ភ្ជាប់​ទៅ​គេហទំព័រ​ទាក់ទង

ព័ត៌មាន​​ថ្មី

មន្រ្តី​អនុវត្ត​ច្បាប់​ឥណ្ឌូណេស៊ី​ធ្វើ​ទារុណកម្ម​អ្នកទោស


អ្នក​ទោស​ជាប់​ពន្ធនាគារ​នៅប្រទេស​ឥណ្ឌូនេស៊ី។
អ្នក​ទោស​ជាប់​ពន្ធនាគារ​នៅប្រទេស​ឥណ្ឌូនេស៊ី។

ហ្សាការតា ឥណ្ឌូណេស៊ី៖ របាយការណ៍​របស់​ក្រុម​ផ្តល់​ជំនួយ​ផ្លូវច្បាប់​មាន​មូលដ្ឋាន​នៅ​ក្រុង​ហ្សាការតា​ បង្ហាញ​ថា ​ប៉ូលិស​ឥណ្ឌូនេស៊ី ​និង​មន្ត្រី​គ្រប់គ្រង​ពន្ធនាគារ​បាន​ធ្វើ​ទារុណកម្ម​អ្នក​ទោស​ជា​ទៀងទាត់ និង​មាន​លក្ខណៈ​ជាប្រព័ន្ធ។

របាយការណ៍​នេះ​ផ្អែក​តាម​បទ​សម្ភាសន៍​ជា​ច្រើន​ជា​មួយ​អុ្នកទោស ​មន្ត្រី​ប៉ូលិស​ ចៅក្រម​ និង​សកម្មជន​សិទ្ធិ​មនុស្ស។

អ្នកស្រី ​រ៉េស្តារា ហ៊ុតាបារ៉ាត (Restaria Hutabarat) ធ្វើការ​នៅ​វិទ្យាស្ថាន​ជំនួយ​ផ្នែក​ច្បាប់ ​ដែល​មាន​មូលដ្ឋាន​នៅ​ទីក្រុង​ហ្សាការតា​បាន​ចំណាយ​ពេល​មួយ​ឆ្នាំ​កន្លង​ទៅ​ ដឹកនាំ​ការ​ស៊ើប​អង្កេត​អំពី​ការ​ធ្វើ​ទារុណកម្ម​ទូទៅ​ក្នុង​ពន្ធនាគារ​តាម​ទីក្រុង​សំខាន់ៗ​ចំនួន​៤​នៅ​ប្រទេស​ឥណ្ឌូនេស៊ី។ ​អ្នកស្រី​បាន​រក​ឃើញ​ថា ការ​វាយដំ ការ​បំភិត​បំភ័យ​ ហើយ​និង​ការ​រំលោភ​ផ្លូវភេទ​ជា​រឿង​ធម្មតា​ ដែល​គេ​ចាត់​ទុកថា​ ជា​ទម្លាប់​មួយ។​ លោក​ស្រី​មាន​ប្រសាសន៍​ថា៖

«យើង​សន្និដ្ឋាន​ថា ​ទារុណកម្ម​មាន​ជា​ប្រព័ន្ធ​នៅ​ក្នុង​ប្រព័ន្ធ​តុលាការ​ព្រហ្ម​ទ័ណ្ឌ ​ ​ពីព្រោះ​អ្នក​ផ្តល់​បទសម្ភាសន៍​ទាំងអស់ ​ដែល​យើង​បាន​សាកសួរ​ បាន​និយាយ​ថា គេ​ធ្លាប់​បាន​ឆ្លង​កាត់​ទម្រង់​ធ្វើ​ទារុណ​កម្ម​យ៉ាង​តិចម្តង​តាម​រយៈ​ប្រព័ន្ធ​តុលាការ​ព្រហ្មទ័ណ្ឌ»។

ការ​រក​ឃើញ​នេះ​ផ្អែក​តាម​បទ​សម្ភាសន៍​ជន​សង្ស័យ និង​អ្នកទោស​ជាង​១ពាន់​នាក់​ ព្រម​ទាំង​មាន​ចម្លើយ​ពី​មន្ត្រី​ប៉ូលិស​ រដ្ឋអាជ្ញា​ ​ចៅក្រម ​ ​អ្នកយាម​ និង​សកម្ម​ជន​សិទ្ធិមនុស្ស​ចំនួន​៤០០​នាក់។

អ្នកស្រី ​Hutabarat ​និយាយ​ថា ​ភាគច្រើន​គឺ​ប៉ូលិស​ជា​អ្នក​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ធ្វើ​ទារុណ​កម្ម ​ដែល​ច្រើន​ធ្វើ​ឡើង​ដើម្បី​ទទួល​បាន​ចម្លើយ​សារភាព។​ ប៉ុន្តែ​អ្នកស្រី​មាន​ប្រសាសន៍​ថា ​រដ្ឋអាជ្ញា​ និង​ចៅក្រម​រីករាយ​និង​លើក​ទឹកចិត្ត ហើយ​បណ្តោយ​ឲ្យ​មាន​ការ​ប្រើ​កម្លាំង​បង្ខំ​ក្នុង​ការ​សួរ​ចម្លើយ​នេះ។

អ្នកស្រី រ៉េស្តារា ហ៊ុតាបារ៉ាត ​និយាយ​ថា ​ប៉ូលិស​មាន​អំណាច​ច្រើន​ណាស់ទៅ​លើ​ជនសង្ស័យ ​ ​ប៉ុន្តែ​មាន​ការ​ទទួល​ខុសត្រូវ​តិចតូច។ ​ក្នុង​ករណី​ខ្លះ ​ប៉ូលិស​អាច​ឃុំឃាំង​ជន​សង្ស័យ​ដល់​ទៅ​៦០​ថ្ងៃ​មុន​ធ្វើការ​ចោទ​ប្រកាន់។​ លោកស្រី​និយាយថា​ ​ នៅឥណ្ឌូនេស៊ី ​ ទារុណកម្ម​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​ដោយ​ប៉ូលិស​មិន​ត្រូវ​បាន​គេ​ចាត់​ទុក​ថា ​ជា​បទ​ឧក្រិដ្ឋ​ទេ ​ហើយ​ចំណុច​នេះ​ត្រូវតែ​ផ្លាស់​ប្តូរ។

អ្នកស្រី ​រ៉េស្តារា ហ៊ុតាបារ៉ាត ​និយាយ​ថា ​«រដ្ឋាភិបាល​គួរ​កំណត់​ដោយ​យោង​តាម​ច្បាប់​ថា​ ទារុណ​កម្ម​គឺ​ជា​បទ​ឧក្រិដ្ឋ​នៅ​ឥណ្ឌូនេស៊ី។​ ត្រូវមាន​ច្បាប់​ជា​ធរមាន​ដែល​កំណត់​និយមន័យ​ដោយ​រដ្ឋាភិបាល​ ដើម្បី​កំណត់​ទោស​ឧក្រិដ្ឋ​ចំពោះ​អ្នក​ប្រព្រឹត្ត​ទារុណ​កម្ម។ ​នេះ​ជា​ជំហាន​ដែល​ត្រូវ​ធ្វើ​ ទីមួយ ​និង​បន្ទាន់​បំផុត»។

ឥណ្ឌូនេស៊ី ​ដែល​មាន​ប្រជាជន​២៣៧​លាន​នាក់​ទើប​ងើប​ចេញ​ពី​អំពើ​ផ្តាច់​ការ​ច្រើន​ទសវត្ស​រ៍​ កាល​ពីឆ្នាំ​១៩៩៨។ ថ្វីបើ​ប្រទេសនេះ​មាន​ប្រជាធិប​តេយ្យ​ហើយ​ក្តី ក៏​ឥណ្ឌូនេស៊ី​នៅ​ទទួល​ការ​រិះគន់​ថា ​មាន​ប្រព័ន្ធ​ច្បាប់​ទន់ខ្សោយនៅ​ឡើយ។

មាន​របាយការណ៍​មួយ​ចំនួយ​ថា ​មាន​ទាហាន​ធ្វើ​ទារុណកម្ម​អ្នក​ផ្តាច់ខ្លួន​ដែល​ជាប់​សង្ស័យ ​ហើយ​កងទ័ព​និយាយ​ថា​ ​គេ​បាន​ប្រើ​តុលាការ​សឹក​កាត់ទោស​ជនសង្ស័យមួយ​ចំនួន។

អ្នក​នាំពាក្យ​ប៉ូលិស​ឥណ្ឌូនេស៊ី​និយាយ​ថា ​ទីភ្នាក់ងារ​ប៉ូលិស​នឹង​សិក្សា​អំពី​របាយការណ៍​នេះ ​ហើយ​ថា ​មន្ត្រី​ដែល​រំលោភ​បំពាន​ជន​ស៊ីវិល​នឹង​ត្រូវ​ប្រឈម​នឹង​ទណ្ឌកម្ម៕

ប្រែសម្រួលដោយ ពិន ស៊ីសុវណ្ណ

XS
SM
MD
LG