ភ្ជាប់​ទៅ​គេហទំព័រ​ទាក់ទង

ព័ត៌មាន​​ថ្មី

អង្គការ​ក្រៅ​រដ្ឋាភិបាល​សុំ​ឲ្យ​ IMF​ ធ្វើ​ការ​កែ​ទម្រង់​គោល​នយោបាយ​សេដ្ឋកិច្ច​ប្រាក់​កម្ចី​


ក្រុម​បាតុករ​ ធ្វើ​បាតុកម្ម​នៅ​ខាង​ក្រៅ​ទីស្នាក់ការ​ធំ​របស់​ធនាគារ​ពិភពលោក​ ក្នុង​រដ្ឋធានី​វ៉ាស៊ីនតោន​ ​(Washington) ក្នុង​​អម្លុង​ពេល​កិច្ចប្រជុំ​របស់​មូលនិធិ​​រូបិយ​វត្ថុ​​អន្តរជាតិ​​ (IMF)​​ និង​​ធនាគារ​​ពិភពលោក​​កាល​ពីថ្ងៃទី 23 ខែមេសាឆ្នាំ 2010 កន្លង​
ក្រុម​បាតុករ​ ធ្វើ​បាតុកម្ម​នៅ​ខាង​ក្រៅ​ទីស្នាក់ការ​ធំ​របស់​ធនាគារ​ពិភពលោក​ ក្នុង​រដ្ឋធានី​វ៉ាស៊ីនតោន​ ​(Washington) ក្នុង​​អម្លុង​ពេល​កិច្ចប្រជុំ​របស់​មូលនិធិ​​រូបិយ​វត្ថុ​​អន្តរជាតិ​​ (IMF)​​ និង​​ធនាគារ​​ពិភពលោក​​កាល​ពីថ្ងៃទី 23 ខែមេសាឆ្នាំ 2010 កន្លង​

វ៉ាស៊ីន​តោន៖​ សកម្មជន​ខាង​ការ​អភិវឌ្ឍន៍​អំពាវ​នាវ​ដល់​មូលនិធិ​រូបិយវត្ថុ​អន្តរជាតិ​ (IMF)​ និង​ធនាគារ​ពិភពលោក​ ឲ្យ​បង្កើន​ការ​គាំទ្រ​ដល់​ប្រទេស​ក្រីក្រ​ ដោយ​ធ្វើ​ការ​កែ​ទម្រង់​ទៅ​លើ​គោល​នយោបាយ​សេដ្ឋកិច្ច​ប្រាក់​កម្ចី​ និង​ដោយ​ធ្វើ​ការ​បង្កើន​តម្លាភាព​ ទៅ​លើ​កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង​ទាំង​ឡាយ ដែល​ធ្វើ​ឡើង​ដោយ​ស្ថា​ប័ន​ទាំង​ពីរ​ និង​រដ្ឋា​ភិបាល​នៃ​ប្រទេស​នានា។

មន្រ្តី​នៃ​អង្គការ​រូបិយវត្ថុ​អន្តរជាតិ​ និយាយ​ថា​ កិច្ច​ប្រជុំ​ប្រចាំ​ឆ្នាំ​កាល​ពី​សប្តាហ៍​មុន ​គឺ​ជា​ផ្នែក​មួយ​នៃ​កិច្ច​ខិតខំ​ប្រឹងប្រែង​ ដើម្បី​ធ្វើ​ការ​សន្ទនាបន្ត​ទៀត​ជា​មួយ​ប្រទេស​កំពុង​អភិវឌ្ឍន៍។

នាយក​ផ្នែក​ទំនាក់​ទំនង​ខាង​ក្រៅ​របស់​ IMF​ លោក​ស្រី​ Caroline​ Atkinson​ និយាយ​ថា​ កិច្ច​ខិត​ខំ​ប្រឹង​ប្រែង​នេះ​ បង្ហាញ​ពី​ការ​ខ្វល់​ខ្វាយ​ ចំពោះ​ជន​រង​គ្រោះ​ដោយសារវិបត្តិ​ហិរញ្ញវត្ថុ​ពិភពលោក​ ជា​ពិសេស​ក្នុង​ចំណោម​ប្រទេស​ដែល​មាន​ប្រាក់​ចំណូល​ទាប។

«យើង​បាន​ផ្តល់​ថវិកា​ដល់​តំណាង​អង្គការ​សង្គម​ស៊ីវិល​ ឲ្យ​មក​ចូល​រួម​ក្នុង​កិច្ច​ប្រ​ជុំ​ប្រ​ចាំ​ឆ្នាំ​ ដើម្បី​ប្រាប់​យើង​ពី​កង្វល់​របស់​ពួក​គេ ​ដើម្បី​ឲ្យ​ពួក​គេ​ស្តាប់​យើង​អំពី​អ្វី​ដែល​យើង​កំពុង​តែ​ធ្វើ​និង​អំពី​មូលហេតុ និង​ដើម្បី​ជំរុញ​ឲ្យ​មាន​ការ​ប្តូរយោបល់​គ្នា​មួយ។​ យើង​ក៏​បាន​ផ្តល់​ថវិកា​ដល់​អ្នក​កាសែត​ និង​ស្ថាប័ន​សារព័ត៌មាន​ជា​ច្រើន​ទៀត​ មក​ពី​ទ្វិប​អាហ្វ្រិក​និង​អាស៊ីផង​ដែរ»។

ទោះជា​យ៉ាង​នេះ​ក្តី​ ក្រុម​អង្គ​ការ​មិន​មែន​រដ្ឋា​ភិ​បាល​និយាយ​ថា​ មូល​និធិ​ IMF​ ត្រូវ​ធ្វើ​កិច្ច​ការ​បន្ថែម​ទៀត។ ក្រុម​មួយ​ដែល​មាន​ឈ្មោះ​ជា​ភាសា​អង់​គ្លេស​ថា​ ActionAid​ និយាយ​ថា កម្ម​វិធី​របស់​ IMF​ ជា​ទូទៅ​ ហាម​ឃាត់​ប្រភេទ​ថវិកា​លើក​ស្ទួយ​សេដ្ឋកិច្ច​របស់​រដ្ឋាភិ​បាល​ ដែល​ប្រើ​ដោយ​ប្រទេស​ដែល​មាន​ឧស្សាហកម្ម​លូតលាស់​ ក្នុង​ការ​ជួយ​សម្រួល​ដល់​ការ​ឆ្លង​ឲ្យ​ផុត​ពីវិបត្តិ​សេដ្ឋ​កិច្ច​ពិភពលោក។​ ក្រុម​នេះ​និយាយ​ថា​ កម្ម​វិធី​របស់​ IMF​ សង្កត់​ធ្ងន់​ទៅ​លើ​វិធានការ​នៃ​ការ​កាត់​បន្ថយការ​ចំណាយ​ ដែល​ជា​ញឹក​ញយ​បាន​អំពាវ​នាវ​ឲ្យរដ្ឋាភិបាល​ ធ្វើ​ការ​កាត់​បន្ថយប្រាក់​ចំណាយ​របស់​ខ្លួន​ ដែល​រួម​បញ្ចូល​ទាំង​សេវា​សង្គម​ ដែល​ត្រូវការ​ជា​ចាំបាច់​ ដើម្បី​ជួយ​ដល់​ប្រទេស​ក្រី​ក្រ​ ក្នុង​ការ​ឈាន​ទៅ​ដល់​គោល​ដៅ​អភិ​វឌ្ឍន៍​សហវត្សរ៍​របស់​អង្គការ​សហ​ប្រជាជាតិ។ គោលដៅសហវត្សរ៍​ អំពាវនាវ​ឲ្យ​មាន​ការ​កាត់​បន្ថយ​ភាព​ក្រីក្រ​ឲ្យបាន​ខ្លាំង​ក្លា​ ក៏​ដូច​ជា​ការ​បង្កើន​ឲ្យ​បាន​ច្រើន​ទៅ​លើ​វិស័យ​អប់រំ​ និង​សុខភាព​របស់​កុមារ​និង​មាតា​ឲ្យបានមុនឆ្នាំ​២០១៥។

លោក​ស្រី​ Melinda​ St. Louis​ គឺ​ជា​នាយិកា​រង​នៃ​បណ្តាញ​ Jubilee​ សហរដ្ឋ​អាមេរិក​ ដែល​រួម​បញ្ចូល​ក្រុម​អង្គការ​សាសនា​ ការងារ​ និង​មនុស្សធម៌​ចំនួន​ជាង​៧០​ ដែល​គាំ​ទ្រ​ប្រទេស​ដែល​មាន​ប្រាក់​ចំណូល​ទាប។

«ឧទាហរណ៍​ នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​ Burundi​ ទោះ​បី​ជា​ប្រាក់​បៀវត្សរ៍​របស់​ស្ថាប័ន​សាធារណៈ​ស្ថិត​នៅ​ក្រោម​មធ្យមភាគ​នៅ​ក្នុង​តំបន់​ក្តី​ ក៏​ IMF​ ប្រើ​ប្រាស់​ឥទ្ធិពល​របស់​ខ្លួន​ ដើម្បី​ធានា​ឲ្យ​រដ្ឋាភិបាល​កាត់​បន្ថយ​ការ​ចំណាយ​ទៅ​លើ​ប្រាក់​បៀវត្សរ៍​ផ្នែក​សាធារណៈ​ ដោយធ្វើ​ការ​បង្កក​ និង​កាត់​បន្ថយ​ប្រាក់​ឧបត្ថម្ភធន​ធាន​របស់​រដ្ឋាភិបាល​ទៅ​លើ​ប្រេង​ និង​បង្កើត​ឲ្យ​មាន​ពន្ធ​ទៅ​លើ​តម្លៃ​ប្រេង​ចំនួន​២០​ភាគរយ​ឡើង​វិញ​ ដែល​ប៉ះ​ពាល់​ដល់​អ្នក​ក្រី​ក្រ​ជាង​គេបំផុត»។

ក្រុម​អ្នក​អភិ​វឌ្ឍន៍​ក៏​មាន​ការ​បារម្ភ​ផង​ដែរ​ អំពីកំណែ​ទម្រង់ ​ដែល​មាន​ទំនោរ​ទៅ​រក​ទី​ផ្សារ ដែល​អាច​មាន​ផល​ប៉ះ​ពាល់​ទៅ​លើ​អ្នកក្រ។ ក្រុម​សកម្មជន​និយាយ​ថា​ ប្រទេស​ជា​ច្រើន​បាន​ព្យាយាម​ទាក់​ទាញ​វិនិយោគបរទេស ​ដោយ​តំឡើង​ពន្ធ​ទៅ​លើ​ការ​ទិញ​ទំនិញប្រើ​ប្រាស់​របស់អ្នក​ក្រ​ ជា​ជាង​ការ​ដោះ​ស្រាយ​ចន្លោះ​ប្រហោង​នៃ​ការមិន​បង់​ពន្ធ​ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​មាន។​ រដ្ឋា​ភិ​បាល​មួយ​ចំនួន​ចង់​បាន​តំបន់​ពាណិជ្ជកម្ម​សេរី​ ជា​មួយ​នឹង​ពន្ធ​កំរិត​ទាប​ទៅ​លើ​សាជីវកម្ម។

លោក​ស្រី​ Melinda​ St. Louis​ និយាយ​ថា​ រដ្ឋាភិបាល​ក៏​បាន​បន្ថយ​ពន្ធ​នាំចេញ​និង​នាំ​ចូល​ដែរ ​ដែល​ជា​ប្រភព​ចំណូល​សម្រាប់​សេវា​សុខាភិបាល​និង​អប់រំ។

ក្រៅ​ពី​ការ​អំពាវនាវ​ឲ្យ​មាន​កំណែរ​ទម្រង់​ទៅ​លើ​ប្រាក់​កម្ចី​និង​គោល​នយោ​បាយ​មួយ​ចំនួន​ សម្រាប់​ប្រទេស​ដែល​មាន​ការ​អភិវឌ្ឍន៍តិច​តួច​នោះ​ ក្រុម​បណ្តាញ​ Jubilee​ សហរដ្ឋ​អាមេរិក​ ក៏​បាន​ធ្វើ​ការ​អំពាវ​នាវ​ឲ្យ​មាន​តម្លាភាព​ខ្លាំង​ជាង​មុន​ផងដែរ​ ទាក់​ទង​ទៅ​នឹង​កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង​រវាង​រដ្ឋាភិបាល​និង​ស្ថាប័ន​ហិរញ្ញវត្ថុ​ ដែល​មាន​មូលដ្ឋាន​នៅ​ក្នុង​រដ្ឋធានីវ៉ាស៊ីនតោន។

«រដ្ឋាភិបាល​មួយ​ចំនួន​ធ្វើ​ការ​ខ្ចី​ប្រាក់​ពីមូលនិធិ​ IMF​ ឬ​ធនាគារ​ពិភពលោក​ ដោយ​ប្រជា​ពលរដ្ឋ​មិន​មាន​ការយល់​ដឹង​អំពី​រឿង​នេះ​ទេ។​ ជា​ទូទៅ​ រដ្ឋាភិបាល​ទាំង​នេះ​ទទួល​បាន​ថវិកា​ជា​មុន​ពី​គម្រោង​ ដែល​អាច​ល្អ​ឬ​អាច​ឥត​ប្រយោជន៍។​ ប៉ុន្តែ ​ប្រទេស​ជាតិ​និង​ប្រជាពលរដ្ឋ​ ​នឹង​ទទួល​រ៉ាប់​រង​នូវ​បំណុល​ទាំង​នេះ​ ជា​ច្រើន​ទសវត្សរ៍​បន្ត​ទៅ​ទៀត»។

លោក​ស្រី​និយាយ​ថា​ នៅ​ក្នុង​ករណី​មួយ​ចំនួន​ ក្រសួង​ហិរញ្ញ​វត្ថុ​នៃ​ប្រទេស​ទទួល​ប្រាក់​កម្ចី​ចុះ​ហត្ថលេខា​ទៅ​លើ​កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង​ប្រាក់​កម្ចី​ជា​មួយ​ IMF​ ដែល​សេចក្តី​លម្អិត​នៃ​កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង​នេះ​ មិន​ត្រូវ​បាន​ចេញ​ផ្សាយ​ជា​សាធារណៈ​ ដើម្បី​ឲ្យ​មាន​ការ​ត្រួ​ត​ពិនិត្យ​ពី​រដ្ឋ​សភា​ បណ្តាញ​សារព័ត៌មាន​ ឬ​អ្នក​បោះ​ឆ្នោត​នោះ​ទេ។

លោក​ស្រី​ Atkinson​ នៃ​មូលនិធិ​ IMF​ មិន​យល់​ស្រប​ចំពោះ​ការ​រិះ​គន់​នេះ​ទេ​ ដោយ​លោក​ស្រី​មាន​ប្រសាសន៍​ថា​ មូលនិធិ​បាន​បង្កើន​ថវិកា​ចំនួន​បី​ដង​ ដើម្បី​ផ្តល់ប្រាក់​កម្ចី​ទៅ​ឲ្យ​ប្រទេសដែល​មាន​ចំណូល​ទាប​ ដោយ​មិន​យកការ​ប្រាក់។​ លោក​ស្រី​មាន​ប្រសាសន៍​ថា​ ថវិកា​ត្រូវ​បាន​ត្រៀម​ផ្តល់​ឲ្យ​ប្រទេស​ក្រី​ក្រ​បំផុត​ នៅ​ក្នុង​លក្ខខណ្ឌ​អនុគ្រោះ​ ហើយ​បាន​កាត់​បន្ថយ​លក្ខ​ខណ្ឌ​មួយ​ចំនួន​ ដើម្បី​កុំឲ្យប្រទេស​ទាំង​នោះ​មាន​ការ​លំបាកក្នុង​ការ​សងប្រាក់​ត្រឡប់​មក​វិញ។

«មូល​ហេតុ​មួយ​ក្នុង​ការ​ដាក់​លក្ខ​ខណ្ឌ​គឺ​ថា​ យើង​ផ្តល់​ប្រាក់​កម្ចី​ នៅ​ពេល​ដែល​ប្រទេស​ទាំង​ឡាយ​មាន​បញ្ហា។​ ដូច្នេះ​ ដូច​ជា​វេជ្ជ​បណ្ឌិតដូច្នោះដែរ​ យើង​ផ្តល់​យោបល់អំពីវិធានការ​ដែល​ប្រ​ទេស​ទាំង​អស់​នោះ​គួរ​អនុវត្ត​ ដើម្បី​ឲ្យ​មានការ​ធូ​ស្បើយ​ឡើង​វិញ។​ ថ្នាំ​ព្យាបាល​ គឺ​ជា​ថវិកា​ដែល​ទ្រ​ទ្រង់​ប្រទេស​ទាំង​អស់​នោះ ​ដែល​មាន​រោគ​សញ្ញា​ ហើយ​ជួយ​ពួកគេឲ្យ​មាន​ការធូ​ស្បើយ។​ ប៉ុន្តែ​ ពួក​គេ​ក៏​ត្រូវ​ធ្វើ​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​របៀប​រស់​នៅ​ផង​ដែរ។​ ប្រសិន​បើ​ពួក​គេ​ធ្លាក់​ចូល​ទៅ​ក្នុង​វិបត្តិ ដោយ​សារ​រដ្ឋាភិ​បាល​ចំណាយ​ច្រើន​ហួស​ហេតុ​ ឬ​ក៏​ពួក​គេ​មិន​អាច​ខ្ចី​លុយ​បាន​ថែម​ទៀត​ ប្រទេស​ទាំង​នោះ​ប្រហែល​ជា​ត្រូវ​ធ្វើ​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​ក្នុង​រយៈ​ពេល​ណា​មួយ។​ នេះ​គឺ​ជា​ផ្នែក​មួយ​នៃ​អ្វី​ដែល​យើង​ធ្វើ»។

លោក​ស្រី​ Atkinson​ មាន​ប្រសាសន៍​ថា​ IMF​ មិន​ដាក់​បទ​បញ្ញត្តិ​នូវ​នយោបាយ​ណា ​ដែល​ដាក់​បន្ទុក​ពន្ធ​ទៅ​លើ​អ្នក​ក្រ​ ឬ​ក៏​ធ្វើ​ការ​ជ្រើស​រើស​ផល​ប្រយោជន៍​សាជីវកម្ម​ ដើម្បី​ឲ្យរួច​ពន្ធ​នោះ​ទេ។

«ចំណុច​មួយ​ដែល​យើង​ចាប់​អារម្មណ៍​យ៉ាង​ខ្លាំង​គឺ​ថា​ បន្ទុក​ពន្ធ​ត្រូវ​តែ​ធ្វើ​ការ​បែង​ចែក​ឲ្យ​មាន​យុត្តិធម៌​ ហើយ​ឲ្យ​ធ្លាក់​ទៅ​លើ​ជន​ទាំង​ឡាយ​ណា​ ដែល​មាន​លទ្ធ​ភាព​បង់។​ យើង​បាន​ផ្តល់ជំនួយ​និង​យោបល់​ផ្នែក​បច្ចេកទេស​យ៉ាង​ច្រើន​ អំពី​របៀប​ដើម្បី​ធានា​ឲ្យ​បាន​ថា​ ប្រជា​ជន​ដែល​មាន​ប្រាក់​ចំណូល​ឬ​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ច្រើន​ ត្រូវ​បង់​ពន្ធ​ច្រើន។​ មូលនិធិ​ IMF​ មិន​មាន​គោល​នយោបាយ​គាំ​ទ្រ​ពន្ធ​សា​ជីវ​កម្ម​ទាប​ ឬ​តំបន់​ពាណិជ្ច​កម្ម​សេរី​នោះ​ទេ។​ ប្រទេស​ជា​ច្រើន​ប្រហែល​ជា​មាន​តំបន់​ពាណិជ្ច​កម្ម​សេរី​ ពីព្រោះ​ពួក​គេ​យល់​ឃើញ​អំពី​អ្វី​ ដែល​ជំរុញ​ឲ្យ​មាន​ការ​នាំ​ចេញ​ និង​ឲ្យ​មាន​ការ​លូត​លាស់»។

ចំពោះ​បញ្ហា​តម្លាភាព​ លោក​ស្រី​ Atkinson​ មាន​ប្រសាសន៍​ថា​ មូលនិធិ​រូបិយ​វត្ថុ​អន្តរជាតិ​ IMF​ បាន​ធ្វើ​ការ​បោះ​ពុម្ព​ផ្សាយ​នូវ​កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង​ប្រាក់​កម្ចី​ជា​ច្រើន​ ហើយ​លោក​ស្រី​បាន​បដិសេធ​ថា​ មិន​មាន​កិច្ច​ព្រម​ព្រៀង​ជា​សម្ងាត់​រវាង​មូលនិធិ​និង​អតិថិ​ជន​នោះ​ទេ។

មន្រ្តី IMF​ រូប​នេះ​និយាយ​ថា​ ការ​ចំណាយ​ទៅ​លើ​សុខាភិបាល​និង​ការ​អប់រំ​ កាល​ពី​ឆ្នាំ​ទៅ​ គឺ​មាន​កំរិត​ខ្ពស់​ជាង​ នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​ដែល​អនុវត្ត​កម្មវិធី​គាំទ្រ​ដោយ​មូលនិធិ​ ដើម្បី​ពង្រឹង​សំណាញ់សុវត្ថិភាព​ ក្នុង​ការ​ការ​ពារ​ការ​ផ្តល់​ចំណី​អាហារ​គ្រប់​គ្រាន់​ និង​ផ្តល់​ប្រាក់​ទៅ​ឲ្យ​គ្រួសារ​ក្រី​ក្រ។​ លោក​ស្រី​មាន​ប្រសាសន៍​ថា​ ប្រទេស​ជា​អតិថិ​ជន​មួយ​ចំនួន​មាន​កម្មវិធី​ការ​ងារ​សាធារណៈ​ដ៏​មមាញឹក។

លោក​ស្រី​ Atkinson​ មាន​ប្រសានស៍​ថា​ មាន​ភស្តុតាងដែល​បង្ហាញ​ថា​ មូលនិធិ​បាន​ស្តាប់ក្រុម​អ្នក​រិះ​គន់​ និង​ជួយ​ការ​ពារ​ជន​ទាំង​ឡាយ​ណា​ដែល​ងាយ​រង​គ្រោះ​បំផុត៕

ប្រែ​សម្រួល​ដោយលោក​ ឌី ខាំបូលី

XS
SM
MD
LG