មន្រ្តីសមាគមរោងចក្រកាត់ដេរកម្ពុជា(GMAC)ឲ្យដឹងនៅថ្ងៃអង្គារនេះថា កម្មករក្នុងវិស័យកាត់ដេរ និងស្បែកជើង ប្រមាណ២០ម៉ឺននាក់ត្រូវបានព្យួរការងារ និងបញ្ឈប់ពីការងាររួចទៅហើយ ខណៈកម្មករជិត១០ម៉ឺននាក់ទៀតនឹងត្រូវប្រឈមការព្យួរការងារនៅពេលខាងមុខ។
លោក ខេន លូ អគ្គលេខាធិការសមាគមរោងចក្រកាត់ដេរកម្ពុជាហៅកាត់ថាGMAC ប្រាប់VOAថា រោងចក្រប្រមាណ១៨០ហើយ ដែលបានព្យួរការងារកម្មករ ដែលក្នុងនោះមានកម្មករប្រមាណ២០ម៉ឺននាក់។ លោកបន្តថា រោងចក្រជាង៦០ទៀតបានស្នើសុំព្យួរការងាររបស់កម្មករ ហើយក្រសួងការងារកំពុងពិចារណា។ លោកបញ្ជាក់ថា ការព្យួរនេះនឹងប៉ះពាល់កម្មករប្រមាណ១០ម៉ឺននាក់ទៀត ដែលប្រឈមអត់ការងារនៅក្នុងខែឧសភានេះ។
លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «អ៊ីចឹងសរុបដល់ចុងខែ អាចមានជាង៣០ម៉ឺនកម្មករ ជួបបញ្ហារោងចក្រព្យួរការងារ»។
លោក ខេន លូ បន្តទៀតថា ស្ថានភាពនៃការបញ្ជាទិញស្ថិតក្នុងភាពអាក្រក់នៅឡើយ ដោយសារទីផ្សារអឺរ៉ុប និងសហរដ្ឋអាមេរិក ដែលជាទីផ្សារធំរបស់កម្ពុជា មិនទាន់បើកនៅឡើយ ខណៈមានការរាតត្បាតវីរុសកូរ៉ូណា។លោកបញ្ជាក់ថា៖ «ទីផ្សារពីរហ្នឹងអត់ទាន់បើកដំណើរការធម្មតាណា។ អ៊ីចឹងមានន័យថាខាងអ្នកបញ្ជាទិញ គេបិទទាំងអស់។ អ៊ីចឹងបើគេបិទទាំងអស់គេអត់ត្រូវការអីវ៉ាន់ទេ។ បើអត់ត្រូវការអ៊ីវ៉ាន់គេអត់កម្មង់»។
បើតាមលោក ខេន លូ កម្មករមួយចំនួនត្រូវបានបញ្ឈប់ពីការងារតែម្តង ប៉ុន្តែលោកមិនដឹងថា មានកម្មករចំនួនប៉ុន្មាននាក់នោះទេ។
លោក ប៉ាវ ស៊ីណា ប្រធានសហភាពចលនាកម្មករកម្ពុជា បានថ្លែងប្រាប់VOA នៅថ្ងៃអង្គារនេះថាលោកមានការព្រួយបារម្ភថា កម្មករកាន់តែច្រើននឹងត្រូវព្យួរការងារ ហើយស្ថានភាពកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរបន្ថែមទៀត។ លោកព្រួយបារម្ភថា កម្មករដែលត្រូវបញ្ឈប់ពីការងារតែម្តង មិនទទួលបានផលប្រយោជន៍ត្រឹមត្រូវតាមច្បាប់នោះទេ។
លោកមានប្រសាសន៍ថា៖ «មកដល់ម៉ោងនេះ យើងបារម្ភខ្លាំងបំផុត រោងចក្រដែលបញ្ចប់កុងត្រាការងារកម្មករ ឬក៏បញ្ឈប់ យើងមិនដឹងថា គាត់ទទួលបានប្រាក់ឈ្នួលហ្នឹងស្របទៅតាមផ្លូវច្បាប់ទេ»។
អ្នកស្រី យ៉ាង សុភ័ណ្ឌ ប្រធានសម្ព័ន្ធសហជីពកម្ពុជា ជំរុញឲ្យមានការពិនិត្យឲ្យបានត្រឹមត្រូវថា តើការព្យួរការងារនោះ ធ្វើទៅតាមច្បាប់ដែរឬទេ ហើយថា តើរោងចក្រធ្វើត្រឹមត្រូវតាមការស្នើសុំឬយ៉ាងណា។
អ្នកស្រីមានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំមើលទៅ ស្ថានភាពនៅតាមក្រុមហ៊ុន ហាក់ដូចជាខ្ញុំមិនដឹងថា ពួកគាត់កំពុងតែធ្វើអី។ វាហាក់ដូចជាព័ត៌មានហ្នឹងមិនច្បាស់ការទេ»។
លោក ឃុន ថារ៉ូ មន្ត្រីសម្របសម្រួលការងារនៃមជ្ឈមណ្ឌលសម្ព័ន្ធភាពការងារនិងសិទ្ធិមនុស្សហៅកាត់ថាសង់ត្រាល់ (Central) មានប្រសាសន៍ថា លោកព្រួយបារម្ភថា រោងចក្រនឹងបិទដំណើរការតែម្តង ហើយកម្មករនឹងមិនទទួលបានប្រាក់អត្ថប្រយោជន៍តាមផ្លូវច្បាប់។
«បញ្ហាប្រឈមខ្លាំងទៅមុខទៀតហ្នឹង គឺរឿងការបិទរោងចក្រហ្នឹងឯង។ ការបិទរោងចក្រហ្នឹងហើយដែលជាក្តីបារម្ភបំផុតសម្រាប់យើង ដែលធ្វើការងារនៅក្នុងវិស័យការងារហ្នឹង។ គឺយើងបារម្ភខ្លាចតែរោងចក្រទាំងអស់ហ្នឹង គាត់គេចពីកាតព្វកិច្ចនៅក្នុងការធានាខុសត្រូវ ទៅដល់កម្មករនិយោជិក ក្នុងការទូទាត់សំណងទៅតាមច្បាប់ស្តីពីការងារ»។
លោកបន្តថា ដំណាក់កាលនេះ សម្រាប់កម្មករដែលត្រូវបានបញ្ឈប់ពីការងារនឹងមិនត្រូវទទួលប្រាក់ឧបត្ថម្ភដែលរដ្ឋាភិបាលធ្លាប់បានលើកឡើងថា កម្មករដែលត្រូវព្យួរការងារនឹងទទួលបាន៧០ដុល្លារក្នុងមួយខែ ដែលក្នុងនោះ៤០ដុល្លារជាថវិការបស់រដ្ឋាភិបាល និង៣០ដុល្លារពីរោងចក្រ។
VOAមិនអាចសុំការអត្ថាធិប្បាយពីអ្នកនាំពាក្យក្រសួងការងារលោក ហេង សួរ បាននៅឡើយទេ។ ប៉ុន្តែកាលពីចុងខែមេសា អ្នកនាំពាក្យរូបនោះបានថ្លែងក្នុងសន្និសីទសារព័ត៌មានមួយថា តាមពិតទៅ រោងចក្រដែលព្យួរការងារកម្មករបានស្នើសុំបិទរោងចក្រតែម្តង តែក្រសួងការងារព្យាយាមសម្របសម្រួលឲ្យកម្មករទទួលបានផលប្រយោជន៍ តាមរយៈការព្យួរការងាររបស់កម្មករវិញ។
វិស័យកាត់ដេរសម្លៀកបំពាក់ និងស្បែកជើងគឺជាក្បាលម៉ាស៊ីននៃការនាំចេញធំបំផុតលំដាប់ទីមួយរបស់កម្ពុជា។ វិស័យនេះបានស្រូបយកកម្លាំងពលកម្មប្រមាណជា៨០ម៉ឺននាក់ ដែលភាគច្រើនគឺជាប្រជាពលរដ្ឋមកពីបណ្តាខេត្តនិងជនបទ។ វិស័យនេះបានធ្វើឲ្យកម្មករអាចជួយជីវភាពគ្រួសារនៅតាមជនបទ ក្នុងនោះមានការដោះស្រាយបំណុលផងដែរ។ ទីផ្សារសំខាន់របស់វិស័យវាយនភណ្ឌនេះគឺសហភាពអឺរ៉ុប ដែលជាទីផ្សារធំទី១និងសហរដ្ឋអាមេរិក ដែលជាទីផ្សារធំលំដាប់ទី២៕
