ភ្ជាប់​ទៅ​គេហទំព័រ​ទាក់ទង

ព័ត៌មាន​​ថ្មី

ស្ត្រី​រងគ្រោះ​ក្នុង​អំពើ​ហិង្សា​មិនសូវ​មាន​ការ​យល់ដឹង​អំពី​សិទ្ធិ​របស់ខ្លួន


វាគ្មិន​កិត្តិ​យស​មក​ពី​អង្គការ​សិទ្ធិ​មនុស្ស​ លីកាដូ​ និង​អង្គការ​បន្ទាយ​ស្រី​ ព្រម​ទាំង​មេឃុំ​អម​លាំង​ ផ្តល់​ការ​ពិភាក្សា​ និង​ឆ្លើយ​សំណួរ​ពី​អ្នក​ចូល​រួម​ដោយ​អ្នក​ស្រី​ ប៉ុក​ ណណ្តា​ ប្រធាន​អង្គការ​ចម្រើន​ស្ត្រី​ ជា​អ្នក​សម្រប​សម្រួល​នៅ​ក្នុង​វេទិកា​ពិភ
វាគ្មិន​កិត្តិ​យស​មក​ពី​អង្គការ​សិទ្ធិ​មនុស្ស​ លីកាដូ​ និង​អង្គការ​បន្ទាយ​ស្រី​ ព្រម​ទាំង​មេឃុំ​អម​លាំង​ ផ្តល់​ការ​ពិភាក្សា​ និង​ឆ្លើយ​សំណួរ​ពី​អ្នក​ចូល​រួម​ដោយ​អ្នក​ស្រី​ ប៉ុក​ ណណ្តា​ ប្រធាន​អង្គការ​ចម្រើន​ស្ត្រី​ ជា​អ្នក​សម្រប​សម្រួល​នៅ​ក្នុង​វេទិកា​ពិភ

បទ​ល្មើស​ផ្សេងៗ​​លើ​ស្ត្រី ​រួម​មាន​អំពើ​ហិង្សា​ក្នុង​គ្រួសារ​នៅ​តែ​កើត​មាន​ឡើង​​​គួរ​ឲ្យ​កត់​សម្គាល់​ ​ដោយ​សារ​ពួក​គេ​​នៅ​មិន​ទាន់​យល់​ច្បាស់​ពី​បញ្ហា​នេះ។

នៅ​ប្រទេស​កម្ពុជា​ស្ត្រី​មាន​ចំនួនរហូត​ដល់​៥២ភាគរយ​នៃ​ប្រជាជន​សរុប​ ដូច​នេះ​ស្រ្តី​បាន​ដើរ​តួរ​យ៉ាង​សំខាន់​ក្នុង​ការ​អភិវឌ្ឍ​ជាតិ។​ ​ប្រទេស​កម្ពុជា​បាន​ចុះ​ហត្ថលេខា​ផ្តល់​សច្ចាប័ន​លើ​អនុ​សញ្ញា​អន្តរជាតិ​ស្តីពី​ការ​លុប​បំបាត់​រាល់​ទម្រង់​នៃ​ការ​រើស​អើង​លើ​ស្ត្រី​តាំង​ពី​ឆ្នាំ​ ១៩៩២​ ដែល​កម្ពុជា​បាន​តាំង​ចិត្ត​ចាប់​ផ្តើម​ដំណើរ​ការ​នានា​ ដើម្បីធានាឲ្យ​មាន​សមភាព​រវាង​ស្រ្តី​និង​បុរស។​ ទោះ​បី​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ​ បទ​ល្មើស​ផ្សេងៗលើ​ស្ត្រី ​រួម​មាន​អំពើ​ហិង្សា​ក្នុង​គ្រួសារ​នៅ​តែ​កើត​មាន​ឡើង​គួរ​ឲ្យ​កត់​សម្គាល់​ ​ដោយ​សារ​ពួក​គេនៅ​មិន​ទាន់​យល់​ច្បាស់​ពី​បញ្ហា​នេះ។​

វេទិកាមួយស្តីអំពី​ការផ្តល់​យុត្តិធម៌​ដល់​ស្ត្រី​ក្នុង​ប្រព័ន្ធ​យុត្តិធម៌​ចម្រុះ​ ក្នុង​អំពើ​ហិង្សា​លើស្រ្តី​ត្រូវ​បាន​ប្រារព្ធ​ធ្វើ​ឡើង​កាល​ពីថ្ងៃ​ព្រហស្បតិ៍​កន្លង​ទៅ​នេះ​ ដើម្បី​គាំពារ​សិទ្ធិ​ស្ត្រី​ និង​តាម​ដាន​ការ​ទទួល​បាន​យុត្តិធម៌​របស់​ពួក​គាត់​នៅ​ខេត្ត​មួយ​ចំនួន​ ​ខណៈ​ពេល​ដែល​អំពើ​ហិង្សា​លើស្ត្រី​នៅ​កម្ពុជា​មាន​សភាព​ធ្ងន់ធរ។​

វេទិការយៈពេល​មួយ​ថ្ងៃ​នេះ​ត្រូវ​បាន​រៀបចំ​ឡើង​ដោយ​អង្គ​ការ​មួយ​ចំនួន ​រួមមានអង្គការ​មិន​មែន​រដ្ឋាភិបាល​កម្ពុជា​ដើម្បី​អនុ​សញ្ញា​លុប​បំបាត់​រាល់​ទម្រង់​នៃ​ការ​រើស​អើង​លើ​ស្រ្តីភេទ(NGO-CEDAW) ​ សមាគម​យុវជន​កម្ពុជា​ (CYN)​ ​សមាគម​ប្រជា​ធិបតេយ្យ​ឯករាជ្យ​នៃ​សេដ្ឋកិច្ច​ក្រៅ​ប្រព័ន្ធ​ ​(IDEA)​ ​និង​មជ្ឈមណ្ឌលកម្ពុជា​នៃ​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វផ្សាយ​ឯករាជ្យ​ (CCIM)​ ក្រោម​ការ​ឧបត្ថម្ភ​ពី​អង្គការ​សហ​ប្រជាជាតិ​ដើម្បី​ស្ត្រី​ (UNWOMEN)។​

អ្នកស្រី​ ណាប់ សុម៉ាលី​ អ្នក​គ្រប់​គ្រង​ការិយាល័យ​ស្រ្តី​នៃ​អង្គការ​លីកាដូ​ បាន​លើក​ឡើង​នា​ឱកាស​នោះ​ថា​ ស្រ្តី​ដែល​ជា​អ្នក​រង​គ្រោះ​ក្នុង​អំពើ​ហិង្សា​ក្នុង​គ្រួសារ​តែង​យល់​ច្រឡំ​ថា​ ការ​លែង​លះ​ និង​អំពើ​ហិង្សា​នៅ​ក្នុង​គ្រួសារ​ជា​រឿង​តែ​មួយ​ ដែលតាម​ការណ៍​ពិត រឿង​ទាំង​ពីរ​នេះ​គឺជា​រឿង​ពីរដាច់​ដោយ​ឡែក​ពី​គ្នា។​ នៅ​ពេល​កើតមាន​អំពើ​ហិង្សា​នៅ​ក្នុង​គ្រួសារ​ ​ស្ត្រី​អ្នក​រងគ្រោះ​មិន​បាន​ដាក់​ពាក្យ​ប្តឹង​ប្តី​របស់​គាត់​ឡើយ​ ​ហើយ​ពួក​គេ​តែង​សម្រួល​គ្នានៅក្រៅ​ប្រព័ន្ធ​ច្បាប់​ និង​ដាក់​ពាក្យ​លែង​លះ​គ្នា​តែ​ប៉ុណ្ណោះ។

លោក​ស្រី​បាន​បញ្ជាក់ថា ​អំពើ​ហិង្សា​នៅ​ក្នុង​គ្រួសារគឺជា​បទ​ព្រហ្មទណ្ឌ​ ​ឯការ​លែង​លះ​គឺ​ជា​បញ្ហា​ស៊ីវិល។​

«នោះ​គឺ​ជា​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​របស់​គាត់​ផ្ទាល់​ ក៏​ប៉ុន្តែអ្វី​ដែលគាត់​ប្រឈម​នឹង​បញ្ហា​គឺ​ ​បុរស​ជា​ប្តីមិន​បាន​ទទួលការ​ផ្តន្ទា​ទោស​តាម​អ្វី​ដែល​គាត់​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ទេ។​ ដូច​នេះមាន​ន័យ​ថា ​ស្ត្រីរង​គ្រោះក៏​មិន​ទទួល​បាន​យុត្តិធម៌​ដែរ។​ ហើយ​ការ​ដែល​គាត់​សម្រេច​ចិត្ត​លែង​លះ​ ពេល​ខ្លះ​ជន​ល្មើស​មិន​បាន​ដឹង​ថា ​ប្រពន្ធមាន​ការ​អធ្យាស្រ័យ ដោយ​មិន​ប្តឹង​រឿង​ព្រហ្មទណ្ឌ​នោះ​ទេ។​ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ​ គេ​បែរ​ជា​តាម​ទៅ​រក​រឿង​ គំរាម​កំហែង​ជន​រង​គ្រោះ​រហូត​ដល់​ជន​រង​គ្រោះ​មួយ​ចំនួន​ក្រោយ​ការ​លែង​លះ​ ​ពួក​គេ​នៅ​តែ​មិន​អាចរស់​នៅ​បាន​ស្រួល​ដដែល ដោយ​សារ​ប្តី​របស់​គាត់​នៅ​តែ​តាម​ធ្វើ​បាប»។​ ​

ស្រប​គ្នា​នោះ​ដែរ​ លោក​ស្រី​ សុក្រ បញ្ញា​ ​ប្រធាន​អង្គការ​បន្ទាយស្រី​ ​ក៏​បា​ន​ឲ្យដឹង​ដែរ​ថា​ ការ​ដោះ​ស្រាយបញ្ហា​អំពើ​ហិង្សា​នៅ​ក្នុង​គ្រួសារ​អាច​ធ្វើ​ឡើង​តាម​រយៈការ​សម្រុះ​សម្រួលត្រឹម​អាជ្ញាធរ​ភូមិ ​ឃុំ​ ឬ មន្ត្រីប៉ូលិស​មាន​សមត្ថកិច្ច ដោយមិនចាំ​បាច់​ឡើង​តុលាការ។​ ក៏​ប៉ុន្តែវាអាស្រ័​យ​លើ​របៀប​ដែល​ពួក​គេ​ដោះ​ស្រាយ​ ​ហើយអ្វី​ដែល​សំខាន់​ ​គឺ​ថា​ ​ដំណោះ​ស្រាយ​នោះ​សម​ស្រប​ ឬមិន​សមស្រប វាអាស្រ័យ​លើ​សុវត្ថិភាព​របស់​ស្ត្រី ទាំង​ផ្លូវ​កាយ​ និង​ផ្លូវ​ចិត្ត។​

«ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ​ ប្រសិន​បើ​ការ​សម្រប​សម្រួល​តម្រូវ​ឲ្យ​ស្រ្តី​ត្រឡប់​ទៅ​រស់​នៅ​ស្ថាន​ភាព មាន​គំនាប​ដដែល​វិញ​ ហើយ​ធ្វើ​ឲ្យ​ស្ត្រី​នៅ​តែ​ប្រឈម​មុខ​នឹង​ការ​ឈឺ​ចាប់​ ទាំង​ផ្លូវ​កាយ​និង​ផ្លូវ​ចិត្ត​ ការ​សម្រប​សម្រួល​មិន​គួរ​ឲ្យ​កើត​មានឡើង​ទេ»។​

របាយ​ការណ៍របស់​អង្គ​ការ​សិទិ្ធ​មនុស្សលីកាដូ ដែល​ចេញ​ផ្សាយ​នៅ​ក្នុង​វេទិកានោះ​ ​បាន​ឲ្យ​ដឹង​ថា ក្នុង​រយៈ​ពេល៦​ខែ​នៃ​ដើម​ឆ្នាំ២០១៥​នេះ ​ករណី​អំពើ​ហិង្សា ​និង​ការរំលោភ​បំពាន​លើ​ស្រ្តី​កម្ពុជា​ ​មាន​ដល់​ទៅ១០៨​ករណី​ ​ក្នុង​នោះ​៦៦​ករណី​ជា​ករណី​អំពើ​ហិង្សា​នៅ​ក្នុង​គ្រួសារ​ ​ដែល​បណ្តាល​ឲ្យ​ស្ត្រី៦នាក់​ស្លាប់។​ ហើយ​ចំនួន​នេះ​មាន​ការ​កើន​ឡើង​ពី​ឆ្នាំ​២០១៤​ ដែល​មាន​ត្រឹម​តែ​៧៦​ករណី​ប៉ុណ្ណោះ។​

លោក​ស្រី​ ពុង ឈីវកេក​ ស្ថាបនិក​នៃអង្គការ​សិទិ្ធ​មនុស្ស​លីកាដូ​ និង​ជាប្រធាន​អង្គការ​មិន​មែន​រដ្ឋាភិបាល​កម្ពុជាដើម្បី​អនុ​សញ្ញា​លុប​បំបាត់​រាល់​ទម្រង់​នៃការ​រើស​អើង​លើ​ស្រ្តីភេទ​ (NGO-CEDAW)​ បាន​បន្ថែម​ថា​ អំពើ​ហិង្សា​នៅ​ក្នុង​គ្រួសារមិន​មែន​ជា​រឿង​របស់​គ្រួសារ​តែ​មួយ​នោះ​ទេ​ ​តែ​វា​អាច​ប៉ះ​ពាល់​ដល់ក្រុម​គ្រួសារ​ទាំង​អស់​ ​ប៉ះ​ពាល់​ដល់​សង្គម​ និង​ប្រទេស​ជាតិ​ទាំង​មូល។​

លោក​ស្រី​បាន​បន្ត​ថា មូល​ហេតុ​ដែល​នាំ​ឲ្យ​កើត​មាន​អំពើ​ហិង្សា​នៅ​ក្នុង​គ្រួសារ​គឺ​ដោយ​សារ​ស្រ្តី​មួយ​ចំនួន​ជាជន​ក្រីក្រ​ មិន​មាន​ចំណេះ​ដឹង​គ្រប់​គ្រាន់ ហើយ​មិន​បាន​ដឹង​ពីសិទ្ធិរបស់​ខ្លួន​ និង​មិន​ដឹង​អំពី​យន្ត​ការ​នានា​ ដែលអាច​ការ​ពារខ្លួន​ពួក​គេ​បាន​ ​ហើយ​ពួក​គេ សម្រេច​ចិត្ត​ដោះ​ស្រាយ​បញ្ហា​ក្រៅ​ប្រព័ន្ធ​ច្បាប់​ ដែល​នាំ​ឲ្យអំពើ​ហិង្សា​នៅ​តែ​កើត​មាន​ឡើង។

«ខ្ញុំ​ថា ​មក​ពី​ស្ត្រី​យើង​គាត់​មាន​ការ​លំបាក។​ គាត់​មិន​ដឹង​ថា​ ប្រព័ន្ធ​ស្រប​ច្បាប់​គួរ​ទៅ​ផ្លូវ​ណា?​ ទៅ​តុលាការ​មិន​ដឹង​ថា​ទៅ​យ៉ាង​ម៉េច?​ ទាល់​តែដឹង​ថា​ មាន​អង្គការ​មួយ​ គេ​ជួយ​ គេ​ផ្តល់​ការប្រឹក្សា​យោបល់​ ផ្តល់​មេធាវី។​ ហើយ​បើ​មេធាវី​ហ្នឹង​ទៀតសុំ​ឲ្យ​បង់​ថវិកា ​ជួន​កាល​គាត់​ក្រីក្រ​ អត់​មាន​ថវិកា​ទេ។​ ដូច្នេះ​ការ​លំបាក​ ការ​មិន​យល់​ និង​ការ​មិន​មានឱកាស​នឹង​ទៅ​ធ្វើ​តាម​ផ្លូវ​ច្បាប់ ធ្វើ​ឲ្យ​ស្ត្រី​អស់​សង្ឃឹម»។​

VOA មិន​អាច​ធ្វើ​ការ​ទំនាក់​ទំនង​សុំ​យោបល់​ពីមន្ត្រី​រដ្ឋាភិបាល​នៃ​ក្រសួង​កិច្ចការ​នារី​និងក្រសួង​មហា​ផ្ទៃ​ ​ដែល​ជា​សាម៉ី​ក្រសួង​ទទួល​បន្ទុក​បញ្ហា​នេះ​បាន​ទេ។​

វេទិកា​ថ្នាក់ជាតិ​ស្តីពី​ការ​ផ្តល់​យុត្តិធម៌​ដល់​ស្ត្រី​ក្នុង​ប្រព័ន្ធ​យុត្តិធម៌​ចម្រុះ​លើ​ករណី​អំពើ​ហិង្សា​លើ​ស្រ្តីនេះ ក៏​បាន​ចែក​រំលែក​បទ​ពិសោធន៍​ និង​ផលវិបាក​នានាក្នុង​ការ​ទទួល​បាន​យុត្តិ​ធម៌​ចំពោះ​អំពើ​ហិង្សា​លើ​ស្ត្រី​ផង​ដែរ។​ បទ​ពិសោធន៍ និង​ផលវិបាក​នេះ​គឺបាន​ពីជន​រង​គ្រោះ ដែលមាន​ដូចជា​ អតីតកម្មករ​ធ្វើ​ការ​តាម​ផ្ទះ​ អាជីករ​ និង​អ្នក​រើស​អេត​ចាយ​ជា​ដើម៕

XS
SM
MD
LG