កប៉ាល់ដឹកជញ្ជូនដ៏ធំថ្មីមួយ នឹងជួយរដ្ឋាភិបាលក្រុងប៉េកាំងដឹកជញ្ជូនគ្រឿងផ្គត់ផ្គង់ទៅកាន់ទីកន្លែងដែលខ្លួនត្រួតត្រានានាក្នុងសមុទ្រចិនខាងត្បូងមានជម្លោះ ដែលជាផ្លូវទឹកសម្បូរធនធានដែលទាមទារដោយប្រទេសផ្សេងៗទៀត។
ចិន បានធ្វើឲ្យប្រទេសផ្សេងៗទៀតមានការភ្ញាក់ផ្អើលចាប់តាំងពីឆ្នាំ២០១០ដោយការចាក់ដីធ្វើកោះតូចៗសម្រាប់ការប្រើប្រាស់ខាងវិស័យយោធា។ ប៊្រុយណេ ម៉ាឡេស៊ី កោះតៃវ៉ាន់ វៀតណាម និងប្រទេសហ្វីលីពីន បានទាមទារទាំងអស់ឬផ្នែកនានានៃសមុទ្រដែលមានទំហំ៣លាន៥សែនគីឡូម៉ែត្រការ៉េជាមួយចិន។ ចិនបានទាមទារសមុទ្រនោះប្រហែល៩០ភាគរយ។
កប៉ាល់ដឹកជញ្ជូនឈ្មោះ Sansha 2 ដែលបានឆ្លងកាត់ការសាកល្បងកាលពីខែសីហា អាចបើកបរនៅសមុទ្រចិនខាងត្បូងទាំងមូល។ នេះតាមសេចក្តីរាយការណ៍របស់ទីភ្នាក់ងារព័ត៌មានស៊ីនហួផ្លូវការនៃប្រទេសចិន។ ទីភ្នាក់ងារព័ត៌មានស៊ីនហួនោះ បានរាយការណ៍ថា កប៉ាល់ដែលអាចផ្ទុកបាន៨ពាន់តោនគូប នឹងជួយការងារស៊ីវិល និងយោធា។
ពួកអ្នកវិភាគទស្សន៍ទាយថា កប៉ាល់នោះ នឹងជួយដឹកជញ្ជូនឧបករណ៍ទៅកាន់ប្រជុំកោះ Paracel ក្នុងសមុទ្រចិនខាងត្បូងដែលត្រួតត្រាដោយចិន ក៏ប៉ុន្តែ មានការឈ្លោះប្រកែកយ៉ាងខ្លាំងជាមួយវៀតណាមហើយអាចធ្វើឲ្យមានការប្រកួតប្រជែងទាមទារប្រជុំកោះ Spratly កាន់តែខ្លាំងឡើង។
លោកJay Batongbacal សាស្រ្តាចារ្យកិច្ចការដែនសមុទ្រអន្តរជាតិនៅសាកលវិទ្យាល័យហ្វីលីពីន និយាយថា៖ «ពួកគេ កំពុងពង្រីកសមត្ថភាពរបស់ខ្លួនគ្រប់វិស័យ ទាំងអស់។ ការប្រើប្រាស់កប៉ាល់នោះនៅក្នុងតំបន់ដែលមានជម្លោះនានា ជានិមិត្តរូប។ ការណ៍នេះ ក៏មានសារៈសំខាន់កាន់តែខ្លាំងឡើងសម្រាប់ពួកគេ ពីព្រោះតែពួកគេបាននាំមុខប្រទេសផ្សេងៗទៀតនៅក្នុងតំបន់»។
លោក Andrew Yang អគ្គលេខាធិការនៃក្រុមប្រឹក្សាចិនសិក្សាពីគោលនយោបាយជឿនលឿននៅកោះតៃវ៉ាន់ បាននិយាយថា កប៉ាល់ដឹកជញ្ជូនទី២របស់ចិនដែលគ្មានគូប្រៀប ហើយអាចដឹកជញ្ជូនបានយ៉ាងច្រើន ប្រហែលនឹងដឹកជញ្ជូនគ្រាប់រំសេវ ម្ហូប អាហារ ទឹកនិងម៉ាស៊ីនភ្លើងទៅកាន់ប្រជុំកោះតូចៗដែលចិនត្រួតត្រា»។
លោក Yang និយាយទៀតថា «កប៉ាល់ថ្មីបំផុតនេះ នឹងបង្កើនការជួយឧបត្ថម្ភខាងភស្តុភារសម្រាប់កងទ័ពដែលបោះទីតាំងនៅលើប្រជុំកោះតូចៗទាំងនោះ។ ចិនមានកងទ័ព និងកិច្ចប្រតិបត្តិការនៅទីនោះ ដូច្នេះពួកគេត្រូវការប្រព័ន្ធជួយឧបត្ថម្ភភស្តុភារកាន់តែខ្លាំងឡើង»។
សមុទ្រនៅតំបន់ត្រូពិចនោះ បានលាតសន្ធឹងពីទីក្រុងហុងកុងភាគខាងត្បូងទៅដល់កោះ Borneo។ ប្រទេសទាមទារចំនួន៦ បានឲ្យតម្លៃសមុទ្រនោះដោយសារត្រី ថាម ពល និងផ្លូវនាវាចរណ៍។
ទីភ្នាក់ងារព័ត៌មានស៊ីនហួ បានរាយការណ៍ទៀតថា កប៉ាល់ Sansha 2 បានធ្វើការ សាកល្បងកាលពីចុងខែសីហាហើយបានបើកទៅកាន់កោះ Woodyនៅក្នុងប្រជុំកោះ Paracel។ កប៉ាល់នោះ អាចធ្វើដំណើរចម្ងាយ៦ពាន់គីឡូម៉ែត្រដោយមិនចាំបាច់ឈប់ចាក់ប្រេងហើយអាចដឹកមនុស្សបាន៤រយនាក់។
ចិនប្រតិបត្តិការផ្លូវយោធានៅលើកោះ Woody ហើយបានរក្សាកងទ័ពនៅទីនោះ។កប៉ាល់ដឹកជញ្ជូនដែលបានប្រើនៅកោះនោះកាលពី១១ឆ្នាំមុន អាចដឹកជញ្ជូនបានតែ២ពាន់៥រយ៤០តោនគីបតែប៉ុណ្ណោះ។
កម្មវិធីកិច្ចផ្តួចផ្តើមនៅក្រោមមជ្ឈមណ្ឌលសម្រាប់ការសិក្សាយុទ្ធសាស្រ្តនិងអន្តរជាតិដែលជាអង្គការស្រាវជ្រាវមួយ ប្រាប់ឲ្យដឹងថា នៅលើកោះតូច៣សំខាន់ៗនៅប្រជុំកោះ Spratly ចិនបានស្ថាបនាផ្លូវយន្តហោះនិងទីកន្លែងសម្រាប់ទុកយន្តហោះយោធា។
ប្រទេសផ្សេងៗទៀតដែលបានទាមទារសមុទ្រចិនខាងត្បូង ខ្វះកម្លាំងយោធា ឬបច្ចេក វិទ្យា។ កងទ័ពរំដោះប្រជាជនចិន ដែលមានចំណាត់ថ្នាក់ទី៣នៅក្នុងពិភពលោក បានបើកយន្តហោះទម្លាក់គ្រាប់បែកទៅកាន់ប្រជុំកោះ Spratly កាលពីឆ្នាំទៅ។ ក្រសួងការ ពារប្រទេសសហរដ្ឋអាមេរិក បានប្រាប់ឲ្យដឹងថា ចិន មានផែនការដាក់ឲ្យប្រើស្ថានីយថាមពលនុយក្លេអ៊ែរអណ្តែតលើទឹកនៅឆ្នាំ២០២០។
លោក Batongbacal និយាយទៀតថា កប៉ាល់ដឹកជញ្ជូននេះ បង្ហាញឲ្យឃើញបច្ចេកវិទ្យាថ្មីៗបំផុតរបស់ចិន។ លោក Yang ទស្សន៍ទាយថា ចិន ប្រហែលនឹងធ្វើកប៉ាល់ប្រភេទនេះបន្ថែមទៀតសម្រាប់បើកបរឆ្លាស់គ្នា។
ទីភ្នាក់ងារព័ត៌មានស៊ីនហួ បានរាយការណ៍ទៀតថា ក្រុមហ៊ុនផលិតកប៉ាល់ Sansha 2 និងក្រុមហ៊ុនដែលផលិតកប៉ាល់ Sansha 1 មានគម្រោងផលិតកប៉ាល់ដឹកជញ្ជូនទី៣ដើម្បីផ្តល់សេវាកម្មឲ្យប្រសើរឡើងដល់បុគ្គលិកនៅលើកោះនោះ។
លោក Yang និយាយទៀតថា «កោះតៃវ៉ាន់ នៅពេលខ្លះ បានបញ្ជូននាវាដឹកជញ្ជូនទៅកាន់ប្រជុំកោះ Spratly។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ តៃវ៉ាន់ បានកាន់កាប់កោះដ៏សំខាន់តែមួយគត់នៅប្រជុំកោះទាំងនោះ»។
លោក Collin Koh ជាអ្នកស្រាវជ្រាវជាន់ខ្ពស់ខាងសន្តិសុខផ្លូវនាវាចរណ៍នៅឯសាកលវិទ្យាល័យបច្ចេកវិទ្យា Nanyang ក្នុងប្រទេសសិង្ហបុរី បាននិយាយថា កងទ័ពជើងទឹករបស់វៀតណាម ធ្វើការដឹកជញ្ជូនតាមកប៉ាល់ដែរ ក៏ប៉ុន្តែ ប្រើនាវានេសាទតូចៗជាងសម្រាប់ការងារដឹកជញ្ជូននៅសមុទ្រចិនខាងត្បូង។ ចិន អាចបង្អាក់បេសកកម្មផ្គត់ផ្គង់ដោយកប៉ាល់តូចៗនេះ។
លោក Koh បាននិយាយទៀតថា៖ «បញ្ហាគឺថា តើប្រទេសទាមទារផ្សេងទៀត អាចធ្វើការដឹកជញ្ជូនរបស់ខ្លួនដោយគ្មានការបង្អាក់ ដូចដែលចិន បានធ្វើនៅក្នុងសមុទ្រចិនខាងត្បូងដែរឬទេ»។
សហរដ្ឋអាមេរិកដែលជាអតីតគូសត្រូវសម័យសង្គ្រាមត្រជាក់របស់ចិននិងជាគូប្រកួតប្រជែងសេដ្ឋកិច្ចនៅពេលបច្ចុប្បន្ននេះ បានចាប់ផ្តើមបង្កើនការបើកបរកប៉ាល់កាត់តាមសមុទ្រចិនខាងត្បូងនៅឆ្នាំ២០១៧នៅក្រោមប្រធានាធិបតីសហរដ្ឋអាមេរិកលោកដូណាល់ ត្រាំ។ រដ្ឋាភិបាលក្រុងវ៉ាស៊ីនតោន មិនបានទាមទារផ្លូវទឹកនោះទេ ក៏ប៉ុន្តែ ជឿថា ផ្លូវទឹកនោះ ត្រូវតែបើកចំហសម្រាប់ការប្រើជាលក្ខណៈអន្តរជាតិ៕
ប្រែសម្រួលដោយជឹង ប៉ូជីន
