នៅក្នុងនយោបាយរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក ទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោនកំពុងខំងើបឡើងវិញ ពីការប៉ះទង្គិចគ្នាដ៏ជូរចត់ស្តីពីការបង្កើនកម្រិតប្រាក់បំណុលជាតិ។ លោកប្រធានាធិបតី បារ៉ាក់ អូបាម៉ា (Barack Obama) បានចុះហត្ថលេខាឲ្យទៅជាច្បាប់នូវវិធានការសម្របសម្រួលគ្នា កាលពីថ្ងៃអង្គារ ដែលអនុញ្ញាតឲ្យរដ្ឋាភិបាលសហរដ្ឋអាមេរិកខ្ចីប្រាក់បន្ថែមទៀត សម្រាប់ឆ្លើយតបនិងកាតព្វកិច្ចហិរញ្ញវត្ថុរបស់ខ្លួន ដើម្បីជាថ្នូរទៅនឹងការទាមទាររបស់គណបក្សសាធារណរដ្ឋ ឲ្យមានការកាត់បន្ថយយ៉ាងច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់លើការចំណាយរបស់រដ្ឋាភិបាល។ ភាគីទាំងពីរកំពុងដកដង្ហើមធូរស្រាលជាងមុន បន្ទាប់ពីបានបញ្ចៀសនូវការខកខានមិនអាចសងប្រាក់បំណុលរួចហើយ។ ប៉ុន្តែ ការពិភាក្សាដេញដោលគ្នាដ៏ខ្លាំងក្លាមួយទៀតស្តីពីទំហំរបស់រដ្ឋាភិបាលកណ្តាល នឹងប្រព្រឹត្តធ្វើនៅតែប៉ុន្មានខែខាងមុខនេះប៉ុណ្ណោះ។
ការពិភាក្សាខាងនយោបាយស្តីពីការកម្រិតប្រាក់បំណុលជាតិ បានធ្វើឲ្យរដ្ឋធានីវ៉ាស៊ីនតោនជាប់គាំងអស់រយៈពេលជាច្រើនសប្តាហ៍ ហើយនៅពេលដែលភាពអាប់អួរបានបាត់ទៅវិញ អ្នកវិភាគនយោបាយភាគច្រើនបានយល់ស្របថាការទាមទាររបស់គណបក្សសាធារណរដ្ឋឲ្យចាប់ផ្តើមកាត់បន្ថយយ៉ាងខ្លាំងទៅលើការចំណាយរបស់រដ្ឋាភិបាល បានផ្លាស់ប្តូរចំណុចសំខាន់បំផុតខាងនយោបាយនៅទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោន។
ក្រុមអ្នកសាធារណរដ្ឋជឿថា ពួកគេកំពុងមានទំនោរកើនឡើងបន្ទាប់ពីបានទាមទារឲ្យមានការកាត់បន្ថយយ៉ាងគំហុក ដើម្បីជាថ្នូរទៅនឹងការបង្កើនកម្រិតបំណុលអតិបរមា។ ក្រុមអ្នកប្រជាធិបតេយ្យភាគច្រើនបានធ្លាក់ទឹកចិត្ត ដោយមានអារម្មណ៍ថាពួកគេបានលះបង់ច្រើនពេកនៅក្នុងការកាត់បន្ថយ និងអាក់អន់ចិត្ត ដោយសារលោកប្រធានាធិបតីមិនបានប្រយុទ្ធឲ្យបានខ្លាំងជាងនេះក្នុងពេលចរចា។
ការពិភាក្សាអំពីបំណុលត្រូវបានតាមមើលយ៉ាងដិតដល់ពីសំណាក់សាធារណជនអាមេរិកាំង និងមនុស្សជាច្រើនទៀតនៅទូទាំងពិភពលោក។ អ្វីដែលពួកគេបានមើលឃើញគឺជាការបង្ហាញពីភាពគ្មានសណ្តាប់ធ្នាប់នៅក្នុងការអនុវត្តិលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យនៅក្នុងប្រទេសអាមេរិក។
លោក រ៉ូដស៍ ឃុក (Rhodes Cook) ជាអ្នកវិភាគនយោបាយមានមូលដ្ឋាននៅទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោន ដែលមានបទពិសោធន៍ជាច្រើនឆ្នាំក្នុងការយកព័ត៌មានអំពីការពិភាក្សាលើគោលនយោបាយ។
«ខ្ញុំគិតថា វាជាភាពអាម៉ាស់ទាក់ទងទៅនឹងកិត្តិយសរបស់យើងនៅលើពិភពលោក។ ប៉ុន្តែនេះជាវិធីសាស្ត្រដែលរដ្ឋាភិបាលរបស់យើងកំពុងប្រើប្រាស់នាពេលបច្ចុប្បន្ន ជាពិសេសក្នុងពេល១៥ឆ្នាំ ឬ២០ឆ្នាំចុងក្រោយនេះ។ នេះគឺជាឥរិយាបថភ្នាល់គ្នាមួយដែលមានហនិភ័យខ្ពស់រវាងគណបក្សទាំងពីរ ដែលពេលខ្លះមានភាពប្រសើរឡើងឬពេលខ្លះអាចធ្ងន់ធ្ងរជាងមុន និងភាពមិនអាចត្រូវរ៉ូវគ្នាបានរវាងសមាជិករបស់គណបក្សទាំងពីរ ដូចដែលធ្លាប់មាននៅក្នុងអតីតកាល»។
ម្យ៉ាងវិញទៀត លោក ម៉ីកឃី អ៊ែដវើដស៍ (Mickey Edwards) អតីតសមាជិករដ្ឋសភារបស់គណបក្សសាធារណរដ្ឋ នៃរដ្ឋអូក្លាហូម៉ា (Oklahoma) មានប្រសាសន៍ថា បញ្ហាដ៏លំបាកទាំងនេះមិនងាយស្រួលដោះស្រាយដោយរដ្ឋសភា ដែលតំណាងសេចក្តីប្រាថ្នារបស់ប្រទេសកាន់លទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យដ៏ធំនិងស្មុគស្មាញនេះ បានទេ។
«យើងជាប្រទេសកាន់លទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យមានពលរដ្ឋចំនួន៣០០លាននាក់ ដែលមានភាពចម្រុះគ្នា ហើយនោះគឺជារបៀបដែលសេចក្តីសម្រេចចិត្តសំខាន់និងចម្បងៗត្រូវតែធ្វើឡើងតាមរយៈការតស៊ូមតិគ្នា។ នៅទីបញ្ចប់ របៀបនេះមានដំណើរការ។ វាមិនកើតមានឡើងភ្លាមៗទេ ប៉ុន្តែវាកើតឡើងក្នុងពេលណាមួយ និងមុនពេលដែលការខកខានមិនបានសងបំណុលណាមួយបានកើតឡើង»។
ក្រុមសាធារណរដ្ឋមានអារម្មណ៍ហាក់ដូចជាក្លាហានជាងមុន បន្ទាប់ពីការបោះឆ្នោតរដ្ឋសភាកាលពីឆ្នាំមុន ដែលពួកគេបានទទួលសម្លេងភាគច្រើននៅក្នុងសភាតំណាងរាស្រ្តនិងទទួលបានអសនៈច្រើនជាងមុននៅក្នុងព្រឹទ្ធសភាដែលគ្រប់គ្រងដោយគណបក្សប្រជាធិបតេយ្យ។
បន្ទាប់ពីចុះហត្ថលេខាលើវិធានការសម្របសម្រួលបំណុល ឲ្យទៅជាច្បាប់រួចហើយ លោកប្រធានាធិបតី អូបាម៉ា បានផ្តោតយ៉ាងឆាប់រហ័សទៅលើបញ្ហាបង្កើតការងារ និងធ្វើឲ្យសេដ្ឋកិច្ចសហរដ្ឋអាមេរិករីកលូតលាស់ ដែលកិច្ចការទាំងពីរនេះនឹងស្ថិតនៅលើចំណុចកំពូលនៃការព្រួយបារម្ភរបស់ក្រុមអ្នកបោះឆ្នោត ដែលកំពុងក្រឡេកមើលទៅរកការបោះឆ្នោតប្រធានាធិបតីនៅឆ្នាំក្រោយ។
ការតស៊ូតទល់គ្នាបន្ទាប់ស្តីពីការចំណាយរបស់រដ្ឋាភិបាលនឹងកើតឡើងនៅចុងឆ្នាំនេះ នៅពេលក្រុមពិសេសរបស់រដ្ឋសភាទ្វេភាគីនឹងផ្តល់អនុសាសន៍បន្ថែមទៅលើការកាត់បន្ថយឱនភាព ដែលត្រូវបានរំពឹងថានឹងចាប់ផ្តើមឡើងវិញនូវការប្រយុទ្ធគ្នាប្រកាន់គណបក្សរៀងៗខ្លួន ជាថ្មីម្តងទៀត។ ក្រុមអ្នកប្រជាធិបតេយ្យកំពុងទទូចជាស្រេចហើយថា ការបង្កើនពន្ធគួរតែជាផ្នែកមួយនៃកិច្ចពិភាក្សារបស់ក្រុមនោះ ហើយនេះជាទស្សនៈដែលក្រុមអ្នកសាធារណរដ្ឋថ្លែងថា ពួកគេនឹងជំទាស់យ៉ាងខ្លាំងក្លា៕
ប្រែសម្រួលដោយ លី សុខឃាង
