លោកស្រី Maya Angelou ធ្លាប់បាននិយាយថា៖ «ប្អូនស្រី! ពេលប្អូនទទួលបានអ្វីមួយ ប្អូនត្រូវចេះផ្តល់ឲ្យគេវិញពេលគេបង្រៀនប្អូនអ្វីមួយ ប្អូនត្រូវចេះបង្រៀនគេវិញ។» អ្នកនិពន្ធ និងជាកវីជនជាតិអាមេរិកជំនាន់ក្រោយរូបនេះ គឺជាស្ត្រីម្នាក់ដែលត្រូវបានគេដកស្រង់សម្តីច្រើនជាងគេបំផុតក្នុងពិភពលោក ហើយពាក្យពេចន៍របស់អ្នកស្រីត្រូវបានដាក់បញ្ចូលនៅក្នុងសៀវភៅថ្មីមួយនៃសម្រង់ពាក្យពេចន៍របស់ស្ត្រី។ អ្នកស្រី Pauline Weger គឺជាអ្នកនិពន្ធសៀវភៅ Beautifully Said ឬ (បណ្តុំនៃពាក្យពេចន៍របស់ស្ត្រី និងកុមារី ដែលមានកត្តិនាមល្បីល្បាញ និងចងក្រងឡើងសម្រាប់ឲ្យគិតពិចារណា)។
អ្នកសារព័ត៌មាន Faiza Elmasry បានរាយការណ៍ថា អ្នកស្រី Weger បានដាក់បញ្ចូលរឿងរ៉ាវដែលនៅពីក្រោយពាក្យពេចន៍នីមួយៗ ទៅក្នុងសៀវភៅនេះដើម្បីជំរុញ និងផ្តល់កម្លាំងចិត្តដល់ស្រ្តី និងកុមារីដទៃទៀត។
នៅពេលអ្នកស្រី Pauline Weger សម្រេចចិត្តផ្លាស់ប្តូរការងារ ពីផ្នែកគ្រប់គ្រងទីផ្សារប្រចាំក្រុមហ៊ុន ទៅការងារក្នុងអង្គការមិនយកប្រាក់កម្រៃ។ អ្នកស្រីបានចាប់ផ្តើមសរសេរសៀរភៅមួយក្បាលស្តីអំពីការផ្លាស់ប្តូរការងាររបស់អ្នកស្រី។
ហើយនៅពេលអ្នកស្រីកំពុងស្វែងរកសម្រង់ពាក្យពេចន៍ដើម្បីដាក់បញ្ចូលក្នុងសៀវភៅរបស់អ្នកស្រី អ្នកស្រីមិនអាចរកបានសម្រង់ពាក្យពេចន៍ដែលមានប្រភពច្បាស់លាស់ ហើយផ្តោតសំខាន់លើស្ត្រីគ្រប់គ្រាន់នោះទេ។ តាមរយៈជំនួយពីអ្នកស្រាវជ្រាវមួយក្រុម អ្នកស្រី Weger បានបង្កើតគេហទំព័រ «Quotabelle» ដែលជាគេហទំព័រមួយបង្ហាញអំពីសម្រង់ពាក្យពេចន៍របស់ស្ត្រី និងរឿងរ៉ាវនៅពីក្រោយពាក្យពេចន៍ទាំងនោះ។ ជាជាងការសរសេរអំពីការផ្លាស់ប្តូរការងារ អ្នកស្រីបានសរសេរសៀវភៅមួយក្បាល ដែលចងក្រងពាក្យពេចន៍ជាច្រើន។
អ្នកស្រី Pauline Weger បាននិយាយថា៖
«គុណតម្លៃនៃសម្រង់ពាក្យពេចន៍នេះ ការពិតទៅបានកើតមានជាច្រើនរយឆ្នាំមកហើយ គឺពេលដែលមនុស្សប្រមូលផ្តុំព័ត៌មាន ឬរឿងរ៉ាវផ្សេងៗដើម្បីនាំឲ្យមានការចាប់អារម្មណ៍ក្នុងការបណ្តុះគំនិតថ្មី ឬបង្កើតអ្វីដែលថ្មី។ ដូច្នេះសម្រង់ពាក្យពេចន៍ គឺពិតជាកេរដំណែលដ៏ល្អអស្ចារ្យមួយក្នុងការជំរុញទឹកចិត្តក្នុងកិច្ចការតែងនិពន្ធ។ នៅក្នុងយុគសម័យទំនើបបច្ចុប្បន្ន សម្រង់ពាក្យពេចន៍នេះកាន់តែត្រូវបានលើកកម្ពស់បន្ថែមទៀត តាមរយៈការផ្សព្វផ្សាយតាមបណ្តាញសង្គម»។
សៀវភៅ «Beautifully Said» បានបញ្ចូលនូវសម្រង់ពាក្យពេចន៍ចំនួន១១០ របស់ស្ត្រីនៅជុំវិញពិភពលោក ដែលមានជាច្រើនសតវត្សមកហើយនោះដែលផ្តល់នូវគំនិតយោបល់លើគ្រប់ទិដ្ឋភាពនៃជីវិត។ កាលពីពីរសតវត្សមុន លោកស្រី Mary Shelley ដែលជាអ្នកនិពន្ធជនជាតិអង់គ្លេស និងជាអ្នកនិពន្ធរឿង «Fankenstein» បានសរសេរថា «ការបង្កើតថ្មី គឺប្រាកដណាស់ត្រូវបានគេទទួលស្គាល់ថា វាមិនមែនកើតចេញពីភាពទទេរស្អាតនោះទេ តែកើតពីភាពច្របូកច្របល់ទៅវិញទេ»។
សកម្មជនប៉ាគីស្ថានដើម្បីការអប់រំកុមារី នាង Malala Yousafzai ដែលជាជ័យលាភីពានរង្វាន់ណូបែលវ័យក្មេងបំផុតបាននិយាយថា «ក្មេងម្នាក់ គ្រូម្នាក់ សៀវភៅមួយក្បាល និងប៊ិចមួយដើម អាចផ្លាស់ប្តូរពិភពលោកបាន»។ អ្នកស្រី Weger បានដាក់បញ្ចូលសម្រង់ពាក្យពេចន៍របស់លោកស្រី Grace Young ដែលជាចុងភៅ និងអ្នកនិពន្ធសៀវភៅធ្វើម្ហូប ដែលលោកស្រីបានលើកឡើងថា «រក្សាកេរដំណែលនៃវិធីធ្វើម្ហូបរបស់អ្នក ថ្ងៃក្រោយរូបមន្តទាំងនោះអាចជាស្ពានមួយផ្សារភ្ជាប់យើងទៅកាន់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់យើង»។
សកម្មជនប៉ាគីស្ថានដើម្បីការអប់រំកុមារី នាង Malala Yousafzai ជាជ័យលាភីពានរង្វាន់ណូបែលវ័យក្មេងបំផុត នៅព្រំដែនរវាងប្រទេសកេនយ៉ា និងសូម៉ាលី កាលពីថ្ងៃទី១២ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០១៦។
អ្នកស្រី Pauline Weger បានលើកឡើងថា៖
«យើងបានរកឃើញសម្រង់ពាក្យពេចន៍នេះតាមរយៈការបង្ហោះក្នុងប្លុកមួយ ដែលលោកស្រី Grace Young បានសរសេរប្រហែលជាពីរឆ្នាំមុន មុនថ្ងៃបុណ្យចូលឆ្នាំចិន។ រឿងរ៉ាវនោះគឺថា ម្តាយរបស់លោកស្រីតែងតែធ្វើម្ហូបបែបប្រពៃណីចិនជារៀងរាល់ឆ្នាំ។ ប៉ុន្តែឥឡូវនេះ ម្ដាយរបស់លោកស្រីកំពុងមានបញ្ហាជំងឺវង្វេង ដូច្នេះមិនអាចចងចាំពីរបៀបធ្វើម្ហូប ឬអ្វីច្បាស់លាស់ទាក់ទងនឹងបុណ្យចូលឆ្នាំចិនបានទៀតឡើយ។ ដូច្នេះអ្វីដែលលោកស្រី Grace បានរកឃើញនោះគឺថា នៅពេលលោកស្រីធ្វើម្ហូបអាហារនេះ វាបានផ្សារភ្ជាប់អារម្មណ៍លោកស្រី ទៅកាន់ម្តាយរបស់លោកស្រី»។
អ្នកស្រី Weger និយាយថា សម្រង់ពាក្យពេចន៍ដ៏មានឥទ្ធិពលបំផុតជាច្រើន ឆ្លុះបញ្ចាំងពីគំនិតរបស់ស្ត្រីនៅពេលពួកគេជួបប្រទះនឹងបញ្ហាប្រឈម ដូចជា អ្នករាំរបាំ អ្នកស្រី Adrianne Haslet ជាដើម។ អ្នកស្រីបានពិការជើង ដោយសារការផ្ទុះគ្រាប់បែកក្នុងព្រឹត្តិការណ៍រត់ម៉ារ៉ាតុននៅក្រុង Boston ឆ្នាំ២០១៣ ប៉ុន្តែមួយឆ្នាំក្រោយមក អ្នកស្រីបានរាំម្តងទៀតជាមួយនឹងជើងសិប្បនិមិត្ត។ ពាក្យពេចន៍របស់អ្នកស្រីគឺ បានមកពីបទសម្ភាសន៍ក្នុងកម្មវិធីទូរទស្សន៍មួយ បន្ទាប់ពីការវាយប្រហារបំផ្ទុះគ្រាប់បែកនោះ។
អ្នកស្រី Haslet បាននិយាយនាពេលនោះថា៖
«ផលិតករម្នាក់ ឬនរណាម្នាក់បាននិយាយថា ជនរងគ្រោះនៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍បំផ្ទុះគ្រាប់បែកនោះ ហើយខ្ញុំបាននិយាយកាត់ថា «ខ្ញុំមិនមែនជាជនរងគ្រោះទេ។ ជនរងគ្រោះមានន័យថា ខ្ញុំជាកម្មសិទ្ធិរបស់នរណាម្នាក់»។ បន្ទាប់មកខ្ញុំបានបន្តថា «ខ្ញុំមិនមែនជាជនរងគ្រោះដែលត្រូវបានកំណត់ដោយអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំនោះទេ ខ្ញុំគឺជាអ្នកនៅរស់ដែលត្រូវបានកំណត់ដោយរបៀបដែលខ្ញុំប្រើប្រាស់ជីវិតរបស់ខ្ញុំ»។ ដូច្នេះ ខ្ញុំបានបដិសេធមិនឲ្យគេហៅខ្ញុំថាជាជនរងគ្រោះជាដាច់ខាត។ ពួកគេក៏លាន់មាត់ថា «ឈប់! និយាយម្តងទៀតមើលន៍» ហើយខ្ញុំនិយាយថា «តើខ្ញុំនិយាយអី»? ពីព្រោះខ្ញុំដក់អារម្មណ៍ខ្លាំងពេកនៅពេលនោះ។ ពេលខ្ញុំសរសេរពាក្យពេចន៍នោះទុក វាបានក្លាយជាក្បួនច្បាប់មួយនៅក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ។ អ្នកមិនចាំបាច់កំណត់ជីវិតរបស់អ្នក ដោយផ្អែកលើរឿងសោកនាដកម្ម ដែលបានកើតឡើងក្នុងជីវិតអ្នកនោះទេ គឺអ្នកអាចជ្រើសរើសសរសេររឿងរ៉ាវរបស់អ្នកឡើងវិញ នៅពេលអ្នកបោះជំហានទៅមុខ»។
ការបោះជំហានឆ្ពោះទៅមុខ ក៏ជាចំណុចផ្តោតសំខាន់នៅក្នុងសម្រង់ពាក្យពេចន៍របស់អ្នកឡើងភ្នំម្នាក់គឺ អ្នកស្រី Alison Levine ផងដែរ។ អ្នកស្រីបាននិយាយថា «ជួនកាលអ្នកត្រូវតែថយក្រោយសិន ដើម្បីអាចទៅដល់កន្លែងដែលអ្នកចង់ទៅនៅទីបំផុត»។
អ្នកស្រី Alison Levine (អាវពណ៌ខៀវ) អ្នកឡើងភ្នំជនជាតិអាមេរិកនៅលើកំពូលភ្នំ Everest។
អ្នកស្រី Levine បាននិយាយថា៖
«រឿងរ៉ាវនៅពីក្រោយសម្រង់ពាក្យពេចន៍គឺថា ខ្ញុំជាប្រធានក្រុមស្ត្រីជនជាតិអាមេរិកដំបូងបង្អស់នៅក្នុងដំណើរឡើងភ្នំ Everest។ គេគិតខុសថា យើងត្រូវឡើងពីជំរុំមូលដ្ឋាន ទៅជំរុំទី២ ហើយទៅជំរុំទី៣ បន្ទាប់មកទៅជំរុំទី៤ ហើយបន្ទាប់មកទៀតឆ្ពោះទៅកាន់កំពូលភ្នំតែម្តង។ តែតាមពិត វាមិនមែនអញ្ចឹងទេ។ អ្នកត្រូវតែបន្តវិលត្រលប់ចុះទៅជំរុំមូលដ្ឋានវិញ ពីព្រោះអ្នកត្រូវឱ្យរាងកាយរបស់អ្នកស៊ាំទៅនឹងរយៈកម្ពស់ជាមុនសិន។ ដំណើរការនេះត្រូវបានគេហៅថា ការបន្សាំខ្លួនទៅនឹងអាកាសធាតុថ្មី។ ដូច្នេះអ្នកត្រូវតែដើរចុះមកវិញ ដើម្បីអាចឆ្ពោះទៅកាន់កំពូលភ្នំបាន។
អ្នកនិពន្ធ អ្នកស្រី Pauline Weger និយាយថា អ្នកស្រីសង្ឃឹមថា សៀវភៅ Beautifully Said នឹងជួយជំរុញទឹកចិត្តស្ត្រី និងក្មេងស្រីដទៃទៀត ឲ្យបង្កើតនូវសម្រង់ពាក្យពេចន៍ផ្ទាល់ខ្លួនផងដែរ៕
ប្រែសម្រួលដោយ ខាន់ សុគុំមនោ