គម្រោងរបស់ប្រទេសឥណ្ឌាក្នុងការពង្រីកការផលិតថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យដ៏ទូលំទូលាយ ទទួលបានការជំរុញយ៉ាងខ្លាំងដោយទាក់ទាញបានការវិនិយោគដែលបានគ្រោងទុកមួយពីក្រុមហ៊ុន SoftBank របស់ជប៉ុនក្នុងទឹកប្រាក់២០ពាន់លានដុល្លារ។
ក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា រយៈពេលនៃព្រះអាទិត្យបញ្ចេញពន្លឺស្មើនឹងពីរដងបើប្រៀបធៀបទៅនឹងប្រទេសជប៉ុន ហើយតម្លៃសម្រាប់សាងសង់ឧទ្យានថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យក្នុងប្រទេសនេះ មានតម្លៃត្រឹមតែពាក់កណ្តាលប៉ុណ្ណោះ បើធៀបទៅនឹងប្រទេសជប៉ុន។ ទាំងនេះ នាំឲ្យលោក Masayoshi Son ប្រធានក្រុមហ៊ុន SoftBank និយាយថា ឥណ្ឌាប្រហែលអាចក្លាយជាប្រទេសធំជាងគេបំផុតខាងថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យ។
ការជឿជាក់នេះបានជំរុញឲ្យសេដ្ឋីជប៉ុនម្នាក់មានមហិច្ឆតាហ៊ានចូលប្រឡូកក្នុងវិស័យថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យរបស់ឥណ្ឌា តាមរយៈការបណ្តាក់ទុនរួមគ្នាជាមួយសហគ្រាស Bharti របស់ឥណ្ឌា និងក្រុមហ៊ុន Foxconn របស់តៃវ៉ាន់។ កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់ក្រុមនេះ ត្រូវបានប្រកាសឲ្យដឹងកាលពីដើមសប្តាហ៍មុន។
«យើងនឹងផលិតបានថាមពលអគ្គិសនីបាន២០ជីហ្គាវ៉ាត់ ដែលជាការប្តេជ្ញាទាបបំផុតក្នុងការវិនិយោគទុនលើវិស័យថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យនៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា។ បើគិតជាកម្រិតសេដ្ឋកិច្ចវិញ ការវិនិយោគនេះមានទឹកប្រាក់ប្រហែល២០ពាន់លានដុល្លារ»។
ដោយសារតែមានចំនួនប្រជាជនប្រហែល១ភាគ៤នៃប្រជាជនសរុបនៅតែបន្តរស់នៅដោយគ្មានការតភ្ជាប់បណ្តាញអគ្គិសនីនៅគេហដ្ឋាន ហើយសូម្បីតែទីក្រុងធំៗតែងតែស៊ូទ្រាំនឹងការដាច់ចរន្តអគ្គិសនីជាទៀងទាត់ ប្រទេសឥណ្ឌាត្រូវការពង្រីកការផលិតថាមពលអគ្គីសនីជាបន្ទាន់។ អ្វីដែលគេជំរុញឲ្យកើតមានដូចគ្នានេះដែរ គឺតម្រូវការក្នុងការប្តូរទៅប្រើថាមពលដែលមិនបង្កភាពកខ្វក់ ដើម្បីកាត់បន្ថយការបញ្ចេញជាតិពុលក្នុងកម្រិតខ្ពស់ចេញពីរោងចក្រថាមពលអគ្គិសនីដែលពឹងផ្អែកលើការប្រើប្រាស់ធ្យូង។
ដោយសង្ឃឹមថា ថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យអាចជួយសម្រេចបានគោលដៅទាំងពីរនៅក្នុងប្រទេសដែលសម្បូរទៅដោយពន្លឺព្រះអាទិត្យមួយនេះ រដ្ឋាភិបាលបានកំណត់យកគោលដៅផលិតថាមពលពន្លឺព្រះអាទិ្យឲ្យបាន១០០ជីហ្កាវ៉ាត់ នៅត្រឹមឆ្នាំ២០២២។ នោះគឺជាជំហានដ៏ធំមួយផ្តើមចេញពីកម្លាំងថាមពលដែលមានតែ៣ជីហ្កាវ៉ាត់ប៉ុណ្ណោះនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ។ ថាមពល៣ជីហ្កាវ៉ាត់នេះ គឺតិចជាង១ភាគរយនៃថាមពលសរុបរួមបញ្ចូលគ្នា។
លោក Tobias Engelmeier ដែលដឹកនាំក្រុមប្រឹក្សាពិគ្រោះយោបល់ផ្នែកថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យឈ្មោះ Bridge to India និយាយថា ការវិនិយោគរបស់ក្រុមហ៊ុន SoftBank ក្នុងវិស័យនេះមានសារៈសំខាន់ ហើយអាចប្តូរទិសដៅនៃប្រទេសនេះ»។ លោកនិយាយបន្ថែមថា ការវិនិយោគនេះ បង្ហាញថា ទីផ្សារថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យនៅពេលនេះកំពុងតែឆ្លើយតបទៅនឹងគោលដៅរបស់រដ្ឋាភិបាល។
«មិនធ្លាប់មានការវិនិយោគ ឬអ្នកវិនិយោគកម្រិតអន្តរជាតិគ្រប់គ្រាន់ទេនៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ហើយនេះជាសញ្ញាដ៏ធំបំផុតមួយ។ រឿងទីពីរគឺ អំពីទំហំដ៏ធំនៃការវិនិយោគនេះ។ បើសិនជាអ្នកនិយាយអំពីការវិនិយោគទុនមួយនៅក្នុងទំហំដ៏ធំដូច្នេះ នោះវានឹងរាប់បញ្ចូលទាំងចំនួនសំខាន់ៗ ដូចជាគោលដៅដ៏មានមហិច្ឆតារបស់រដ្ឋាភិបាលដែលចង់បាន២០ភាគរយ ៣០ភាគរយ ឬ៤០ភាគរយ»។
ក្រុមហ៊ុន SoftBank មិនមែនជាក្រុមហ៊ុនតែមួយគត់ដែលវិនិយោគលើការផលិតថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យទេ។ ក្រុមហ៊ុន Adani Group របស់ឥណ្ឌាបានឲ្យដឹងកាលពីខែមុនថា ខ្លួននឹងធ្វើវិនិយោគដែលមានទឹកប្រាក់ជិត១០ពាន់លានដុល្លារក្នុងការសាងសង់រោងចក្រថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យមួយនៅក្នុងរដ្ឋ Rajasthan។
តម្លៃថាមពលពន្លឺព្រះអាទិ្យដែលធ្លាក់ចុះយ៉ាងគំហុកនៅក្នុងប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ បានបន្ថែមមហិច្ឆតារបស់ឥណ្ឌាក្នុងការផលិតថាពលដែលអាចប្រើប្រាស់ឡើងវិញបានពីពន្លឺព្រះអាទិត្យ។
លោក Amit Kumar បម្រើការនៅវិទ្យាស្ថានថាមពល និងធនធាន ដែលមានមូលដ្ឋាននៅទីក្រុងញ៉ូវដេលី និយាយថា តម្លៃនៃការផលិតថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះមានតម្លៃខ្ពស់ជាងមុនបន្តិចបន្តួចបើប្រៀបធៀបទៅនឹងថាមពលដែលផលិតដោយឥន្ធនៈផូស៊ីល។
«សម្រាប់ម៉ាស៊ីនផលិតថាមពលថ្មីមួយដែលដំណើរការដោយពឹងផ្អែកលើធ្យូងនាំចូលនោះ តម្លៃនៃការផលិតប្រហែលជាមានតម្លៃ៥រូពី (រូបិយវត្ថុរបស់ឥណ្ឌា) ឬប្រហែល៨សេនបើគិតជាដុល្លារ ក្នុងមួយឯកតា ហើយតម្លៃនៃការផលិតថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យដែលយើងកំពុងនិយាយគ្នាថ្ងៃនេះ មានតម្លៃប្រហែល៦,៥រូពី ឬ៦,៦៧រូពីក្នុងមួយឯកតា។ ដូច្នេះ សូម្បីតែឥន្ធនៈផូស៊ីលសាមញ្ញ ឬមួយថាមពលអគ្គិសនីតាមខ្សែភ្លើង តម្លៃទាំងនេះគឺប្រហាក់ប្រហែលគ្នា»។
ក៏ប៉ុន្តែបញ្ហាប្រឈម នៅតែកើតមាន។ លោក Son និយាយថា ល្បឿននៃការអនុវត្តគម្រោងបណ្តាក់ទុនរួមរបស់លោក ដែលលោកកំពុងសម្លឹងរកមើលនោះនឹងអាស្រ័យលើការគាំទ្រដែលអាចទទួលបានពីរដ្ឋាភិបាល។
លោក Engelmeier នៃក្រុមហ៊ុន Bridge of India និយាយថា ក្តីបារម្ភភាគច្រើនស្ថិតនៅជុំវិញឧបសគ្គក្នុងការទទួលបានដីសម្រាប់អនុវត្តគម្រោង ពីព្រោះថា ឧទ្យានប្រព័ន្ធពន្លឺព្រះអាទិត្យទាមទារឲ្យមានទំហំដីធំណាស់។ លោកនិយាយថា ក៏នៅមានការព្រួយបារម្ភផងដែរអំពីក្រុមហ៊ុនចែកចាយថាមពលអគ្គិសនីដែលមិនមានប្រសិទ្ធភាព។
«ចរន្តអគ្គិសនីតាមខ្សែភ្លើងក្នុងប្រទេសឥណ្ឌាមិនមានលំនឹងទេ។ វាមានការបាត់បង់យ៉ាងធំធេង។ ឥឡូវនេះ យើងមានដីដែលរដ្ឋាភិបាលចង់បង្កើតឧទ្យានពន្លឺព្រះអាទិត្យឲ្យបាន២០។ រដ្ឋាភិបាលខ្លួនឯងក៏កំពុងតែតស៊ូដើម្បីប្រមូលដីសម្រាប់ឧទ្យានពន្លឺព្រះអាទិត្យទាំងនេះដែរ។ វាទាក់ទងទៅនឹងរចនាសម្ព័ន្ធកម្មសិទ្ធិដីធ្លីដ៏ស្មុគស្មាញ នៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា»។
ទោះបីជាមានឧបសគ្គបែបនេះក្តី ក្រុមអ្នកឯកទេសផ្នែកថាមពលនិយាយថា ការមន្ទិលសង្ស័យថាតើរដ្ឋាភិបាលអាចពង្រីកចំនួនថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យឲ្យបានច្រើនមហិមានោះ ត្រូវបានជំនួសដោយគំនិតសុទិដ្ឋិនិយមដែលថា ប្រទេសឥណ្ឌាកំពុងស្ថិតនៅលើផ្លូវដ៏ត្រឹមត្រូវដើម្បីក្លាយជាទីផ្សារផ្នែកថាមពលពន្លឺព្រះអាទិត្យធំជាងគេនៅលើពិភពលោកនាពេលឆាប់ៗនេះ៕
ប្រែសម្រួលដោយ នៀម ឆេង