ការដាក់ពិន័យលើមន្រ្តីសាធារណៈដែលមិនផ្តល់ព័ត៌មានតាមការស្នើសុំរបស់ប្រជាពលរដ្ឋនិងអ្នកសារព័ត៌មាននឹងជួយឲ្យការផ្តល់ព័ត៌មានកាន់តែមានភាពល្អប្រសើរ។ នេះបើតាមការឲ្យដឹងពីទីប្រឹក្សាក្រសួងព័ត៌មាន។
នៅព្រឹកថ្ងៃពុធនេះ មជ្ឈមណ្ឌលកម្ពុជាដើម្បីប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយឯករាជ្យ (CCIM) សហការជាមួយអង្គការ UNESCO ប្រចាំកម្ពុជា រៀបចំសិក្ខាសាលាមួយស្តីពីការប្រៀបធៀបច្បាប់របបសារព័ត៌មាន និងសេចក្តីព្រាងច្បាប់ស្តីពីសិទ្ធិទទួលបានព័ត៌មាន។ ច្បាប់របបសារព័ត៌មានកម្ពុជាត្រូវបានអនុម័តឲ្យប្រើប្រាស់តាំងពីឆ្នាំ១៩៩៥មិនមានចែងពីទោសទណ្ឌឬការពិន័យណាមួយលើមន្រ្តីសាធារណៈដែលមិនផ្តល់ព័ត៌មានតាមការស្នើសុំរបស់អ្នកកាសែតឬប្រជាពលរដ្ឋដូចសេចក្តីព្រាងច្បាប់ស្តីពីសិទ្ធិទទួលបានព័ត៌មានដែលរដ្ឋាភិបាលកំពុងព្រាងនោះទេ។
មាត្រា២៥ នៃសេចក្តីព្រាងច្បាប់ស្តីពីសិទ្ធិទទួលបានព័ត៌មានចែងថា មន្រ្តីស្ថាប័នសាធារណៈ ឬមន្រ្តីទទួលបន្ទុកព័ត៌មានដែលពុំបានបំពេញកាតព្វកិច្ចតាមបញ្ញត្តិមាត្រា៩ មាត្រា១១ មាត្រា១២ មាត្រា១៣ មាត្រា១៤ មាត្រា១៧ មាត្រា១៨ និងមាត្រា២៣ នៃសេចក្តីព្រាងច្បាប់នេះ ត្រូវទទួលទណ្ឌកម្មខាងវិន័យរដ្ឋបាល ដោយមិនទាន់គិតដល់ទោសព្រហ្មទណ្ឌ។
លោក សាន ពុទ្ធារី ទីប្រឹក្សា និងជាប្រធាននាយកដ្ឋានសោតទស្សន៍នៃក្រសួងព័ត៌មាន ថ្លែងក្នុងសិក្ខាសាលានៅថ្ងៃពុធនេះថា ការផ្តល់ព័ត៌មានពីមន្រ្តីសាធារណៈទៅកាន់ប្រជាពលរដ្ឋនិងអ្នកសារព័ត៌មានហាក់មានភាពប្រសើរជាងមុន។ ទោះជាយ៉ាងណាលោកថា ការចែងពីការពិន័យដែលនឹងដាក់លើមន្រ្តីសាធារណៈដែលមិនបានផ្តល់ព័ត៌មានឬមិនយកចិត្តទុកដាក់នឹងការស្នើសុំព័ត៌មានរបស់ប្រជាពលរដ្ឋនិងអ្នកកាសែតនឹងធ្វើឲ្យការផ្តល់ព័ត៌មានរបស់មន្រ្តីទាំងនោះកាន់តែមានភាពប្រសើរឡើង។
លោកបញ្ជាក់ថា៖ «នៅពេលដែលច្បាប់នេះចេញទៅគឺថាមន្រ្តីសាធារណៈនឹងខិតខំបំពេញកាតព្វកិច្ចរបស់ខ្លួនជូនសាធារណៈជន ដើម្បីចូលរួមអនុវត្តគោលនយោបាយរបស់រាជរដ្ឋាភិបាល ក្នុងការធ្វើកំណែទម្រង់រដ្ឋបាល អភិបាលកិច្ចល្អ។ អភិបាលកិច្ចល្អគឺតម្រូវឲ្យមានព័ត៌មានគ្រប់គ្រាន់ទៅដល់ថ្នាក់ជាតិថ្នាក់ក្រោមជាតិដើម្បីបំពេញការងារហ្នឹង»។
លោក សាន ពុទ្ធារី បន្ថែមថា ការពិន័យរដ្ឋបាលលើមន្រ្តីសាធារណៈដែលមិនផ្តល់ព័ត៌មានដល់អ្នកសារព័ត៌មាន ឬប្រជាពលរដ្ឋ ធ្វើឡើងក្នុងលក្ខខណ្ឌដែលមន្រ្តីទាំងនោះមិនបានឆ្លើយតបក្នុងរយៈពេល១៥ថ្ងៃ ក្រោយទទួលបានសំណើ។ លោកថា ការពិន័យរដ្ឋបាលទាំងនោះរួមមាន ការទទួលរងការស្តីបន្ទោស ការព្យួរការងារ និងការមិនបើកបៀវត្សរ៍មានរយៈពេល ព្រមទាំងអាចឈានដល់បណ្តេញចេញពីក្របខណ្ឌ ក្នុងករណីធ្ងន់ធ្ងរ។
បើទោះបីជាមានការលើកឡើងថា សេចក្តីព្រាងច្បាប់ថ្មីនេះនឹងជួយឲ្យការផ្តល់ព័ត៌មានពីមន្រ្តីសាធារណៈទៅប្រជាពលរដ្ឋ និងអ្នកសារព័ត៌មាន កាន់តែមានភាពល្អប្រសើរក្តី ក៏អ្នកធ្វើការផ្នែកប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយយល់ថា ច្បាប់នេះនឹងគ្មានប្រសិទ្ធភាពនោះទេ ប្រសិនបើមន្រ្តីរដ្ឋាភិបាលអនុវត្តច្បាប់មិនបានខ្ជាប់ខ្ជួនដូចពេលបច្ចុប្បន្ន។
លោក ប៉ា ងួនទៀង នាយកប្រតិបត្តិមជ្ឈមណ្ឌលកម្ពុជាដើម្បីប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយឯករាជ្យ ប្រាប់ VOA ថា ដោយសារការអនុវត្តច្បាប់នៅកម្ពុជានៅមានភាពធូររលុង ដូច្នេះលោកបារម្ភថា ការអនុវត្តច្បាប់ស្តីពីសិទ្ធិទទួលបានព័ត៌មាន អាចនឹងគ្មានប្រសិទ្ធភាព។
លោកបញ្ជាក់ថា៖ «វាអាស្រ័យទៅលើសកម្មភាពរបស់រដ្ឋាភិបាល ទៅលើឆន្ទៈនយោបាយរបស់រដ្ឋាភិបាល ថាតើពេលដែលសភាអនុម័តច្បាប់ហើយ គាត់យកទៅអនុវត្តប៉ុណ្ណា? គាត់ប្រើប្រាស់ប៉ុណ្ណា? ប្រសិនបើគាត់យកច្បាប់ទៅហើយទុកម្តុំដូចច្បាប់នានា អាហ្នឹងវាពិបាក»។
លោក ប៉ា ងួនទៀង បន្ថែមថា ការទទួលបានព័ត៌មានរបស់ប្រជាពលរដ្ឋនិងអ្នកសារព័ត៌មានក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននៅប្រឈមនឹងបញ្ហាដោយសារការយល់ដឹងពីសិទ្ធិក្នុងការផ្តល់ព័ត៌មាននិងសិទ្ធិទទួលបានព័ត៌មានរបស់មន្រ្តីសាធារណៈ អ្នកកាសែត និងប្រជាពលរដ្ឋនៅមានកម្រិតនៅឡើយ។
សេចក្ដីព្រាងច្បាប់ស្ដីពីសិទ្ធិទទួលព័ត៌មាន មាន៩ជំពូក និង៣៦មាត្រា។ ការពិភាក្សាលើសេចក្ដីព្រាងច្បាប់នេះ មានភាពចម្រូងចម្រាសច្រើនរវាងក្រុមការងារបច្ចេកទេស ដោយសារជំពូកមួយចំនួនបានចែងបិទសិទ្ធិសេរីភាពប្រជាពលរដ្ឋ និងអ្នកសារព័ត៌មាន ដែលក្រុមអ្នកសារព័ត៌មានជាតិ និងអន្តរជាតិទាមទារឲ្យកែប្រែមាត្រាមួយចំនួន។ ចំណែកក្រុមសង្គមស៊ីវិលបានស្នើឲ្យមានការកែតម្រូវមាត្រាខ្លះនិងបញ្ជាក់ចំណុចខ្លះៗទៀតនៅក្នុងសេចក្ដីព្រាងនេះឲ្យកាន់តែច្បាស់លាស់ពាក់ព័ន្ធនឹងមាត្រាដែលចែងពីព័ត៌មានសម្ងាត់ជាដើម៕
