ភ្ជាប់​ទៅ​គេហទំព័រ​ទាក់ទង

ព័ត៌មាន​​ថ្មី

ក្រុម​អ្នក​វិទ្យាសាស្រ្ត​ធ្វើ​ការ​ពិសោធន៍​វិធី​ព្យាបាល​ថ្មី​មួយ​សម្រាប់​ជំងឺ​ដាច់​សរសៃ​ឈាម​ក្នុង​ខួរ​ក្បាល​


អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រយកប្រូតេអ៊ីន​ alpha​-beta​-crystallin​ ​ទៅ​ប្រើ​ដើម្បី​​កំណត់​ព្រំដែន​នៃ​ការ​ខូចខាត​នៅ​ក្នុង​ខ្លួន​អ្នក​ជំងឺ​ដាច់​សរសៃ​ឈាម​ខួរ​ក្បាល​។
អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រយកប្រូតេអ៊ីន​ alpha​-beta​-crystallin​ ​ទៅ​ប្រើ​ដើម្បី​​កំណត់​ព្រំដែន​នៃ​ការ​ខូចខាត​នៅ​ក្នុង​ខ្លួន​អ្នក​ជំងឺ​ដាច់​សរសៃ​ឈាម​ខួរ​ក្បាល​។

ជំងឺ​ដាច់​សរសៃ​ឈាម​ក្នុង​ខួរ​ក្បាល​ ហៅ​ Stroke​ ជា​ជំងឺ​មួយ​នៃ​ជំងឺ​ទាំង​ឡាយ​ដែល​សម្លាប់​មនុស្ស​ច្រើន​បំផុត​ក្នុង​ពិភពលោក​ និង​ជា​មូលហេតុ​នាំមុខ​មួយ​នៃ​ភាព​ពិការ។​ សេចក្តី​រាយការណ៍​របស់​អង្គការ​សុខភាព​ពិភពលោក​ ឲ្យ​ដឹង​ថា​ ក្នុង​មួយ​ឆ្នាំៗ​ មនុស្ស​១៥​លាន​នាក់​រង​នឹង​ការ​ឈឺ​ចាប់​ដោយ​ជំងឺ​ដាច់​សរសៃ​ឈាម​ក្នុង​ខួរ​ក្បាល។​ ចំនួន​មួយ​ភាគ​បី​នៃ​អ្នក​ទាំង​នោះ​បាន​ស្លាប់​ និង​ចំនួន​មួយ​ភាគ​បី​ទៀត​បាន​ធ្លាក់​ខ្លួន​ពិការ​ជា​អចិន្ត្រៃយ៍។​ ជម្រើស​នៃ​វិធី​ព្យាបាល​ទាំងឡាយ​ត្រូវ​មាន​កំណត់។​ ប៉ុន្តែ​នៅ​ពេល​ឥឡូវនេះ​ ក្រុម​អ្នក​ស្រាវជ្រាវ​នៅ​សាកល​វិទ្យាល័យ​ Stanford​ កំពុង​សាកល្បង​របៀប​ព្យាបាល​ថ្មី​មួយ​ដែល​អាច​នឹង​មាន​ជោគជ័យ។

នៅ​ក្នុង​ករណី​ភាគ​ច្រើន​នៃ​ជំងឺ​ដាច់​សរសៃ​ឈាម​ក្នុង​ខួរ​ក្បាល​ហៅ​Stroke ​សរសៃ​ឈាម​នៅ​ក្នុង​ខួរ​ក្បាល​ត្រូវ​ស្ទះ បិទ​ផ្លូវ​អុកស៊ីហ្ស៊ែន​ (oxygen)​នឹង​អាហារ​សម្រាប់​ផ្គត់ផ្គង់​ជាលិកា​ខួរ​ក្បាល។

នៅ​ក្នុង​រយៈ​ដ៏​ខ្លី​មួយ​ ជាលិកា​របស់​ខួរ​ក្បាល​ក៏​ចាប់​ផ្តើម​ងាប់។

ការ​ព្យាបាល​តែ​មួយ​គត់​គឺ​ ឱសថ​សម្រាប់​រំលាយ​ឈាម​កក​ ដែល​អង់គ្លេស​ហៅ​ថា​ tissue​ plasminogen​ activor​ ឬ​ហៅ​កាត់​ថា​ TPA។​ ប៉ុន្តែ​ TPA​ អាច​មាន​ប្រយោជន៍​តែ​នៅ​ពេល​ផ្តល់​ឲ្យ​ក្នុង​ប៉ុន្មាន​ម៉ោង​ដំបូង​ក្រោយ​ពី​ជំងឺ​Stroke​ប៉ុណ្ណោះ។​ TPA​ មិន​អាច​ធ្វើ​ការ​ប្រឆាំង​នឹង​ដំណើរ​បន្ទាប់​នៃ​ជំងឺ​ Stroke​ បាន​ទេ គឺ​នៅ​ពេល​ដែល​កោសិកា​នៃ​ប្រព័ន្ធ​ការពារ​ខំ​រួសរាន់​ទៅ​ជួយ​ការពារ​ខួរ​ក្បាល​ តែ​តាម​ការ​ពិត​ វា​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ដំណើរ​ហើម​រលាក​ ដែល​អាច​បណ្តាល​ឲ្យ​មាន​គ្រោះថ្នាក់។

«នៅ​ក្នុង​មនុស្ស​ម្នាក់ៗ​ សមាសភាគ​នៃ​ការ​ហើម​រលាក​ អាច​ឡើង​ច្រើន​ដល់​ទៅ​ពីរ​ដង​នៃ​កម្រិត​របួស​ពី​ដំបូង»។

លោក​វេជ្ជបណ្ឌិត​ ហ្គែរី​ ស្តាញបឺក​ (Gary​ Steinberg)​ ដឹក​នាំ​ខាង​ផ្នែក​ប្រសាទសាស្ត្រ​នៃ​ សាលា​ពេទ្យ​របស់​សាកល​វិទ្យាល័យ​ ស្តានហ្វឺត​ (Stanford​ University)។​ លោក​ជា​អ្នក​និពន្ធ​ម្នាក់​នៃ​ក្រុម​អ្នក​និពន្ធ​ជាន់​ខ្ពស់​របស់​ឯកសារ​ថ្មី​មួយ​ដែល​រៀបរាប់​អំពី​វិធី​ថ្មី​មួយ​ដើម្បី​ទប់​ស្កាត់​ការ​ខូច​ខួរ​ក្បាល​ដែល​បណ្តាល​មក​ពី​ការ​រលាក។

កាល​ពី​ពីរ​-បី​ឆ្នាំ​មុន​ លោក​ Steinberg​ និង​សហសេវិក​របស់​លោក​បាន​រក​ឃើញ​ថា​ ជាតិ​ប្រូតេអ៊ីន​មួយ​ដែល​កើត​ឡើង​ដោយ​ធម្មជាតិ​ហៅ​ថា​ អាល់ហ្វា​-បេតា​-គ្រិសតាល់លីន​(alpha​-beta​-crystallin)​ អាច​កាត់​បន្ថយ​ការ​ខូច​ខួរ​ក្បាល​ នៅ​ក្នុង​ចំណោម​អ្នក​ជំងឺ​ដែល​មាន​កោសិកា​រឹង​ក្រិន​ច្រើន​បែប​យ៉ាង។​ ពួក​គេ​បាន​គិត​ថា​ ប្រូតេអ៊ីន​នោះ​ក៏​ប្រហែល​នឹង​ជួយ​ការពារ ​ការ​ខូច​ខួរ​ក្បាល​នៅ​ក្នុង​ក្រុម​អ្នក​រងគ្រោះ​ដោយ​ជំងឺ Stroke​ ដែរ។

ដើម្បី​ស្វែងរក​ការពិត​ អស់​លោក​ទាំង​នេះ​បាន​ប្រើប្រាស់​ជា​លើក​ដំបូង​នូវ​ការ​ពិសោធន៍​ជា​មួយ​សត្វ​កណ្តុរពីរ​ក្រុម​ - ក្រុម​ទី​មួយ​គឺ​ជា​សត្វ​កណ្តុរ​ដែល​ខ្លួន​របស់​វា​បង្កើត​ប្រូតេអ៊ីន​ហើយ​ក្រុម​ទី​ពីរ​ជា​ប្រភេទ​ពិសេស​ដែល​មិន​បង្កើត​ប្រូតេអ៊ីន។​ ក្រុម​លោក​ Steinberg​និង​សហសេវិក​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​សត្វ​កណ្តុរ​ទាំង​ពីរ​ក្រុម​កើត​ជំងឺ​Stroke ប៉ុន្តែ​ ជំងឺ​Stroke​ កើត​មាន​អាក្រក់​ខ្លាំង​ជាង​ច្រើន​ នៅ​ក្នុង​ពូជ​កណ្តុរ​ដែល​ខ្លួន​វា​មិន​បង្កើតប្រូតេអ៊ីន​ alpha​-beta​-crystallin។

«ក្រោយ​មក​យើង​បញ្ចូល​ប្រូតេអ៊ីន​ឬ​អាណូ​ដដែល​គឺ​alpha​-beta​-crystallin​ ទៅ​ក្នុង​ខ្លួន​កណ្តុរ​តាម​ការ​ចាក់​ថ្នាំ​ និង​បាន​រក​ឃើញ​ថា​យើង​អាច​ការពារ​ខួរក្បាល​សត្វ​កណ្តុរ​បាន​យូរ​ដោយ​ផ្តល់​ឲ្យ​បន្ថែម​នូវ​ alpha​-beta​-crystallin»។

ចំណុច​នេះ​ស្នើ​យោបល់​ថា​ ប្រូតេអ៊ីន​ alpha​-beta​-crystallin​ អាច​នឹង​យក​ទៅ​ប្រើ​ដើម្បី​កំណត់​ព្រំដែន​នៃ​ការ​ខូចខាត​នៅ​ក្នុង​ខ្លួន​អ្នក​ជំងឺ​ដាច់​សរសៃ​ឈាម​ខួរ​ក្បាល​បាន​ដែរ។

លោក​វេជ្ជបណ្ឌិត​ Steinberg​ មាន​ប្រសាសន៍​ថា​ ការ​ប្រើ​ប្រូតេអ៊ីន​ alpha​-beta​-crystallin​ អាច​តំណាង​នូវ​ការ​ព្យាបាល​ដ៏​ប្លែក​មួយ​សម្រាប់​ជំងឺ​ដាច់​សរសៃ​ឈាម​ក្នុង​ខួរ​ក្បាល។

«ខ្ញុំ​គឹត​ថា​ នេះ​គឺ​ជា​អ្វី​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ការ​រំភើប​អំពី​ការ​ព្យាបាល​នោះ។​ ជា​មូលដ្ឋាន​នេះ​គឺ​ជា​ការ​ប្រើ​យន្តការ​មួយ​ដែល​បង្កើត​ពី​ខាង​ក្នុង​ខ្លួន​មនុស្ស​ឬ​ពី​កំណើត​ ដែល​យើង​គិត​ថា​មាន​នៅ​ក្នុង​ខ្លួន​អ្នក​កើត​ជំងឺ​ Stroke​ រួច​ទៅ​ហើយ​ ប៉ុន្តែ​គ្រាន់​តែ​វា​មិន​សូវ​ខ្លាំង​ ហើយ​យើង​បន្ថែម​ប្រូតេអ៊ីន ហើយ​ប្រូតេអ៊ីន​នោះ​វា​ប្រយុទ្ធ​ទល់​នឹង​សមាសភាគ​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​រលាក។​ នេះ​ហើយ​ជា​វិធី​ប្លែក​ដែល​ថា​មាន​តែ​មួយ​នោះ»។

ហើយ​វា​ក៏​មាន​ប្រសិទ្ធភាព​យ៉ាង​តិច​១២​ម៉ោង​ ក្រោយ​ពី​ពេល​មាន​ជំងឺ​ Stroke​ដែរ​ ហើយ​ប្រហែល​អាច​ច្រើន​ជាង​នេះ​ទៀត​ ពួក​គេ​មិន​បាន​បង្ខំ​រក​ចម្លើយ​នោះ​នៅ​ឡើយ​ទេ។

លោក​វេជ្ជបណ្ឌិត​ Gary​ Steinberg​ នៃ​សាកលវិទ្យាល័យ​ Stanford​ មាន​ប្រសាសន៍​ថា​ ត្រូវការ​ឲ្យ​មាន​ការ​ពិសោធន៍​លើ​ខ្លួន​សត្វ​ជា​ច្រើន​ទៀត​ មុន​នឹង​ពួកគេ​អាច​ឈាន​ទៅ​រក​ការ​សាកល្បង​លើ​មនុស្ស។​ អត្ថបទ​របស់​លោក​ ដែល​រៀបរៀង​ ជា​មួយ​នឹង​សហ​អ្នក​និពន្ធ​ជាន់​ខ្ពស់​លោក​ លរ៉ង្ស៍​ ស្តាញម៉ាន់​ (Lawrence​ Steinman)​ មាន​ចុះ​ផ្សាយ​តាម​អ៊ិនធឺណែត​ដោយ​ក្រុម​ “Proceedings​ of​ the​ National​ Academy​ of​ Sciences”៕

ប្រែ​សម្រួល​ដោយ​ នុច សារីតា

XS
SM
MD
LG