ភ្ជាប់​ទៅ​គេហទំព័រ​ទាក់ទង

ព័ត៌មាន​​ថ្មី

ក្រុម​អ្នក​ស្រាវ​ជ្រាវ​អាមេរិកាំង​កំពុង​រក​វិធី​ប្តូរ​ពន្ធុ​សត្វ​មូស​មួយ​បែប​ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​វា​ចម្លង​ជម្ងឺ​គ្រុន​ចាញ់​


នៅ​​ក្រោម​​ពន្លឺ​ភ្លើង​ UV​ សត្វ​​មូស​ឡាវ៉ា​ (larva) ​បង្ហាញ​​ចំណុច​​ពណ៌ក្រហម​​នៅ​​ប្រព័ន្ធ​​វិញ្ញាណ​​របស់​​​វា​។
នៅ​​ក្រោម​​ពន្លឺ​ភ្លើង​ UV​ សត្វ​​មូស​ឡាវ៉ា​ (larva) ​បង្ហាញ​​ចំណុច​​ពណ៌ក្រហម​​នៅ​​ប្រព័ន្ធ​​វិញ្ញាណ​​របស់​​​វា​។

វ៉ាស៊ីនតោន៖ ជម្ងឺ​គ្រុន​ចាញ់​សម្លាប់​មនុស្ស​ប្រមាណ​មួយ​លាន​នាក់​រាល់​ឆ្នាំ​ ភាគ​ច្រើន​កុមារ​នៅ​ក្នុង​ទ្វីប​អាហ្វ្រិក។​ កិច្ច​ប្រឹង​ប្រែង​ជា​ច្រើន​ដើម្បី​កំចាត់​ជម្ងឺ​នេះ​បាន​ផ្តោតទាំង​ស្រុង​ទៅ​លើ​ការ​ការ​ពារ​ទល់​នឹង​សត្វ​មូស​ដែល​ចម្លង​ប៉ារ៉ាស៊ីត​នៃ​ជម្ងឺ​គ្រុន​ចាញ់។​ ការ​ប្រើ​មុង​ដេក​ និង​កម្មវិធី​កំចាត់​មូស​ផ្សេង​ទៀត​បាន​ទទួល​ជោគ​ជ័យ​ ប៉ុន្តែ​នៅ​ពេល​នេះ​មាន​ក្រុម​មួយ​នៃ​ក្រុម​អ្នក​ស្រាវ​ជ្រាវ​ សរអ​ កំពុងស្រាវ​ជ្រាវ​តាម​វិធី​ផ្សេង​ទៀត​ គឺ​តាម​រយៈ​ការ​ប្តូរ​ពន្ធុ​សត្វ​មូស​មួយ​បែប​មិន​ឲ្យ​ចម្លង​ជម្ងឺ។

លោក​ Michael Riehle​ អ្នក​វិទ្យាសាស្ត្រ​នៃ​សាកល​វិទ្យាល័យ​ Arizona​ ពន្យល់​ថា​ ប៉ារ៉ាស៊ីត​នៃ​ជម្ងឺ​គ្រុន​ចាញ់​ដែល​បង្កើត​កូន​ចៅ​នៅ​ក្នុង​សត្វ​មូស​ មាន​មួយ​ផ្នែក​នៃ​ជីវិត​របស់​វា​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​វា​អាច​រង​គ្រោះ​ថ្នាក់​ជា​ពិសេស។

«យើង​ដាក់​ទិស​ដៅ​តម្រង់​ទៅ​លើ​ប៉ារ៉ាស៊ីត​ជម្ងឺ​គ្រុន​ចាញ់​ នៅ​ពេល​វា​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ពោះវៀន​តូច។​ ហើយ​យើង​ជ្រើស​យក​ដំណាក់​កាល​នេះ​ ពីព្រោះ​ថា​ជា​ដំណាក់​កាល​ដែល​ប៉ារ៉ាស៊ីត​ជម្ងឺ​គ្រុន​ចាញ់​មាន​ចំនួន​តិច​បំផុត»។

តាម​ពិត​មាន​ប៉ារ៉ាស៊ីត​ Plasmodium ​តែ​ពីរបីឡូ​ប៉ុណ្ណោះ។​ លុះ​ណា​តែ​គេ​សម្លាប់​វា​ បើ​មិន​ដូច្នោះ​ទេ​វា​អាច​កើតបន្ថែម​ដល់​ទៅ​រាប់​ម៉ឺន​នៅ​ក្នុង​ខ្លួន​សត្វ​មូស​ហើយ​ចម្លង​ទៅ​មនុស្ស​ម្នាក់​ទៀត​នៅ​ពេល​ដែល​មូស​នោះ​ហើរ​ទៅ​ខាំ​អ្នក​នោះ។​ ដូច្នេះ​លោក​ Riehle​ និង​សហ​សេវិក​របស់​លោក​បាន​បង្កើត​វិធី​កែ​ប្រែ​ពន្ធុ​មួយ​ដែល​បំបែក​មុខ​ងារ​សំខាន់ៗ​នៅ​ក្នុង​ខ្លួន​សត្វ​មូស​ មាន​រួម​ទាំង​ការ​ឆ្លើយ​តប​នៃ​គ្រឿង​ការពារ​ខ្លួន​និង​អាយុកាល​របស់​សត្វ​មូស។​ សត្វ​មូស​ដែល​កែ​ប្រែ​ពន្ធុ​ឆាប់​ងាប់​ជាង​មុន​មាន​ន័យ​ថា​ ពួក​វា​មាន​ពេល​តិច​ដើម្បី​ខាំ​មនុស្ស​រង​គ្រោះ​ម្នាក់​ទៀត​ ដោយ​សារ​ការ​ប្តូរ​ពន្ធុ​សម្រាប់​សម្លាប់​ប៉ារ៉ាស៊ីត​នៅ​ក្នុង​ពោះវៀន​តូច​របស់​សត្វ​មូស។​ ប៉ុន្តែ​ លោក​ Riehle​ ទទួល​ស្គាល់​ថា ​គេ​ពុំ​ដឹង​ប្រាកដ​ថា​តើ​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​នេះ​មាន​ដំណើរការ​ដូច​ម្តេច​ទេ។

«រឿង​មួយ​ដែល​យើង​ចង់​ដឹង​គឺ​ ថា​តើ​វា​មាន​ដំណើរ​ការ​ដូច​ម្តេច​ខ្លះ​ទៅ។​ យើង​មាន​គំនិត​ខ្លះ​ អំពី​របៀប​ដែល​ប៉ារ៉ាស៊ីត​ត្រូវ​បាន​សម្លាប់​ ប៉ុន្តែ​យើង​ពិត​ជា​មិន​ដឹង​ប្រាកដ​ទេ​នៅ​ត្រង់​ចំណុច​នេះ។​ ហើយ​ដូច្នេះ​ ការ​សិក្សា​ត​ទៅ​មុខ​កំពុង​វែកញែក​ឲ្យ​ដឹង​ថា​ តើ​ពន្ធុ​នេះ​ធ្វើ​អ្វី​ខ្លះ​ឲ្យ​ប្រាកដ​នៅក្នុង​ខ្លួន​សត្វ​មូស​ដើម្បី​សម្លាប់​ប៉ារ៉ាស៊ីត​ជម្ងឺ​គ្រុន​ចាញ់។​ ហើយ​កិច្ចការ​នេះ​ វា​អាច​ជួយ​យើងឲ្យ​បង្កើត​សត្វ​មូស​ដែល​មិន​ចម្លង​ជម្ងឺ​គ្រុន​ចាញ់​ ឲ្យ​មាន​ប្រសិទ្ធិភាព​ជាង​មុន»។

ប្រសិន​បើ​ពួក​គេ​បាន​ជោគ​ជ័យ​ សត្វ​មូស​ដែល​មិន​ចម្លង​ជម្ងឺ​គ្រុន​ចាញ់​ អាច​ជា​អាវុធ​មួយ​មាន​អនុភាព​នៅ​ក្នុង​ការ​ប្រយុទ្ធ​ប្រឆាំង​នឹង​ជម្ងឺ​សម្លាប់​មនុស្ស​មួយ​បាន​ បើ​សិន​ជា​គេ​អាច​យក​វា​ទៅ​អនុវត្ត​បាន​ដោយ​ពិត​ប្រាកដ​មែន​នោះ។

លោក​ Riehle​ និយាយ​ថា​សត្វ​មូស​ដែល​ប្តូរ​ពន្ធុ​ អាច​យក​ទៅ​កែ​ប្រែ​បន្ថែម​ទៀត​ ដើម្បី​ឲ្យ​វា​បណ្តេញ​សត្វ​មូស​ដែល​មាន​ប៉ារ៉ាស៊ីត​ជម្ងឺ​គ្រុន​ចាញ់​ចេញ​ឱ្យ​អស់។

«គំនិត​នេះ​គឺ​ថា​ លោក​អ្នក​ផ្តល់​ដល់​សត្វ​មូស​នូវ​យន្តការ​ម្យ៉ាង​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​មូស​ទាំង​នោះ​មាន​ប្រៀប​ក្នុង​ការ​ប្រជែង​គ្នា​នៅ​ក្នុង​តំបន់​រហោឋាន ។​ ហេតុ​ដូច្នេះ​ នៅ​ពេល​ណា​លោក​អ្នក​ពន្លែង​មូស​ទាំង​នោះ​ ពួក​វា​អាច​ប្រកួត​ឈ្នះ​ពួក​មូស​ព្រៃ​ ហើយ​រយៈ​ពេល​កន្លង​ទៅ​មុខ​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ​ វា​ប្រាកដ​ជា​អាច​ជំនួស​ពួក​មូស​ជម្ងឺ​គ្រុន​ចាញ់​ចេញ​ទាំង​អស់​បាន»។

ការ​បង្កើត​សត្វ​មូស​កែ​ប្រែ​ពន្ធុ​ដើម្បី​ការពារ​ការ​ចម្លង​ជម្ងឺ​គ្រុន​ចាញ់​ជា​រឿង​មួយ។​ ការ​កែប្រែ​មូស​ដែល​ប្តូរ​ពន្ធុ​ដើម្បី​ដេញ​មូស​ប៉ារ៉ាស៊ីត​ឲ្យ​វិនាស​ អាច​ជា​រឿង​មួយ​ទៀត។​ ហើយ​អ្នក​វិទ្យាសាស្ត្រ​នៃ​សាកលវិទ្យាល័យ​ Arizona​ លោក​ Michael​ Riehle​ ទទួល​ស្គាល់​ដូច​ដែល​លោក​បាន​និយាយ​ថា​ មាន​ឧបសគ្គ​មួយ​ចំនួន​ដែល​ត្រូវ​ពុះពារ​ដើម្បី​ឲ្យ​បាន​សម្រេច​តាម​គោល​បំណង។​ នៅ​ក្នុង​ព្រឹត្តិការណ៍​ណា​ក៏​ដោយ​ លោក​និយាយ​ថា​ គេ​នឹង​ប្រើ​ពេល​យ៉ាង​តិច​១០ឆ្នាំ​ មុន​នឹង​សត្វ​មូស​ដែល​កែ​ប្រែ​ពន្ធុ​អាច​ចេញ​ពី​មន្ទីរ​ពិសោធន៍​បាន។

លោក​ Riehle ​បាន​ពណ៌នា​វិធី​ថ្មី​ហើយ​ប្លែក​អំពី​ការ​ការពារ​ការ​រាល​ដាល​ជម្ងឺ​គ្រុន​ចាញ់​នេះ​ នៅ​ក្នុង​ទស្សនាវដ្តី​ឈ្មោះ​ Plos ​Pathogens។

ប្រែ​សម្រួល​ដោយ​ នុច​ សារីតា

XS
SM
MD
LG