ក្រុមកុលសម្ព័ន្ធ Baduy ក្នុងប្រទេសឥណ្ឌូណេស៊ីនេះ មិនមានកំណត់ត្រាលាយលក្ខណ៍អក្សរផ្ទាល់ខ្លួនឡើយ។ ប៉ុន្តែសហគមន៍ដ៏បិទជិតមួយនេះ បានបង្កើតប្រវត្តិរឿងរ៉ាវជោគជ័យដ៏កម្រមួយអំពីក្រុមជនជាតិដើមភាគតិចមួយក្រុមដែលនៅបន្តរក្សារបៀបរបបរស់នៅបែបបុរាណ មិនទទួលយកបច្ចេកវិទ្យាទំនើប ការអប់រំផ្លូវការ និងសាសនារបស់រដ្ឋ។ ក្រុមកុលសម្ព័ន្ធនេះ រស់នៅតំបន់មួយដែលមនុស្សចំណាយពេលធ្វើដំណើរត្រឹមតែ៤ម៉ោងប៉ុណ្ណោះពីរដ្ឋធានីហ្សាការតា ដែលជារដ្ឋធានីធំជាងគេបង្អស់នៅតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍។
វិធីមួយដែលក្រុមកុលសម្ព័ន្ធនេះធ្វើគឺតាមរយៈការបង្កើតទំនាក់ទំនងល្អជាមួយនឹងរដ្ឋាភិបាលថ្នាក់តំបន់។ រៀងរាល់មួយឆ្នាំម្តង ក្រុមបុរសៗរាប់ពាន់នាក់នៃក្រុមកុលសម្ព័ន្ធ Baduy បានធ្វើដំណើរដោយថ្មើរជើងឆ្ពោះទៅកាន់ការិយាល័យធ្វើការរបស់ថ្នាក់ដឹកនាំដែនដីនិងអភិបាលខេត្តនានា ក្នុងពិធីមួយឈ្មោះថា Seba ដើម្បីប្រគល់សួយសារអាករជាស្រូវអង្ករ ទឹកឃ្មុំ និងគ្រាប់ធញ្ញជាតិផ្សេងៗ ជាការបង្ហាញពីការដឹងគុណដល់ទំនាក់ទំនងសន្តិភាពនិងការរក្សាការពាររបៀបរបបរស់នៅបែបប្រពៃណីរបស់ពួកគេរយៈពេលមួយឆ្នាំទៀត។
សម្រាប់ឆ្នាំនេះ ក្រុមបុរសកុលសម្ព័ន្ធ Baduy ពីរពាន់នាក់បានធ្វើដំណើរតាមរទេះឆ្ពោះទៅកាន់ទីក្រុង Rangkasbitung ម្តងទៀតដើម្បីប្រារព្ធពិធីនេះ។ បុរសចំនួន៥០នាក់បានធ្វើ ដំណើរថ្មើរជើងគឺចាកចេញពីលំនៅដ្ឋានតាំងពីម៉ោង៤ព្រឹក និងបុរសផ្សេងៗទៀតរួតរះចេញដំណើរបន្ទាប់ពេលបាយថ្ងៃត្រង់តាមរថយន្តក្រុង រថយន្ត pick-up រថយន្តvan និងរថយន្តផ្សេងៗ បើទោះជាដឹងថានឹងមានការកកស្ទះចរាចរណ៍ក៏ដោយ ក៏ពួកគេត្រូវតែដាច់ខាតដើរទៅដល់ការិយាល័យធ្វើការរបស់អភិបាលខេត្តដែរ។ សំណាងហើយ អ្វីដែលក្រុមកុលសម្ព័ន្ធ Baduy អាចធ្វើបានល្អនោះ គឺពូកែដើរ។
ពិធីបុណ្យ Seba
ត្រឹមម៉ោង៥រសៀលថ្ងៃសុក្រទី១៣ ខែមេសា ក្រុមបុរសកុលសម្ព័ន្ធ Baduy រាប់ពាន់នាក់បានមកដល់ការិយាល័យថ្នាក់ដឹកនាំដែនដីក្នុងទីក្រុង Rangkasbitung តាមកាលកំណត់ត្រឹម ស្របពេលនោះមេឃក៏បានបង្អុរភ្លៀងមួយមេយ៉ាងខ្លាំងក្នុងទីក្រុងនេះ។ ក្រុមកុលសម្ព័ន្ធ បានអុចបារី និងលើកចុះនូវជំនួនសួយសារអាករដែលពួកបានយកមកជាមួយ ដូចជាចេកខ្ចី ទឹកឃ្មុំផ្អែមឆ្ញាញ់រាប់ក្រឡ និងស្រូវអង្កររាប់បាវ។ ក្រុមកុលសម្ព័ន្ធនឹងស្នាក់មួយយប់ក្នុងជម្រកបណ្តោះអាសន្នក្នុងទីក្រុងនេះ និងដើរទស្សនាការិយាល័យអភិបាលខេត្តមុនពេលត្រឡប់ទៅផ្ទះសម្បែងពួកគេវិញនៅថ្ងៃអាទិត្យ។
កាលបរិច្ឆេទនៃពិធីបុណ្យ seba ខុសគ្នាពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំ ប៉ុន្តែគេតែងតែប្រារព្ធភ្លាមៗបន្ទាប់ពីរដូវកាលច្រូតកាត់នារដូវផ្ការីក។ ធ្លាប់មានពេលមួយដែលក្រុមកុលសម្ព័ន្ធ Baduy មិនមានចាយក្រដាសប្រាក់អ្វីទាល់តែសោះ ការប្រគល់សួយសារអាករដល់រដ្ឋាភិបាលគឺជាវិធីមួយដែលអាចចាត់ទុកថាជាការបង់ពន្ធជូនរដ្ឋាភិបាល។ ប៉ុន្តែសព្វថ្ងៃ បើទោះជាក្រុមកុលសម្ព័ន្ធនេះចាយលុយក៏ដោយក្តី ក៏ក្រុមនេះនៅតែរក្សាប្រពៃណីពិធីបុណ្យជានិមិត្តរូបនេះដដែល។
ពីធីបុណ្យ Seba ត្រូវបានផ្សព្វផ្សាយក្នុងស្រុកនឹងចាត់ទុកជាព្រឹត្តិការណ៍វប្បធម៌ និងបានទាក់ទាញអ្នកទីក្រុងជាច្រើនមកទស្សនានិងថតរូបកុលសម្ព័ន្ធនេះ។ ក្រុមកុលសម្ព័ន្ធ Baduy ភាគច្រើននិយាយភាសា Sunda ជាភាសារបស់ខេត្ត Java ខាងលិច ដើម្បីប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នា ប៉ុន្តែពួកគេមួយចំនួនធំក៏បានប្រើប្រាស់ភាសាជាតិឥណ្ឌូណេស៊ីផងដែរ។
ក្រុមកុលសម្ព័ន្ធ ក៏ប្រតិបត្តិសាសនាបែបជនជាតិដើម ដែលមានឈ្មោះថា Sunda Wiwitan ដែលជឿទៅលើព្រលឹងអារក្សអ្នកតារាប់បញ្ចូលទាំងការគោរពបុព្វបុរស និងធម្មជាតិ។ ឆ្នាំនេះគឺជាឆ្នាំដំបូងដែលជំនឿបែបជនជាតិដើម (ជានិន្នាការខុសប្លែកពីគេ គឺខុសពីជំនឿសាសនាដែលរដ្ឋមានអំណាចអាចដាក់ទោសទណ្ឌដូចសាសនាឥស្លាម និងគ្រិស្តសាសនា) ត្រូវបានគេទទួលស្គាល់តាមផ្លូវច្បាប់សាជាថ្មីម្តងទៀតក្នុងប្រទេសឥណ្ឌូណេស៊ី។
សហគមន៍ដែលមានការបែងចែក
សហគមន៍កុលសម្ព័ន្ធ Baduy ត្រូវបានចែកជាពីរក្រុមគឺ ក្រុមអ្នកក្នុង ឈ្មោះភាសាដើមថា «Baduy dalam» និងក្រុមអ្នកក្រៅ «Baduy luar»។ ក្រុមអ្នកក្នុង មានសមាសភាពដែលមានក្រុមគ្រួសារប្រមាណ៤០គ្រួសារ ដែលជាអ្នកកាន់ប្រពៃណីខ្លាំងនិងមិនទទួលយកច្ចេកវិទ្យាដាច់អហង្ការ មិនអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកមកពីខាងក្រៅស្នាក់នៅពេលយប់ព្រលប់ក្នុងដែនដីខ្លួនឡើយ។ ពួកគេមិនជិះយានយន្តដែលអ្នកដទៃដឹកនោះទេ។ ក្រុមកុលសម្ព័ន្ធក្រុមអ្នកខាងក្នុង ជារឿយៗប្រកបរបរលក់គ្រឿងសិប្បកម្មនៅតាមទីក្រុងនានា រហូតដល់រដ្ឋធានីហ្សាការតា ប៉ុន្តែពួកគេធ្វើដំណើរថ្មើរជើងលើផ្លូវដែលចំណាយពេលប្រហែល២ថ្ងៃ និងមិនទាំងប្រើប្រាស់ទូរស័ព្ទ ឬផែនទីមើលផ្លូវអ្វីឡើយ។
ក្រុមកុលសម្ព័ន្ធក្រុមអ្នកក្រៅ អាចប្រើប្រាស់ទូរស័ព្ទ និងធ្វើដំណើរតាមយានយន្តជាមួយគេបាន ប៉ុន្តែមិនអនុញ្ញាតឲ្យអាចបើកបរយានយន្តទំនើបទេ។ ពេលខ្លះក្រុមនេះ ក៏អាចទៅទីក្រុងមើលខ្សែភាពយន្តបានដែរ។
លោក Sarikam វ័យ៥៥ឆ្នាំ ស្ថិតក្នុងក្រុមផ្នែកខាងក្រៅនិងមានតួនាទីជាមន្រ្តីទំនាក់ទំនងជាមួយអាជ្ញាធរមូលដ្ឋាន បាននិយាយថា៖«សម្រាប់ក្រុមអ្នកក្នុង មានក្រុមប្រឹក្សាវិន័យបែបប្រពៃណី ដែលជាអ្នកសម្រេចថា តើពួកគេអាចប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យាបែបណាមួយនោះ។ ឧទាហរណ៍ថា ក្រុមប្រឹក្សានេះអនុញ្ញាតឲ្យប្រើប្រាស់ទូរស័ព្ទ ប៉ុន្តែហាមប្រាមការប្រើប្រាស់កុំព្យូទ័រ»។
ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី លោកបានបន្តពន្យល់ថា ដោយសារតែក្នុងដែនដី Baduy មិនមានថាមពលអគ្គិសនី ក្រុមកុលសម្ព័ន្ធនេះត្រូវចេញពីភូមិដ្ឋានទៅរកសាកថ្មទូរស័ព្ទ។ គាត់និយាយបែបខ្មាសអៀនថា៖«ពេលខ្លះត្រូវសាកថ្មទូរស័ព្ទមួយថ្ងៃពីរដង»។
អាកប្បកិរិយារបស់ក្រុមកុលសម្ព័ន្ធ Baduy ទៅលើភាពទំនើបទាន់សម័យ គឺមានលក្ខណៈប្លែកពីគេ ហើយប្រហែលជាគន្លឹះសម្រាប់ភាពជោគជ័យនៃប្រជាជាតិមួយដែលសិទ្ធិរបស់ជនជាតិដើមភាគតិចកំពុងស្ថិតក្រោមការគំរាមកំហែងពីរដ្ឋ ការកាប់បំផ្លាញព្រៃឈើ និងក្រុមមនុស្សភាគច្រើន។
ក្រុមកុលសម្ព័ន្ធ មានភាពល្បីល្បាញខាងត្បាញក្រណាត់ ហើយក្រុមទាំងពីរនេះមានបែបផែននៃសម្លៀកបំពាក់ប្រពៃណីផ្សេងគ្នា។ ក្រុមអ្នកក្នុង ស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ពណ៌ពងមាន់ និងខ្មៅ ចំណែកឯក្រុមអ្នកក្រៅ ស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ពណ៌ខ្មៅ និងពណ៌ខៀវ។ ក្រុមទាំងពីរនេះ មិនអាចរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ឆ្លងក្រុមបានទេ ប៉ុន្តែអាចប្រាស្រ័យទាក់ទងនិងធ្វើការជាមួយគ្នាស្ទើររៀងរាល់ថ្ងៃ។
សហគមន៍កុលសម្ព័ន្ធនេះ ក៏បានបើកទ្វារស្វាគមន៍ភ្ញៀវទេសចរណ៍វប្បធម៌ផងដែរ ហើយបានទាក់ទាញការធ្វើដំណើរមកទស្សនាពីទាំងភ្ញៀវបរទេស និងក្នុងស្រុកស្ទើរពេញមួយឆ្នាំ លើកលែងតែរយៈពេលបីខែមុនពេលពិធីបុណ្យ Seba គឺពេលដែលពួកគេមិនស្វាគមន៍ដល់ភ្ញៀវទេសចរខាងក្រៅ។
ការទាក់ទាញនៃភាពទំនើបទាន់សម័យ
ក្រុមកុលសម្ព័ន្ធ Baduy មួយចំនួនតូចបានចាកចេញពីសហគមន៍ជារៀងរាល់បីបួនឆ្នាំដើម្បីជ្រើសរើសរបៀបរបបរស់នៅក្នុងពិភពលោកទំនើបជឿនលឿន។ ការណ៍នេះគឺជាហានិភ័យមួយក្នុងចំណោមហានិភ័យនានាដែលកើតឡើងពេលមានទំនាក់ទំនងមិនមានអ្វីប្រែប្រួលសោះនោះ នេះបើតាមសំដីរបស់សមាជិកកុលសម្ព័ន្ធនេះ ឈ្មោះ Saprinaya។ ក្រុមកុលសម្ព័ន្ធក្រុមអ្នកក្នុងពេលខ្លះក៏បានបណ្តេញចេញមករស់នៅក្នុងក្រុមកុលសម្ព័ន្ធក្រុមអ្នកក្រៅផងដែរ ដោយសារតែការប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យា និងប្រកបរបរជួញដូរអ្វីប្លែកផ្សេងទៀត។
ក៏ប៉ុន្តែបើទោះជាមានរឿងបែបនេះកើតឡើងក៏ដោយ មនុស្សក្នុងកុលសម្ព័ន្ធ Baduy ភាគច្រើនមើលទៅហាក់ដូចជានៅតែមានមោទនភាពចំពោះរបៀបរបបរស់នៅរបស់ពួកគេដដែល។
សមាជិកក្រុមកុលសម្ព័ន្ធ Baduy ក្រុមអ្នកក្នុងម្នាក់ឈ្មោះ Jama វ័យ៣៥ឆ្នាំ ដែលជារឿយៗធ្វើដំណើរថ្មើរជើងចេញចូលរដ្ឋធានីហ្សាការតាដើម្បីលក់ក្រណាត់ បាននិយាយថា៖«ខ្ញុំមិនដែលចង់ជិះរថយន្តទេ ហើយខ្ញុំគិតថាវាចម្លែកណាស់ដែលមនុស្សយើងត្រូវចំណាយពេលមើលទូរស័ព្ទពេញមួយថ្ងៃនោះ»៕
ប្រែសម្រួលដោយ កោះ សុគន្ធី
