ទោះបីរដ្ឋាភិបាលស.រ.អ. បានបង្កើនជំនួយរបស់ខ្លួនទៅឲ្យជនដែលទទួលរងដោយការរាំងស្ងួតយ៉ាងវិនាសកម្មនៅក្នុងតំបន់ភាគឦសាននៃទ្វីបអាហ្វ្រិកក៏ដោយ ក្រុមផ្ដល់ជំនួយបានរិះគន់ការឆ្លើយតបយ៉ាងយឺតយ៉ាវ ព្រមទាំងច្បាប់ប្រឆាំងភេរវកម្មដែលពួកគេនិយាយថា កំពុងតែបង្អាក់ជំនួយមិនបានទៅដល់ដែលជនរងគ្រោះខ្លាំងជាងនៅក្នុងតំបន់មួយចំនួននៅក្នុងប្រទេសសូម៉ាលី។
អង្គការជំនួយបានរិះគន់សរអហើយនឹងរដ្ឋាភិបាលបស្ចឹមប្រទេសដទៃទៀតអំពីការខកខានមិនបានឆ្លើយតបឲ្យបានឆាប់រហ័ស សម្រាប់មនុស្សជាង១០លាននាក់ដែលត្រូវការជំនួយនៅក្នុងតំបន់ទទួលរងដោយការរាំងស្ងួតនៅតំបន់ភាគឦសាននៃទ្វីបអាហ្វ្រិក ។ ការរាំងស្ងួតដែលកំពុងតែយ៉ាប់យ៉ឺនឡើង ដែលអ្នកព្យាករបានព្រមានរាប់ខែមកហើយ ត្រូវបានព៌ណនាថាមានសភាពអាក្រក់ជាទីបំផុតតាំងពី៦០ឆ្នាំមកហើយ។
មន្ដ្រីម្នាក់នៃទីភ្នាក់ងារផ្ដល់ជំនួយ Oxfam ដែលមានទីស្នាក់ការណ៍នៅប្រទេសអង់គ្លេស និយាយថា ការទទួលខុសត្រូវជាសមូហភាពនៃពិភពលោកក្នុងការធ្វើសកម្មភាពបានធ្លាក់ចុះ។ ក្រុមសកម្មជនផ្សល់ជំនួយដទៃទៀតនិយាយថា ដូចស្ថានការណ៍ទុរ្ភិក្សដទៃទៀតនៅប្រទេសអាហ្វ្រិកដែរកាលពីប៉ុន្មានឆ្នាំកន្លងទៅនេះ ជំនួយជាដុំកំភួនចាប់ផ្ដើមទៅដល់ក្រោយពីមហន្ដរាយឡើងទៅដល់កម្រិតវិនាសកម្មដ៏ធ្ងន់ធ្ងររួចទៅហើយ។
លោកស្រី ស៊ែរ៉ា ម៉ាកហ្កន (Sarah Margon) នៃមជ្ឈមណ្ឌលដើម្បីវឌ្ឍនភាពអាមេរិកាំង Center for American Progress និយាយថា ការឆ្លើយតបសំខាន់ៗទំនងដូចជាកកើតឡើងដោយសេចក្ដីប្រកាសរបស់អ.ស.ប.ថាតំបន់ពីរនៅប្រទេសសូម៉ាលីឥឡូវនេះកំពុងតែមានទុរ្ភិក្សហើយ។
«នៅពេលដែលចំនួនមនុស្សទទួលរងគ្រោះបានលេចចេញមកនោះ ពាក្យទុរ្ភិក្សពិតជាចាប់ផ្ដើមធ្វើឲ្យមនុស្សរំជួលចិត្ដ ហើយក៏បានចាប់ផ្ដើមធ្វើឲ្យសហគមន៍អន្ដរជាតិហើយនឹងពលរដ្ឋសាមញ្ញចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំង ក្នុងកម្រិតមួយដែលវិបត្ដមនុស្សធ៌មមិនធ្វើឲ្យមនុស្សធ្វើសកម្មភាពដើម្បីឆ្លើយតបជានិច្ចនោះទេ ដែលជាការគួរឲ្យសោកស្ដាយណាស់»។
រដ្ឋាភិបាលស..រអ. ប្រកាសថាខ្លួននឹងផ្ដល់ប្រាក់បន្ថែម២៨លានដុល្លារ ទៅឲ្យជនជាតិ សូម៉ាលី ដើម្បីជួយពួកគេ ទាំងនៅក្នុងប្រទេសទាំងនៅក្នុងជំរំជនភៀសខ្លួននៅប្រទេសកេនយ៉ា (Kenya) តម្លើងចំនួនជំនួយស្បៀងអាហារនិងជំនួយគ្រាអាសន្នសរុបរបស់ស.រ.អ.ទៅដល់ ៤៣១លានដុល្លារទៅឲ្យតំបន់ភាគឦសាននៃប្រទេសអាហ្វ្រិកនៅឆ្នាំនេះ។
ក៏ប៉ុន្ដែលោក ជែរឺមី គោនិនឌីក (Jeremy Konyndyk) បុគ្គលិកនៃអង្គការ មឺស៊ី ឃរស៍ (Mercy Corps) មានទីស្នាក់ការនៅស.រ.អ. និយាយថាលោកនៅតែចង់ឃើញវិភាគទានពីក្រៅប្រទេសកើនច្រើនឡើង។
«ទោះបីចំនួនពិតប្រាកដនៃជំនួយនោះមានច្រើនក៏ដោយ ក៏នៅតែមិនគ្រប់គ្រាន់ដែរ បើប្រៀបធៀបទៅនឹងសេចក្ដីត្រូវការ ហើយថែមទាំងមានចំនួនតិចជាងមុនយ៉ាងច្រើន បើលោកអ្នកក្រឡេកមើលទៅបីឆ្នាំមុន នៅពេលដែលមានវិបត្ដិតិចជាងឥឡូវនេះនៅក្នុងតំបន់ភាគឦសាននៃប្រទេសអាហ្វ្រិក»។
ក្រុមសកម្មជនជំនួយក៏និយាយដែរថា ការខំប្រឹងប្រែងផ្ដល់ជំនួយរយ:ពេលយូរ រួមមានជំនួយកសិកម្មដូចជាជំនួយបច្ចុប្បន្នរបស់ស.រ.អ.ឈ្មោះ U.S. Feed the Future Initiative ឬ«ការផ្ដួចផ្ដើមគំនិតចិញ្ចឹមពេលអានាគត» ដែលជាញឹកញាប់ណាស់ត្រូវបានអួតអាងថាជាដំណោះស្រាយដើម្បីបញ្ចប់ការអត់ឃ្លាននៅក្នុងពិភពលោក ជាញឹកញយជាប់ជំពាក់នៅក្នុងការិយាធិបតេយ្យ ហើយខ្វះការអនុវត្ដិចាំបាច់ឲ្យបានចប់ចុងចប់ដើម ដើម្បីឲ្យមានប្រសិទ្ធិភាព។
លោក រ៉ាជ សាហ៍ (Raj Shah) អ្នករដ្ឋបាលនៃទីភ្នាក់ងារដើម្បីការអភិវឌ្ឍន៍អន្ដរជាតិ (US Agency for International Development) និយាយកាលពីពេលថ្មីៗនេះថា ឥឡូវនេះការផ្ដោតអារម្មណ៍មានទៅលើរយ:ពេលខ្លីជាថ្មីម្តងទៀតហើយ។
«ការខំប្រឹងប្រែងនាំយកការអភិវឌ្ឍន៍កសិកម្មឲ្យមានបទដ្ឋានមួយដែលយើងអាចបំបាត់អសន្ដិសុខស្បៀងអាហារបាន ជាការខំប្រឹងប្រែងរយ:ពេលយូរ។ ហើយយើងដឹងថានៅក្នុងរយ:ពេលខ្លីនិងក្នុងពេលមានវិបត្ដិនឹងមហន្ដរាយធ្ងន់ធ្ងរ សមត្ថភាពរបស់យើងក្នុងការនាំយកស្បៀងអាហារហើយនឹងអាហារូបត្ថម្ភទៅឲ្យជនដែលងាយស្រួលទទួលរងគ្រោះ គឺជាខ្សែការពារជួរមុខរបស់យើង។ យើងធ្លាប់បានឃើញដូច្នេះជាច្រើនលើកមកហើយ»។
នៅពេលធ្វើទស្សនកិច្ចថ្មីៗនេះទៅជំរំជនភៀសខ្លួនជាតិសូម៉ាលីនៅក្នុងប្រទេសកេនយ៉ា មន្ដ្រីស.រ.អ.រូបនេះបន្ទោស ពួកឧទ្ទាមឥស្លាម អាល់ សាបាប់ (al-Shabab) ដែលជាប់ពាក់ព័ន្ធនឹងពួកអាល់កៃដា ថាជាអ្នកធ្វើឲ្យមានផលប៉ះពាល់ដ៏អាក្រក់បំផុតពីការរាំងស្ងួត។
«ហេតុយ៉ាងធំមួយដែលយើងមានទុរ្ភិក្សសព្វថ្ងៃនេះ នៅតំបន់ជាក់លាក់នៃប្រទេសសូម៉ាលី គឺដោយសារតែពួកអាល់សាបាប់ ហើយនឹងអភិបាលកិច្ចគ្មានប្រសិទ្ធិភាពនៅប្រទេសសូម៉ាលី ហើយនឹងការមិនអាចនាំយកជំនួយមនុស្សធ៌មឲ្យបានទៅដល់ទីកន្លែងជាក់លាក់ទាំងនោះ។ វាមិនមែនជាចៃដន្យទេ ដែលសហគមន៍អន្ដរជាតិប្រកាសដាក់ភូមិសាស្ដ្រជាក់លាក់ ថាជាតំបន់មានទុរ្ភិក្សជាផ្លូវការនោះ គឺត្រូវចំលើតំបន់ដែលក្រុមផ្ដល់ជំនួយមនុស្សធ៌មមកពីប្រទេសទាំងអស់ក្នុងពិភពលោក មិនបានទទួលការអនុញ្ញាតឲ្យចូលទៅដល់ពលរដ្ឋដែលរស់នៅក្នុងកន្លែងទាំងនោះ»។
ក្រុមអ្នកដឹកនាំពួក អាល់សាបាប់ បាននិយាយថា សេចក្ដីប្រកាសទុរ្ភិក្សនៅក្នុងតំបន់ដែលស្ថិតនៅក្រោមការត្រួតត្រារបស់ពួកគេ ជាការឃោសនាខុសទេ ដែលមានគោលដៅចង់បណ្ដាលឲ្យពលរដ្ឋភៀសចេញពីកន្លែងរស់នៅរបស់ពួកគេ។
អ្នកនាំពាក្យម្នាក់នៃក្រុម អាល់សាបាប់ និយាយថា ពួកសកម្មប្រយុទ្ធ នឹងអនុញ្ញាតឲ្យតែទីភ្នាក់ងារអន្ដរជាតិណាដែលធ្វើការនៅក្នុងតំបន់ការពាររឹងមាំរបស់ខ្លួនអាចបង្កើនជំនួយបាន មិនមែនពីអង្គការដែលខ្លួនបានហាមប្រាមតាំងពីឆ្នាំ២០០៩ទេ។ ក៏ប៉ុន្ដែលោកមិនបាននិយាយជាក់លាក់អំពីឈ្មោះអង្គការណាមួយឡើយ។ រដ្ឋាភិបាលនៃប្រទេសសូម៉ាលីបានថ្កោលទោសគោលនយោបាយរបស់ពួក អាល់សាបាប់។
ក្រុមសកម្មជនជំនួយនិយាយថា ច្បាប់ស.រ.អ. ដែលរារាំងមិនឲ្យចាយវាយប្រាក់របស់រដ្ឋាភិបាល ទៅលើគម្រោងដែលអាចផ្ដល់ផលប្រយោជន៍ជាក់ស្ដែងទៅឲ្យអង្គការភេរវជនដូចជាពួអាល់សាបាប់ក៏បានធ្វើឲ្យខូចប្រយោជន៍ដល់ការឆ្លើយតបផ្នែកមនុស្សធម៌រយ:ពេលយូរ ទៅនឹងការរាំងស្ងួតពីរឆ្នាំនាបច្ចុប្បន្ននេះដែរ។
ទោះបីច្បាប់របស់ក្រសួងរតនាគារមួយនេះបានចូលជាធរមាននៅឆ្នាំ២០០៩ក៏ដោយ ក៏ជំនួយទៅឲ្យប្រទេសសូម៉ាលី ដែលមានចំនួន២៣៧លានដុល្លារនៅឆ្នាំ២០០៨ បានចុះថយមកនៅ៩៩លានដុល្លារនៅឆ្នាំ២០០៩ ហើយមកនៅ២៨លានដុល្លារនៅឆ្នាំ២០១០។
លោក ជេ ពីទ័រ ហ្វាំ (J. Peter Pham) អ្នកជំនាញខាងកិច្ចការភាគឦសាននៃទ្វីបអាហ្វ្រិកមានទីស្នាក់ការនៅសរអ និយាយថា ក្រុម al-Shabab មិនមែនជាអង្គការស្ថិតនៅក្រោមរបបតែមួយទេ ហើយថាគួរមានការបន្ធូរច្បាប់នេះ ដើម្បីឲ្យអាចទប់ទល់បាននឹងកងជីវពលមិននិយមជ្រុលហួសពេក។
«ខ្ញុំគិតថាទ័ណ្ឌកម្មនេះ ជាការលើកទឹកចិត្ដឲ្យមានការចាប់ពិរុទ្ធខ្លួនឯង ទៅលើអង្គការផ្ដល់ជំនួយ។ ដូច្នេះ ជាលទ្ធផល ជំនួយមិនហូរចូលទៅដល់ទីកន្លែងដែលមនុស្សរស់នៅទេ។ ជំនួយនោះកំពុងតែហូរចូលទៅកាន់ទីកន្លែងជាក់លាក់ខ្លះ ហើយជួនកាល មនុស្សត្រូវតែដើរជាច្រើនថ្ងៃ ទើបទៅដល់ទីនោះ ហើយជាអកុសល មនុស្សទាំងអស់ មិនមែនទៅដល់គ្រាប់គ្នាទេ»។
ក្រុមសកម្មជនផ្ដល់ជំនួយបានអំពាវនាវឲ្យលើកយកបញ្ហានេះទៅដាក់ជូនក្រុមប្រឹក្សាសន្ដិសុខអសប ដើម្បីធ្វើឲ្យសេចក្ដីត្រូវការសង្គ្រោះជីវិតជាបន្ទាន់នៅតំបន់ត្រួតត្រាដោយពួក អាល់សាបាប់ក្លាយទៅជាអាទិភាព។ អង្គការផ្ដល់ជំនួយមួយចំនួនបានសម្តែងសេចក្តីព្រួយបារម្ភអំពីសុវត្ថិភាពនៅពេលធ្វើការក្នុងតំបន់ដែលពួកសកម្មប្រយុទ្ធត្រួតត្រា។
មន្រ្តីស.រ.អ.ឲ្យដឹងថា ពួកគេគ្មានការទាក់ទងជាមួយពួកអាល់សាបាប់ទេ។ លោក ចនី ការស៊ុន (Johnnie Carson) អនុរដ្ឋមន្ដ្រីក្រសួងការបរទេសស.រ.អ. ទទួលបន្ទុកខាងកិច្ចការអាហ្វ្រិក ក៏បានគូសសង្កត់ផងដែរថារដ្ឋាភិបាល ស.រ.អ. នឹងមិនអនុញ្ញាតឲ្យស្បៀងអាហារដែលទុកបម្រុងឲ្យជនរងគ្រោះ ត្រូវបានកេងប្រវ័ញ្ចដោយក្រុមភេរវជនអន្ដរជាតិមួយទេ៕
ប្រែសម្រួលដោយ កង ស៊ីវន
