អ្នកជំនាញបានលើកឡើងថា នៅពេលមានវ៉ាក់សាំងការពារជំងឺកូវីដ១៩ ផលិតចេញជាលើកដំបូង មិនមែនមានន័យថា មនុស្សអាចឈប់ពាក់ម៉ាស់នោះទេ។
ការពាក់ម៉ាស់ ការរក្សាគម្លាតពីគ្នា និងការលាងសម្អាតដៃញឹកញាប់ នឹងនៅតែតម្រូវឲ្យអនុវត្ដរហូតដល់ពេលជាក់លាក់ណាមួយ។ ការអនុវត្តនេះយូរប៉ុណ្ណា គឺអាស្រ័យលើកត្តាមួយចំនួនដូចជាថា តើវ៉ាក់សាំងនោះល្អដល់កម្រិតណា និងថា តើវាអាចការពារបានយូរប៉ុណ្ណា។ សំណួរទាំងនេះ នឹងមិនទាន់មានចម្លើយនៅឡើយទេ រហូតដល់ពេលដែលមានវ៉ាក់សំាងដំបូងត្រូវបានគេបង្កើតឡើង និងចែកចាយ។
លោក William Schaffner សាស្ត្រាចារ្យផ្នែកជំងឺឆ្លងនៃមជ្ឈមណ្ឌលវេជ្ជសាស្ត្ររបស់សាកលវិទ្យាល័យ Vanderbilt University បាននិយាយថា៖ «វ៉ាក់សំាងនេះទំនងជាមិនអាចក្លាយជាអាវក្រោះការពារនោះទេ»។
ឧទាហរណ៍ វ៉ាក់សាំងការពារជំងឺផ្ដាសាយតាមរដូវ គឺមានប្រសិទ្ធភាពខ្ពស់បំផុតត្រឹម ៦០% និងទាបបំផុតត្រឹមតែ ១០% ប៉ុណ្ណោះ នៅក្នុងពេលប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ។
កន្លងមក ទីភ្នាក់ងារម្ហូបអាហារ និងឱសថរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក បានកំណត់កម្រិតនៃប្រសិទ្ធភាពរបស់វ៉ាក់សំាងការពារជំងឺកូវីដ១៩ ត្រឹម ៥០% ប៉ុណ្ណោះ៕
