ខណៈទឹកជំនន់រដូវវស្សាកំពុងវាយលុកទីក្រុង ហ្សាការតា នៅក្នុងខែធ្នូនេះ អភិបាលថ្មីនៃទីក្រុងនេះបានបន្ទោសទៅលើប្រភពដ៏គួរឱ្យសង្ស័យមួយគឺ៖ គម្រោងអភិវឌ្ឍន៍ប្រព័ន្ធដឹកជញ្ជូនតាមរថភ្លើងប្រភេទ light railនិងរថភ្លើងល្បឿនលឿន សម្រាប់រដ្ឋធានីនៃប្រទេសឥណ្ឌូណេស៊ីមួយនេះ។
លោក Anies Baswedan អភិបាលទីក្រុង ហ្សាការតា បាននិយាយសំដៅទៅលើរថភ្លើងល្បឿនលឿនដែលហៅកាត់ថា MRT និងរថភ្លើងប្រភេទ light rail ដែលហៅកាត់ថា LRT ថា ៖ «ខ្ញុំបានទាក់ទងនិងត្រួតពិនិត្យដោយផ្ទាល់នៅហ្នឹងកន្លែង។ បញ្ហាស្ថិតនៅត្រង់ថា កន្លែងមួយចំនួននៃប្រឡាយតូចៗ ត្រូវបានរាំងស្ទះដោយគម្រោងអភិវឌ្ឍន៍ដែលកំពុងដំណើរការសម្រាប់រថភ្លើងដឹកជញ្ជូនសាធារណៈ ដូចជាប្រភេទ MRT ប្រភេទ LRT និងប្រភេទផ្សេងៗទៀត»។
ប្រសិនបើរដ្ឋបាលរបស់លោកពន្យារពេលអនុវត្តគម្រោងអភិវឌ្ឍន៍នេះ នោះមានន័យថា ទីក្រុងហ្សាការតានឹងប្រឈមបញ្ហាកកស្ទះចរាចរណ៍ ដែលធ្វើឲ្យកាន់តែពិបាកក្នុងការធ្វើដំណើរ។
ប្រព័ន្ធដឹកជញ្ជូនកកស្ទះចរាចរណ៍
ទីក្រុង ហ្សាការតា ក៏ដូចជាទីក្រុងធំៗផ្សេងទៀតដែរ ដែលរីកចម្រើនយ៉ាងលឿនក្នុងអំឡុងសតវត្សរ៍ទី២០ គឺសុទ្ធតែមានកិត្តិសព្ទអាក្រក់ខាងកកស្ទះចរាចរណ៍។ មានមនុស្សប្រមាណ ៣លាន៥សែននាក់ ធ្វើដំណើរទៅធ្វើការនៅក្នុងទីក្រុងនេះជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដោយចំណាយពេលជាច្រើនម៉ោងក្នុងការធ្វើដំណើរ។ មានមនុស្សប្រមាណតែ៥៦%ប៉ុណ្ណោះ ដែលប្រើប្រាស់សេវាដឹកជញ្ជូនសាធារណៈ។
ផ្លូវនៅក្នុងទីក្រុងហ្សាការតាគឺមានត្រឹមតែប្រហែល៨ទៅ៩%ប៉ុណ្ណោះ។ តួលេខនេះមានន័យថា ដីដែលអភិវឌ្ឍភាគច្រើនគឺប្រើសម្រាប់ធ្វើផ្លូវនិងច្រកតូចៗជាច្រើន។ ផ្ទុយទៅវិញ នៅក្នុងទីក្រុងតូក្យូ អត្រាផ្លូវធំជាងនេះដល់ទៅពីរដង និងធំជាងនេះបួនដងក្នុងទីក្រុង ញូវយ៉ក។ ទីក្រុងហ្សាការតា ដើរក្រោយជាងទីក្រុងមួយចំនួនក្នុងតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍ ដូចជាទីក្រុងម៉ានីល បាងកក កូឡាឡាំពួរជាដើម ក្នុងការអភិវឌ្ឍគម្រោងរថភ្លើងដឹកអ្នកដំណើរ។
ការសម្ពោធការអនុវត្តគម្រោងរថភ្លើង MRT បានចាប់ផ្ដើមនៅឆ្នាំ២០១៣។ នៅដំណាក់កាលដំបូង ខ្សែរថភ្លើងនេះរត់ចាប់ពីភាគខាងត្បូងទីក្រុងហ្សាការតា ទៅដល់រង្វង់មូលសណ្ឋាគារឥណ្ឌូណេស៊ីដែលនៅកណ្ដាលទីក្រុងហ្សាការតា ហើយគ្រោងនឹងដាក់ឲ្យដំណើរការក្នុងខែមីនា ឆ្នាំ២០១៩ ខាងមុខនេះ។
ផ្នែកនៃសំណង់នោះ រួមបញ្ចូលផ្លូវសំខាន់ៗ ដូចជា ផ្លូវ Sudirman ដែលបានលិចទឹកប្រហែលកន្លះម៉ែត្រ កាលពីពាក់កណ្ដាលខែធ្នូនេះ។ នាយកគ្រប់គ្រងធនធានទឹកនៃទីក្រុងហ្សាការតា លោក Teguh Hendarwan បានអះអាងថា សំណង់នោះរារាំងផ្លូវទឹក។ ហើយលោកបានរាយការណ៍ទៅលោកអភិបាលក្រុងរួចរាល់ហើយ។
ថ្នាក់ដឹកនាំរបស់ក្រុមហ៊ុនរថភ្លើង MRT បានបដិសេធថា គម្រោងរបស់ខ្លួនមិនបានបង្កឲ្យមានការលិចទឹកនោះទេ។
លោក Tubagus Hikmat លេខាធិការនៃក្រុមហ៊ុនរថភ្លើង MRT បាននិយាយកាលពីពាក់កណ្ដាលខែធ្នូថា៖ «យើងបានធានាហើយថា អ្វីដែលយើងកំពុងធ្វើ គឺស្របទៅនឹងការវិភាគលើផលប៉ះពាល់បរិស្ថាន ចាប់តាំងពីការចាប់ផ្តើមសាងសង់មកម្ល៉េះ ហើយយើងក៏បានធានាដែរថា ប្រព័ន្ធបង្ហូរទឹកយើងតែងតែត្រូវបានថែរក្សា»។
ប្រជាពលរដ្ឋក្រីក្រជាអ្នករងគ្រោះខ្លាំងបំផុត
ក្រៅពីអ្នកដំណើរក្រីក្រ ប្រជាពលរដ្ឋដែលមានប្រាក់ចំណូលទាបនៅតំបន់អនាធិបតេយ្យនិងតំបន់ក្បែរនោះក្នុងភាគខាងជើងទីក្រុងហ្សាការតាក៏ស្ថិតក្នុងចំណោមអ្នកដែលមានការលំបាកបំផុតនៅរដូវវស្សាដែរ។ ពួកគេភាគច្រើនរស់នៅក្នុងផ្ទះដែលមានគុណភាពសាងសង់ទាប ហើយមិនត្រឹមតែប្រឈមមុខនឹងភ្លៀងធ្លាក់ខ្លាំងប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏កំពុងទទួលរងផលប៉ះពាល់ដ៏អាក្រក់បំផុតពីការកើនឡើងកម្រិតទឹកសមុទ្រនិងការស្រុតដី ដែលធ្វើឲ្យទីក្រុងហ្សាការតានឹងត្រូវលិចចូលក្នុងដីដោយសន្សឹមៗដែរ។
លោក Muhammed Andri ចៅសង្កាត់ Penjaringan ដែលស្ថិតនៅភាគខាងជើងទីក្រុង ហ្សាការតា បានថ្លែងប្រាប់ទីភ្នាក់ងារព័ត៌មាន Reuters ថា៖ «កាលពីបួនឆ្នាំមុន សឹងតែ៩០ភាគរយក្នុងសង្កាត់នេះបានជន់លិច ហើយផ្ទះសម្បែងនិងទ្រព្យសម្បត្តិត្រូវបានបំផ្លិចបំផ្លាញ។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក យើងបានផ្លាស់ទីលំនៅប្រជាជនជាង១២០០គ្រួសារទៅអគារស្នាក់នៅក្នុងតម្លៃថោកនៅក្នុងតំបន់នោះ»។
លោក Gugun Muhammad ជាសកម្មជននៃអង្គការសហគមន៍អ្នកក្រីក្រក្នុងទីក្រុង(Urban Poor Consortium) ដែលមានមូលដ្ឋានក្នុងទីក្រុងហ្សាការតាបាននិយាយថា៖ «តាមពិតទៅ ទឹកជំនន់នៅក្នុងរដូវវស្សាឆ្នាំនេះ មានភាពប្រសើរជាងមុន»។
អ្នកស្រី Nila Ardhiani នាយកវិទ្យាស្ថាន Amrta Institute for Water Literacy បាននិយាយថា៖ «មានកត្តាជាច្រើនដែលបង្កឲ្យមានការបំផ្លិចបំផ្លាញដោយសារទឹកជំនន់ក្នុងទីក្រុងហ្សាការតា។ ទីមួយគឺការបាក់ស្រុតដី។ ទីក្រុងហ្សាការតា បានស្រុតចុះទាបទៅៗ ពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំ»។ មូលហេតុចម្បងនៃបញ្ហានេះគឺការជីកយកទឹកក្រោមដីដ៏ច្រើនលើសលប់ ពីអណ្តូងរាប់លាននៅទូទាំងទីក្រុង ដែលមូលហេតុនេះកើតឡើងមកពីការដែលរដ្ឋាភិបាលទីក្រុងហ្សាការតាមិនបានផ្ដល់សេវាទឹកស្អាតសាធារណៈបានគ្រប់គ្រាន់ រហូតដល់ឆ្នាំនេះទើបមាន។
អ្នកស្រី Ardhiani បានបន្ថែមទៀតថា៖ «ទឹកជំនន់បានបន្ថែមឲ្យផលប៉ះពាល់ពីការបាក់ស្រុតដីមានសភាពកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរ។ ហើយប្រាកដណាស់ បញ្ហាក៏បណ្តាលមកពីថ្នាក់គ្រប់គ្រងដែរ។ រដ្ឋបាលថ្មីនេះ គួរតែពង្រឹងការថែទាំលើការបូមទឹក»។
អ្នកស្រីនិយាយថា នេះគឺជាចំណុចត្រូវចាប់ផ្ដើម។ ជារួម ក្រៅពីរដ្ឋបាលថ្មីនោះ អ្នកដែលពាក់ព័ន្ធនឹងកិច្ចការហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធសឹងតែទាំងអស់ គឺជាក្រុមមនុស្សដដែល។ ដូច្នេះអ្វីដែលចាំបាច់ គឺការគ្រប់គ្រងដោយផ្ទាល់ច្រើនជាងមុន។ ចាំបាច់មានការត្រួតពិនិត្យ ចាប់ពីថ្នាក់ដឹកនាំកំពូលដល់ថ្នាក់ក្រោម ដើម្បីធានាថា យើងអាចដោះស្រាយបញ្ហាភ្លៀងធ្លាក់ដែលយើងកំពុងមានក្នុងពេលថ្មីៗនេះបាន»៕
ប្រែសម្រួលដោយ នូវ ពៅលក្ខិណា
