អ្នកប្រើប្រាស់អ៊ីនធើណិតរាប់រយនាក់នៅកម្ពុជាបានបង្ហាញអារម្មណ៍របស់ពួកទៅលើគម្រោងច្បាប់ដ៏ចម្រូងចម្រាសរបស់រដ្ឋាភិបាលក្នុងការគ្រប់គ្រងប្រព័ន្ធអ៊ីនធើណិតរបស់ប្រទេស បន្ទាប់ពីក្រុមសង្គមស៊ីវិលក្នុងស្រុកបានបង្កើតឲ្យមានគេហទំព័រដើម្បីអញ្ជើញសាធារណជនឲ្យបញ្ចេញការយល់ឃើញរបស់ពួកគេតាមបណ្តាញអ៊ីនធើណិត។
ប្រជាពលរដ្ឋកម្ពុជារាប់លាននាក់បានតភ្ជាប់បណ្តាញអ៊ីនធើណិតដើម្បីប្រើប្រាស់ ដោយសារតែប្រព័ន្ធអ៊ីនធើណិតមានល្បឿនលឿន មានតម្លៃថោកនិងទូរស័ព្ទទំនើបដែលមានតម្លៃថោក។ មនុស្សជាច្រើនបានប្រើបណ្តាញសង្គមដើម្បីពិភាក្សា និងរិះគន់នយោបាយជារបៀបលេងសើច ហើយបញ្ចេញគំនិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេទៅលើបញ្ហា ដូចជាអំពើពុករលួយ ការអប់រំ ការកាប់បំផ្លាញព្រៃឈើ និងបញ្ហាព្រំដែនដ៏ចម្រូងចម្រាសជាមួយប្រទេសវៀតណាម។
សេចក្តីព្រាងច្បាប់មិនផ្លូវការដែលគេហៅថា ច្បាប់ឧក្រិដ្ឋកម្មអ៊ីនធើណិតត្រូវបានគេដាក់ផ្សាយជាសាធារណៈកាលពីឆ្នាំមុន ហើយបាននាំឲ្យមានការអះអាងថា រដ្ឋាភិបាល ដែលលោកនាយករដ្ឋមន្ត្រីហ៊ុន សែនបានកាន់អំណាចដ៏យូរអង្វែង បានព្យាយាមគ្រប់គ្រងសេរីភាពនៃការបញ្ចេញមតិនៅលើប្រព័ន្ធអ៊ីនធើណិត។ រដ្ឋាភិបាលបានអះអាងថា ច្បាប់នេះក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននៅក្នុង «ភាពអសកម្ម»នៅឡើយ។ ក្នុងពេលជាមួយគ្នានេះ មជ្ឈមណ្ឌលកម្ពុជាដើម្បីប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយឯករាជ្យ (CCIM) បានបង្កើតគេហទំព័រថ្មីមួយដើម្បីប្រមូលមតិរបស់សាធារណជនស្តីពីសេរីភាពអ៊ីនធើណិត។
ក្រុមនេះបានចេញសេចក្តីថ្លែងការណ៍អំពីសិទ្ធិសេរីភាពតាមអ៊ីនធើណិតនៅកម្ពុជា។ សេចក្តីថ្លែងការណ៍មានបញ្ចូលសិទ្ធិ និងសេរីភាពជាមូលដ្ឋានដែលប្រជាជនកម្ពុជាគួរតែមាននៅលើបណ្ដាញប្រព័ន្ធអ៊ីនធើណិត។ សេចក្តីព្រាងច្បាប់នេះត្រូវបានគេបង្ហោះនៅគេហទំព័រ www.netlawkh.org។
ដូចគេហទំព័រ «Wiki» គេហទំព័រនេះជាគេហទំព័រសម្រាប់ផ្តល់យោបល់ដែលត្រូវបានបង្កើតឡើងនៅខែកុម្ភៈដោយ CCIM ក្រោមការឧបត្ថម្ភពី Freedom House ដែលមានមូលដ្ឋាននៅរដ្ឋវ៉ាស៊ីនតោន ដែលបានអនុញ្ញាតឱ្យប្រជាពលរដ្ឋធ្វើអត្ថាធិប្បាយ និងស្នើវិសោធនកម្មទៅលើសេចក្តីព្រាងច្បាប់នេះ។ CCIM បានឲ្យដឹងថា មានអ្នកប្រើប្រាស់អ៊ីនធើណិតច្រើនជាង១០០០នាក់បានបញ្ចេញយោបល់លើបណ្ដាញនេះ។
«យើងត្រូវការសេរីភាពនៃការបញ្ចេញមតិពេញលេញដោយគ្មានការជ្រៀតជ្រែកពីស្ថាប័នណាមួយនោះទេ» នេះបើយោងតាមការអត្ថាធិប្បាយមួយដែលបានបង្ហោះនៅលើគេហទំព័រនេះ ហើយដែលបានផ្តល់ឲ្យវីអូអេខ្មែរ។
មតិយោបល់ត្រូវបានគេធ្វើឲ្យមានលក្ខណៈអនាមិកដើម្បីការពារពួកគេដែលភាគច្រើនលើសលុបប្រឆាំងនឹងគំនិតដែលថា រដ្ឋាភិបាលគួរតែបង្កើតច្បាប់ថ្មីមួយដើម្បីបង្កើននីតិវិធីសម្រាប់បណ្តាញអ៊ីនធើណិត។
«យើងមានច្បាប់ដែលមានស្រាប់គ្រប់គ្រាន់ដើម្បីគ្របការលួចបន្លំតាមអ៊ីនធើណិត។ ហេតុអ្វីបានជាចាំបាច់បង្កើតក្របខណ្ឌច្បាប់បន្ថែមទៀត? សូមអនុវត្តច្បាប់ដែលមានស្រាប់ ហើយធ្វើឲ្យច្បាស់ថា មនុស្សគ្រប់គ្នាគោរពច្បាប់»។ នេះជាការអត្ថាធិប្បាយមួយផ្សេងទៀតនៅក្នុងគេហទំព័រ។
អ្នកប្រើផ្សេងទៀតប្រៀបធៀបសេរីភាពរបស់កម្ពុជានៅលើអ៊ិនធឺណិតសព្វថ្ងៃជាមួយនឹងសេរីភាពទៅលើអ៊ិនធើណិតនៅក្នុងបណ្តាប្រទេសដទៃទៀត ជាពិសេសប្រទេសដែលមានមេដឹកនាំកុម្មុយនីស្តដែលអ៊ីនធើណិតត្រូវបាន«ដាក់កំហិត»។ ប្រទេសជិតខាងកម្ពុជា ដូចជាប្រទេសវៀតណាម និងប្រទេស ដែលជាអ្នកឧបត្ថម្ភដ៏ធំបំផុតរបស់រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាគឺប្រទេសចិន បានដាក់ដែនកំណត់យ៉ាងតឹងរ៉ឹងទៅលើបណ្តាញអ៊ីនធើណិតដែលប្រជាជនរបស់គេមិនអាចប្រើបណ្ដាញអ៊ីនធើណិតបានតាមចិត្ត។
«នៅក្នុងប្រទេសប្រជាធិបតេយ្យ ដូចជាប្រទេសកម្ពុជា ការប្រើប្រាស់អ៊ីនធើណិតត្រូវបានគេមើលឃើញថា ជាការបង្កើនល្បឿនដ៏សម្បើមជាពិសេសទៅលើលក្ខខណ្ឌនៃការរិះគន់ចំណុចអវិជ្ជមានទៅលើរដ្ឋាភិបាល»។ នេះជាអ្វីដែលអ្នកប្រើប្រាស់អ៊ីនធើណិតបានសរសេរ។ គេបានបន្ថែមថា៖ «អ៊ីនធើណិតគឺពិតជាមានសារៈសំខាន់ណាស់សម្រាប់ប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍន៍ ដូចជាប្រទេសកម្ពុជា។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើសេរីភាពត្រូវបានគេដាក់កំហិត នោះ[រដ្ឋាភិបាល]នឹងក្លាយទៅជារដ្ឋាភិបាលផ្តាច់ការ»។
លោកប៉ា ងួនទៀង នាយកប្រតិបត្តិរបស់ CCIM បាននិយាយថា មតិយោបល់នៅលើបណ្ដាញនេះបានបង្ហាញថា ប្រជាជនកម្ពុជាចូលរួមចំណែកបញ្ចេញយោបល់ក្នុងបញ្ហានៃសេរីភាពអ៊ីនធើណិតនេះ។
លោកនិយាយថា៖ «នេះមានន័យថា គេយល់ពីសារៈសំខាន់ និងផលប្រយោជន៍របស់អ៊ីនធើណិត។ វាជារឿងសំខាន់ណាស់។ ប្រសិនបើរដ្ឋាភិបាលប្រឆាំងនឹងឆន្ទៈរបស់ប្រជាជន [ដោយប្រើច្បាប់នេះ] នោះវានឹងប៉ះពាល់ដល់ការអភិវឌ្ឍ និងអាជីវកម្មនេះនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា»។
សេចក្តីព្រាងច្បាប់នេះមិនត្រូវបានគេដាក់ជូនទៅរដ្ឋសភានៅឡើយនោះទេ ហើយឥឡូវនេះ ច្បាប់នេះនៅក្រសួងប្រៃសណីយ៍ និងទូរគមនាគមន៍នៅឡើយ។ កាលពីខែមុន លោក មាស ប៉ូ អ្នកនាំពាក្យក្រសួងនេះ បាននិយាយថា មន្ត្រីរដ្ឋាភិបាលនៅពិនិត្យច្បាប់នេះនៅឡើយ ដើម្បីធ្វើឲ្យប្រាកដថា ច្បាប់នេះនឹងបម្រើផលប្រយោជន៍ប្រជាពលរដ្ឋ។ លោកផៃ ស៊ីផាន អ្នកនាំពាក្យរដ្ឋាភិបាលនៅទីស្តីការគណៈរដ្ឋមន្រ្តីបានឱ្យដឹងក្នុងខែមុនថា បច្ចុប្បន្នសេចក្តីព្រាងច្បាប់នេះគឺស្ថិតនៅក្នុង«ភាពអសកម្ម»។
លោកសូ សូធី មន្រ្តីទំនាក់ទំនង និងជាអ្នកតស៊ូមតិនៅ CCIM បាននិយាយថា អង្គការនេះបានរៀបចំសិក្ខាសាលាមួយអំពីបញ្ហានេះនៅក្នុងខែនេះដោយមានអញ្ជើញស្ថាប័នរដ្ឋាភិបាលដែលពាក់ព័ន្ធ ក៏ដូចជាអ្នកផ្តល់សេវាអ៊ីនធើណិត។
«យើងបានអញ្ជើញមន្ត្រីរដ្ឋាភិបាល និងក្រុមហ៊ុនដើម្បីពិភាក្សា និងផ្តល់យោបល់លើព័ត៌មានដែលយើងប្រមូលបាន។ បន្ទាប់មកយើងនឹងយកគោលការណ៍ទាំងនេះដើម្បីធ្វើសេចក្តីព្រាងច្បាប់នេះដើម្បីការពារសិទ្ធិរបស់ប្រជាពលរដ្ឋកម្ពុជា និងធ្វើឱ្យប្រាកដថា ច្បាប់នេះបម្រើផលប្រយោជន៍របស់ពួកគាត់»៕