គ្រួសារចំណាប់ខ្មាំងអ៊ីស្រាអែលនិងអ្នកគាំទ្ររាប់ពាន់នាក់បានដើរដល់ទីក្រុងហ៊្សេរុយសាឡិមកាល ពីថ្ងៃសៅរ៍ ទី១៨ ខែវិច្ឆិកា នៅពេលបញ្ចប់ការដើរក្បួនរយៈពេល៥ ថ្ងៃដើម្បីតទល់នឹងរដ្ឋាភិបាលពាក់ព័ន្ធនឹងស្ថានភាពរបស់អ្នកដែលត្រូវបានចាប់ខ្លួនដោយក្រុមហាម៉ាស់នៅតំបន់ហ្កាហ្សា។
លោក Noam Alon អាយុ២៥ឆ្នាំដែលកាន់រូបថតមិត្តស្រីរបស់លោកដែលត្រូវបានចាប់ពង្រត់ឈ្មោះ Inbar បានថ្លែងថា អ្នកដើរក្បួនប្រមាណ២០.០០០ នាក់ រួមទាំងអ្នកដែលបានចូលរួមដង្ហែតាមដងផ្លូវធំពីទីក្រុង Tel Aviv ទៅទីក្រុងហ៊្សេរុយសាឡិមចង់ដាក់សម្ពាធលើមេដឹកនាំរដ្ឋាភិបាលអ៊ីស្រាអែល«ឱ្យធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលពួកគេអាចធ្វើបានដើម្បីនាំយកចំណាប់ខ្មាំងត្រឡប់មកវិញ»។
លោកបានថ្លែងថា «យើងរំពឹងថា ពួកគេនឹងជួបជាមួយយើង។ យើងរំពឹងថា ពួកគេនឹងប្រាប់យើងពីរបៀបដែលពួកគេនឹងធ្វើរឿងនេះ។ យើងមិនអាចរង់ចាំទៀតទេ ដូច្នេះយើងទាមទារឱ្យពួកគេធ្វើកិច្ចការឥឡូវនេះ ដើម្បីលះបង់អ្វីមួយដើម្បីនាំយកចំណាប់ខ្មាំងត្រឡប់មកវិញ»។
មនុស្សប្រហែល២៤០នាក់រាប់ចាប់ពីទារករហូតដល់ជីដូនជីតា រួមទាំងជនបរទេសផងដែរត្រូវបានគេជឿថាស្ថិតនៅក្នុងតំបន់ហ្កាហ្សា បន្ទាប់ពីត្រូវបានចាប់ធ្វើជាចំណាប់ខ្មាំងដោយក្រុមអ៊ិស្លាមក្នុងអំឡុងពេលវាយឆ្មក់កាលពីថ្ងៃទី៧ ខែតុលា លើភូមិនិងមូលដ្ឋានកងទ័ពនៅភាគខាងត្បូងអ៊ីស្រាអែលដែលមនុស្ស១.២០០នាក់ត្រូវបានសម្លាប់។
សាច់ញាតិនិងមិត្តភក្តិជាច្រើនរបស់អ្នកដែលបាត់ខ្លួនភ័យខ្លាចថា ពួកគេនឹងមានគ្រោះថ្នាក់ក្នុងការវាយប្រហាររបស់អ៊ីស្រាអែលលើតំបន់ហ្កាហ្សា ដែលត្រូវបានធ្វើឡើងដើម្បីបំផ្លាញក្រុមហាម៉ាស់។ រដ្ឋាភិបាលថា ការវាយលុកនេះធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងនូវឱកាសក្នុងការសង្គ្រោះចំណាប់ខ្មាំង ប្រហែលជាតាមរយៈការផ្លាស់ប្តូរអ្នកទោសដោយការសម្របសម្រួល។
លោក Sharone Lifschitz ដែលជាវិចិត្រករមានមូលដ្ឋាននៅទីក្រុងឡុងដ៍ និងដែលឪពុកវ័យ៨៣ ឆ្នាំរបស់លោកត្រូវបានចាប់ពង្រត់បានថ្លែងថា «ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា មនុស្សគិតថាមានពេល ប៉ុន្តែសម្រាប់ទារកនិងមនុស្សចាស់ដែលមានតម្រូវការស្មុគស្មាញ គ្មានពេលនោះទេ។ ពេលវេលាអស់យ៉ាងលឿន»។
ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលជាច្រើនបានស្តីបន្ទោសរដ្ឋាភិបាលរបស់ពួកគេចំពោះការមិនដឹងខ្លួនជាមុននូវការវាយប្រហាររបស់ក្រុមហាម៉ាស់។
ក្នុងចំណោមអ្នកដែលដើរក្បួនទៅទីក្រុងហ្ស៊េរុយសាឡិម មានលោក Yair Lapid មេដឹកនាំក្រុមប្រឆាំងកណ្តាលនិយមដែលភាគច្រើនគាំទ្រសង្រ្គាម ប៉ុន្តែបានទាមទារឱ្យនាយករដ្ឋមន្ត្រី Benjamin Netanyahu លាលែងពីតំណែង។
លោក Miki Zohar សមាជិកគណៈរដ្ឋមន្ត្រី និងគណបក្សរបស់លោក Netanyahu មិនត្រូវបានស្វាគមន៍កាលពីថ្ងៃសុក្រ ទី១៧ ខែវិច្ឆិកា នៅពេលលោកទៅសួរសុខទុក្ខអ្នកដើរក្បួននៅឯកន្លែងឈប់សម្រាកមួយ។
ថ្វីបើមានការហត់នឿយ និងការខកចិត្តនៅចំពោះមុខក៏ដោយ ក៏អ្នកដើរក្បួនម្នាក់នៅតែមានសុទិដ្ឋិនិយម។
អ្នកស្រី Meirav Leshem-Gonen ដែលកូនស្រីឈ្មោះ Romi អាយុ២៣ឆ្នាំរបស់អ្នកស្រីស្ថិតក្នុងចំណោមចំណាប់ខ្មាំងបានថ្លែងថា «ខ្ញុំសប្បាយចិត្តជាមួយនឹងការពិតដែលថា យើងមានប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងមូលនៅជាមួយយើង។ នៅទីបញ្ចប់ នេះជាអ្វីដែលយើងពឹងផ្អែក»៕
ប្រែសម្រួលដោយលោក ជឹង ប៉ូជីន
