ប្រទេសថៃបានរាយការណ៍អំពីការបោះជំហានទៅមុខនៅក្នុងកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងទប់ស្កាត់ការជួញដូរមនុស្ស និងការកេងប្រវ័ញ្ចកម្លាំងពលកម្មកម្មករអន្តោប្រវេសន៍។
នៅក្នុងឆ្នាំ២០១៤ សហរដ្ឋអាមេរិកបានទម្លាក់កម្មករអន្តោប្រវេសន៍ជញ្ជូនត្រីដែលត្រូវបានក្លាសេពីទូកនេសាទនៅផ្សារត្រីមួយនៅក្នុងខេត្ត Samut Sakhon ភាគខាងលិចនៃប្រទេសថៃ កាលពីថ្ងៃទី២០ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០១៤។អត្រាវាយតម្លៃទៅលើប្រទេសថៃក្នុងរបាយការណ៍ការជួញដូរមនុស្ស (Trafficking in Person) របស់ខ្លួន ដែលបានបង្ហាញថាប្រទេសថៃមានភាពប្រសើរឡើងបន្តិចបន្តួចប៉ុណ្ណោះនៅក្នុងកំណត់ត្រាការជួញដូរមនុស្ស និងការងារខុសច្បាប់។
នៅក្នុងវិស័យជាច្រើនរបស់ថៃ ចាប់ពីនាវានេសាទ រោងចក្រ និងកសិដ្ឋាន ក្រុមសិទ្ធិមនុស្សបានរិះគន់ថាកម្មករបរទេសជាច្រើនត្រូវបានកេងប្រវ័ញ្ច ឲ្យប្រាក់ខែតិច ហើយត្រូវបានគេបង្ខំឲ្យធ្វើការជាច្រើនម៉ោង ក្រោមការគំរាមកំហែងប្រើអំពើហិង្សា។
ការទម្លាក់អត្រាវាយតម្លៃរបស់ស.រ.អានេះបានដាក់ប្រទេសថៃឲ្យស្ថិតក្នុងកម្រិតទាបបំផុត ឬកម្រិតទី៣ ដែលនេះបានបើកចំហឲ្យប្រទេសថៃប្រឈមនឹងការដាក់ទណ្ឌកម្មមិនពាក់ព័ន្ធនឹងផ្នែកជំនួញនិងមនុស្សធម៌ ក៏ដូចជាការដកចេញនូវជំនួយពីស្ថាប័នហិរញ្ញវត្ថុអន្តរជាតិដែលមានធនាគារពិភពលោកជាដើម។
ប្រទេសថៃមានកម្មករអន្តោប្រវេសន៍ប្រមាណ៣លាននាក់ ដែលភាគច្រើនជាកម្មករដែលគ្មានលិខិតស្នាមមកពីប្រទេសភូមា កម្ពុជា ឡាវ និងវៀតណាម។ របាយការណ៍របស់ស.រ.អាបាននិយាយថាជនរងគ្រោះទាំងនោះតែងតែប្រឈមនឹងការបង្ខំឲ្យធ្វើការងារ និងការជួញដូរផ្លូវភេទ ដែលនេះរួមមានប្រជាជនមកពីប្រទេសចិន រុស្ស៊ី អ៊ូសបេគីស្ថាន (Uzbekistan) ឥណ្ឌា និងហ៊្វីជី (Fiji) ផងដែរ។
កាលពីឆ្នាំទៅ នាយករដ្ឋមន្រ្តីថៃ លោកប្រាយុទ្ធ ចាន់អូឆា (Prayuth Chan-ocha) បានអំពាវនាវឲ្យបង្កើតគណៈកម្មាធិការពិសេសដើម្បីត្រួតពិនិត្យការបង្កើតគោលនយោបាយថ្មីក្នុងការបង្រា្កបការជួញដូរមនុស្ស និងលើកកម្ពស់សិទ្ធិរបស់កម្មករនៅក្នុងវិស័យនានា។
កាលពីសប្តាហ៍មុន ក្រសួងការបរទេសថៃបានចេញនូវរបាយការណ៍បណ្តោះអាសន្នស្តីអំពីវិធានការប្រឆាំងការជួញដូរមនុស្ស និងការតាក់តែងច្បាប់ដែលមានលក្ខណៈតឹងរឹងជាងមុនរបស់រាជរដ្ឋាភិបាល។
លោក Don Pramudwinai អនុរដ្ឋមន្រ្តីក្រសួងការបរទេសថៃ បានប្រាប់សន្និសីទកាសែតមួយថាលោកជឿជាក់ថា ការផ្តួចផ្តើមគំនិតមួយនេះបង្ហាញពីការបោះជំហានទៅមុខក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហាជួញដូរមនុស្ស។
«កាលពី៦ខែមុន យើងទទួលបានលទ្ធផលជាក់ស្តែង នៅពេលដែលមានវិសោធនកម្មច្បាប់ និងបញ្ហាពាក់ព័ន្ធនឹងជនរងគ្រោះ ក៏ដូចជាការអនុវត្តផ្សេងៗ ទាំងអស់នេះសុទ្ធតែជាវិធានការជាក់ស្តែងដែលនឹងត្រូវអនុវត្តឲ្យមានប្រសិទ្ធភាព»។
វិធានការទាំងនោះរួមមានបញ្ញតិ្តតឹងរឹងដើម្បីការពារការងារនៅក្នុងវិស័យនេសាទ ដែលរួមមានការតម្លើងអាយុធ្វើការដល់១៨ឆ្នាំ និងធានាឲ្យម្នាក់ៗមានកិច្ចសន្យាការងារ។ នៅក្នុងវិស័យកសិកម្មវិញ អាយុរបស់កម្មករត្រូវបានកំណត់ត្រឹម១៥ឆ្នាំ។
រាជរដ្ឋាភិបាលថៃនិយាយថាខ្លួនបានជួបពិភាក្សាជាមួយអង្គការសង្គមស៊ីវិល និងអង្គការក្រៅរាជរដ្ឋាភិបាលនៅក្នុងការអនុវត្តនិងតាមដានគោលនយោបាយទាំងនោះ។
នៅក្នុងខេត្ត Phang Na ភាគខាងត្បូងប្រទេសថៃ Htoo Chit បុគ្គលិកសិទ្ធិមនុស្សភូមា និងជាប្រធានអង្គការយុទ្ធនាការគាំពារសិទ្ធិកម្មករអន្តោប្រវេសន៍ បាននិយាយថា អង្គការនេះកំពុងធ្វើការជាមួយរាជរដ្ឋាភិបាលទៅលើគម្រោងសាកល្បងមួយនៅក្នុងវិស័យនេសាទ។
ប៉ុន្តែ Htoo Chit ក៏បានលើកឡើងផងដែរថាទោះបីជាគោលនយោបាយចាត់ឡើងបានបង្ហាញនូវភាពប្រសើរជាងមុនរបស់រដ្ឋាភិបាលអណត្តិមុន ដែលរួមមានការចុះបញ្ចីឲ្យអ្នកដែលគ្មានឯកសារការងារក៏ដោយ ក៏នៅមានការងារជាច្រើនទៀតដែលត្រូវបំពេញបន្ថែម។
«ពួកគេកំពុងតែធ្វើការងារទាំងនោះបន្ថែម។ ខ្ញុំចង់និយាយថាបើសិនជាយើងប្រៀបធៀបរាជរដ្ឋាភិបាលនេះជាមួយរាជរដ្ឋាភិបាលមុន។ ប៉ុន្តែ វាមិនទាន់គ្រប់គ្រាន់នៅឡើយទេ។ ជាឧទាហរណ៍ ពួកគេបានព្យាយាមផ្តល់ភាពស្របច្បាប់ដល់ក្រុមជនអន្តោប្រវេសន៍ជាទូទៅ ប៉ុន្តែជនរងគ្រោះភាគច្រើនមិនមានលិខិតស្នាមនោះទេ ដូច្នេះត្រូវមានការតាមដានកងនាវានៅតាមដែនសមុទ្រផងដែរ»។
នៅក្រោមច្បាប់ថ្មី រាជរដ្ឋាភិបាលតម្រូវឲ្យនាវាដែលទៅសមុទ្រទាំងអស់ចុះបញ្ជីប្រព័ន្ធគ្រប់គ្រងនាវា (VMS) នៅលើគ្រប់នាវាត្រឹមខែកុម្ភៈ។
រាជរដ្ឋាភិបាលនិយាយថាឥឡូវនេះខ្លួនបានចុះបញ្ជីកម្មករអន្តោប្រវេសន៍ដែលគ្មានលិខិតស្នាមពីមុនមកនៅក្នុងប្រទេសថៃចំនួន១លាន៦សែននាក់ហើយ។
Kanchana Patachoke អគ្គនាយករងនៅក្នុងក្រសួងការបរទេសថៃនិយាយថាប្រទេសថៃនឹងពង្រឹងជំហររបស់ខ្លួនតាមរយៈការគោរពនិងប្រព្រឹត្តតាមពិធីការអន្តរជាតិស្តីពីការជួញដូរមនុស្ស។
«ប្រទេសថៃក៏បានធ្វើកិច្ចសហប្រតិបត្តិការជាមួយអង្គការអន្តរជាតិនានា និងអង្គការសហប្រជាជាតិផងដែរ។ នេះជាកាតព្វកិច្ចរបស់ថៃនៅក្រោមអនុសញ្ញាស្តីពីឧក្រិដ្ឋកម្មឆ្លងដែន (UN Transnational Organized Crime Convention)។ ប្រទេសថៃក៏ជាហត្ថលេខីនៃពិធីការស្តីពីការជួញដូរមនុស្ស ឬការជួញដូរជនអន្តោប្រវេសន៍ ហើយយើងក៏កំពុងពិចារណាធ្វើតាមពិធីការស្តីពីការលួចនាំចូលជនអន្តោប្រវេសន៍ខុសច្បាប់ផងដែរ»។
លោក Don Pramudwinai អនុរដ្ឋមន្រ្តីក្រសួងការបរទេសបានប្រាប់វីអូអេថា គោលដៅរបស់យើងគឺនៅតែផ្តោតសំខាន់ទៅលើការបង្ខិតបង្ខំកម្លាំងពលកម្ម និងការជួញដូរមនុស្សពីប្រទេសថៃ។
«ពួកយើងកំពុងសម្លឹងទៅគោលដៅ ដែលតម្រូវឲ្យមានការដោះស្រាយបញ្ហាទាំងនោះឲ្យបានល្អបំផុតតាមតែអាចធ្វើទៅបាន។ បញ្ហាទាំងនោះបានរារាំងប្រទេសយើងអស់រយៈពេលជាយូរក្នុងការធ្វើការជាមួយនឹងប្រជាពលរដ្ឋ ជាពិសេសកម្មករ និងស្រ្តីភេទ។ បញ្ហាទាំងនោះត្រូវតែលុបបំបាត់ចោល។ ហើយយើងសង្ឃឹមថាវិធានការទាំងនេះរបស់យើងនឹងត្រូវបានយកទៅពិចារណានៅក្នុងរបាយការណ៍ស្តីពីការជួញដូរមនុស្ស។
Phil Robertson អនុប្រធានអង្គការ Human Rights Watch ប្រចាំតំបន់អាស៊ី និយាយថាខណៈពេលដែលគោលនយោបាយទាំងនោះត្រូវបានស្វាគមន៍ អ្វីៗជាច្រើនបន្ថែមទៀតចាំបាច់ត្រូវធ្វើឡើងជុំវិញការអនុវត្ត ជាពិសេសសម្រាប់ប្រជាជនដែលងាយរងគ្រោះ ដូចជាក្រុមជនមូស្លីមរ៉ូហ៊ីងយ៉ា (Rohingya) មកពីប្រទេសភូមា និងបង់ក្លាដែស ដែលពួកគេជាជនរងគ្រោះពីការជួញដូរមនុស្សក្នុងប្រទេសថៃ។
«យើងបានដឹងលឺថាមានការបេ្តជ្ញាចិត្ត និងការសន្យាផ្លាស់ប្តូរច្បាប់ជាច្រើនលើកច្រើនសារ ប៉ុន្តែមិនមានអ្វីត្រូវបានកែប្រែចំពោះនិទណ្ឌភាពនោះទេ។ និទណ្ឌភាពនៅក្នុងបានបន្តធ្វើការជួញដូរមនុស្សជាអ្វីដែលកំពុងកើតឡើងទៅលើជន Rohingya និងទៅលើកម្មករនៅលើនាវានេសាទ។ នេះបានបង្កជាការសង្ស័យមួយថា រដ្ឋាភិបាលថៃកំពុងព្យាយាមនិយាយយករួចខ្លួនពីបញ្ហានេះសារជាថ្មីម្តងទៀត»។
រាជរដ្ឋាភិបាលថៃនិយាយថា កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងដើម្បីទប់ស្កាត់ការជួញដូរមនុស្សត្រូវបានចាត់ទុកជាអាទិភាពចម្បងមួយ។ របាយការណ៍សង្ខេបមួយទៅលើគោលនយោបាយរបស់រាជរដ្ឋាភិបាលថៃនឹងត្រូវបញ្ជូនទៅកាន់ក្រសួងការបរទេសស.រ.អា.នាក្នុងខែនេះ៕
ប្រែសម្រួលដោយ ប៊ុន ប៉េងហ៊ុយ
