ដោយ Jessica Berman
សេចក្តីសម្រេចដ៏គួរឲ្យកត់សម្គាល់ ដោយតុលាការកំពូលរបស់ប្រទេសឥណ្ឌានៅក្នុងសប្តាហ៍នេះ បានបដិសេធចោលនូវកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងមួយរបស់ក្រុមហ៊ុនផលិតឱសថស្វីស ណូវ៉ាទីស (Novartis) ដែលចង់ពង្រីកការការពារប្រកាសនីយប័ត្រឬប័ណ្ណប៉ាតង់ សម្រាប់ឱសថព្យាបាលជំងឺមហារីករបស់ខ្លួន ដែលមានឈ្មោះថា គ្លីវិក (Glivec)។ សេចក្តីសម្រេចនេះត្រូវបានចាត់ទុកថាជាការវាយប្រហារមួយទៅលើក្រុមហ៊ុនផលិតឱសថរបស់បស្ចិមប្រទេស ដែលស្វែងរកការការពារផលប្រយោជន៍ហិរញ្ញវត្ថុរបស់ពួកគេ។ ក្រុមអ្នកជំនាញនិយាយថា សេចក្តីសម្រេចនេះអាចផ្តល់សេចក្តីក្លាហាន ដល់ក្រុមហ៊ុនផលិតឱសថទាំងឡាយនៅក្នុងប្រទេសផ្សេងៗទៀត ដែលមានបំណងផលិតប្រភេទឱសថនៅក្នុងស្រុក ដែលចម្លងចេញពីឱសថដែលមានស្លាកយីហោ។ ហើយដូចដែល ចេសស៊ីកា ប័រមែន (Jessica Berman) នៃវីអូអេរាយការ នេះមានន័យថាជាភាពអាចរកបានទូលំទូលាយជាងមួយ នៃឱសថដែលមានតម្លៃថោកជាង នៅទូទាំងប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍន៍។
ប្រទេសឥណ្ឌាមិនមែនជាប្រទេសតែមួយគត់ ដែលផលិតឱសថនៅក្នុងស្រុក ដែលចម្លងចេញពីប្រភេទឱសថសំខាន់ៗនិងពេញនិយមនោះទេ។ ប្រទេស អាហ្សង់ទីន (Argentina) និងប្រទេស ហ្វីលីពីន (Philippines) បានអនុម័តច្បាប់យ៉ាងតឹងរឹង ដោយបានកំណត់នូវការការពារប្រកាសនីយប័ត្រ ទៅលើឱសថដែលមានស្លាកយីហោទាំងឡាយ ដែលផលិតដោយក្រុមហ៊ុនផលិតឱសថរបស់សហរដ្ឋអាមេរិកនិងអឺរ៉ុប ដែលរួមទាំងឱសថសម្រាប់ព្យាបាលវីរុស ហ៊ីវ (HIV) ដែលជាវីរុសដែលបង្កឱ្យមានជំងឺអេដស៍ (AIDS) ផងដែរ។
ប្រកាសនីយប័ត្រអនុញ្ញាតឱ្យក្រុមហ៊ុនទាំងឡាយ ដែលផលិតឱសថមួយប្រភេទ អាចរក្សាសិទ្ធិផ្តាច់មុខក្នុងការលក់ឱសថប្រភេទនេះក្នុងតម្លៃថ្លៃជាងសម្រាប់រយៈពេលវែង ដើម្បីស្រង់ដើមមកវិញនូវថ្លៃស្រាវជ្រាវនិងថ្លៃអភិវឌ្ឍន៍របស់ពួកគេ។ ក្រុមហ៊ុនផលិតឱសថរបស់បស្ចិមប្រទេសនិយាយថា តម្លៃតបស្នងទាំងនោះមានសារៈសំខាន់ណាស់ សម្រាប់សមត្ថភាពរបស់ពួកគេក្នុងការអភិវឌ្ឍឱសថថ្មីនិងកាន់តែប្រសើរជាងមុនផ្សេងៗទៀត។
នៅក្នុងករណីរបស់ឥណ្ឌា ដែលបានធ្វើដំណើរសន្សឹមៗឆ្លងកាត់ ប្រព័ន្ធតុលាការរបស់ប្រទេសនេះអស់រយៈពេល៧ឆ្នាំមកហើយនោះ ក្រុមហ៊ុន ណូវ៉ាទីស បានបរាជ័យនូវក្នុងការធ្វើឱ្យតុលាការកំពូលជឿជាក់ថា ក្រុមហ៊ុននេះបានធ្វើការផ្លាស់ប្តូរទៅលើថ្នាំប្រភេទ គ្លីវិក ដែលជាប្រភេទថ្នាំសម្រាប់សម្លាប់ការីកនៃកោសិកា ដែលត្រូវបានប្រើប្រាស់យ៉ាងទូលំទូលាយ។ ក្រុមហ៊ុនមិនបានបង្ហាញអំពីភាពចាំបាច់គ្រប់គ្រាន់ ក្នុងការទទួលបានដីការអនុញ្ញាតឱ្យបន្តប្រកាសនីយប័ត្ររបស់ខ្លួន និងសិទ្ធិផ្តាច់មុខនៅលើទីផ្សារឡើយ។
តាហៀ អាមីន (Tahir Amin) គឺជានាយកនៃអង្គការគំនិតផ្តួចផ្តើមសម្រាប់ឱសថ សិទ្ធិទទួលបាន និងចំណេះដឹង (Initiative for Medicines, Access and Knowledge) ដែលមានមូលដ្ឋាននៅក្នុងទីក្រុង ញូវយ៉ក (New York) និងដែលជាអង្គការមិនរកប្រាក់ចំណេញមួយ ដែលធ្វើការទៅលើករណីប្រកាសនីយប័ត្រ ដើម្បីបង្កើនលទ្ធភាពទទួលបានឱសថ។ អាមីន និយាយថា ករណីនៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា ប្រហែលជានឹងមានផលប៉ះពាល់យ៉ាងធំធេង។
«នៅទូទាំងសកលលោក ខ្ញុំគិតថា ប្រទេសមួយចំនួននឹងសម្លឹងមើលករណីនេះហើយនិយាយថា «ឥណ្ឌាបានឈរលើជំហររបស់ខ្លួន ហើយក៏នឹងដឹងច្បាស់ដែរថា តាមពិតទៅ ប្រសិនបើឥណ្ឌាឈរនៅលើជំហររបស់ខ្លួន ទោះបីជាប្រទេសនេះមានជំហរផ្នែកភូមិសាស្រ្តនយោបាយរឹងមាំជាងមុនក៏ដោយ ហើយប្រហែលជានឹងអាចទប់ទល់ជាមួយនឹងសហរដ្ឋអាមេរិកនិងអឺរ៉ុបបន្តិចថែមទៀតផង។ ខ្ញុំគិតថា ប្រទេសផ្សេងៗទៀត ក៏នឹងកត់សម្គាល់ទៅលើករណីនេះផងដែរហើយនឹងនិយាយថា នេះគឺជាផលប្រយោជន៍សាធារណ និងផលប្រយោជន៍ផ្នែកសុខភាពរបស់យើង ក្នុងការអនុម័តច្បាប់ស្តីអំពីប្រកាសនីយប័ត្រ ដែលមានលក្ខណៈប្រហាក់ប្រហែល។»
ប្រទេសឥណ្ឌានាំចេញឱសថផលិតក្នុងស្រុក ដែលមានតម្លៃប្រមាណជា១០ពាន់លានដុល្លាជារៀងរាល់ឆ្នាំ។ ហើយជាមួយនឹងប្រទេសចិន ឥណ្ឌាផលិតប្រហែល៨០ភាគរយនៃគ្រឿងផ្សំ ដែលត្រូវបានប្រើប្រាស់នៅក្នុងការផលិតឱសថនៅក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិក។ ឥណ្ឌាក៏បានផលិតឱសថចម្លងផលិតក្នុងស្រុកនៃប្រភេទឱសថល្បីៗជាច្រើនផងដែរ។
ក្រុមហ៊ុន ណូវ៉ាទីស និងក្រុមហ៊ុនផលិតឱសថផ្សេងៗទៀតនិយាយថា សេចក្តីសម្រេចរបស់តុលាការកំពូលឥណ្ឌា ប្រហែលជានឹងបង្ខំឱ្យពួកគេ ដកយកថវិការសម្រាប់ស្រាវជ្រាវរបស់ពួកគេចេញពីប្រទេសឥណ្ឌា។
លោក ម៉ាក ហ្រ្គេយសុន (Mark Grayson) គឺជាអ្នកនាំពាក្យមួយរូបសម្រាប់អង្គការស្រាវជ្រាវឱសថនិងក្រុមហ៊ុនផលិតឱសថអាមេរិកកាំង ឬហៅកាត់ថា ហ្វាម៉ា (PhRMA) ដែលតំណាងឱ្យក្រុមហ៊ុនផលិតឱសថទាំងឡាយ។
«យើងមានការខកចិត្តចំពោះសេចក្តីសម្រេចនេះ ពីព្រោះយើងជឿជាក់ថា សេចក្តីសម្រេចនេះគឺគ្រាន់តែបានបង្ហាញឱ្យឃើញនូវបរិស្ថាននៃការច្នៃប្រឌិតថ្មី ដែលកាន់តែសឹករីករិលបន្ថែមទៀតនៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា។»
ប្រភេទឱសថចម្លងផលិតក្នុងស្រុក អាចត្រូវបានលក់ដោយធ្វើឱ្យខូចតម្លៃដើមរបស់ឱសថដើមដែលមានស្លាកយីហោ។ ឧទាហរណ៍ ឱសថ គ្លីវិក អាចធ្វើឱ្យអ្នកជំងឺម្នាក់ចំណាយប្រហែល៧ម៉ឺនដុល្លាក្នុងមួយឆ្នាំ ខណៈពេលដែលប្រភេទឱសថចម្លងផលិតក្នុងស្រុករបស់ឥណ្ឌា មានតម្លៃប្រហែល២ពាន់ ៥០០ដុល្លាតែប៉ុណ្ណោះ។ លោក លោក ហ្រ្គេយសុន ជឿជាក់ថា អ្នកជំងឺដែលអាចមានលទ្ធភាពចំណាយទៅលើឱសថដូចជាឱសថ គ្លីវិក គួរតែបង់តម្លៃពេញ។
«យើងជឿជាក់ថា យើងត្រូវតែស្វែងរកវិធីដើម្បីទទួលបាននូវសេដ្ឋកិច្ចដែលកំពុងតែកើនឡើង ដើម្បីបង់ទៅលើចំណែកដ៏សមស្របរបស់ពួកគេ សម្រាប់ឱសថប្រភេទថ្មីៗ និងសោហ៊ុយដែលត្រូវចំណាយនៅក្នុងការអភិវឌ្ឍឱសថប្រភេទទាំងនេះជាច្រើន។»
លោក ហ្រ្គេយសុន និយាយថា អ្នកជំងឺ៩៥ភាគរយនៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា ដែលមិនអាចមានលទ្ធភាពទិញថ្នាំ គ្លីវិក អាចទទួលបានឱសថនេះដោយឥតគិតថ្លៃ តាមរយៈកម្មវិធីដែលគេហៅថា «ការថែទាំដោយក្តីមេត្តាករុណា» ដែលអនុវត្តដោយក្រុមហ៊ុន ណូវ៉ាទីស។
ប៉ុន្តែ តាហៀ អាមិន នៃអង្គការគំនិតផ្តួចផ្តើមសម្រាប់ឱសថនិយាយថា អ្នកជំងឺមហារីកបានរាយការមកថា វាមានការលំបាកនៅក្នុងទទួលបានឱសថដែលឥតគិតថ្លៃទាំងនោះ។
«ប្រសិនបើអ្នកនិយាយអំពីមនោសញ្ជេតនានៃការផ្តល់ថវិការដល់ប្រជាពលរដ្ឋក្រីក្រ នោះខ្ញុំគិតថា មនុស្សភាគច្រើននឹងមិនទទួលបានឱសថនោះទេ។ ហើយយើងបានឃើញរឿងបែបនេះនៅក្នុងករណីផ្សេងៗផងដែរ ដែលពួកគេនិយាយថា យើងមានកម្មវិធីក្នុងការទទួលបានដូចនេះឬដូចនោះ។ ប៉ុន្តែ មានតែប្រជាពលរដ្ឋនិងប្រទេសចំនួនប៉ុន្មានភាគរយតែប៉ុណ្ណោះ ដែលទទួលបានពីកម្មវិធីនេះ។»
ប៉ុន្តែ ជាមួយនឹងតម្លៃនៃការអភិវឌ្ឍឱសថ ដែលពេលខ្លះមានតម្លៃរហូតដល់ទៅមួយពាន់លានដុល្លា លោក ហ្រ្គេយសុន នៃអង្គការហ្វាម៉ា មានការព្រួយបារម្ភថា សេចក្តីសម្រេចទៅលើប្រកាសនីយប័ត្ររបស់ឥណ្ឌានិងសេចក្តីសម្រេចផ្សេងៗទៀតដែលអាចនឹងកើតមានបន្តមកទៀត អាចធ្វើឲ្យយ៉ឺតយ៉ាវ ដែលប្រភេទឱសថថ្មីៗដែលត្រូវការជាចាំបាច់ អាចនឹងចូលមកក្នុងទីផ្សារ៕
ប្រែសម្រួលដោយ ឌី ខាំបូលី
