គណៈកម្មការឯករាជ្យលប់បំបាត់អំពើពុករលួយរបស់ប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ីដែលគេស្គាល់ថា KPK បានប្រកាសឈ្មោះក្រុមប្រឹក្សាក្នុងមូលដ្ឋានចំនួន៤១នាក់មកពីទីក្រុង Malangនៃកោះ Java ភាគខាងកើតជាជនសង្ស័យនៅក្នុងរឿងអាស្រូវសូកប៉ាន់ដ៏សំខាន់មួយបានធ្វើឲ្យសមាជិកក្រុមប្រឹក្សានោះ៤នាក់ទើបចាកចេញពីដំណែងនៅពេលថ្មីៗនេះ។
ការភ័យខ្លាចនិងការស្អប់ដោយពួកវរជនជាច្រើននៅក្នុងប្រទេសដែលមានអំពើពុករលួយជាប្រព័ន្ធនោះ គណៈកម្មការនោះ បានទទួលដោះស្រាយរឿងក្តីនៅពេលដែលរឿងក្តីនោះបានស្ថិតនៅក្រោមការវាយប្រហារខាងនយោបាយនិងភាពគ្រោះថ្នាក់យ៉ាងខ្លាំងដោយការបន្ធូរបន្ថយក្រមព្រហ្មទណ្ឌដែលមានការផ្លាស់ប្តូរយ៉ាងខ្លាំងដែលបានគេស្នើនោះ។
សមាជិក២១នាក់របស់ក្រុមប្រឹក្សាក្រុង Malang បានត្រូវចាប់ខ្លួនរួចហើយដោយរងការចោទប្រកាន់ពីការទទួលសំណូកពី៨៥០ដុល្លាទៅ៣,៣៥០ដុល្លារ មកពីលោក Mochamad Anton អតីតអភិបាលក្រុងជាការលើកទឹកចិត្តដើម្បីទទួលថវិកាឆ្នាំ២០១៥របស់រដ្ឋាភិបាលមូលដ្ឋាន។ ដោយមានជនសង្ស័យបណ្តើរមុខបណ្តាញព័ត៌មានដោយស្លៀកសម្លៀកបំពាក់អ្នកទោសពណ៌ទឹកក្រូច រឿងក្តីនេះជាឧទាហរណ៍មួយនៃរបៀបដោះស្រាយដ៏គគ្លើនរបស់គណៈកម្មការឯករាជ្យលប់បំបាត់អំពើពុករលួយរបស់ប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី KPKដើម្បីប្រយុទ្ធអំពើពុករលួយ។
រឿងក្តីប្រហែលពាក់កណ្តាលត្រូវបានស៊ើបអង្កេតដោយគណៈកម្មការឯករាជ្យលប់បំបាត់អំពើពុករលួយ ដែលពាក់ព័ន្ធនឹងការស៊ីសំណូក រឿងក្តីនេះក៏ជាឧទាហរណ៍មួយនៃលក្ខណៈអំពើពុករលួយនៅក្នុងមូលដ្ឋាននៅប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ីដែលបានកើតឡើងយ៉ាងឆាប់រហ័សដោយមានវិមជ្ឈការខាងនយោបាយនៅក្នុងប្រទេសចាប់តាំងពីឆ្នាំ១៩៩៨ មក។
លោកសាស្រ្តាចារ្យ Yogi Prabowo នាយកនៃមជ្ឈមណ្ឌលសម្រាប់ការសិក្សាការទទួលខុសត្រូវកោសល្យវិច្ច័យនៅក្នុងទីក្រុង Yogyakarta បាននិយាយថា៖ «ការសូកប៉ាន់ជានិច្ចកាលជាផ្នែកមួយគ្រោងការណ៍ទាំងមូល មនុស្សដែលឲ្យប្រាក់ទៅមនុស្សដើម្បីទទួលបានប្រយោជន៍ខ្លះ។ នេះជារបៀបដែលគេប្រព្រឹត្តអំពើពុករលួយនៅក្នុងតំបន់»។
គណៈកម្មការឯករាជ្យលប់បំបាត់អំពើពុករលួយ KPK បានត្រូវបង្កើតនៅឆ្នាំ២០០២ ៤ឆ្នាំបន្ទាប់ពីលោក Suharto មេដឹកនាំដ៏យូរអង្វែងបានចុះចេញពីដំណែងដែលត្រួសត្រាយផ្លូវសម្រាប់អន្តរកាលប្រជាធិបតេយ្យ។ ការកាន់អំណាចរយៈពេល៣១ឆ្នាំរបស់លោក Suharto បានត្រូវគេចាត់ទុកថាមានការប្រកាន់បក្សពួកនិងពួករលួយយ៉ាងខ្លាំង ទៅដល់កម្រិតមួយដែលកាលពីពេលមុនត្រូវបានទស្សនាវដ្តី Forbes បានប្រកាសថាជាមេដឹកនាំពុករលួយបំផុតរបស់ពិភពលោកចំពោះការលួចបន្លំប្រាក់ដែលគេបាន់ប៉ាន់ស្មានថាមានពី១៥ទៅ៣៥ពាន់លានដុល្លារក្នុងអំឡុងនៃការកាន់អំណាចរបស់លោក។
លោកស្រី Almas Sjafrina ជាសកម្មជនមកពីអង្គការឃ្លាំមើលអំពើពុករលួយឥណ្ឌូនេស៊ី (ICW) នៃរឿងក្តីរបស់ក្រុង Malang បាននិយាយថា វាមិនមែនជាលើកទីមួយទេដែលក្រុមប្រឹក្សាឥណ្ឌូនេស៊ីមួយផ្នែកធំបានត្រូវជាប់គុកជាមួយគ្នានោះ។ចាប់តាំងពីការចាប់ផ្តើមមក គណៈកម្មការឯករាជ្យលប់បំបាត់អំពើពុករលួយ KPK បានស៊ើបអង្កេតមន្រ្តីសាធារណៈរាប់រយនាក់ ហើយបានអួតពីអត្រាមានទោសជិត១០០ភាគរយ។ លោកស្រីបាននិយាយទៀតថា៖ «តាមការពិត បើពួកគេត្រូវបានបង្ហាញពីការជាប់ពាក់ព័ន្ធក្នុងអំពើពុករលួយ ពួកគេនឹងត្រូវជាប់គុកទាំងអស់»។
ការងារប្រឆាំងអំពើពុករលួយរបស់គណៈកម្មការមានប្រជាប្រិយភាពយ៉ាងខ្លាំង។ ការស្ទង់មតិឆ្នាំ២០១៧បង្ហាញថា អ្នកឆ្លើយតបចំនួន៨៦ភាគរយបាននិយាយថា ពួកគេទុកចិត្តគណៈកម្មការឯករាជ្យលប់បំបាត់អំពើពុករលួយ។ មនោសញ្ចេតនាទាំងនេះត្រូវបានជួយជ្រោមជ្រែងដោយសកម្មភាពដូចជាសកម្មភាពមួយកាលពីដើមឆ្នាំទៅ នៅពេលដែលស្ថាប័ននោះបានទទួលជោគជ័យក្នុងការកាត់ឲ្យជាប់ទោសជនល្បីល្បាញដោយការដាក់គុកលោក Setya Novanto អតីតប្រធានរដ្ឋសភាចំពោះតួនាទីរបស់លោកនៅក្នុងការលួចបន្លំប្រាក់ប្រហែល១៧០លានដុល្លារពីការផ្តួចផ្តើមដើម្បីចែកចាយប័ណ្ណអត្តសញ្ញាណអេឡិចត្រូនិកសម្រាប់ពលរដ្ឋឥណ្ឌូនេស៊ី។
ក៏ប៉ុន្តែ មនុស្សមានអំណាចដែលជាទីដៅនោះបានធ្វើឲ្យគណៈកម្មការឯករាជ្យលប់បំបាត់អំពើពុករលួយ KPK ក្លាយជាសត្រូវប្រកបដោយគ្រោះថ្នាក់។ លោក Novel Baswedan ស្នងការ KPK ដែលបានទទួលរងការវាយប្រហារដោយទឹកអាស៊ីដខណៈដែលការស៊ើបអង្កេតករណីប័ណ្ណអត្តសញ្ញាណបានប្រាប់ទស្សនាវដ្តី TIME កាលពីឆ្នាំទៅពីគ្រែរបស់លោកក្នុងមន្ទីរពេទ្យប្រទេសសិង្ហបុរីថា៖ «នៅពេលណាយើងសម្រេចប្រយុទ្ធសម្រាប់មនុស្សទាំងនោះ សម្រាប់មនុស្សជាច្រើន លទ្ធផលគឺយើងនឹងត្រូវគេប្រឆាំងជំទាស់ និងវាយប្រហារ»។
ថ្វីបើការជោគជ័យបន្តមានឡើងរបស់គណៈកម្មការឯករាជ្យលប់បំបាត់អំពើពុករលួយ KPK នៅក្នុងការនាំយកមន្រ្តីពុករលួយទៅកាន់តុលាការក៏ដោយ អំពើពុករលួយនៅបន្តមាននិងបន្តរាលដាលយ៉ាងខ្លាំងនៅក្នុងប្រព័ន្ធនយោបាយ ការិយាធិបតេយ្យនិងតុលាការរបស់ឥណ្ឌូនេស៊ី។ ប្រទេសនេះមានចំណាត់ថ្នាក់ទី៩៦នៅក្នុងបញ្ជីពុករលួយឆ្នាំ២០១៧របស់អង្គការតម្លាភាពអន្តរជាតិ Transparency International ដែលស្ថិតនៅក្រោមប្រទេសជិតខាងរបស់ខ្លួនក្នុងតំបន់ដូចជាម៉ាឡេស៊ី សិង្ហបុរី និងព្រុយណេ។
លោកស្រី Kenti Pertiwi ជាសាស្រ្តាចារ្យនៅឯសាកលវិទ្យាល័យឥណ្ឌូនេស៊ីនិងអ្នកស្រាវជ្រាវជាន់ខ្ពស់កិត្តិយសនៅសាលាគ្រប់គ្រងនៃសាកលវិទ្យាល័យ Melbourne ដែលបានស្រាវជ្រាវនិងសរសេរអំពីអំពើពុករលួយបាននិយាយថា៖ «មានគម្លាតយ៉ាងធំនៅពេលបច្ចុប្បន្ននេះអំពីថា តើអំពើពុករលួយត្រូវដោះស្រាយដោយគណៈកម្មការឯករាជ្យលប់បំបាត់អំពើពុករលួយ KPK និងស្ថាប័នផ្សេងៗទៀតទៅតាមភាពជាក់ស្តែងយ៉ាងដូចម្តេច»។
លោកស្រី Kanti បានប្រាប់ VOA ថា៖ «អ្នកដែលបានពាក់ព័ន្ធក្នុងអំពើពុករលួយក្នុងប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ីគិតថា «អំពើពុករលួយបានទទួលជោគជ័យ»។ លោកស្រីបាននិយាយទៀតថា ប្រាក់ខែបុគ្គលិកសាធារណៈតិចហើយប្រព័ន្ធហិរញ្ញវត្ថុយុទ្ធនាការនយោបាយមិនល្អ បានលើកទឹកចិត្តឲ្យពួកមន្រ្តីសាធារណៈប្រព្រឹត្តអំពើពុករលួយ។
ក្នុងប៉ុន្មានឆ្នាំថ្មីៗនេះ គណៈកម្មការឯករាជ្យលប់បំបាត់អំពើពុករលួយ KPK បានប្រឈមការរិះគន់ជាសាធារណៈជាប្រចាំមកពីសមាជិកសភាល្បីៗ ហើយនិងការកាត់បន្ថយថវិកាយ៉ាងខ្លាំងដែលពួកអ្នករិះគន់និយាយថា ជាហេតុផលខាងនយោបាយ។លោក Fahri Hamzah អនុប្រធានរដ្ឋសភាឥណ្ឌូនេស៊ី បានក្លាយជាអ្នករិះគន់ពីវិធីរបស់គណៈកម្មការឯករាជ្យលប់បំបាត់អំពើពុករលួយ KPK ដែលកាលពីឆ្នាំទៅបានប្រកាសថា គណៈកម្មការនោះជាម៉ាស៊ីននិយាយបង្ខូចដ៏ធំហើយដូចជាខ្សែភាពយន្តហូលីវូដដូចដែលបានដកស្រង់ដោយ Kompas ។
ការផ្លាស់ប្តូរប្រកបដោយចម្រូងចម្រាស់ដែលបានសើ្នឡើងដល់ក្រមព្រហ្មទណ្ឌរបស់ឥណ្ឌូនេស៊ីអាចបន្តឲ្យមានការរឹតត្បិតសមត្ថភាពរបស់គណៈកម្មការឯករាជ្យលប់បំបាត់អំពើពុករលួយ KPK ដើម្បីស៊ើបអង្កេតនិងកាត់ទោសអ្នកដែលបានទាក់ទិនក្នុងឧក្រិដ្ឋកម្មហិរញ្ញវត្ថុ។ ក្រុមចម្រុះសង្គមស៊ីវិលមួយដែលគេស្គាល់ថា សម្ព័ន្ធភាពជាតិដើម្បីកំណែទម្រង់ក្រមព្រហ្មទណ្ឌ បាននិយាយកាលពីខែមេសាថា ការផ្លាស់ប្តូរច្បាប់ នឹងធ្វើឲ្យអន្តរាយយ៉ាងខ្លាំងដល់ការខំប្រឹងប្រែងដើម្បីលប់បំបាត់អំពើពុករលួយ។
គណៈកម្មការឯករាជ្យលប់បំបាត់អំពើពុករលួយ KPK បានរិះគន់មាត្រាជាច្រើនក្នុងសេចក្តីព្រាងដំបូងរបស់ក្រមព្រហ្មទណ្ឌថ្មី ដែលរួមមានទោសកាន់តែស្រាលឡើងសម្រាប់ការរំលោភច្បាប់ធ្ងន់ធ្ងរ ដូចជាការរំលោភសិទ្ធិមនុស្សឬពុករលួយដែលបាននាំឲ្យប្រធានាធិបតី Joko Widodo ស្នើពិនិត្យមើលឡើងវិញកាលពីខែកក្កដា។
លោកS jafrina នៃអង្គការ ICW បាននិយាយថា៖ «គេចាំបាច់មានការតាំងចិត្តកាន់តែខ្លាំងឡើងពីរដ្ឋាភិបាលនៅក្នុងការប្រយុទ្ធប្រឆាំងអំពើពុករលួយទាំងនៅថ្នាក់ជាតិនិងថ្នាក់មូលដ្ឋាន។ បញ្ហាសំខាន់បំផុតគឺគណបក្សនយោបាយផ្តល់ហិរញ្ញវត្ថុដល់ប្រព័ន្ធនេះ។ ការណ៍នេះតម្រូវឲ្យមានកំណែទម្រង់ជាបន្ទាន់»។
ក៏ប៉ុន្តែ លោកHendi ជឿជាក់ថា ច្បាប់ដែលមានស្រេចរបស់ឥណ្ឌូនេស៊ីមានល្មមគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីប្រយុទ្ធប្រឆាំងអំពើពុករលួយ ហើយជំនួសទៅវិញបានស្តីបន្ទោសធនធានមិនគ្រប់គ្រាន់របស់គណៈកម្មការឯករាជ្យលប់បំបាត់អំពើពុករលួយ KPK និងការយល់ដឹងរបស់សាធារណៈមានចំនួនទាប។ លោកបាននិយាយទៀតថា៖ «ការប្រឆាំងអំពើពុករលួយមិនត្រឹមតែអំពីការកាត់ទោសទេ ក៏ប៉ុន្តែ វិស័យផ្សេងទៀតដូចជាការសិក្សាអប់រំ ក៏ជាវិធីមួយដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាពុករលួយក្នុងប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ីដែរ»៕
ប្រែសម្រួលដោយជឹង ប៉ូជីន
