សហគមន៍ Kipsigis និងសហគមន៍ Talai បានចោទប្រកាន់អាណានិគមអង់គ្លេសថាបានធ្វើទណ្ឌកម្ម ដោយបានបណ្តេញពួកគេចេញពីដីរបស់ពួកគេ ដែលក្រោយមក ដីនោះបានក្លាយជាចម្ការតែ ដែលអាចរកប្រាក់ចំណេញយ៉ាងច្រើន។
ក្រុង Kericho ក្នុងតំបន់ Great Rift Valley នៃប្រទេសកេនយ៉ា មានឈ្មោះល្បីល្បាញដោយសារចម្ការតែ ដែលភាគច្រើនជាកម្មសិទ្ធិរបស់គ្រួសារអ្នកមានទ្រព្យធន និងក្រុមហ៊ុនធំៗក្នុងសាកលលោក។
ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី អ្នកស្រុកដូចជាលោក Kibore Cheruiyot Ngasura ដែលមានវ័យ៩៥ឆ្នាំ និយាយថា ពួកគេនៅតែចាំថ្ងៃមួយក្នុងឆ្នាំ១៩៣៤ នៅពេលដែលប្រទេសអាណានិគមមកលើប្រទេសកេនយ៉ាបណ្តេញពួកគេចេញពីផ្ទះសម្បែង និងយកដីរបស់ពួកគេ។
លោក Kibore Cheruiyot Ngasura បាននិយាយថា៖ «នៅថ្ងៃដែលគេបណ្តេញយើងចេញនោះ កងកម្លាំងប្រដាប់ដោយអាវុធរបស់រដ្ឋបាលអង់គ្លេសមកទីនោះ ហើយបណ្តេញយើងចេញពីផ្ទះរបស់ពួកគេយើង។ ស្ត្រីៗដែលប្តីរបស់ពួកគេត្រូវបានចាប់ដាក់ពន្ធនាគារ ត្រូវបានគេរំលោភ។ ពួកគេវាយដំមនុស្សគ្រប់គ្នានៅទីនេះ»។
នៅក្នុងខែកញ្ញា មេធាវីរបស់ពលរដ្ឋកេនយ៉ាជាង១សែននាក់បានស្នើសុំឲ្យអង្គការសហប្រជាជាតិធ្វើការស៊ើបអង្កេតលើបញ្ហានេះ។
ពួកគេកំពុងទាមទារសំណងសម្រាប់ពលរដ្ឋកេនយ៉ាដែលត្រូវបានគេបណ្តេញចេញពីដីដូនតារបស់ពួកគេ។
លោក Joel Kemutai Bosek ដែលជាមេធាវីសម្រាប់សហគមន៍ Talai និងសហគមន៍ Kipsigis បាននិយាយថា៖ «មូលហេតុសំអាងរបស់យើងគឺថា ពួកគេបានចាប់ផ្តើមចាប់បំបែកជាតិសាសន៍នៅក្នុងក្រុង Kericho ក្នុងទម្រង់មួយ ហើយពិភពលោកត្រូវតែដឹងអំពីរឿងរ៉ាវទាំងនេះ។ មូលហេតុសំអាងរបស់យើងគឺជាការឈឺចាប់ ហើយវាកើតចេញពីពលរដ្ឋដែលត្រូវបានគេគាបសង្កត់។ យើងគិតថា យើងមានហេតុផលគ្រប់គ្រាន់ ហើយពួកគេគួរតែមានហេតុផលសមរម្យដែរ»។
ការិយាល័យបរទេសរបស់ចក្រភពអង់គ្លេសបាននិយាយថា ខ្លួននឹងឆ្លើយតបទៅតាមការស៊ើបអង្កេតណាមួយរបស់អង្គការសហប្រជាជាតិ។
គណៈកម្មាការសុរិយោដីកេនយ៉ាបានសម្រេចកាលពីខែកុម្ភៈថា អាណានិគមអង់គ្លេសបានរឹបអូសដីធ្លីដោយខុសច្បាប់ ទោះបីជាច្បាប់អាណានិគមមិនអនុញ្ញាតឲ្យធ្វើបែបនេះក៏ដោយ។
ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី ក្រុមហ៊ុនផលិតតែកំពុងធ្វើការជំទាស់ទៅនឹងការសម្រេចនេះតាមផ្លូវតុលាការ ដើម្បីរារាំងការរឹបអូសដីធ្លីពីសំណាក់រដ្ឋាភិបាលថ្នាក់ក្រុង។
លោក Paul Chepkwony អភិបាលក្រុង Kericho បាននិយាយថា៖ «អ្នកស្រុកមិនចង់បណ្តេញអ្នកវិនិយោគចេញនោះទេ។ នេះជាអ្វីដែលខ្ញុំត្រូវតែបញ្ជាក់ឲ្យច្បាស់។ ពួកគេដឹងថា អ្នកវិនិយោគទាំងនេះកំពុងធ្វើអាជីវកម្មដោយសុចរិតនៅលើដីដែលត្រូវបានគេប្លន់ ហើយពួកអ្នកស្រុកចង់ពិភាក្សាស្វែងរកវិធីដែលពួកគេអាចទទួលបានសំណង ដើម្បីអាចឲ្យពួកគេរស់នៅយ៉ាងសុខដុមរមនាជាមួយនឹងវិនិយោគិន»។
ខណៈពេលនេះ អ្នកដាក់បណ្តឹងទាមទារដែលមានវ័យចាស់ជរាដូចជា លោក Ngasura និយាយថា លោកគ្រាន់តែសង្ឃឹមថា លោកអាចនៅមានជីវិតរហូតដល់ទទួលបានយុត្តិធម៌ ឬយ៉ាងហោចណាស់ឮពាក្យសុំទោសពីចក្រភពអង់គ្លេសប៉ុណ្ណោះ៕
