ក្រុមមន្ត្រីស៊ីមបាវ៉េកំពុងស្វះស្វែងធ្វើបត្យាប័នជនអាមេរិកាំងម្នាក់ឲ្យមកបំភ្លឺលើបទចោទប្រកាន់ពីការសម្លាប់សត្វតោនិមិត្តរូបមួយ ដែលគេស្គាល់តាមឈ្មោះថា Cecil។ ចំណែកក្រុមអ្នកអភិរក្សបានបញ្ជាក់ថា រដ្ឋាភិបាលក្រុងហារ៉ារ៉េត្រូវដោះស្រាយបញ្ហាភាពក្រីក្រដែលជំរុញឲ្យប្រជាជនបង្ខំចិត្តបរបាញ់សត្វព្រៃ។ Sebastian Mhofu ធ្វើសេចក្តីរាយការណ៍ពីរដ្ឋធានី ហារ៉ារ៉េសម្រាប់ វីអូអេ។
លោកOppah Muchinguri រដ្ឋមន្ត្រីបរិស្ថាន ធនធានទឹក និងអាកាសធាតុ កាលពីថ្ងៃសុក្រ ទី០៧ ខែកក្កដា បានថ្លែងប្រាប់អ្នកសារព័ត៌មានថា រដ្ឋាភិបាលក្រុងហារ៉ារ៉េសង្ឃឹមថា រដ្ឋាភិបាលលោកបារ៉ាក់អូបាម៉ានឹងសហការក្នុងធ្វើបត្យាប័នជនជាតិអាមេរិកម្នាក់មានឈ្មោះថា Walter Palmer មកពីរដ្ឋMinnesota ដែលបុរសនេះប្រឈមនឹងការចោទប្រកាន់ថា បានលួចបាញ់សម្លាប់សត្វតោ Cecil ដោយខុសច្បាប់។
លោក Oppah បានបន្តថា «នីតិវិធីបានចាប់ផ្តើមដំណើរការហើយ ហើយយើងកំពុងរង់ចាំការធ្វើបត្យាប័នបុរសនេះ។ បច្ចុប្បន្ននេះ មានការតវ៉ាជាសាធារណៈពីសំណាក់ប្រជាជនច្រើនណាស់ ។ ខ្ញុំរីករាយណាស់ដែលមានប្រជាជនជិតដល់៥០០.០០០នាក់ឯណោះ បានទាមទារតាមប្រព័ន្ធទំនាក់ទំនងសង្គម Facebookឲ្យមានការធ្វើបត្យាប័នជនជាតិអាមេរិករូបនេះ។ នេះជាគាំទ្រដែលយើងត្រូវការ។ យើងគិតគូរពីបញ្ហានេះយ៉ាងម៉ត់ចត់បំផុត។ យើងចង់ឲ្យគេទទួលការកាត់ទោសនៅសហរដ្ឋអាមេរិក ហើយត្រូវធ្វើបត្យាប័នមកស៊ីមបាវ៉េដើម្បីទទួលការកាត់ទោសលើបទឧក្រិដ្ឋដែលគេបានប្រព្រឹត្ត។
សវនាការកាត់ទោស Theodro Bronkhorst អ្នកប្រមាញ់ដ៏ជំនាញជនជាតិស៊ីមបារ៉េដែលទៅបរបាញ់ជាមួយ Palmer នោះបានចាប់ផ្តើមតាំងពីថ្ងៃពុធម្ល៉េះនៅក្នុងទីក្រុង Hwange ដែលស្ថិតនៅចម្ងាយ៧០០គីឡូម៉ែត្រភាគនិរតីនៃរដ្ឋធានី ហារ៉ារ៉េ។
មន្ត្រីប៉ូលិសស៊ីមបាវ៉េបានឲ្យដឹងថា ជនល្មើសBronkhorst និងបុរសម្នាក់ទៀតមានឈ្មោះថា Honest Ndlovu បានទទួលលុយ៥០.០០០ដុល្លារ ដើម្បីជួយ Palmer សម្លាប់សត្វតោដែលមានអាយុក្រោម១៣ឆ្នាំនេះ។
សត្វតោ Celcil ត្រូវបានគេស្គាល់ថាជា សត្វដែលរាក់ទាក់ជាមួយមនុស្ស ហើយវាក៏ជួយទាក់ទាញអ្នកទេសចរយ៉ាងច្រើនឲ្យមកកំសាន្តនៅឧទ្យានជាតិ Hwangeថែមទៀតផង។ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវនៅ សាកលវិទ្យាល័យ Oxford នៅអង់គ្លេស ធ្លាប់បានប្រើប្រាស់វានៅក្នុងការសិក្សាមួយផងដែរ។
លោក Johnny Rodrigues ប្រធានក្រុមការងារអភិរក្ស បាននិយាយថា ការចាប់ខ្លួន និងកាត់ទោសក្រុមអ្នកបរបាញ់សត្វនឹងមិនជួយដល់ការប្រឆាំងការបរបាញ់សត្វនៅស៊ីមបាវ៉េខ្លាំងប៉ុន្មានឡើយ។
លោកបានបន្ថែមថា «ប្រជាជនដែលរស់នៅជុំវិញកន្លែងដែលសត្វព្រៃរស់នៅមិនទទួលបានប្រយោជន៍អ្វីឡើយ។ អ្នកដែលទទួលបានប្រយោជន៍មានតែក្រុមប្រជាជន ដែលជាអ្នកជួលដី និងសម្ភារៈសម្រាប់បរបាញ់សត្វប៉ុណ្ណោះ។ គ្មានអ្វីទាល់តែសោះ ដែលក្លាយជាប្រយោជន៍របស់សហគមន៍។ សហគមន៍ទាំងនោះគួរតែក្លាយជាភាគីដែលអាចទទួលភាគហ៊ុន ដូច្នេះពួកគេអាចបង្កើតការងារសម្រាប់ប្រជាជន។ ហើយប្រយោជន៍នឹងធំល្មមសម្រាប់បែងចែកគ្នាបាន»។
តាមវិធីនេះប្រជាជនស៊ីមបាវ៉េនឹងមានប្រភពចំណូលស្របច្បាប់ និងច្បាស់លាស់ ហើយពួកគេក៏នឹងមិនត្រូវគេអូសទាញឲ្យទៅសហការជាមួយក្រុមជនបរទេសដែលមានបំណងចង់សម្លាប់សត្វព្រៃនៅក្នុងប្រទេសនោះផងដែរ៕
ប្រែសម្រួលដោយ សៅ ផលនិស្ស័យ