ក្រុមអង្គការសង្គមស៊ីវិល និងតំណាងសហគមន៍មូលដ្ឋានមួយចំនួន នៅថ្ងៃសុក្រនេះ បានចូលរួមពិភាក្សាជាមួយក្រសួងព័ត៌មានពាក់ព័ន្ធនឹងសេចក្តីព្រាងច្បាប់ស្តីពីសិទ្ធិទទួលព័ត៌មាន ដោយពួកគេបន្តជំរុញរដ្ឋាភិបាលឲ្យអនុម័តច្បាប់នេះឲ្យកាន់តែឆាប់។
ច្បាប់ស្តីពីសិទ្ធិទទួលបានព័ត៌មានមានសារៈសំខាន់សម្រាប់ប្រជាពលរដ្ឋ និងអ្នកសារព័ត៌មានក្នុងការស្នើសុំព័ត៌មានពីស្ថាប័នរបស់រដ្ឋាភិបាល ហើយស្ថាប័នរដ្ឋមានតួនាទីក្នុងការបញ្ចេញព័ត៌មាន និងទិន្នន័យជាសាធារណៈ។
នាយកប្រតិបត្តិសមាគមសម្ព័ន្ធអ្នកសារព័ត៌មានកម្ពុជា ហៅកាត់ខេមបូចា លោក ណុប វី ប្រាប់វីអូអេថា ជំនួបពិភាក្សាជាមួយអនុរដ្ឋលេខាធិការក្រសួងព័ត៌មាន លោក មាស សុភ័ណ្ឌ ផ្តោតលើដំណើរការឆ្ពោះទៅរកការអនុម័តសេចក្តីព្រាងច្បាប់ស្តីពីសិទ្ធិទទួលព័ត៌មាន និងពិនិត្យមើលថាតើមានចំណុចឬចន្លោះប្រហោងណាមួយ ដែលអង្គការសង្គមស៊ីវិលអាចចូលរួមចំណែកបំពេញបន្ថែមឬទេ។
លោក ណុប វី បញ្ជាក់ថា អង្គការសង្គមស៊ីវិលស្ម័គ្រចិត្តផ្តល់ការពន្យល់បន្ថែមជុំវិញចំណុចដែលត្រូវបានស្នើឲ្យមានការកែប្រែនៅក្នុងសេចក្តីព្រាងច្បាប់ កាលពីពេលកន្លងមក។
លោកថ្លែងថា៖ «ត្រង់ចំណុចនេះ ក្រសួងលើកឡើងអំពីថា រាល់យោបល់ដែលសង្គមស៊ីវិលយើងបានដាក់បញ្ចូល ឬឯកភាពពីមុនហ្នឹងគឺមិនប្រាកដថានៅតែត្រូវបានរក្សាដដែល។ អ៊ីចឹងចំណុចនេះយើងទទូចឲ្យមានការពិភាក្សា ការបង្កើតឲ្យមានកិច្ចសន្ទនាថែមទៀតរវាងអង្គការសង្គមស៊ីវិល និងក្រសួង ដើម្បីឲ្យយើងមានលទ្ធភាពពន្យល់ទៅក្រសួងពាក់ព័ន្ធអំពីមូលដ្ឋាននៃការស្នើរបស់យើងទៅក្នុងខ្លឹមសារនៃសេចក្តីព្រាងដើមដែលចេញដោយអង្គការសង្គមស៊ីវិលនិងក្រសួងព័ត៌មាន»។
បើតាមលោក ណុប វី នៅក្នុងជំនួបនោះ មន្ត្រីក្រសួងព័ត៌មានបានបញ្ជាក់ថា សេចក្តីព្រាងច្បាប់ស្តីពីសិទ្ធិទទួលព័ត៌មានកំពុងរង់ចាំការសម្រេចពីថ្នាក់ដឹកនាំក្រសួងព័ត៌មាន និងក្រសួងយុត្តិធម៌ ក្រោយពីដំណាក់កាលត្រួតពិនិត្យដោយក្រុមបច្ចេកទេសបានបញ្ចប់។
លោក ណុប វី ក៏បានឲ្យដឹងថា នៅថ្ងៃទី ១២ ខែកក្កដា ឆ្នាំ ២០២២ អង្គការសង្គមស៊ីវិលគ្រោងជួបជាមួយគណៈកម្មាការទី៥នៃរដ្ឋសភាជាតិ ដើម្បីពិភាក្សាពីដំណើរការសេចក្តីព្រាងច្បាប់ស្តីពីសិទ្ធិទទួលព័ត៌មាននេះផងដែរ។
នាយកផ្នែកប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយនៃមជ្ឈមណ្ឌលកម្ពុជា ដើម្បីប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយឯករាជ្យ (CCIM) លោក អ៊ិត សូធឿត ដែលបានចូលរួមក្នុងកិច្ចពិភាក្សានោះដែរ យល់ថា ក្រោយពីការជជែកពិភាក្សា អង្គការសង្គមស៊ីវិលយល់ថារដ្ឋាភិបាលហាក់ដូចជាមិនបានបង្ហាញឆន្ទៈខ្ពស់ក្នុងការទទួលយកសំណូមពរពីអង្គការសង្គមស៊ីវិលនោះទេ។
លោកថ្លែងថា៖ «តែគ្រាន់តែអ្វីដែលគាត់ប្រាប់មកយើងវិញនោះគឺ ហាក់ដូចជា ថាកុំរំពឹងថាធាតុចូលរបស់យើងទាំងអស់ហ្នឹង ត្រូវបានដាក់ចូលសេចក្តីព្រាងច្បាប់ទាំងអស់ហ្នឹង។ ចំណុចមួយទៀត គឺធម្មតានៅពេលដែលគាត់ព្យាយាមពន្យល់អ្វីដែលគាត់កំពុងធ្វើ សម្រាប់យើង ហាក់ដូចជាសញ្ញាណមួយថាគាត់ដូចជាមិនមានបំណងក្នុងការទទួលយកទៅតាមសំណូមពរ ឬក៏ធាតុចូលដែលយើងដាក់ស្នើឲ្យដាក់បញ្ចូលក្នុងសេចក្តីព្រាងច្បាប់ហ្នឹងទេ»។
អនុរដ្ឋលេខាធិការនិងជាអ្នកនាំពាក្យក្រសួងព័ត៌មានលោក មាស សុភ័ណ្ឌ ប្រាប់វីអូអេតាមប្រព័ន្ធសារតេឡេក្រាមថា ការលើកឡើងថា ក្រសួងមិនបានបង្ហាញបំណងឬឆន្ទៈទទួលយកសំណើធាតុចូល ឬមតិយោបល់ផ្សេងពីអង្គការសង្គមស៊ីវិលជារឿង «មិនសមស្របទាល់តែសោះ»។
លោកបន្តថា កន្លងមក ក្រសួងព័ត៌មានតែងបើកទូលាយចំពោះការចូលរួមផ្តល់ធាតុចូលនិងមតិយោបល់ពីមជ្ឈដ្ឋានសង្គមស៊ីវិល ហើយដាក់បញ្ចូលទៅក្នុងខ្លឹមសារនៃសេចក្តីព្រាងច្បាប់ស្តីពីសិទ្ធិទទួលព័ត៌មាន។
ជុំវិញមតិយោបល់កន្លងមកពីក្រុមអង្គមស៊ីវិល លោកបានបញ្ជាក់ក្នុងន័យដើមថា៖ «ចំពោះមតិយោបល់មួយចំនួនតូចដែលនៅសេសសល់ ក្រសួងព័ត៌មាន បានពន្យល់បកស្រាយពីហេតុផលជូនពួកគាត់ជាច្រើនលើកច្រើនសារមកហើយ ប៉ុន្តែពួកគាត់នៅតែមិនទទួលយកការពន្យល់នោះទេ ហើយថែមទាំងចោទប្រកាន់មកលើក្រសួងព័ត៌មានថា មិនមានចេតនាទទួលយកមតិយោបល់របស់ពួកគាត់ទៅវិញ ដែលនេះជាចេតនាមិនស្មោះត្រង់មួយ»។
ជំនួបដែលរៀបចំឡើងដោយក្រសួងព័ត៌មានកើតឡើងក្រោយក្រុមអង្គការសង្គមស៊ីវិលចំនួនជាង ៣០ អង្គការ បានដាក់លិខិតទៅខុទ្ទកាល័យរបស់លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន កាលពីថ្ងៃទី ១៦ ខែមិថុនា ឆ្នាំ ២០២២ ស្នើឲ្យពន្លឿនបញ្ចប់ដំណើរការនៃការតាក់តែងសេចក្តីព្រាងច្បាប់ស្តីពីសិទ្ធិទទួលព័ត៌មាន និងដាក់ទៅរដ្ឋសភា ដើម្បីអនុម័ត។
ក្រុមសង្គមស៊ីវិលបានបញ្ជាក់ក្នុងលិខិតនោះថា សេចក្តីព្រាងច្បាប់នេះ«ហាក់ដូចជាមិនទាន់មានការវិវត្តជាវិជ្ជមាននៅឡើយ ចាប់តាំងពីបានបញ្ចប់សេចក្តីព្រាងនៅខែមករា ឆ្នាំ ២០១៨»។
មាត្រា ៣ នៃសេចក្តីព្រាងច្បាប់ស្តីពីសិទ្ធិទទួលបានព័ត៌មាននេះ ដែលវីអូអេទទួលបាន ចែងថា សេចក្តីព្រាងច្បាប់ស្តីពីសិទ្ធិទទួលព័ត៌មាន មានវិសាលភាពអនុវត្តចំពោះព័ត៌មានគ្រប់ប្រភេទ ដែលត្រូវផ្តល់ដោយស្ថាប័នសាធារណៈ ទាំងរដ្ឋបាលថ្នាក់ជាតិ ទាំងរដ្ឋបាលថ្នាក់ក្រោមជាតិ លើកលែងតែព័ត៌មានសម្ងាត់ដែលស្ថិតក្នុងបទបញ្ញត្តិហាមឃាត់។
សេចក្តីព្រាងច្បាប់ដដែលឲ្យដឹងថា ព័ត៌មានសម្ងាត់ដែលស្ថាប័នសាធារណៈអាចបដិសេធមិនផ្តល់ឲ្យមានដូចជា ព័ត៌មានបណ្តាលឲ្យអន្តរាយ និងប៉ះពាល់ដល់វិស័យសាធារណៈនិងឯកជន ឬបង្កអន្តរាយដល់វិស័យការពារជាតិ និងសន្តិសុខជាតិ ដូចជាការនាំចូល ការផលិត ការរក្សាទុក និងការប្រើប្រាស់គ្រឿងសព្វាវុធគ្រប់ប្រភេទជាដើម។
ប្រភេទព័ត៌មានដែលស្ថាប័នសាធារណៈអាចបដិសេធមិនផ្តល់ឲ្យក៏រួមទាំងព័ត៌មានដែលបណ្តាលឲ្យអន្តរាយដល់ទំនាក់ទំនងជាមួយរដ្ឋបរទេសឬអន្តរជាតិ ព័ត៌មានធ្វើឲ្យអន្តរាយដល់សេដ្ឋកិច្ចនិងហិរញ្ញវត្ថុជាតិ ព័ត៌មានដែលបណ្តាលឲ្យរាំងស្ទះដល់ដំណើរការស៊ើបអង្កេតបទល្មើសព្រហ្មទណ្ឌ ការអនុវត្តច្បាប់និងការសម្ងាត់របស់តុលាការ ដែលត្រូវយកមកអនុវត្ត ព័ត៌មានដែលបណ្តាលឲ្យប៉ះពាល់ដល់ជីវភាពឯកជន ព័ត៌មានសម្ងាត់ដែលទាក់ទងទៅនឹងកិច្ចប្រជុំផ្ទៃក្នុង និងដំណើរនៃការតែងតាំងរបស់ស្ថាប័នសាធារណៈ និងព័ត៌មានសម្ងាត់ដទៃទៀត ដែលបទបញ្ញត្តិហាមឃាត់។
សេចក្តីព្រាងច្បាប់នេះ ក៏មានចែងការដាក់ទោសទណ្ឌលើមន្ត្រីទទួលបន្ទុកព័ត៌មាន ឬមន្ត្រីស្ថាប័នសាធារណៈ ដែលអាក់ខាន ឬក៏មិនបានបំពេញតួនាទីភារកិច្ចតាមខ្លឹមសារនៃច្បាប់នេះ៕
