អ្នកវិភាគបានព្រមានថា ចិន និងរុស្ស៊ីជឿថា ពួកគេអាចធ្វើអ្វីៗតាមតែអំពើចិត្ត និងរួចខ្លួនពីការបង្ក្រាបក្រុមប្រឆាំង ដោយសារតែប្រទេសលោកខាងលិចកំពុងមានជម្លោះជាមួយគ្នា និងបានបាត់បង់ភាពជឿជាក់ក្នុងសមត្ថភាពខ្លួនក្នុងការដឹកនាំពិភពលោក។
លោក Rafaello Pantucci ប្រធានផ្នែកសិក្សាពីសន្តិសុខអន្តរជាតិនៅវិទ្យាស្ថាន Royal United Services Institute ក្នុងប្រទេសអង់គ្លេសបាននិយាយថា «វាមានគ្រោះថ្នាក់ដែល ប្រទេសលោកខាងលិចគ្រាន់តែឈរអោបដៃមើលព្រឹត្តិការណ៍សំខាន់ៗកើតមានឡើងនៅជុំវិញពិភពលោក។ ការគ្មានលទ្ធភាពរបស់យើងក្នុងការឆ្លើយតបច្បាស់លាស់ ដែលនាំឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរឥរិយាបថ បង្ហាញថា វប្បធម៌និទណ្ឌភាពកំពុងតែមានអំណាចឡើងហើយ»។
លោក Pantucci បានសរសេរនៅក្នុងកាសែត The Times របស់អង់គ្លេសកាលពីចុងខែសីហាថា «ការឆ្លើយតបរបស់យើងចំពោះបាតុកម្មនៅហុងកុង និងមូស្គូ ជាការបង្ហាញច្បាស់ពីបញ្ហានេះ។ រដ្ឋាភិបាលក្រុងប៉េកាំង និងរដ្ឋាភិបាលក្រុងមូស្គូបានធ្វើអ្វីៗតាមតែអំពើចិត្ត»។
អ្នកការទូត និងអ្នកវិភាគនៅប្រទេសលោកខាងលិចបានចែករំលែកគំនិតយោបល់របស់ពួកគេជាមួយនឹង VOA នៅអំឡុងកិច្ចប្រជុំកំពូល G-7 នាពេលថ្មីៗនេះនៅក្នុងក្រុង Biarritz ប្រទេសបារាំង។
បញ្ហាដូចជា បម្រែបម្រួលអាកាសធាតុ ទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងរុស្ស៊ី កំណើនជាតិនិយម និងសង្គ្រាមពាណិជ្ជកម្មរវាងអាមេរិក និងចិន ដែលជាលទ្ធផលបានប៉ះពាល់ដល់អឺរ៉ុបច្រើនជាងប៉ះពាល់ដល់អាមេរិកខ្លួនឯងផ្ទាល់ ត្រូវបានគេលើកយកទៅពិភាក្សានៅក្នុងកិច្ចប្រជុំនោះ។ ក្រុមប្រទេសមហាអំណាច G-7 ជាប្រទេសកាន់លទ្ធិប្រជាធិតេយ្យធំជាងគេបំផុតនៅលើពិភពលោក។
លោក William Hague អតីតរដ្ឋមន្ត្រីការបរទេសអង់គ្លេសសម្តែងការព្រួយបារម្ភដោយថ្លែងថា «មើលទៅគឺថា ប្រទេសលោកខាងលិចកាន់តែមានភាពខ្វែងគ្នា» នៅប៉ុន្មានខែខាងមុខនេះ។
លោកបាននិយាយថា មេដឹកនាំក្រុមប្រទេស G-7 «កំពុងទាល់យោបល់ថាត្រូវធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីរួបរួមគ្នា»។ ពួកគេត្រូវរកគំនិតដើម្បី «ដោះស្រាយការគំរាមកំហែងចម្បងៗ ដែលអាចនឹងនាំវិបត្តិដល់ពួកគេ ប្រសិនបើពួកគេមិនមើលឲ្យបានវែងឆ្ងាយចាប់ពីពេលនេះទៅ»។
ប្រធានាធិបតីបារាំងលោក Emmanuel Macron បានជំរុញឲ្យមេដឹកនាំផ្សេងទៀតគិតឡើងវិញពីយុទ្ធសាស្ត្ររបស់ខ្លួនក្នុងការដឹកនាំសកលលោក។ លោកបានប្រាប់ឲ្យក្រុមមេដឹកនាំទាំងនោះជួយសង្គ្រោះលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យពីក្រុមមេដឹកនាំជាតិនិយម និងកម្ចាត់មូលធននិយម ដើម្បីកាត់បន្ថយវិសមភាពសង្គម បង្កើនភាពចម្រុះជាតិសាសន៍ និងប្រកាន់ខ្ជាប់គោលការណ៍ពហុភាគីឡើងវិញ។
ប្រធានាធិបតីអាមេរិកលោក Donald Trump មានភាពស្ទាក់ស្ទើរចំពោះគោលការណ៍ពហុភាគី និងធុញថប់ចំពោះការមិនគាំទ្ររបស់អឺរ៉ុបលើជំហរដ៏មុតមាំរបស់លោក «ក្នុងការដាក់សម្ពាធអតិបរមា» ទៅលើអ៊ីរ៉ង់។ លោកប្រធានាធិបតីក៏បានបង្ខំសហភាពអឺរ៉ុបឲ្យគាំទ្រការតតាំងផ្នែកពាណិជ្ជកម្មរបស់អាមេរិកជាមួយនឹងចិនផងដែរ ដោយលោកបានអះអាងថា ការឈឺចាប់រយៈពេលខ្លីគឺត្រូវការចាំបាច់ ដើម្បី «តទល់ជាមួយ» រដ្ឋាភិបាលក្រុងប៉េកាំង។ បើមិនដូច្នេះទេ ប្រទេសលោកខាងលិចនឹងជាអ្នកចាញ់ ក្នុងរយៈពេលវែង។
អ្នកធ្វើអត្ថាធិប្បាយនៅប្រទេសលោកខាងលិចមួយចំនួនបានបន្ទោសលោកប្រធានាធិបតី ត្រាំ និងមេដឹកនាំជាតិនិយមផ្សេងទៀតចំពោះការប្រេះស្រាំរបស់ប្រទេសលោកខាងលិច ប៉ុន្តែមនុស្សមួយចំនួនយល់ថា ការផ្លាស់ប្តូរការដឹកនាំសកលលោកតាមបែបលោកខាងលិច គឺជាលទ្ធផលនៃវិបត្តិជាប្រវត្តិសាស្រ្តដ៏ស៊ីជ្រៅ ខណៈភាពគឃ្លើនរបស់ចិនងើបឡើងកាន់តែខ្លាំង តាមរយៈការប្រើប្រាស់ពាណិជ្ជកម្មជាឧបករណ៍ដើម្បីគ្រប់គ្រងរដ្ឋ និងការទូត ហើយប្រទេសរុស្ស៊ីកាន់តែបង្កើនការរិះគន់ទៅលើប្រទេសលោកខាងលិច និងមានទំនោរបង្កើតភាពជាដៃគូជាមួយនឹងប្រទេសចិន។
ដោយបានបោះទុនវិនិយោគយ៉ាងច្រើននៅក្នុងប្រទេសលោកខាងលិច និងក្នុងប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍន៍ រដ្ឋាភិបាលក្រុងប៉េកាំងមិនខ្មាស់អៀនក្នុងការទាមទារការគាំទ្រផ្នែកនយោបាយពីប្រទេសធំៗផ្សេងទៀតនោះទេ ដើម្បីជាថ្នូរនឹងការវិនិយោគរបស់ខ្លួន។ បាតុកម្មនៅហុងកុងបានធ្វើឲ្យសហភាពអឺរ៉ុប ជាពិសេសចក្រភពអង់គ្លេសស្ថិតក្នុងស្ថានភាពពិបាកក្នុងការសម្រេចចិត្ត។ តើពួកគេគួរតែគាំទ្រសិទ្ធិ និងសេរីភាពរបស់ពលរដ្ឋហុងកុង ដែលមានចែងនៅក្នុងសេចក្តីប្រកាសរួម ចុះហត្ថលេខាជាមួយនឹងរដ្ឋាភិបាលក្រុងប៉េកាំង នៅមុនពេលអង់គ្លេសប្រគល់ដែនដីនេះទៅឲ្យចិនវិញ នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៩៧? ឬគ្រាន់តែរអ៊ូរទាំតិចតួចពីការលេងធ្ងន់ដៃរបស់ចិន ដើម្បីគ្រាន់តែអាចសម្របជាមួយនឹងរដ្ឋាភិបាលក្រុងប៉េកាំង ហើយទទួលបានផលប្រយោជន៍ពាណិជ្ជកម្ម?
បញ្ហាខាងលើនេះនឹងកាន់តែលំបាកឡើង ស្របពេលដែលបាតុកម្មប្រឆាំងរដ្ឋាភិបាលចិនដីគោកនៅកោះហុងកុងនៅតែបន្ត ដែលការណ៍នេះអាចបណ្តាលឲ្យមានអន្តរាគមន៍យោធានៅអតីតកោះអាណានិគមអង់គ្លេសមួយនេះ។ រដ្ឋាភិបាលក្រុងប៉េកាំងបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ ជាមួយនឹងការគំរាមកំហែងបង្កប់ខ្លះៗក្នុងនោះថា ការរិះគន់ពីរដ្ឋាភិបាលអង់គ្លេសត្រូវតែមានកម្រិត។ បើមិនអញ្ចឹងថា រដ្ឋាភិបាលក្រុងឡុងដ៍ ដែលកំពុងតែព្យាយាមពង្រឹងពាណិជ្ជកម្មរបស់ខ្លួនជាមួយនឹងចិន បន្ទាប់ពី ពីការចាកចេញរបស់អង់គ្លេសឬហៅកាត់ថា Brexit នឹងខាតបង់ផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុ។
លោក Hague បាននិយាយថា ការបញ្ចប់សង្គ្រាមត្រជាក់ «បានធ្វើឲ្យប្រទេសប្រជាធិបតេយ្យបាត់បង់នូវសាមគ្គីភាពជាស្វ័យប្រវត្តិរបស់ខ្លួន ហើយវិបត្តិហិរញ្ញវត្ថុពិភពលោកបានប៉ះពាល់ទៅលើជំនឿទុកចិត្តលើខ្លួនឯងយ៉ាងខ្លាំងក្នុងចំណោមបណ្តាប្រទេសទាំងនោះ»។
វិបត្តិហិរញ្ញវត្ថុកើតឡើងនៅចំពេលមាននិន្នាការរយៈពេលវែង ដែលនោះគឺការផ្លាស់ប្តូររោងចក្រឧស្សាហកម្មរបស់ប្រទេសលោកខាងលិច ទៅប្រទេសលោកខាងកើតវិញ ដោយធ្វើឲ្យអ្នកធ្វើការនៅក្នុងប្រទេសលោកខាងលិចមានការខឹងសម្បារចំពោះការបាត់បង់ប្រយោជន៍របស់ខ្លួនពីសកលភាវូបនីយកម្ម ហើយពួកគេបានចោទសួរអំពីគោលការណ៍មូលដ្ឋាននៃពហុភាគីនិយម។
លោក Antonio Barroso អ្នកវិភាគនៅក្រុមហ៊ុន Teneo ដែលជាក្រុមហ៊ុនប្រឹក្សាយោបល់លើហានិភ័យភូមិសាស្ត្រនយោបាយបាននិយាយថា «យើងបានចាកចេញពីពិភពលោកមួយដែលមានទំនោរខ្លាំងទៅខាងពហុភាគីនិយមច្រើនជាងពិភពលោកដែលយើងកំពុងរស់នៅនាពេលបច្ចុប្បន្ន»៕
