បែរសហគមន៍របស់ពួកគេ។
តួយ៉ាងចាប់តាំងពីពីរឆ្នាំមកហើយ អ្នកស្រីផាត់ លី បានក្លាយជាកូនបំណុលធនាគារនេះ។អ្នកស្រីបានខ្ចីធនាគារអេស៊ីលីដា។
អ្នកស្រី ម៉ា ថូ អ្នកនេសាទម្នាក់ទៀតក៏ជាកូនបំណុលរបស់ធនាគារដដែលនេះដែរ។ អ្នកស្រីត្រូវការទុនពីធនាគារនេះដែរកាលពីបីឆ្នាំមុន។
«អ៊ុំមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ។ រកលុយគេតែរហូតហ្នឹង។ រកលុយគេតែរហូតហ្នឹង ចងការធនាគារ ចងការអ្នកដទៃ។ ខ្ចីពីអ្នកដទៃទៅសងធនាគារ។ រកពីនេះពីនោះ។ ខ្ចីលុយគេចងការគេ។ លើនោះជួលផ្ទះគេនៅទៀត នេសាទនេះវាពិបាកណាស់»។
យោងតាមក្រុមអ្នកភូមិប្រជាពលរដ្ឋភាគច្រើនក្នុងភូមិគឺជាកូនបំណុលរបស់ធនាគារអេស៊ីលីដា។ហើយប្រាក់បំណុលមានចន្លោះពី ៥០០.០០០ ទៅ ១.០០០. ០០០ រៀលឬស្មើនឹងចន្លោះពី១២៥ ទៅ២៥០ដុល្លារអាមេរិក។
ពាមក្រសោបគឺជាសហគមន៍នេសាទមួយដែលមានពលរដ្ឋរស់នៅសរុបប្រហែលជាង ១០០គ្រួសារ។ ភូមិនេះហ៊ុមព័ទ្ធទៅដោយទឹកសមុទ្រហើយពលរដ្ឋទាំងអស់គឺជាអ្នកនេសាទ។ ទីតាំងភូមិសាស្ត្រនេះមិនអំណោយផលសម្រាប់ការសិក្សារបស់កុមារឬក្រុមយុវជននោះទេដែលជាហេតុធ្វើឲ្យកុមារនិងយុវជនមួយចំនួនឆាប់បោះបង់ចោលការសិក្សានិងចូលប្រឡូកក្នុងជីវភាពជាអ្នកនេសាទឬជាកម្មករនៅប្រទេសថៃ។
ភាគច្រើននៃប្រជាពលរដ្ឋក្នុងសហគមន៍នេសាទពាមក្រសោបនេះគឺជាអ្នកមានដើមកំណើតនៅក្នុងខេត្តកោះកុង។
កំពុងអង្គុយដេរមងយ៉ាងញាប់ដៃ លោកសេង លីហៀង អាយុ ៥៥ឆ្នាំគឺជាអ្នកនេសាទដែលបានមករស់នៅក្នុងសហគមន៍ពាមក្រសោបនេះអស់រយៈពេលជាង ១៥ឆ្នាំមកហើយ។
លោកបញ្ជាក់ថា៖
«ប៉ះពាល់គ្រួសារហ្នឹងដឹងស្រាប់ហើយ យើងនេសាទអត់សូវបានយើងជីវភាពហ្នឹងក៏ទៅតាមហ្នឹងដែរ។ថាគ្រាន់ហ្នឹងអាហ្នឹងពីលើពីគ្រាន់បន្តិច»។
លោកផាត់ ហាក់ជំនួយការមេភូមិភូមិនៃសហគមន៍ពាមក្រសោបទទួលស្គាល់ថាទិន្នផលត្រីដែលអ្នកភូមិនេសាទបានមានការធ្លាក់ដោយសារវត្តមាននៃអ្នកនេសាទមកពីសហគមន៍ដទៃចូលមកនេសាទកាន់តែច្រើនឡើង។ អ្នកខ្លះបានប្រើប្រាស់ឧបករណ៍នេសាទទ្រង់ទ្រាយធំដែលបង្កឲ្យមានផលប៉ះពាល់ដល់ធនធានសមុទ្រ។
លោកបន្តថាប្រសិនបើផលនេសាទនៅតែបន្តធ្លាក់ចុះនៅឆ្នាំខាងមុខពលរដ្ឋក្នុងសហគមន៍របស់លោកអាចនឹងជំពាក់បំណុលធនាគារកាន់តែច្រើនឡើង ហើយនឹងចំណាកស្រុកទៅធ្វើការនៅប្រទេសថៃជាមិនខាន។
យោងតាមក្រុមប្រជាជនឲ្យដឹងថាប្រជាពលរដ្ឋដែលបានធ្វើចំណាកស្រុកទៅធ្វើជាពលករនៅប្រទេសថៃនៅមានចំនួនតិចតួចនៅឡើយនៅក្នុងពេលនេះ៕
