ភ្ជាប់​ទៅ​គេហទំព័រ​ទាក់ទង

ព័ត៌មាន​​ថ្មី

អ្នក​ជំនាញ​ខាង​អំណាន ចង់​ឃើញ​ការ​ផ្ដល់​អំណោយ​ជា​សៀវភៅ​មួយ​ក្បាល​ដល់​គ្រប់​ទារក​ដែល​ទើប​នឹង​កើត


លោកស្រី Nancy Pearl បណ្ណារក្ស​ និង​អ្នក​ជំនាញ​ខាង​អាន​មក​ពី​សហរដ្ឋអាមេរិក និង​ជា​ជ័យ​លាភី​ពាន​រង្វាន់​សមាគម​សៀវភៅជាតិ​របស់​ស្ត្រី ផ្តល់​បទសម្ភាសន៍​ជាមួយ VOA Khmer ក្នុង​រាជធានី​ភ្នំពេញ កាលពី​ថ្ងៃ​ព្រហស្បតិ៍ ទី២០ ខែតុលា ឆ្នាំ២០១៦។ (ហ៊ាន សុជាតា/VOA)
លោកស្រី Nancy Pearl បណ្ណារក្ស​ និង​អ្នក​ជំនាញ​ខាង​អាន​មក​ពី​សហរដ្ឋអាមេរិក និង​ជា​ជ័យ​លាភី​ពាន​រង្វាន់​សមាគម​សៀវភៅជាតិ​របស់​ស្ត្រី ផ្តល់​បទសម្ភាសន៍​ជាមួយ VOA Khmer ក្នុង​រាជធានី​ភ្នំពេញ កាលពី​ថ្ងៃ​ព្រហស្បតិ៍ ទី២០ ខែតុលា ឆ្នាំ២០១៦។ (ហ៊ាន សុជាតា/VOA)

កំណត់និពន្ធ៖ ជា​ទូទៅ​ប្រជា​ពល​រដ្ឋ​កម្ពុជា​មិន​សូវ​ចូលចិត្ត​អាន​សៀវភៅ​ទេ ​ដោយ​សា​តែ​ទម្លាប់​ និង​ការ​អប់រំ​ជា​ដើម។​ ក៏​ប៉ុន្តែ​ប៉ុន្មាន​ឆ្នាំ​ចុង​ក្រោយ​នេះ​ អ្នក​ជំនាញ​ក្នុង​ការ​សរសេរ​និង​បណ្ណារក្ស​ជា​ច្រើន​ ​បាន​ជួយ​ជំរុញ​ឲ្យ​មាន​ការ​អាន​ ​បន្ថែម​ទៀត​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា។​ កាល​ពី​សប្ដាហ៍​មុន​ ​លោក​ស្រី​ Nancy Pearl​ អ្នក​ជំនាញ​ផ្នែក​អំណានពី​សហរដ្ឋអាមេរិក ​ដែល​បាន​បម្រើការ​ជា​បណ្ណារក្ស​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ​ ​និង​ជាជ័យ លាភីនៃ​ពានរង្វាន់​ Women's National Book Award​ ​ផង​នោះ​ ​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​មក​កាន់​ប្រទេស​កម្ពុជា​ ដើម្បី​ជំរុញ​ការ​អាន​ក្នុង​ប្រទេស​កំពុង​អភិវឌ្ឍ​មួយ​នេះ។ លោក​ ណឹម សុភ័ក្រ្តបញ្ញា​ នៃ​ VOA​ បាន​ជួប​សម្ភាសន៍​ផ្ទាល់​ជាមួយ​លោកស្រី​ Nancy Pearl អំពី​សារៈសំខាន់​នៃ​ការ​អាន​សៀវភៅ​ ​និង​ការ​ជំរុញ​ឲ្យ​មាន​ការ​អានឲ្យ​បាន​ច្រើន​នៅ​ប្រទេស​កម្ពុជា។ សូម​លោក​អ្នក ស្តាប់​បទ​សម្ភាសន៍​ផ្ដាច់​មុខ​រវាង​ VOA​ និង​លោកស្រី​ Nancy Pearlនេះ​ ដូច​តទៅ៖


VOA៖ ជម្រាបសួរ​លោកស្រី Nancy!

Nancy៖ ជម្រាបសួរ!

VOA៖ សំណួរ​ដំបូង​ គឺ​ថា​ តើ​ការ​អាន​សៀវភៅ​មាន​អត្ថ​ប្រយោជន៍​អ្វី​ខ្លះ​ដល់​អ្នក​អាន?

Nancy៖ ខ្ញុំគិតថា អត្ថប្រយោជន៍នៃការអានគឺធ្វើឲ្យយើងសប្បាយរីករាយ។ ការអាន គឺជាវិធីដ៏អស្ចារ្យនៃការចំណាយពេលវេលារបស់មនុស្ស។ លើសពីនេះទៀត ខ្ញុំគិតថា អត្ថប្រយោជន៍នៃការអាន គឺយើងកាន់តែអាន យើងកាន់តែក្លាយជាបុគ្គលប្រសើរម្នាក់។ ខ្ញុំអាចនិយាយថាខ្លួនខ្ញុំផ្ទាល់ជាបុគ្គលទុទ្ទិដ្ឋិនិយម ពីព្រោះអ្វីទាំងអស់សុទ្ធតែអាក្រក់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ លើកលែងតែការអានមួយចេញ។ ការជក់ចិត្តអាន ការចែករំលែកសៀវភៅទូទាំងសាកល និងការចែករំលែកសៀវភៅជាមួយមនុស្សផ្សេងទៀត នឹងនាំមកនូវសន្តិភាពជូនពិភពលោក។

VOA៖ តើ​លោកស្រី​គិត​ថា​ ប្រជាជន​កម្ពុជា​អាន​សៀវភៅ​ច្រើន​ដែរ​ឬទេ?

Nancy៖ ខ្ញុំ​យល់​ឃើញ​ថា​ ប្រជាជន​កម្ពុជា​ភាគ​ច្រើន​ណាស់​មិន​អាន។ ក្នុង​រយៈពេល​មួយ​សប្ដាហ៍​នេះ​នៅ​ប្រទេស​កម្ពុជា​ ​សំណាង​ដែរ​ខ្ញុំ​បាន​ជួប​មនុស្ស​ដែល​ចូល​ចិត្ត​អាន​ ដូចជា​ក្មេងៗ​ដែល​មាន​ចិត្ត​ចូល​ចិត្ត​អាន​ និង​មនុស្ស​ធំ​ដែល​ចេះ​ជំរុញ​ឲ្យ​មានការ​អាន។ ប៉ុន្តែ​ជា​រួម​ ខ្ញុំ​អាច​និយាយ​បាន​ថា​ ខ្ញុំ​មិនទាន់​មើល​ឃើញ​ថា​កម្ពុជា​មាន​វប្បធម៌​នៃ​ការ​អាន​នៅឡើយ​ទេ។

VOA៖ ហេតុអ្វី​បាន​ជា​លោកស្រី​ជំរុញ​ឲ្យ​ប្រជាពលរដ្ឋ​កម្ពុជាអាន​ឲ្យ​បាន​ច្រើន? ហើយ​តាមរយៈ​វិធី​ណា​ដែរ?

Nancy​៖ សម្រាប់​សំណួរ​នេះ​ ខ្ញុំ​គិត​ដូច​ហេតុផល​មុន​អញ្ចឹង​ គឺ​ខ្ញុំ​ចង់​លើក​ទឹកចិត្ត​ឲ្យ​មនុស្ស​ទាំងអស់​អាន​ឲ្យ​បាន​ច្រើន។​ ប្រសិន​បើយើង​អាន​កាន់​តែ​ច្រើន​ ក្តី​ករុណា​ និង​ការ​យោគ​យល់​របស់​យើង​កាន់​តែ​មាន​ច្រើន​ចំពោះ​មនុស្ស​ដទៃ​ទៀត។ ការ​យោគយល់​គ្នា​នេះ​ គឺ​វា​ចាំ​បាច់​ណាស់​ដើម្បី​ធ្វើ​ឲ្យ​ពិភព​លោក​កាន់តែ​ប្រសើរ​ឡើង។ បើ​មិន​បាន​ដល់​កម្រិត​ហ្នឹង​ទេ ខ្ញុំ​គិត​ថា​ មាន​សៀវភៅ​ជា​ច្រើន​ដែល​ប្រជាជន​កម្ពុជា​មាន​ក្ដី​សប្បាយរីករាយ​ក្នុង​ការ​កាន់​យក​មក​អាន។ ហេតុ​ដូច្នេះ​ហើយ​ ខ្ញុំ​គិត​ថា​ ការ​អាន​សៀវភៅ​ គឺ​ជា​ការ​កម្សាន្ត​ដ៏​ពិត​ប្រាកដ​មួយ។ ការ​អាន​សៀវភៅ​ គឺ​មាន​អត្ថ​ប្រយោជន៍​ក្រៃ​លែង។

VOA​៖ តើ​ការ​អាន​អាច​ធ្វើឲ្យ​សង្គម​ប្រែប្រួល​ដែរ​ឬទេ​? ប្រសិន​ជា​អាច​ តើ​តាម​បែប​ណា​ដែរ?

Nancy​៖ នេះ​ជា​សំណួរ​ល្អ។ ខ្ញុំ​គិត​ថា​ ការ​អាន​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​សង្គម​ប្រែប្រួល​ បើ​ទោះ​ជា​វា​មិនមែន​ទៅ​លើ​ផ្នែក​មួយ​ជាក់លាក់​នៃ​សង្គម​ ដូច​ប្រព័ន្ធ​រដ្ឋសភា​ ឬអ្វី​ផ្សេង​ទៀត​ក៏ដោយ​ក្តី។ ខ្ញុំ​មិន​គិត​ថា​ ការ​អាន​គឺ​សម្រាប់​ហេតុផល​ដូច្នេះ​ឡើយ។​ ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​គិត​ថា ការ​អាន​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​សង្គម​ប្រែប្រួល​ គឺ​ធ្វើឲ្យ​មនុស្ស​មាន​គំនិត​ទូលំ​ទូលាយ​ និង​យល់ដឹង​ថា​ពិភពលោក​នេះ​ធំ​ទូលាយ​ណាស់​ ហើយ​មនុស្ស​យើង​គ្រាន់តែ​ជា​ផ្នែក​តូច​នៃ​ពិភពលោក​តែ​ប៉ុណ្ណោះ។ មនុស្ស​យើង​មាន​ជំនឿ​ និង​អារម្មណ៍​ខុសៗ​គ្នា​ ប៉ុន្តែ​យើង​មាន​អ្វី​ផ្សេង​ទៀត​ច្រើន​ណាស់​ដូចគ្នា។ នេះ​ហើយ​ គឺ​ជា​អ្វី​ដែល​ការ​អាន​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ដឹង។

VOA​៖ ប្រសិន​បើ​សង្គម​មួយ​មិន​ជំរុញ​ដល់​ការ​អាន​ច្រើន​នោះ​ តើ​សង្គម​នោះ​នឹង​ក្លាយ​ទៅជា​សង្គម​បែប​ណា​វិញ?

Nancy​៖ ខ្ញុំ​គិត​ថា​ ប្រសិន​បើ​សង្គម​មួយ​មិន​លើក​ទឹកចិត្ត​ដល់​ការ​អាន​ សង្គម​នោះ​នឹង​បាត់បង់​ភាព​ជា​មនុស្ស​ជាតិ។ ពីព្រោះ​ខ្ញុំ​គិត​ថា​ សង្គម​ដែល​ចូលចិត្ត​ការ​អាន​ គឺជា​សង្គម​ដែល​បណ្ដុះ​នូវ​ការ​ចេះ​មើល​ថែទាំ​គ្នា​ពី​មនុស្ស​ម្នាក់​ទៅ​ម្នាក់​ទៀត​ និង​ចេះ​ឈឺ​ឆ្អាល​រឿងរ៉ាវ​អ្នក​ដទៃ​ដែល​នៅ​ពិភព​ឆ្ងាយ​ពី​ខ្លួន។ ខ្ញុំ​គិត​ថា​ សង្គម​មួយ​ដែល​មិន​ចូល​ចិត្ត​អាន​ ដូចគ្នា​នឹង​បុគ្គល​ដែល​មិន​ចូល​ចិត្ត​អាន​ដែរ​ វា​គឺជា​រឿង​គួរឲ្យ​សោក​ស្ដាយ​ណាស់​ពីព្រោះ​សង្គម​ និង​បុគ្គល​នោះ​បាត់បង់​អ្វី​នូវ​អ្វី​ដែល​ពួកគេ​គួរ​នឹង​បាន ​ប៉ុន្តែ​បែរជា​មិនបាន​ទៅ​វិញ។

VOA​៖ ខ្ញុំ​ចង់​សាក​សួរ​បន្តិច​ទៀតអំពី​សេរីភាព​នៃ​ការ​អាន។ តើសេរីភាព​នៃ​ការ​អាន​គួរ​មាន​ក្នុងកម្រិត​ប៉ុណ្ណា​ដែរ?

Nancy​៖ រឿង​នេះ​ គឺជា​បញ្ហា​មួយ​ដែល​យើង​កំពុង​ប្រឈម​មុខ​នៅ​សហរដ្ឋ​អាមេរិក។ នៅ​សហរដ្ឋ​អាមេរិក​ រឿង​សៀវភៅ​ គឺ​មាន​បញ្ហា​ជា​រឿយ​ៗ។ នៅ​ពេល​នរណា​ម្នាក់​មើល​ឃើញ​ថា​សៀវភៅ​ណាមួយ​ក្នុង​បណ្ណាល័យ​ដែល​ពួកគេ​មិន​យល់​ស្រប​តាម​ ពួកគេ​ចង់ឲ្យ​គេ​ដក​សៀវភៅ​នោះ​ចេញ​ពី​បណ្ណាល័យ។ ជា​ដំណោះ​ស្រាយ​ ជា​រឿយៗ​សៀវភៅ​ទាំងអស់​នោះ​មិន​ត្រូវ​បាន​គេ​ដក​ចេញ​ឡើយ​ ពីព្រោះ​បណ្ណាល័យ​ជា​កន្លែង​ដែល​ផ្ទុក​សៀវភៅ​គ្រប់​ផ្នែក​ទាំងអស់។ បណ្ណាល័យ​ មិនមែន​ជា​កន្លែង​សម្រាប់​តែ​គំនិត​យោបល់​មួយ​នោះ​ទេ។ វា​ជា​កន្លែង​ដែល​អ្នកមាន​គំនិត​យោបល់​ខុស​ផ្សេងៗ​គ្នា​ រាប់​ទាំង​គំនិត​ដែល​មិន​ប្រជា​ប្រិយ​ក៏​ត្រូវ​តែ​មាន​ដែរ។

VOA​៖ ពិត​ណាស់។ បើ​យើង​និយាយ​អំពី​វិស័យ​អប់រំ​ តើ​លោកស្រី​គិត​ថា​រដ្ឋាភិបាល​អាច​ដើរ​តួនាទី​សំខាន់​បែប​ណា​ក្នុង​ការ​ជំរុញ​ប្រជាពលរដ្ឋ​របស់​ខ្លួន​អាន​ឲ្យ​បាន​ច្រើន?

Nancy​៖ រឿង​មួយ​ដែល​សហរដ្ឋ​អាមេរិក​ធ្វើ​បាន​ល្អ​បំផុត​នោះ​ គឺ​នៅដើម​ឆ្នាំ​១៩០០​ សហរដ្ឋ​អាមេរិក​ មាន​បុរសម្នាក់​ឈ្មោះ​ Andrew Carnegie។ គាត់​ជា​មនុស្ស​មាន​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ស្តុក​ស្ដម្ភ​ និង​បាន​ចំណាយ​លុយ​របស់​គាត់​សាងសង់​បណ្ណាល័យ​ជាច្រើន​នៅ​តាម​ទីក្រុង​នានា​នៅ​ជុំវិញ​សហរដ្ឋ​អាមេរិក​ និង​នៅ​តាម​បណ្ដា​ប្រទេស​ផ្សេងៗ​ទៀត​ ដូចជា​បណ្ណាល័យ​ Carnegie នៅ​ប្រទេស​អង់គ្លេស​ជាដើម។ អំណោយ​ជា​បណ្ណាល័យ​ដែល​លោក​បាន​ផ្ទល់​ជូន​នៅ​តាម​ទីក្រុង​នានា​ គឺ​មាន​ដាក់​លក្ខខណ្ឌ​ថា​ បណ្ណាល័យ​ទាំងនោះ​ត្រូវ​ជា​បណ្ណាល័យ​ដែល​មាន​ពោរពេញ​ដោយសៀវភៅ។ បន្ថែម​ពី​លើ​នេះ​ទៀត បើ​មាន​បុគ្គល​ដែល​ចេះ​គ្រប់​គ្រង​បណ្ណាល័យ​ នោះ​វា​កាន់តែ​អស្ចារ្យ។ ខ្ញុំ​គិត​ថា​ សូម្បី​តែ​នៅ​សហរដ្ឋ​អាមេរិក​ មាន​ការ​ជជែក​គ្នា​ច្រើន​ណាស់​អំពី​មូលហេតុ​ដែល​យើង​ត្រូវ​ការ​បណ្ណាល័យ។ បន្ថែម​ពី​លើ​នេះ​ មនុស្ស​មាន​ការ​ជឿ​ជាក់​ទៅ​លើ​សារៈសំខាន់​នៃ​បណ្ណាល័យសម្រាប់​លទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ​ និង​សម្រាប់​ការ​សិក្សា​រៀន​សូត្រ​ពី​ពិភព​លោក។ បណ្ណាល័យ​នៅ​សហរដ្ឋ​អាមេរិក​ ត្រូវ​បាន​គេ​ស្គាល់​ថា​ ជា​សាកលវិទ្យាល័យ​សម្រាប់​ប្រជាជន​ទូទៅ។ មនុស្ស​ដែល​មិន​អាច​មាន​លទ្ធភាព​ទៅ​រៀន​នៅ​សាកល​វិទ្យាល័យ​ ពួកគេ​អាច​ទៅ​បណ្ណាល័យ​សាធារណៈ​ និង​រៀន​សូត្រ​នៅ​ទី​នោះ។ ខ្ញុំ​គិត​ថា​ ប្រព័ន្ធ​បណ្ណាល័យ​សាធារណៈ​ដែល​មាន​លក្ខណៈ​រឹង​ម៉ាំ​បែបនេះ​ គឺ​ចាំ​បាច់​ណាស់​សម្រាប់​ប្រទេស​ដែល​កំពុង​រីក​ចម្រើន​មួយ។

VOA៖ តើ​អ្វី​ដែល​លោកស្រី​និយាយ​អំបាញ់មិញ​នេះ​ អាច​អនុវត្ត​បាន​ក្នុង​បរិបទ​នៃ​ប្រទេស​កម្ពុជា​ ក្នុង​កម្រិត​ណា​ដែរ?

Nancy៖ ខ្ញុំ​មិន​ដឹង​ច្បាស់​គ្រប់គ្រាន់​នៅ​ឡើយអំពី​កត្តាជាក់លាក់​នៃ​នយោបាយ​ ឬ​រដ្ឋាភិបាល​កម្ពុជា​ទេ។ ខ្ញុំ​សង្ឃឹម​ថា​ អ្នក​នយោបាយ​អាច​នឹង​សម្លឹង​មើល​ឲ្យ​ឆ្ងាយ​ដើម្បី​យល់​ពី​តម្លៃ​នៃ​ការ​អាន​ និង​តម្លៃ​នៃ​ប្រជាជន​ដែល​ចូល​ចិត្ត​អាន។ ទាំងនេះ​ គឺជា​អ្វី​ដែល​ខ្ញុំ​ចង់​និយាយ។ ខ្ញុំ​ចង់ឲ្យ​មាន​រូបភាព​បែបនេះ​ គឺ​រាល់ពេល​ដែល​ទារក​កើត​នៅ​ប្រទេស​កម្ពុជា​ ទារក​នោះ​ទទួល​បានអំណោយ​ជា​សៀវភៅ​មួយ​ក្បាល។ ខ្ញុំ​មិន​ដឹង​ទេ​ថា​តើ​វា​អាច​ទៅ​រួច​ដែរ​ឬ​ទេ​ ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​គិត​ថា​ វា​នឹង​ជា​ការ​ផ្តួចផ្តើម​ដ៏​អស្ចារ្យ​មួយ​ក្នុង​ការបណ្ដុះ​គំនិត​អំពី​សារៈសំខាន់​នៃ​ការ​អាន។

VOA​៖ ដូច្នេះ​សម្រាប់សំណួរ​ចុងក្រោយ​របស់​ខ្ញុំ​គឺ​ថា តើ​លោកស្រី​គិត​ថា​ប្រជាជន​សាមញ្ញគួរ​អាន​អ្វី​ដែរ?

Nancy​៖ ខ្ញុំ​គិត​ថា​ ប្រជាជន​សាមញ្ញ​គួរ​អាន​អ្វីក៏បាន​ឲ្យ​តែ​ពួក​គាត់​ចង់​អាន។ ខ្ញុំ​គិត​ថា​ ប្រសិន​បើ​ប្រជាជន​សាមញ្ញ​ ចង់​អាន​ប្រវត្តិសាស្ត្រ​ អំពី​ប្រវត្តិសាស្ត្រ​កម្ពុជា​ ឬ​បវត្តិសាស្ត្រ​នៃ​ប្រទេស​ណាមួយ​ ពួកគាត់​គួរ​អាន​ចុះ។ ខ្ញុំ​គិត​ថា​ ប្រសិន​បើ​ប្រជាជន​កម្ពុជា​ ចង់​អាន​អ្វី​ដែល​ពាក់ព័ន្ធ​នឹង​ការ​ស្រមើ​ស្រមៃ​ សៀវភៅ​រឿង​ប្រឌិត​វិទ្យាសាស្ត្រ​ និង​សៀវភៅ​បែប​ស្រមើ​ស្រមៃ ដូចជា​សៀវភៅ​ Harry Potter ជា​ដើម ពួកគាត់​គួរ​អាន​ចុះ។ អាច​និយាយ​ម្យ៉ាង​ទៀត​ថា ខ្ញុំ​មិន​ចង់​ឲ្យ​មាន​ការ​ដាក់​កម្រិត​ទៅ​លើ​អ្វី​មនុស្ស​ត្រូវ​អាន​នោះ​ទេ។ ខ្ញុំ​នឹង​មិន​និយាយ​ដាច់​ខាត​ថា​ អ្នក​ត្រូវ​អាន​នេះ​ ឬ​ត្រូវ​អាន​នោះ​ឡើយ។ ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​អាច​និយាយ​ថា​ ខ្ញុំ​ចូលចិត្ត​សៀវភៅ​នេះ​ ហើយ​ប្រហែល​អ្នក​ចូលចិត្ត​សៀវភៅ​មួយនេះ​ដែរ។

VOA​៖ បាទ​សូម​អរគុណ​លោកស្រី។

Nancy​៖ មិន​អី​ទេ៕

XS
SM
MD
LG