គ្រោះរញ្ជួយដី គឺជារឿងធម្មជាតិសម្រាប់បណ្តាប្រទេសនៅជាយមាត់មហាសមុទ្រប៉ាស៊ីហ្វិក ប៉ុន្តែគ្រោះរញ្ជួយដីភាគច្រើនមានទំហំតូច ហើយមិនបានបង្កការបំផ្លិចបំផ្លាញធំធេងនោះទេ។ គ្រោះរញ្ជួយដី ដែលចាត់ទុកថាមានទំហំធំនោះ គឺមានកម្លាំងខ្លាំងជាង៦,០ លើរង្វាស់រ៉ិចទ័រ ដែលអាចបំផ្លាញសហគមន៍នានាជាច្រើន បើទោះជាសហគមន៍ទាំងនោះបានត្រៀមខ្លួនជាមុនសម្រាប់ពេលមានគ្រោះមហន្តរាយក៏ដោយក្តី។ នៅតាមបណ្តាទីក្រុងនានាតាមតំបន់ជាយមាត់មហាសមុទ្រប៉ាស៊ីហ្វិក ប្រជាជនត្រូវរង់ចាំអស់រយៈពេលជាច្រើនសប្តាហ៍ ឬមួយខែ ឬក៏អាចយូរជាងនេះទៀត ដើម្បីមានទឹកប្រើប្រាស់ឡើងវិញ បន្ទាប់ពីមានគ្រោះរញ្ជួយដីធ្ងន់ធ្ងរ។ នេះគេមិនទាន់និយាយពីបញ្ហាអគ្គិសនី ប្រព័ន្ធលូបង្ហូរទឹកកខ្វក់ និងប្រេងឥន្ធនៈផងនោះ។
ទីភ្នាក់ងាររដ្ឋាភិបាល និងជីវវិទូផ្នែកភាវៈក្រោមទឹកនៅតំបន់ឆ្នេរភាគខាងលិច បន្តឃ្លាំមើលកម្ទេចកម្ទីពីរលកយក្សស៊ូណាមិ និងពពួកសត្វដែលរសាត់អណ្តែតមកជាមួយ។
ការនាំចូលភ្លុកដំរីដើម្បីធ្វើជំនួញត្រូវបានហាមឃាត់ដោយច្បាប់ជាតិ និងសន្ធិសញ្ញាអន្តរជាតិ អស់ជាច្រើនទសវត្សរ៍មកហើយ។ ក្រុមសកម្មជនកំពុងតែដាក់សម្ពាធលើរដ្ឋសហព័ន្ធឲ្យអនុម័តច្បាប់សម្រាប់រដ្ឋនីមួយៗ។
រុមហ៊ុន Aegis Living ដែលចាត់ចែងកន្លែងស្នាក់អាស្រ័យសម្រាប់មនុស្សចាស់ទាក់ទាញពលរដ្ឋអាមេរិកាំងដើមកំណើតចិន និងពួកជនអន្តោប្រវេសន៍ចិនជាមួយសហគមន៍សម្រាប់មនុស្សចូលនិវត្តន៍មានទឹកប្រាក់៥០លានដុល្លារ។
