ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវអន្តរជាតិមួយចំនួន បានសិក្សាទៅលើអ្នកជំងឺជាង១.៩០០នាក់នៅជុំវិញពិភពលោក ហើយបានរកឃើញនូវមេរោគអេដស៍ប្រភេទម៉្យាងដែលមានភាពស៊ាំទៅនឹងថ្នាំ Tenofovir នៅក្នុង៦០ភាគរយនៃអ្នកជំងឺនៅស្ទើរគ្រប់បណ្តាប្រទេសក្នុងអនុតំបន់សាហារ៉ានៅទ្វីបអាហ្វ្រិក។
ការរកឃើញនេះគឺខុសពីអ្នកឆ្លងមេរោគអេដស៍២០ភាគរយនៅអឺរ៉ុបដែលចាប់ផ្តើមមានភាពស៊ាំ។
ការសិក្សាបានបង្ហាញថា អ្នកជំងឺរហូតដល់ទៅ១៥ភាគរយដែលទទួលការព្យាបាលដោយការផ្សំថ្នាំដែលមានជាតិថ្នាំ Tenofovir នឹងបង្កើតភាពស៊ាំនឹងថ្នាំនេះនៅក្នុងឆ្នាំដំបូង។
បន្ថែមពីលើនេះទៀត ពីរភាគបីនៃអ្នកដែលមានភាពស៊ាំទៅនឹងឱសថ Tenofovir ត្រូវបានរកឃើញថា មិនមានប្រសិទ្ធភាពជាមួយនឹងថ្នាំព្យាបាលពីរប្រភេទផ្សេងទៀតនៅក្នុងការប្រើប្រាស់ថ្នាំច្រើនមុខបញ្ចូលគ្នា ដើម្បីតាមដានស្ថានភាពមេរោគអេដស៍នោះទេ។
ការរកឃើញនេះត្រូវបានចុះផ្សាយនៅក្នុងទស្សនាវដ្តី The Lancet Infectious Diseases។
រាល់អ្នកជំងឺទាំងអស់នៅក្នុងការសិក្សានេះ ដែលត្រូវបានដឹកនាំស្រាវជ្រាវដោយលោកវេជ្ជបណ្ឌិត Ravi Gupta អ្នកឯកទេសផ្នែកជំងឺឆ្លងនិងជាអ្នកប្រឹក្សាយោបល់នៅសាកលវិទ្យាល័យ College London កាន់តែឈឺដុនដាបខ្លាំងជាងមុន ទោះបីជាមានការព្យាបាលដោយប្រើឱសថ Tenofovir ដែលជាជម្រើសទីមួយក៏ដោយ។
លោក Gupta បានមានប្រសាសន៍ថា «អង្គការសុខភាពពិភពលោក (WHO) ធ្វើការណែនាំឲ្យប្រើឱសថ (Tenofovir)នេះ ជាជាងឱសថដទៃទៀត។ វាជាថ្នាំសំខាន់ចម្បងមួយក្នុងចំណោមឱសថដទៃទៀតដែលប្រើប្រាស់ក្នុងការព្យាបាល។ ដូច្នេះ អ្វីដែលយើងចង់ដឹងគឺ ថាតើមានផលប៉ះពាល់អ្វីខ្លះ ប្រសិនបើយើងប្រើប្រាស់ឱសថនេះសម្រាប់ព្យាបាលអ្នកជំងឺចំនួនច្រើនដែលក្រីក្រនោះ»។
លោក Gupta និយាយថា បញ្ហានោះគឺថា មនុស្សមួយចំនួនមិនបានលេបថ្នាំជាច្រើនចូលគ្នាឲ្យទៀងទាត់នោះទេ ដែលនេះបានបង្កឲ្យមេរោគអេដស៍មានភាពស៊ាំទៅនឹងថ្នាំនេះ។
លោកបានបន្តថា អ្នកជំងឺត្រូវការលេបថ្នាំយ៉ាងហោចណាស់ពី៨៥ទៅ៩០ភាគរយក្នុងអំឡុងពេលនៃការព្យាបាល ដើម្បីឲ្យថ្នាំនោះមានប្រសិទ្ធភាពពេញលេញ។ បើមិនដូច្នោះទេ មេរោគនេះនឹងចាប់ផ្តើមបំប្លែងខ្លួន នៅពេលដែលវាធ្វើការចម្លងខ្លួនដោយមិនមានការត្រួតពិនិត្យពីលើនោះ។
លោក Gupta និយាយថា ជាញឹកញយ ការផ្គត់ផ្គង់ឱសថ Tenofovir ត្រូវបានបង្អាក់នៅតំបន់ដាច់ស្រយាល ដែលនាំឲ្យបង្អាក់ដល់ការព្យាបាល។
លោក Gupta បាននិយាយថា«ហើយក្នុងការប្រើប្រាស់ថ្នាំមិនគ្រប់កម្រិតនៃការព្យាបាល មេរោគនេះក៏ចាប់ផ្តើមសម្របខ្លួនទៅនឹងថ្នាំនេះ ហើយបំប្លែងខ្លួនទៅដល់ចំណុចមួយដែលធ្វើឲ្យការប្រើប្រាស់ថ្នាំលែងមានប្រសិទ្ធភាពប្រឆាំងនឹងមេរោគតទៅទៀត»។
នៅក្នុងបន្ទប់ពិសោធន៍ ការសិក្សានានាបង្ហាញថា មេរោគដែលបានផ្លាស់ប្តូរទម្រង់មិនអាចរីកសាយភាយដោយងាយស្រួលនៅក្នុងលក្ខខណ្ឌស្ថានភាពពិតនោះទេ។
លោក Gupta បាននិយាយថា នេះមិនមែនជាអ្វីដែលកំពុងតែកើតឡើងនៅកន្លែងដែលមេរោគនេះមានភាពស៊ាំនោះទេ។ នេះក៏ព្រោះតែមេរោគដែលមានភាពស៊ាំដែលអ្នកជំងឺផ្ទុក មានកម្រិតខ្ពស់គ្រប់គ្រាន់រហូតអាចឆ្លងបន្តទៅទៀតបានយ៉ាងពេញលេញ។
លោកបានបន្តថា ជាញឹកញយអ្នកជំងឺមិនទទួលបានការធ្វើតេស្ត ឬទទួលការព្យាបាលនោះទេ រហូតដល់ដំណាក់កាលយឺតពេលនៅក្នុងដំណើរការវិវត្តនៃមេរោគនោះ។
លោក Gupta បានលើកឡើងថា «ទីពីរគឺត្រូវពង្រឹង និងធ្វើឲ្យប្រសើរបំផុតនូវកម្មវិធីព្យាបាលទូទាំងពិភពលោក ដែលនៅក្នុងនោះអ្នកជំងឺត្រូវបានតាមដានត្រួតពិនិត្យទៀងទាត់ជាងមុន រួមជាមួយនឹងការធ្វើតេស្តលើបរិមាណមេរោគក្នុងរាងកាយ។ បរិមាណមេរោគប្រាប់អ្នក ថាតើមានមេរោគប៉ុន្មាននៅក្នុងឈាម»។
មានការព្យាបាលដែលជាជម្រើសទីពីរ ដែលមានតម្លៃថ្លៃជាងនេះ ដែលអាចប្រើទៅលើអ្នកជំងឺដែលមានភាពស៊ាំនឹងថ្នាំ Tenofovir ប៉ុន្តែភាគច្រើននៃការព្យាបាលនេះមិនមានប្រសិទ្ធភាពដូចការព្យាបាលជម្រើសទីមួយនោះទេ ហើយក៏មិនទាន់មាននៅតាមបណ្តាប្រទេសដែលក្សត់ធនធាននៅឡើយដែរ។
លោក Gupta និយាយថា អង្គការសុខភាពពិភពលោកត្រូវតែផ្តោតទៅលើការព្យាបាល ដែលអាចរក្សាប្រសិទ្ធភាពឱសថ Tenofovir ឲ្យបានកាន់តែយូរតាមតែអាចធ្វើបាន៕
ប្រែសម្រួលដោយ ណឹម សុភ័ក្រ្តបញ្ញា
