ទូរស័ព្ទបានរោទ៍មិនឈប់សម្រាប់លោក Brian Edwards ប្រធានផ្នែកលក់ដូរនៅក្រុមហ៊ុនផ្គត់ផ្គង់សម្ភារៈសុខាភិបាលតូចមួយនៅរដ្ឋកាលីហ្វ័រញ៉ា។ ប៉ុន្តែលោកត្រូវបដិសេធរាល់អ្នកទូរស័ព្ទមកបញ្ជាទិញទាំងអស់។
លោក Edwards ធ្លាប់ទិញម៉ាសមុខរាប់មឺនពីប្រទេសចិន ប៉ុន្តែឈប់បានទិញនៅក្នុងរយៈពេល៣ខែចុងក្រោយនេះ។
ក្រុមហ៊ុនរបស់លោកដែលមានឈ្មោះថា First Choice Industrial Supply Company មិនអាចនាំម៉ាស់មុខពីចិនបានសោះចាប់តាំងពីមានការផ្ទុះរាតត្បាតនៃវីរុសកូរ៉ូណានៅទីនោះកាលពីចុងខែធ្នូ ខណៈដែលតម្រូវការបានកើនឡើងនៅសហរដ្ឋអាមេរិក។ លោក Edwards ដែលក្រុមហ៊ុនរបស់លោកប្រើពាក្យស្លោកពាណិជ្ជកម្មថា «ប្រសិនបើអ្នកប្រើប្រាស់ផលិតផលអ្វីមួយ យើងខ្ញុំនឹងមានស្តុកផលិតផលនេះ» បានបញ្ជាក់ថា៖
«[ឥឡូវ]យើងមិនអាចទទួលបានផលិតផលអ្វីសោះ។ យើងនឹងមិនអាចទទួលបានផលិតផលណាមួយអស់ជាច្រើនខែទៀត»។
លោក Edwards បានថ្លែងនៅក្នុងបទសម្ភាសន៍មួយជាមួយវីអូអេកាលពីថ្ងៃសុក្រទី១៣ ខែមីនា កន្លងទៅនេះថា ជារៀងរាល់ថ្ងៃលោកទទួលទូរស័ព្ទបញ្ជាទិញប្រហែល៥០លើក ហើយអ៊ីមែលបញ្ជាទិញ៥០លើកដែរ ពីទូទាំងសហរដ្ឋអាមេរិក ដែលព្យាយាមទិញម៉ាស់។ ប៉ុន្តែលោកថា ពេលនេះ នៅសហរដ្ឋអាមេរិក «មិនមានអ្នកណាអាចទិញម៉ាស់បានទេ» ដោយលោក Edwards បានបន្ថែមថានេះជា «ស្ថានភាពអាក្រក់បំផុត»។
កង្វះខាត
លោក Edwards ស្ថិតនៅចំណុចស្នូលនៃបញ្ហាសំខាន់មួយដែលសហរដ្ឋអាមេរិកកំពុងប្រឈម គឺថា នៅសហរដ្ឋអាមេរិកមិនមានសម្ភារៈពេទ្យដូចជាម៉ាស់មុខគ្រប់គ្រាន់ទេ ដោយសារប្រទេសចិនឈប់នាំចេញផលិតផលទាំងនេះទៅកាន់ពិភពលោក។
នៅក្នុងកិច្ចប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងមេរោគកូរ៉ូណា ម៉ាស់មុខបានក្លាយជានិមិត្តរូបដ៏ជាក់ច្បាស់ជាងគេនៃមេរោកដែលរីករាលដាលយ៉ាងប្រល័យជាសាកលនេះ ដោយមានមនុស្សរាប់លាននាក់នៅជុំវិញពិភពលោកពាក់ការពារជារៀងរាល់ថ្ងៃ។
ក្រុមមន្ត្រីនិយាយថា នៅសហរដ្ឋអាមេរិកមានម៉ាស់មុខប្រមាណត្រឹម១ភាគរយនៃម៉ាស់មុខ សរុប៣.៥០០លានម៉ាស់មុខពាក់ពេលវះកាត់ និងម៉ាស់ជំនួយការដកដង្ហើម ដែលគេត្រូវការក្នុងការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងការផ្ទុះរាលដាលនៃមេរោគនេះក្នុងមួយឆ្នាំ។
អ្នកស្រី Arika Trim អនុប្រធានផ្នែកទំនាក់ទំនងជាមួយប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយនៃសមាគមមន្ទីពេទ្យអាមេរិក ថ្លែងថាមន្ទីរពេទ្យនៅទូទាំងសហរដ្ឋអាមេរិក ឥឡូវនេះ«កំពុងសន្សំសំចៃគ្រឿងផ្គត់ផ្គង់និងពិនិត្យគ្រប់គ្រង់ការចែកចាយសម្ភារៈទាំងនោះ»។
អ្នកស្រីថ្លែងប្រាប់វីអូអេតាមសារអេឡិកត្រូនិកអ៊ីមែលថា ជាលទ្ធផល មន្ទីរពេទ្យនានា«ត្រូវចាត់អ្នកជំងឺជាក្រុម ដើម្បីសន្សំសំចៃឧបករណ៍ការពារខ្លួន»។
ក្រុមវេជ្ជបណ្ឌិត្យ គិលានុប្បាដ្ឋាក និងបុគ្គិលសុខាភិបាលដទៃទៀត ដែលកំពុងថៃទាំករណីអ្នកជំងឺកូវីដ១៩ដែលមានចំនួនកាន់តែកើនឡើង ត្រូវបានគេរាយការណ៍មកមក កំពុងបង្កើតម៉ាស់មុខដោយខ្លួនឯង ដើម្បីទប់ទល់នឹងវិបត្តិកង្វះខាតម៉ាស់មុខនេះ។
លោកប្រធានាធិបតីសហរដ្ឋអាមេរិក ដូណាល់ ត្រាំ (Donald Trump) ថ្លែងកាលពីថ្ងៃទី១៨ ខែមីនា ថា លោកនឹងយកមកប្រើវិញនូវច្បាប់សហព័ន្ធមួយឈ្មោះថា «ច្បាប់ផលិតកម្មយោធា» ដើម្បីជំរុញឲ្យវិស័យឯកជនអាមេរិកផលិតម៉ាស់ផ្គត់ផ្គង់កង្វះខាត។ ម៉្យាងទៀត សេតវិមានក៏បានស្នើឲ្យក្រុមហ៊ុនសំណង់នានាបរិច្ចាកម៉ាស់មុខប្រភេទ N95ដែលពួកគេមានក្នុងស្តុកទៅឲ្យមន្ទីរពេទ្យនានា។
កង្វះខាតនៃចំនួនម៉ាស់មុខនេះ ក៏បានជំរុញឲ្យមជ្ឈមណ្ឌលគ្រប់គ្រងនិងទប់ស្កាត់ជំងឺឆ្លង CDC របស់សហរដ្ឋអាមេរិក បន្ធូរបន្ថយនូវលក្ខខណ្ឌណែនាំរបស់ខ្លួនអំពីការការពារមុខដែលបុគ្គលិកសុខាភិបាលត្រូវប្រើប្រាស់។ ជាជាងណែនាំឲ្យមានការប្រើប្រាស់ម៉ាស់មុខឯកទេសដូចជាម៉ាស់ប្រភេទ N95 ដែលអាចចម្រោះវត្ថុធាតុក្នុងខ្យល់បាន៩៥ភាគរយ CDC ឥឡូវនេះថា ម៉ាស់មុខប្រើពេលវះកាត់ (surgical masks) ជា«ជម្រើសផ្សេងដែលអាចទទួលយកបាន»។
ស្ថាប័ន CDC ថ្លែងកាលពីថ្ងៃទី១៧ ខែមីនា ថា «សង្វាក់ផ្គត់ផ្គង់ឧបករណ៍ជំនួយការដកដង្ហើមមិនអាចបង្គ្រប់តម្រូវការបានទេ»។
ម៉ាស់ប្រភេទ N95 ត្រូវបានផលិតដោយក្រុមហ៊ុនមួយនៅទីក្រុង Maplewood រដ្ឋ Minnesota សហរដ្ឋអាមេរិក កាលពីថ្ងៃទី៤ ខែមីនា ឆ្នាំ២០២០។
ការដាច់សង្វាក់ផ្គត់ផ្គង់
នៅចម្ងាយរាប់ពាន់គីឡូម៉ែត្រពីសហរដ្ឋអាមេរិក ក្នុងចំណោមអ្នកផលិតរាប់លានអ្នកនៅចុងម្ខាងទៀតនៃខ្សែសង្វាក់ផ្គត់ផ្គង់ លោក Cai Mingxian ដែលជាម្ចាស់រោងចក្រផលិតម៉ាស់មុខមួយកន្លែងនៅខេត្តហ៊ូប៉េប្រទេសចិនដែលជាប្រភពនៃការផ្ទុះរាតត្បាតនៃមេរោគកូរ៉ូណាដំបូង កំពុងព្យាយាមធ្វើឲ្យអាជីវកម្មរបស់លោកចាប់ដំណើរការឡើងវិញ។
ដូចអាជីកម្មខ្នាតតូចដទៃ ទៀតដែរនៅក្នុងប្រទេសចិន រោងចក្ររបស់លោក Caiបានរងការខូចខាតយ៉ាងខ្លាំងក្នុងអំឡុងពេលរដ្ឋាភិបាលចិនបានបិទសកម្មភាពទាំងក្នុងខេត្ត ដែលធ្វើឲ្យរោងចក្រលោកមិនអាចផលិតអ្វីបានសោះ។
បុគ្គលិកទាំង១៥០របស់លោក Cai ឥឡូវបានចូលធ្វើការវិញហើយ ដោយផលិតម៉ាស់មុខបានចំនួន២០០.០០០ (២សែន)ក្នុងមួយថ្ងៃ។ ប៉ុន្តែលោកថា ម៉ាស់ដែលផលិតថ្មីទាំងនេះត្រូវលក់ទៅឲ្យរដ្ឋាភិបាលចិន ហើយមិនមែនសម្រាប់នាំ ចេញទេ។
លោក Cai បញ្ជាក់ថា៖ «កាលពីមុន យើងធ្លាប់បាននាំម៉ាស់ចេញទៅសហរដ្ឋអាមេរិក អេស្ប៉ាញនិងតំបន់ដទៃទៀតនៃទ្វីបអាស៊ី។ ប៉ុន្តែក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ យើងមិនអាចនាំចេញបានទេ»។
ក្រុមមន្ត្រីចិនបានបដិសេធថាពួកគេមិនបានហាមឃាត់ការនាំចេញទេ។ លោក Li Xingqian ប្រធាននាយកដ្ឋានពាណិជ្ជកម្មអន្តរជាតិនៅក្រសួងពាណិជ្ជកម្មចិន បានថ្លែងនៅឯសន្និសីទសារព័ត៌មានមួយនៅដើមខែមីនា ថា ប្រទេសចិនគោរពតាមគោលការណ៍ទីផ្សារនិងពាណិជ្ជកម្មសេរី។ លោកថា «ម៉ាស់មុខជាផលិតផលដែលគេអាចជួញដូរដោយសេរី... ក្រុមហ៊ុននានាអាចជួញដូរម៉ាស់ស្របតាមគោលការណ៍ទីផ្សារសេរី»។
ក៏ប៉ុន្តែមន្ត្រីចិនមួយរូបទៀតគឺអ្នកស្រី Chen Hongyan អគ្គលេខាធិការផ្នែកឧបករណ៍សុខាភិបាលនៃសមាគមសម្ភារៈឱសថចិន បានទទួលស្គាល់ថា «សម្ភារៈផ្គត់ផ្គង់សំខាន់ៗដូចជាម៉ាស់មុខ ត្រូវបានគ្រប់គ្រង់និងចែកចាយជាឯកច្ឆន្ទដោយរដ្ឋាភិបាលចិន»។ នេះបើតាមសេចក្តីរាយការណ៍ព័ត៌មានមួយរបស់ទីភ្នាក់ងារព័ត៌មានផ្លូវការ Xinhua របស់ចិនកាលពីថ្ងៃទី១៨ ខែមីនា។
ខណៈដែលការផ្ទុះរាតត្បាតនៃមេរោគកូវីដ១៩ កាន់តែមានសន្ទុះទៅជុំវិញពិភពលោក រដ្ឋាភិបាលចិនកាន់តែទទួលរងសម្ពាធខ្លាំងឡើងឲ្យចែករំលែកនិងជួយផ្គត់ផ្គង់តម្រូវការម៉ាស់មុខរបស់ពិភពលោក។ ក្នុងពេលថ្មីៗនេះ មានសញ្ញាថា ចិនអាចនឹងមានឆន្ទៈចែករំលែកម៉ាស់ខ្លះដែលខ្លនមាន។
លោក Li Xingqian ប្រធាននាយកដ្ឋានពាណិជ្ជកម្មអន្តរជាតិនៅក្រសួងពាណិជ្ជកម្មចិនបានថ្លែងកាលពីថ្ងៃទី១២ ខែមីនា ថា «ប្រទេសចិនប្តេជ្ញាបន្តការគាំទ្រឲ្យសហគ្រាសនាំចេញរបស់ខ្លួនផ្តល់ម៉ាស់មុខនិងសម្ភារៈផ្គត់ផ្គង់ដល់ប្រទេសដទៃ»។
ការអះអាងរបស់លោក Li ត្រូវបានបញ្ជាក់ដោយម្ចាស់រោងចក្រម៉ាស់ លោក Cai Mingxian ដែលបាននិយាយថាលោកបានទទួលព័ត៌មានថាបម្រាមនាំចេញម៉ាស់មុខត្រូវបានគេដកហើយ។ លោកបញ្ជាក់ថានៅក្នុងបទសម្ភាសន៍មួយតាមទូរស័ព្ទកាលពីថ្ងៃទី១៤ ខែមីនា ថា៖ «ការនាំចេញម៉ាស់ត្រូវបានគេអនុញ្ញាតឲ្យធ្វើកាលពីថ្ងៃ ម្សិលមិញ ទី១៣ ខែមីនា។ ខ្ញុំកំពុងតាមដានស្ថានភាពនេះជារៀងរាល់ថ្ងៃ»។
ជាផ្នែកមួយនៃកិច្ចប្រឹងប្រែងបង្ហាញពី សុឆន្ទៈរបស់ខ្លួន រដ្ឋាភិបាលចិនបានចាប់ផ្តើមបញ្ជូនម៉ាស់ទៅកាន់ប្រទេសអ៊ីរ៉ង់ កូរ៉ូខាងត្បូង ជប៉ុន និងអ៊ីតាលី។ កាលពីជិតពាក់កណ្តាលខែមីនា រដ្ឋាភិបាលចិនថាខ្លួននឹងបញ្ជូនម៉ាស់មុខចំនួន៥លានម៉ាស់ទៅប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូង និងនាំចេញម៉ាស់សម្រាប់ពាក់ពេលវះកាត់ចំនួន២លានម៉ាស់ទៅកាន់ប្រទេសអ៊ីតាលី៕
ប្រែសម្រួលដោយ សឹង សុផាត