អ្នកគាំទ្របរិស្ថានកំពុងជំរុញឲ្យមានចំណាត់ការដើម្បីរារាំងអ័ព្ទជាតិពុលនៅក្នុងតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍។
ភ្លៀងតាមរដូវបានធ្វើឲ្យធ្វើមានភាពធូស្រាលដល់អព្ទ ដែលបានគ្របដណ្តប់ផ្នែកភាគច្រើននៃប្រទេសម៉ាឡេស៊ីនិងនិងសិង្ហបូរី។
ខ្យល់ដែលមានជាតិពុលបានប៉ះពាល់ដល់ជីវិតរបស់មនុស្សរាប់លាននាក់។
ម៉ាសពាក់ការពារមុខបានត្រូវគេប្រើជាទូទៅ នៅពេលដែលមនុស្សព្យាយាមការពារខ្លួន។ សាលារៀនជាច្រើននៅម៉ាឡេស៊ីបានបិទទ្វារអស់រយៈពេលជាច្រើនថ្ងៃ ពីព្រោះតែ ខ្យល់ប្រកបដោយគ្រោះថ្នាក់បំផុតនេះ។
ផ្សែងលាយអព្ទភាគច្រើនចេញមកពីប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី ដែលនៅទីនោះ អគ្គីភ័យ បានកើតចេញពីការកាប់ព្រៃយកដីដើម្បីធ្វើចំការដូងប្រេង និងម្រេច។ កសិដ្ឋានខ្លះ ត្រូវបានកាន់កាប់ដោយក្រុមហ៊ុនម៉ាឡេស៊ី។
សមាគមប្រជាជាតិអាស៊ីអាគ្នេយ៍ឬអាស៊ានមានកិច្ចព្រមព្រៀងអព្ទដើម្បីព្យាយាមប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងបញ្ហានេះ ក៏ប៉ុន្តែការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងអព្ទនោះហាក់ដូចជា បានធ្វើតិចតួចរហូតមកទល់ពេលនេះ។
លោក Nithi Nesadurai ប្រធានការពារសង្គមបរិស្ថានម៉ាឡេស៊ី ដែលជាអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាលនិយាយថា «កិច្ចព្រមព្រៀងអ័ព្ទឆ្លងព្រំដែនរបស់អាស៊ានភាគច្រើនបានក្លាយជាករណីមួយដូចជាខ្លាក្រដាស។ កិច្ចព្រមព្រៀងនោះបានស្ថិតនៅលើក្រដាស ក៏ប៉ុន្តែតាមការពិតមានឥទ្ធិពលតិចតួចបំផុត»។
អព្ទបានកើតមានឡើងស្ទើរតែរាល់ឆ្នាំ ថ្វីបើពួកអ្នកគាំទ្រសុខភាពនិយាយថា ខ្យល់កខ្វក់កាន់តែអាក្រក់ឡើងនៅឆ្នាំនេះ បើប្រៀបធៀបទៅនឹងឆ្នាំនានាចាប់តាំងពីឆ្នាំ២០១៥មក។ ក្រុមវេជ្ជបណ្ឌិតក្នុងស្រុកបានរាយការណ៍ពីការកើនឡើងនូវជំងឺនានា។
វេជ្ជបណ្ឌិតJessreen Kaur នៅទីក្រុងកូឡាឡាំពួនៃប្រទេសម៉ាឡេស៊ីនិយាយថា លោកស្រីបានចេញវេជ្ជបញ្ជាថ្នាំអង់ទីប៊ីយ៉ូទិកនិងអាល់ឡឺហ្ស៊ី (Allergies) ដល់អ្នកជំងឺជាច្រើន។
លោកស្រីវេជ្ជបណ្ឌិត Kaur បាននិយាយទៀតថា «មានផលប៉ះពាល់ផ្លូវដង្ហើមផ្នែកខាងលើយ៉ាងខ្លាំងមកពីអព្ទនេះ។ មនុស្សកាន់តែច្រើនឡើងកំពុងរងផលប៉ះពាល់ដោយរោគរលាកបំពង់កនិងរោគរលាកសួត»។
រដ្ឋមន្រ្តីរបស់សមាគមអាស៊ានបានពិភាក្សាអំពីកិច្ចសហប្រតិបត្តិការកាន់តែខ្លាំងឡើងស្តីពីបញ្ហានេះ។ នៅក្នុងប្រទេសម៉ាឡេស៊ី ការពិភាក្សាកំពុងធ្វើឡើងអំពីការពង្រាងច្បាប់ដែលនឹងដាក់ទណ្ឌកម្មក្រុមហ៊ុនម៉ាឡេស៊ីដែលធ្វើឲ្យមានអគ្គីភ័យនៅប្រទេសក្រៅ។
លោក Nesadurai បាននិយាយទៀតថា «ច្បាប់នេះអាចឲ្យរដ្ឋាភិបាលម៉ាឡេស៊ីចាត់វិធានការប្រឆាំងនឹងក្រុមហ៊ុនម៉ាឡេស៊ីដែលកំពុងធ្វើឲ្យកខ្វក់នៅលើទឹកដីបរទេស។ការណ៍នេះនឹងក្លាយជាវិធីនៃការកំញ៉ើញមួយ ជាពិសេសប្រសិនបើក្រុមហ៊ុនមួយរបស់ម៉ាឡេស៊ីរងការដាក់ទណ្ឌកម្មនោះ»។
លោក Nesadurai បាននិយាយទៀតថា គេចាំបាច់អនុវត្តឲ្យបានច្រើនឡើងនៅថ្នាក់មូលដ្ឋាន។ ក្រុមបរិស្ថានផ្សេងៗទៀតដូចជា អង្គការរបស់លោកកំពុងអំពាវនាវឲ្យរដ្ឋា ភិបាលសហព័ន្ធនិងរដ្ឋាភិបាលមូលដ្ឋាននិងក្រុមហ៊ុននានាដែលកាន់កាប់កសិដ្ឋានទាំងនោះធ្វើជាដៃគូជាមួយសហគមន៍ក្នុងមូលដ្ឋាន ដើម្បីព្យាយាមការពារអគ្គីភ័យកុំឲ្យកើតមានឡើងមុនគេ»។
លោក Nesadurai បានថ្លែងបន្តទៀតថា «ចំណាត់ការប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពបំផុត អាចកើតមានឡើង ប្រសិនបើភាគីពាក់ព័ន្ធទាំងអស់ធ្វើការជាមួយគ្នា»។
មជ្ឈមណ្ឌលបរិស្ថានសាកលដែលជាអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលបានធ្វើការនៅក្នុងសហគមន៍ជាច្រើននៅក្នុងប្រទេសម៉ាឡេស៊ីនិងឥណ្ឌូនេស៊ី។ អង្គការនោះបានទាក់ទិនជាមួយពួកម្ចាស់កសិដ្ឋាននិងពលរដ្ឋដែលរស់នៅក្បែរកសិដ្ឋានដូងប្រេងទាំងនោះ។អង្គការនោះបានបង្រៀនបច្ចេកទេស ដើម្បីជួយការពារការឆេះព្រៃ និងផ្តល់ឧបករណ៍សម្រាប់ពន្លត់អគ្គីភ័យដែរ និងបណ្តុះបណ្តាលដើម្បីជួយពួកអ្នកស្រុកដើម្បីរាំងខ្ទប់ការឆេះព្រៃរហូតទាល់តែពួកអ្នកពន្លត់អគ្គីភ័យប្រចាំអាជីពមកដល់។
លោកស្រី Adelaine Tan ជាអ្នកសម្របសម្រួលនៃកម្មវិធីផ្សព្វផ្សាយនិងភាពជាដៃគូនៅអង្គការមជ្ឈមណ្ឌលបរិស្ថានសាកលនិយាយថា «វិធីដោះស្រាយរបស់សហគមន៍នេះ ធ្វើឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរ។ ក៏ប៉ុន្តែយើងមានថវិកាដែលមានកម្រិត ដូច្នេះយើងមិនអាចទៅដល់ទីកន្លែងនានាដែលយើងត្រូវការទៅដល់ទេ»។
ពលរដ្ឋម៉ាឡេស៊ីអាចដកដង្ហើមកាន់តែស្រួលឡើងនៅពេលឥឡូវនេះ ក៏ប៉ុន្តែមានការព្រួយកង្វល់ពីការបង្អែរបង្អង់ថា បញ្ហានេះអាចកើតមានឡើងម្តងទៀតនៅឆ្នាំក្រោយ។
លោកស្រី Manisa McCalman រស់នៅទីក្រុងកូឡាឡាំពួបាននិយាយថា «គេចាំបាច់ធ្វើការងារនេះឲ្យបានជោគជ័យ។ នៅពេលដែលយើងមានបញ្ហានេះ យើងមិនចង់ចេញទៅខាងក្រៅទេ»៕
ប្រែសម្រួលដោយជឹង ប៉ូជីន
