អ្នកស្រី ស៊ូលី សារ៉ូ បានក្លាយជាតំណាងសហគមន៍ខ្មែរ-អាមេរិកាំងដំបូងដែលចូលមកកាន់តំណែងក្រុមប្រឹក្សាទីក្រុងឡុងប៊ិចក្នុងរដ្ឋកាលីហ្វញ៉ា បន្ទាប់ពីបានផ្តួលលោក Dee Andrews ដែលបានកាន់តំណែងចំនួនបីអាណត្តិ។
ដោយដាក់ដៃឆ្វេងលើសៀវភៅរដ្ឋធម្មនុញ្ញរបស់សហរដ្ឋអាមេរិកនិងអមដោយស្វាមី កូនទាំងពីរ ម្តាយនិងប្អូនប្រុស អ្នកស្រីស៊ូលី សារ៉ូ បានលើកដៃស្តាំសច្ចាស្បថតាមការសូត្ររបស់ស្មៀនសាលាក្រុងដើម្បីចូលបម្រើការងារសម្រាប់ផលប្រយោជន៍សហគមន៍។
អ្នកស្រីស៊ូលី បានថ្លែងក្រោយពីការស្បថចូលជាផ្លូវការថា៖
«យើងបានបង្ហាញថាគំនិតវិជ្ជមានឈ្នះ ការផ្លាស់ប្តូរអាចកើតឡើងបាន និងអ្វីៗក៏អាចសម្រេចបាន»។
ពិធីស្បថចូលកាន់តំណែងដែលបានរៀបចំឡើងនៅក្នុងសាលាក្រុងឡុងប៊ិចកាលពីថ្ងៃអង្គារ ទី១៥ ខែធ្នូ គឺជាការបញ្ចប់ការរង់ចាំរបស់សហគមន៍ខ្មែរ-អាមេរិកាំងដែលចង់បានតំណាងរបស់គេ១រូបនៅថ្នាក់ដឹកនាំទីក្រុងដែលពួកគេបានមកតាំងទីលំនៅតាំងពីជាង៤០ឆ្នាំមុន។
ពិធីនេះមិនអនុញ្ញាតឲ្យមានមហាជនទូទៅចូលរួមដោយផ្ទាល់ទេ ដោយសារតែបង្កាជំងឺកូវីដ១៩។ ប៉ុន្តែបានផ្សាយផ្ទាល់តាមបណ្តាញសង្គមហ្វេសប៊ុក យូធូប និងធ្វីតថឺ របស់សាលាក្រុង។
អ្នកស្រីស៊ូលី សារ៉ូ បានបន្តទៀតថា៖
«ការបំបែកឧបសគ្គក្នុងនាមជាខ្មែរអាមេរិកាំងដំបូងជាស្ត្រីសមាជិកក្រុមប្រឹក្សាក្រុង មានន័យថាខ្ញុំកំពុងបង្កើតកន្លែងមួយសម្រាប់សំឡេងដែលជារឿយៗមិនត្រូវបានគេស្តាប់ឮពីមុនមក ហើយខ្ញុំកំពុងសាងសង់ស្ពាន១ ដែលធានាថា នាងខ្ញុំមិនមែនជាមនុស្សចុងក្រោយទេ»។
កន្លងមកមានពលរដ្ឋខ្មែរអាមេរិកាំងជាច្រើនរូបបានព្យាយាមឈរឈ្មោះនៅក្នុងសង្កាត់ផ្សេងៗក្នុងទីក្រុងដ៏ធំនេះប៉ុន្តែមិនបានជោគជ័យ។ បេក្ខជនដំបូងដែលបានឈរឈ្មោះគឺអ្នកស្រី Sandy Blankenship ដែលបានឈរឈ្មោះនៅឆ្នាំ១៩៩៦សម្រាប់តំណែងសង្កាត់លេខ៤។
លោក Robert Garcia ចៅហ្វាយក្រុងទីក្រុងឡុងប៊ិចបានថ្លែងសុន្ទរកថាស្វាគមន៍អ្នកស្រីស៊ូលី ដែលបានដឹកនាំការប្រកួតប្រជែងដ៏ស្វិតស្វាញដើម្បីផ្តួល លោកឌី អែនឌ្រូ ដែលជាចៅសង្កាត់លេខ៦ផងនិងជាចៅហ្វាយរងក្រុងឡុងប៊ិចផង៖
«ការបោះឆ្នោតនេះគឺមានលក្ខណៈជាប្រវត្តិសាស្ត្រដ៏អស្ចារ្យ។ អ្នកស្រីបណ្ឌិតសារ៉ូ មិនត្រឹមតែមានរឿងផ្ទាល់ខ្លួនជាប្រវត្តិសាស្ត្រទេ ប៉ុន្តែយុទ្ធនាការរបស់អ្នកស្រីនិងសហគមន៍ខ្មែរ បានរួមគ្នាជ្រើសរើសខ្មែរ-អាមេរិកាំងដំបូង សម្រាប់ក្រុមប្រឹក្សានេះ ក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រនៃទីក្រុងឡុងប៊ិច។ នេះមិនមែនគ្រាន់តែជាប្រវត្តិសាស្ត្រនៅក្នុងទីក្រុងរបស់យើងទេប៉ុន្តែនៅគឺនៅទូទាំងប្រទេស»។
ទីក្រុងឡុងប៊ិចមានពលរដ្ឋខ្មែររស់នៅប្រមាណជាង៥០.០០០នាក់ ដែលភាគច្រើនបានរត់ភៀសខ្លួនចេញពីការគ្រប់គ្រងនៃរបបកុម្មុយនីស្តខ្មែរក្រហមនិងក្រោយពីរបបនេះបានដួលរលំក្នុងឆ្នាំ១៩៧៩។
លោក Robert Garcia បានបន្ថែមថា៖
«ខ្ញុំក៏សូមអបអរសាទរយ៉ាងពិសេសនិងដោយផ្ទាល់ដល់សហគមន៍ខ្មែរទាំងអស់ដែលខ្ញុំដឹងថាកំពុងតែទស្សនាតាមអនឡាញ។ ខ្ញុំដឹងថាតើថ្ងៃនេះមានសារៈសំខាន់ជាប្រវត្តិសាស្រ្តណាស់ចំពោះពួកគេ»។
អ្នកស្រី ស៊ូលី សារ៉ូ បានធ្វើយុទ្ធនាការដោយឈរលើការបង្កើតការងារ លំនៅដ្ឋាន សន្តិសុខនិងសុខភាពអនាម័យសម្រាប់ពលរដ្ឋនៅក្នុងសង្កាត់ដែលអ្នកស្រីចាត់ទុកថាមិនទទួលបានសេវាត្រឹមត្រូវនិងមិនមានតំណាងបានល្អជាច្រើនឆ្នាំ។
អ្នកស្រី ស៊ូលី សារ៉ូ បានទទួលស្គាល់ពីបញ្ហាប្រឈមដែលត្រូវដោះស្រាយក្នុងនាមជាចៅសង្កាត់លេខ៦៖
«សង្កាត់លេខ៦នៃទីក្រុងឡុងប៊ិចគឺជាកន្លែងដ៏ល្អសម្រាប់ចិញ្ចឹមគ្រួសារ ប៉ុន្តែនៅមានកិច្ចការជាច្រើនដែលយើងអាចធ្វើឲ្យសហគមន៍របស់យើងកាន់តែខ្លាំងជាងមុន។ ក្នុងតំណែងជាក្រុមប្រឹក្សា ខ្ញុំនឹងធ្វើការដើម្បីទាក់ទាញការងារដែលផ្តល់ប្រាក់ច្រើនដល់សង្កាត់របស់យើង ជួយដល់អាជីវកម្មដែលបានប៉ះពាល់ដោយសារជំងឺរាតត្បាត និងធ្វើឲ្យមនុស្សគ្រប់គ្នាទទួលបានកន្លែងស្នាក់នៅនិងមានលទ្ធភាពទិញផ្ទះបាន។ អត្រាអ្នកគ្មានការងារធ្វើកាន់តែច្រើន ហើយការទាញទម្លាក់សង្កាត់នេះត្រូវតែបញ្ចប់»។
អ្នកស្រី ស៊ូលី សារ៉ូ បានកើតនៅជំរំជនភៀសខ្លួនម៉ៃរូតតាមបណ្តោយព្រំដែនកម្ពុជា-ថៃ មុននឹងក្រុមគ្រួសារទទួលបានសិទ្ធិមករស់នៅសហរដ្ឋអាមេរិកក្នុងឆ្នាំ១៩៨២។ អ្នកស្រី មានសញ្ញាបត្រអនុបណ្ឌិតខាងផ្នែករដ្ឋបាលសាធារណៈពីសាកលវិទ្យាល័យរដ្ឋកាលីហ្វញ៉ាប្រចាំនៅទីក្រុងឡុងប៊ិច និងបណ្ឌិតផ្នែកអប់រំសិក្សាធិការពីសាកលវិទ្យាល័យឡាវែន។
អ្នកស្រីស៊ូលីបានបន្ថែមថា៖
«ការមកតាំងទីលំនៅក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិកគឺជាកន្លែងនៅបរទេសនិងជួបបញ្ហាប្រឈមច្រើន ប៉ុន្តែក្នុងនាមជាក្រុមគ្រួសារយើងបានជម្នះឧបសគ្គដែលយើងបានជួបប្រទះ។ ខ្ញុំមិនដែលភ្លេចដើមកំណើត របស់ខ្ញុំទេ។ បទពិសោធនេះបានបង្រៀនខ្ញុំឲ្យក្លាយជាអ្នករៀបចំសហគមន៍ សម្រាប់អ្នកដែលត្រូវគេផាត់ចេញពីសង្គមនិងមិនសូវរាប់រក»។
សង្កាត់លេខ៦គឺជាតំបន់ដែលមានស្តង់ដាសុខភាពទាបនិងអត្រានៃភាពក្រីក្រខ្ពស់នៅក្នុងក្រុងឡុងប៊ិច។ នេះបើតាមការសិក្សារបស់មជ្ឈមណ្ឌលសុខភាពទីក្រុងឡុងប៊ិច (Long Beach Memorial Medical Center)ក្នុងឆ្នាំ២០១៩៕
