រដ្ឋមន្ត្រីហរិញ្ញវត្ថុឥណ្ឌា អ្នកស្រី Nirmala Sitharaman បាននិយាយថា រដ្ឋាភិបាលនឹងផ្ដល់ជូនរបបអាហារ និងការផ្ទេរប្រាក់រយៈពេលបីខែ ដើម្បីជួយសម្រួលដល់ «បញ្ហាសុខមាលភាពរបស់ជនក្រីក្រ និងកម្មករដែលរងគ្រោះ ក៏ដូចជាអ្នកដែលត្រូវការជំនួយបន្ទាន់»។
ការបិទប្រទេសរយៈពេលបីសប្ដាហ៍ ដែលបានចាប់ផ្ដើមកាលពីថ្ងៃពុធសប្ដាហ៍មុនដើម្បីកាត់បន្ថយការឆ្លងរាលដាលមេរោគកូរ៉ូណា បានធ្វើឲ្យប្រជាជន ១ពាន់ ៣រយលាននាក់ត្រូវស្នាក់នៅផ្ទះ និងបានផ្អាករាល់អាជីវកម្មទាំងអស់មួយរយៈ។
ប្រទេសឥណ្ឌាមានករណីឆ្លងមេរោគកូរ៉ូណាទាបបើធៀបនឹងប្រទេសដទៃទៀតដែលមានចំនួនប្រជាជនច្រើន ប៉ុន្តែអ្នកជំនាញផ្នែកសុខភាពបានព្រមាន និងព្យាករណ៍ថាករណីឆ្លងនៅឥណ្ឌានឹងកើនឡើងដូចក្នុងប្រទេសមួយចំនួននៅអឺរ៉ុប និងសហរដ្ឋអាមេរិកដែរ។
មានក្ដីបារម្ភខ្លាំងអំពីផលប៉ះពាល់ដ៏មហន្តរាយនៃការបិទប្រទេស ដែលនឹងប៉ះពាល់ខ្លាំងក្លា ដល់ជនក្រីក្ររាប់លាននាក់ ដែលធ្វើការក្នុងវិស័យក្រៅផ្លូវការមួយចំនួនដែលគ្មានប្រាក់អត្ថប្រយោជន៍ និងមានប្រាក់សន្សំតិចតួច។
ក្នុងពេលថ្មីៗនេះ កម្មករចំណាកស្រុករាប់លាននាក់បានចាកចេញពីទីក្រុង ត្រឡប់ទៅកាន់ស្រុកភូមិរបស់ពួកគេវិញ ខណៈដែលគ្រឹះស្ថានពាណិជ្ជកម្ម និងរោងចក្រនានាបានបិទទ្វារ។ ប៉ុន្តែមនុស្សជាច្រើននាក់ផ្សេងទៀតបានជាប់នៅក្នុងទីក្រុងដោយសារតែសេវាកម្មរថភ្លើង និងរថយន្តក្រុងត្រូវបានផ្អាកដំណើរការទាំងស្រុង។
សម្រាប់កម្មករក្រីក្រជាច្រើននាក់ដូចជាលោក Sajjad Ali ដែលប្រកបការងារជាជាងលាបផ្ទះនៅក្នុងរដ្ឋធានី New Delhi ក្ដីកង្វល់ធំបំផុតមិនមែនជាមេរោគកូរ៉ូណានោះទេ ប៉ុន្តែគឺការបារម្ភពីការខ្វះខាតចំណីអាហារសម្រាប់រយៈពេលប៉ុន្មានសប្ដាហ៍ខាងមុខ។
លោកបានបញ្ជូនគ្រួសាររបស់លោកទៅស្រុកកំណើតរបស់លោកវិញកាលពីពេលថ្មីៗនេះ ដោយឲ្យពួកគេយកប្រាក់សន្សំភាគច្រើនរបស់លោកទៅជាមួយ ដោយលោក និងប្អូនប្រុសលោក បន្ដស្នាក់នៅក្នុងទីក្រុងដោយរំពឹងថារកការងារបានធ្វើ។
លោក Ali និងប្អូនប្រុសរបស់លោកនៅសល់ប្រាក់តែប្រហែល ១៥ ដុល្លារប៉ុណ្ណោះជាប់ខ្លួន ដែលចំនួននោះអាចទិញម្ហូបបានប្រហែលមួយសប្ដាហ៍។ លោកនឹងមិនទទួលបានរបបអាហារដែលប្រកាសដោយរដ្ឋាភិបាលឡើយ ដោយសារអត្តសញ្ញាណប័ណ្ណរបស់លោកត្រូវបានចុះបញ្ជីនៅស្រុកកំណើតរបស់លោកក្នុងរដ្ឋ Bihar។
កញ្ចប់ហិរញ្ញវត្ថុរបស់រដ្ឋាភិបាលនេះ គឺផ្ដល់នូវអង្ករ ឬស្រូវសាលី និងសណ្ដែកដល់ប្រជាជនក្រីក្រប្រមាណ ៨៣ លាននាក់ ក៏ដូចជាផ្ទេរប្រាក់ឲ្យស្ត្រី និងចាស់ជរាចំនួន ២០០លាននាក់ផងដែរ។
កញ្ចប់ថវិកានេះគឺជា «ជំហានស្វាគមន៍ដំបូង» នេះបើតាមលោក Arun Kumar អតីតសាស្ត្រាចារ្យផ្នែកសេដ្ឋកិច្ចនៅសាកលវិទ្យាល័យ Jawaharlal ក្នុងទីក្រុង New Delhi។ លោក Kumar និយាយថា៖ «ប៉ុន្តែបើសិនក្រឡេកមើលពីទំហំនៃការបាត់បង់ដែលជនក្រីក្រទាំងអស់នេះកំពុងប្រឈម កញ្ចប់ថវិកានេះមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ»។ លោកក៏បានចង្អុលបង្ហាញថា រដ្ឋាភិបាលក៏ត្រូវបង្ហាញការប្ដេជ្ញាចិត្តដើម្បីអនុវត្តការបែងចែកកញ្ចប់ថវិកានេះឲ្យមានប្រសិទ្ធភាព ដែលការណ៍នេះតែងតែជាបញ្ហាប្រឈមមួយជានិច្ច។
សេដ្ឋវិទូប៉ាន់ស្មានថា ការផ្អាកសកម្មភាពសេដ្ឋកិច្ចស្ទើរតែទាំងស្រុងនេះ នឹងធ្វើឲ្យផលិតផលសរុបក្នុងស្រុករបស់ប្រទេសឥណ្ឌានឹងធ្លាក់ចុះ ១០ ភាគរយ ដោយពាក់កណ្ដាលនៃការបាត់បង់នេះ កើតឡើងដោយសារវិស័យដែលមិនមានការរៀបចំត្រឹមត្រូវ និងភាពក្រីក្រ។ ការធ្លាក់ចុះនៃសេដ្ឋកិច្ចដែលបង្កឡើងដោយសារការរាតត្បាតនៃមេរោគកូរ៉ូណា កើតឡើងស្របពេលដែលសេដ្ឋកិច្ចប្រទេសឥណ្ឌាកំពុងតែដាំក្បាលចុះស្រាប់។
ក្រៅពីរដ្ឋាភិបាលសហព័ន្ធ រដ្ឋជាច្រើនបានប្រកាសពីជំហាននៃការផ្ដល់របបអាហារមិនគិតថ្លៃ ឬក្នុងតម្លៃថោកបំផុតដល់ប្រជាជន។ លើសពីនេះ អាជ្ញាធរទូទាំងប្រទេសកំពុងតែប្រមូលផ្ដុំគ្នាបង្កើតជាក្រុមមនុស្សធម៌ ដើម្បីចែកស្បៀងអាហារដល់ពលរដ្ឋក្រីក្រទៀតផង។
នៅក្នុងទីក្រុង New Delhi អាហារត្រូវបានចម្អិននៅក្នុងផ្ទះបាយក្នុងសាលារៀនដើម្បីចែកជូនជនក្រីក្រកាលពីថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី២៦ ខែមីនា កន្លងទៅនេះ។ រូបភាពពីក្នុងទូរទស្សន៍បង្ហាញពីអ្នកស្ម័គ្រចិត្តផ្ដល់ទឹកអាកុលលាងដៃជាមុនដល់ពលរដ្ឋក្រីក្រ បន្ទាប់មកផ្ដល់បញ្ចប់ម្ហូបអាហារដល់ពួកគេ។
លោក Vinay K. Stephen ដែលដឹកនាំក្រុមការងារមិនរកប្រាក់កម្រៃមួយ មានមូលដ្ឋាននៅក្នុងទីក្រុង New Delhi កំពុងផ្ដល់អាហាររាប់រយបញ្ចប់ក្នុងមួយថ្ងៃដល់ពលរដ្ឋក្រីក្រ។ លោកនិងក្រុមរបស់លោកចម្អិនអាហារដោយផ្ទាល់ ដោយសាររកចុងភៅមិនបាន។
ប៉ុន្តែលោកនិយាយថា ការទទួលបានរបបអាហារគ្រប់គ្រាន់ កំពុងក្លាយជាបញ្ហាប្រឈម ពីព្រោះហាងជាច្រើនកំពុងដំឡើងថ្លៃ ជាពិសេសថ្លៃបន្លែ។ លោក Vinay ថា៖ «នេះជាវេលាលំបាក។ សង្គមគួរតែមានការយល់ដឹង និងត្រៀមលក្ខណៈច្រើនជាងនេះ ដើម្បីទប់ទល់នឹងវិបត្តិដែលមើលមិនឃើញ និងស្មានមិនត្រូវបែបនេះ»។
ការប្រកាសបិទប្រទេស បានធ្វើឲ្យប្រជាជនរាប់ម៉ឺននាក់ប្រញាប់ប្រញាល់ទិញម្ហូបអាហារ ថ្នាំសង្កូវស្តុកទុក បើទោះបីជាមានការប្រកាសពីរដ្ឋាភិបាលថា បណ្ដាញផ្គត់ផ្គង់ទំនិញនឹងត្រូវបន្ដរហូតយ៉ាងណាក៏ដោយ៕
ប្រែសម្រួលដោយ សឿន វឌ្ឍនា
