គ្រួសារដែលមានសុភមង្គលមានលក្ខណៈដូចៗគ្នា។ នេះជាសម្ដីរបស់កវីប្រលោមលោក Tolstoy រុស្ស៊ី ដ៏ល្បីល្បាញ។ គ្រួសារគ្មានសុភមង្គល គឺដោយសារតែសមាជិកគ្រួសារធ្វើការលើសកម្រិត។ នេះបើយោងតាមសម្ដីរបស់លោក Nguyen Thien Nhan ជាមន្រ្តីមួយរូបក្នុងចំណោមក្រុមអ្នកតស៊ូទាមទារឱ្យកាត់បន្ថយម៉ោងធ្វើការមកត្រឹម៤០ម៉ោងក្នុងមួយសប្តាហ៍នៅក្នុងប្រទេសវៀតណាម។
ក្នុងនាមជាប្រទេសកុម្មុយនិស្តមួយក្នុងចំណោមប្រទេសកុម្មុយនិស្តមួយចំនួនដែលនៅសេសសល់ក្នុងពិភពលោកនេះ វៀតណាមមានម៉ោងធ្វើការស្របច្បាប់៤៨ម៉ោងក្នុងមួយសប្តាហ៍ និងត្រូវធ្វើការ៦ថ្ងៃក្នុងមួយសប្តាហ៍ ខណៈដែលប្រទេសផ្សេងទៀតបន្តទៅពិចារណាទៅលើប្រសិទ្ធភាពការងាររបស់បុគ្គលិក ដែលតម្រូវឲ្យធ្វើការតែ៨ម៉ោងក្នុងមួយថ្ងៃ ឬ៤០ម៉ោងក្នុងមួយសប្ដាហ៍រួចទៅហើយ។ ប្រទេសមួយចំនួនក្នុងពិភពលោក ដូចជាប្រទេសឈីលី និងអូស្រ្តាលី បានកាត់បន្ថយម៉ោងធ្វើការមកនៅត្រឹម៣៥ម៉ោងប៉ុណ្ណោះ។ ប្រទេសវៀតណាម កំពុងជំរុញក្រុមហ៊ុននានាឲ្យកាត់បន្ថយម៉ោងធ្វើការមកនៅត្រឹម៤០ម៉ោងក្នុងមួយសប្តាហ៍ និងគ្រោងចេញជាច្បាប់តែម្តងនៅពេលអនាគត។
ក្នុងចំណោមអ្នកតស៊ូមតិ តួយ៉ាងលោក Nhan បានទាមទារថា ការណ៍ដែលតម្រូវឲ្យបុគ្គលិកធ្វើការច្រើនម៉ោងមិនបានបង្កើនប្រសិទ្ធភាពការងារទេ។ លោកក៏បានលើកឡើងថា ការធ្វើការងារច្រើនម៉ោងធ្វើឱ្យមានបញ្ហាសម្ពាធផ្លូវចិត្តដល់ក្រុមគ្រួសារ ដោយសារតែការងារផ្ទះរបស់ពួកគេត្រូវទុកចោលសិន ប្រសិនបើសមាជិកគ្រួសារម្នាក់ត្រូវចេញទៅធ្វើការអស់ពាក់កណ្ដាលថ្ងៃ។
លោក Nhan ដែលជាលេខានៃគណៈកម្មាធិការមជ្ឈិមបក្សកុម្មុយនិស្តវៀតណាមប្រចាំទីក្រុងហូជីមិញ បានមានប្រសាសន៍ថា៖ «តើអ្នកចង់ឱ្យស្វាមីឬភរិយា កូនៗ និងបងប្អូនរបស់អ្នកធ្វើការពី៩ទៅ១០ម៉ោងក្នុងមួយថ្ងៃ ពេញមួយឆ្នាំ ឬពី១០ទៅ១២ម៉ោងក្នុងមួយថ្ងៃក្នុងរយៈពេល៦ខែឬ? យើងត្រូវឆ្លើយនឹងសំណួរនេះរៀងៗខ្លួនជាមុនសិន មុននឹងយើងបន្ដពិភាក្សាតទៅទៀត»។
លោក Nhan និងមិត្តរួមការងារបានឲ្យដឹងថា ការធ្វើការ៨ម៉ោងក្នុងមួយថ្ងៃបានចាក់ឫសក្នុងចំណោមជនសង្គមនិយម ដែលបានប្រឹងប្រែងឱ្យមានសិទ្ធិការងារនៅក្នុងកិច្ចប្រជុំអន្តរជាតិលើកទី២ដ៏ល្បីឈ្មោះកាលពីឆ្នាំ១៨៨៩។ លោកបានបន្ថែមថា វាគឺជាសិទ្ធិ ហើយវាក៏ត្រូវបានទទួលស្គាល់ពីប្រទេសប្រកាន់របបមូលធននិយមដែរ។ជាក់ស្តែងមានបាតុកម្មតវ៉ាសិទ្ធិការងារឆ្នាំ១៨៨៦ នៅទីក្រុង Chicago សហរដ្ឋអាមេរិក ដើម្បីទាមទារម៉ោងធ្វើការត្រឹម៨ម៉ោងក្នុងមួយថ្ងៃ ហើយក្រុមហ៊ុនផលិតរថយន្ត Henry Ford របស់អាមេរិក សម្រេចអនុវត្តតាមម៉ោងធ្វើការនេះ។
វាលំបាកខ្លាំងណាស់ក្នុងការធានាបាននូវសិទ្ធិការងារបែបនេះ ប៉ុន្តែពេលនេះ ប្រទេសមួយចំនួនកំពុងចោទសួរថា តើស្ថានភាពការងារបែបហ្នឹងល្មមគ្រប់គ្រាន់ហើយឬនៅ? ក្រុមហ៊ុន Microsoft Japan របស់ជប៉ុន កំពុងសាកល្បងឲ្យបុគ្គលិកធ្វើការរយៈពេលបួនថ្ងៃក្នុងមួយសប្តាហ៍។ ក្រុមហ៊ុនបច្ចេកវិទ្យា Rheingans របស់អាល្លឺម៉ង់ បានកំណត់ឱ្យបុគ្គលិកធ្វើការត្រឹមតែ៥ម៉ោងប៉ុណ្ណោះក្នុងមួយថ្ងៃ។ ប្រទេសបារាំងបានហាមប្រាមមិនឲ្យផ្ញើអ៊ីមែលទាក់ទងនឹងការងារដល់បុគ្គលិកនៅក្រៅម៉ោងធ្វើការនោះទេ។
ការពិតគឺថា ប្រសិទ្ធភាពការងារពិតប្រាកដកើតមានតែក្នុងអំឡុងពេលមួយរយៈនៃម៉ោងធ្វើការទាំងមូលតែប៉ុណ្ណោះ ដែលមនុស្សទូទៅម្នាក់អាចធ្វើបាន។
អ្នកធ្វើការឯករាជ្យមួយរូប អ្នកស្រី Lizzie Wade បានសរសេរបញ្ចេញគំនិតរបស់អ្នកស្រីនៅក្នុងអត្ថបទសារព័ត៌មានមួយ បន្ទាប់ពីតាមដានប្រសិទ្ធភាពការងាររបស់អ្នកស្រីដោយប្រើប្រាស់ software។ អ្នកស្រីបាននិយាយថា៖ «វាមិនអាចទៅរួចទេក្នុងការផ្ដោតធ្វើការបានពេញទាំង៨ម៉ោងក្នុង១ថ្ងៃនោះ»។
លោកស្រី Nguyen Thi Xuan ដែលជាសមាជិកសភាវៀតណាម បានសម្ដែងការព្រួយបារម្ភថា មានក្រុមហ៊ុនមួយចំនួនដែលឲ្យបុគ្គលិកធ្វើការលើសម៉ោង ទោះជាពួកគេត្រូវធ្វើការដល់៤៨ម៉ោងក្នុងមួយសប្តាហ៍ហើយក៏ដោយ។ លោកស្រីនិយាយថា ប្រជាជនវៀតណាមធ្វើការលើសម៉ោងជាងប្រទេសផ្សេងៗដែលជាដៃគូ។ លោកស្រី Xuan ដែលជាអ្នកតំណាងរាស្រ្តមណ្ឌល Dak Lak ដែលជាទីក្រុងកសិកម្មនៅតំបន់ខ្ពង់រាបកណ្តាលប្រទេសបាននិយាយទៀតថា អាជ្ញាធរមានសមត្ថកិច្ចត្រូវគាំពារសុខភាព និងស្តង់ដាររស់នៅរបស់បុគ្គលិក។
ការធ្វើការ៤៨ម៉ោងក្នុងមួយសប្តាហ៍គឺជារឿងធម្មតាសម្រាប់កម្មករប្រើកម្លាំងនៅប្រទេសវៀតណាម ចំណែកឯក្នុងស្ថាប័នរដ្ឋនិងបុគ្គលិកធ្វើការទូទៅត្រូវធ្វើការ៤០ម៉ោងក្នុងមួយសប្ដាហ៍។
ស្របពេលដែលលោក Nhan និងអ្នកដទៃទៀត កំពុងទាមទារឱ្យកម្រិតម៉ោងធ្វើការត្រឹម៤០ម៉ោងក្នុងមួយសប្តាហ៍ ពួកគេក៏ត្រូវមានភាពអំណត់ក្នុងការរង់ចាំដែរ ដែលអាចត្រូវចាំរហូតដល់រយៈពេលមួយទសវត្សរ៍ឯណោះ។ ពួកគេបានលើកឡើងថា គណបក្សកុម្មុយនិស្តវៀតណាម ត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅឆ្នាំ១៩៣០។ ពួកគេសង្ឃឹមថា នៅពេលគម្រប់ខួប១០០ឆ្នាំរបស់គណបក្សនេះ ថ្នាក់ដឹកនាំគណបក្សនឹងផ្ដល់កាដូខួបកំណើតសម្រាប់កម្មករនិងបុគ្គលិក។ បើទោះជាកាដូនោះមិនផ្ដល់ផលប្រយោជន៍ខ្លាំងចំពោះបុគ្គលិកក៏ដោយ ក៏ពួកគេសង្ឃឹមថា យ៉ាងហោចណាស់ ពួកគេអាចធ្វើការតិចម៉ោងជាងមុនក្នុងមួយសប្ដាហ៍៕
ប្រែសម្រួលដោយ កោះ សុគន្ធី
