ភ្ជាប់​ទៅ​គេហទំព័រ​ទាក់ទង

ព័ត៌មាន​​ថ្មី

ភូមា​ឆ្ពោះ​ទៅ​កាន់​ឯកជន​ភាវូបនីយកម្ម​


ស្ត្រី​ភូមា​ម្នាក់​លក់​បន្លែ​នៅ​ផ្សារ​បន្លែ​លក់​ដុំ​មួយ​ក្នុង​ទី​ក្រុង​រ៉ង់ហ្គូន​ប្រទេស​ភូមា កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​២៥​ខែ​មេសា​ឆ្នាំ​២០១០។
ស្ត្រី​ភូមា​ម្នាក់​លក់​បន្លែ​នៅ​ផ្សារ​បន្លែ​លក់​ដុំ​មួយ​ក្នុង​ទី​ក្រុង​រ៉ង់ហ្គូន​ប្រទេស​ភូមា កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​២៥​ខែ​មេសា​ឆ្នាំ​២០១០។

យោធា​របស់​ភូមា​ កំពុង​ខិត​ខំប្រឹងប្រែង​ធ្វើ​ឯកជន​ភាវូបនីយកម្មទ្រព្យ​សម្បត្តិរដ្ឋ​ឲ្យទៅ​ជា​ផ្នែក​មួយ​នៃ​ការ​ធ្វើ​កំណែ​ទម្រង់​សេដ្ឋកិច្ច។ តែ​ពួក​អ្នក​រឹះគន់​ជា​ច្រើន​និយាយ​ថា កម្មវិធី​គ្រាន់​តែ​ផ្ទេរ​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ទៅ​ឲ្យ​សម្ព័ន្ធមិត្ត​របស់​រដ្ឋាភិបាល​យោធា​ និង​បន្ត​ការ​ត្រួតត្រា​សេដ្ឋកិច្ច​របស់​ខ្លួន​ប៉ុណ្ណោះ។

ភូមា​ជា​ប្រទេស​ក្រី​ក្រ​បំផុត​មួយ​ក្នុង​ទ្វីប​អាស៊ី​ ហើយ​រដ្ឋាភិបាល​យោធា​គ្រប់គ្រង​សេដ្ឋកិច្ច។ ក៏​ប៉ុន្តែ​ រដ្ឋាភិបាល​កំពុង​ធ្វើ​កំណែ​ទម្រង់​សេដ្ឋកិច្ច​ឲ្យ​ជឿន​លឿន​ទៅ​មុខ​ ដោយ​ធ្វើ​ការ​លក់​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​រដ្ឋ​រហូត​ដល់​៩០​ភាគរយ។

ក្នុង​ខណៈ​ពេល​ដែល​សេចក្តី​លម្អិត​នៅ​ជា​សេចក្តី​ព្រាង​នៅ​ឡើយ​ សេចក្តី​រាយការណ៍​របស់​ប្រព័ន្ធ​ផ្សព្វ​ផ្សាយ​ក្នុង​ទីក្រុង រ៉ង់ហ្គូន (Rangoon)​ ឲ្យ​ដឹង​ថា​ ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ដែល​គ្រប់គ្រង​ដោយ​រដ្ឋ​ជាង​៤០០​រួមមាន​អាកាស​យានដ្ឋាន​ អគារ​ ស្ថានីយ៍​ប្រេង​ឥន្ធនៈ​ និង​ដី​ជិត​កំពង់ផែ​សំខាន់​មួយ​បាន​ត្រូវ​លក់។

លោក ដាកហ្ក្លាស ក្លាយតុន (Douglas Clayton)​ ជា​នាយក​រៀប​ចំ​ចាត់​ចែង​នៃ​ក្រុមហ៊ុន​ថវិកា​បណ្តាក់ទុន​ LeopardCapital ​ដែល​មាន​ទី​តាំង​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា។​ លោក​និយាយ​ថា ឯកជន​ភាវូនីយ​កម្ម​ជា​ជំហាន​មួយ​ឆ្ពោះ​ទៅ​កាន់ប្រសិទ្ធិភាព។ លោក ក្លាយតុន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា៖

«ការ​ដាក់​សេដ្ឋកិច្ចឲ្យ​មាន​លក្ខណៈ​ឯកជន​ទំនង​ជា​នាំ​ឲ្យ​មាន​ការ​គ្រប់​គ្រងសេដ្ឋកិច្ច​កាន់​តែ​ប្រសើរ​ឡើង។ វា​ជា​ជំហាន​មួយ​ឆ្ពោះ​ទៅ​រក​ទំនើបភាវូនីយកម្ម​ប្រទេស​ភូមា ហើយ​ទោះ​បី​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ ក៏​លទ្ធផលទំនង​ជា​មិន​អាក្រក់​ជាង​នៅ​ពេល​ឥឡូវ​នេះ​ទេ ហើយ​វា​អាច​កាន់តែ​ល្អ​ប្រសើរ​ឡើង។ នឹង​មាន​អ្នក​ទទួល​ផលប្រយោជន៍​ពី​សេដ្ឋកិច្ច​សេរីដូច្នេះ​ ​វា​នឹង​មានសន្ទុះ​កាន់តែ​ខ្លាំង​ឡើង​សម្រាប់​ការ​ធ្វើ​កំណែ​ទម្រង់​បន្ថែម​ទៀត»។

ក៏​ប៉ុន្តែ​ អ្នក​ជំនាញ​ការ​ភូមា​ខ្លះ​ និយាយ​ថា ឯកជនភាវូនីយ​កម្ម​ជា​ផ្នែក​មួយ​នៃកិច្ចខិតខំ​ប្រឹងប្រែង​របស់​ពួកយោធា​ដើម្បី​រក្សា​ការ​កាន់​អំណាច​របស់​ខ្លួន។ពួកគេ​ និយាយ​ថា ទ្រព្យសម្បត្តិ​ជា​ច្រើន​បាន​ធ្លាក់​ទៅ​លើ​ពាណិជ្ជករ​ដែល​មាន​ចំណង​ទាក់ទង​ជាមួយ​ពួក​យោធា​ ដែល​ជា​កិច្ច​ខិតខំ​ប្រឹង​ប្រែង​មួយដើម្បីធ្វើ​ឲ្យការ​គាំទ្រ​មុន​ពេល​បោះឆ្នោត​កាលពីឆ្នាំ​ទៅ។

គណបក្សនានា​ដែល​ជិតស្និទ្ធ​នឹង​ពួក​យោធា​ឈ្នះ​បាន​ទទួល​អាសនៈ​ប្រហែល​៨០​ភាគរយ​នៅ​ក្នុង​ការ​បោះឆ្នោត​ខែ​វិច្ឆិកា​ដែល​ជា​ការ​បោះឆ្នោត​លើក​ទី១​ក្នុង​រយៈពេល​២០​ឆ្នាំ។ រដ្ឋ​ធម្មនុញ្ញ​បាន​ទុក​ដោយ​ឡែក​នូវ​អាសនៈ​ចំនួន​២៥ភាគ​រយ​នៃ​អាសនៈ​ទាំង​អស់​សម្រាប់​ពួកយោធា។

លោក​ស្រី អាលីសុន វីការី (Alison Vicary) ជា​សេដ្ឋវិទូ​ពី​សកលវិទ្យាល័យ​ ម៉ាក្វារី (Macquarie​) នៃ​ប្រទេស​អូស្រ្តាលី។ លោក​ស្រី​មាន​ប្រសាសន៍​ថា៖

«ការ​លក់​ទ្រព្យសម្បត្តិ​ទាំងមូល​នេះ​ដែល​ពួកគេ​បាន​ធ្វើ​មុន​ការ​បោះ​ឆ្នោត​គឺ​ដើម្បី​ឲ្យ​បាន​ទទួល​ការ​គាំទ្រ​ពី​ពួក​សហគ្រិន​ធំៗ​ខ្លះ។ ឧទាហរណ៍ ​អាកាស​យានដ្ឋាន​ បាន​ត្រូវ​ផ្តល់​ទៅ​ឲ្យ​ពួក​សហគ្រិន​ទាំងនោះ​ដែលជា​សម្ព័ន្ធ​មិត្តជាមួយ​របប​នោះ​អស់រយៈ​ជាច្រើន​ឆ្នាំ។ ដូច្នេះ​ ជា​ការ​ពិត​ របប​នោះ​បាន​គិតថា​ពួក​សហគ្រិន​ទាំង​នោះ​ ចាំ​បាច់​ត្រូវ​នៅ​ខាង​ពួកគេ។ របៀប​គេរៀបចំចាត់​ចែង​នៅ​ថ្ងៃ​អនាគត​ជា​បញ្ហា​មួយ​ផ្សេង​ទៀត»។

អ្នក​ជំនាញ​ភូមា​មួយ​ចំនួន​កត់សម្គាល់​ថា ពួក​អ្នក​ទិញ​ទ្រព្យ​សម្បតិ្ត​រដ្ឋ​រួម​មាន​ក្រុមហ៊ុន​សាជីវកម្ម​ដែល​កាន់​កាប់​ដោយ​ពួកយោធា​ដូចជា​ក្រុមហ៊ុន​ Union of Myanmar Economic Holding ​ដែល​ត្រួតត្រា​មូលនិធិ​ចូលនិវត្តន៍​របស់​កងទ័ពនិង​ក្រុមហ៊ុន​ Myanmar Economic Corporation ​ដែល​ត្រួតត្រា​មូលនិធិមក​ពីការ​លក់​សហគ្រាស​ដែល​រដ្ឋ​កាន់កាប់។

លោកស្រី​ ដេប៊ី ស្តថាដត៍ (Debbie Stothardt) ជា​អ្នក​នាំ​ពាក្យ​អង្គការ​សិទ្ធិមនុស្ស​បណ្តាញ​អាស៊ាន (Alternative ASEAN Network)។ លោក​ស្រី​ថ្លែង​ថា៖

«ចលនា​នៃ​ឯកជន​ភាវូបនីយកម្ម​ដែល​បាន​កើត​មាន​ឡើង ​ជា​ចំណាត់ការ​ដើម្បី​ធ្វើ​ទ្រព្យសម្បត្តិ​សាធារណៈ​ឲ្យក្លាយជា​ទ្រព្យសម្បត្តិ​ឯកជន​របស់​របប​យោធា ហើយ​មិត្ត​ភក្តិ​ជិតសិ្នទ្ធ​របស់​ខ្លួន​រួម​មានពួក​មេ​ដឹក​នាំ​គណបក្ស​សហភាព​សាមគ្គីភាព និង​ការអភិវឌ្ឍ​ដែល​ជា​គណៈ​បក្ស​ដ៍ធំ​បំផុត​ដែល​គាំទ្រ​របប​នោះ»។

លោក​ ប៊ទីល លិនត៍នរ (Bertil Lintner) ជា​អ្នកនិពន្ធ​និងអ្នក​ធ្វើ​អត្ថាធិប្បាយ​ស្តីពី​ភូមា​យល់​ស្រប​ថា ការ​លក់​ឡាយ​ឡុង​ធ្វើ​ឲ្យ​សេដ្ឋកិច្ច​ភាគ​ច្រើន​ស្ថិត​នៅក្រោមការត្រួតត្រា​របស់​ពួកយោធា។ ក៏ប៉ុន្តែ ​លោក​និយាយ​ទៀត​ថា វា​អាច​បើកផ្លូវសម្រាប់ការវិនិយោគទុន​ឯកជន​ដែរ​ ។ លោក​បន្ត​ថា៖

«ពួកគេ​នឹង​និយាយ​ថា ចូរ​មើល​ឱកាស​ថ្មីៗ​ទាំងអស់នេះ​នៅ​ទី​នេះ គឺ​ដោយ​មាន​ក្រុម​ហ៊ុន និង​អង្គការ​កាន់​កាប់​ដោយ​ឯកជន​នោះ​ សេដ្ឋកិច្ច​បាន​រៀប​ចំ​សា​ជា​ថ្មី។ ក៏ប៉ុន្តែសេដ្ឋកិច្ច​នៅ​ខ្សោយ​ណាស់​ដែល​ពួក​គេ​ត្រូវ​ចាត់​វិធានការ»។

លោក ភិធរ​ ហ្កាលឡូ (Peter Gallo) ​ធ្វើការ​នៅ​ក្រុមហ៊ុន​ ប៉ាស៊ីហ្វិក រីស្ក​(Pacific Risk)​ ក្នុង​ទីក្រុង​ហុងកុងដែល​ជា​ក្រុមហ៊ុនពិគ្រោះ​ការ​ប្រឆាំង​ការលាងលុយកខ្វក់។ លោក​ព្រមាន​ថា​ ពួក​អ្នកវិនិយោគទុន​បរទេស​ ត្រូវតែ​ធ្វើ​ការប្រុងប្រយ័ត​នៅភូមា ​ទោះបី​មាន​ឯកជន​ភាវូបនីយកម្ម​ក៏ដោយ សហរដ្ឋ​អាមេរិក​ សហភាពអឺរ៉ុប​ និង​រដ្ឋា​ភិបាល​ប្រទេស​ផ្សេងៗ​ទៀត​ បាន​ដាក់ទណ្ឌកម្ម​សេដ្ឋកិច្ច​ប្រឆាំង​រដ្ឋាភិបាល​ដើម្បី​ធ្វើ​ឲ្យមាន​កំណែ​ទម្រង់​នយោបាយ។ លោក ហ្កាលឡូ​ថ្លែងថា៖

«បញ្ហា​ធំ​ជាក់ស្តែង​ពិតប្រាកដ​គឺ​នីតិរដ្ឋ និង​ស្ថានភាព​សិទ្ធិមនុស្ស។ អស់លោក​អ្នក​អាច​មាន​ប្រភេទ​រដ្ឋាភិបាល​មួយ​ដែល​លោកអ្នក​ចូលចិត្ត។ តែ​សំខាន់​នោះ​គឺថាតើ​រដ្ឋាភិបាល​នោះ​ជា​រដ្ឋាភិបាល​ជាប់ឆ្នោត​តាមបែប​ប្រជាធិបតេយ្យ​ឬ​អត់​ ក៏ប៉ុន្តែ​ប្រសិន​បើ​មាន​ការ​រំលោភ​សិទ្ធិមនុស្ស​ជាក់ស្តែង​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​នោះ​ហើយ​ការរំលោភ​សិទ្ធិ​មនុស្ស​បាន​គេ​ដឹងឮ​ ការថ្កោល​ទោស​ពី​សហគមន៍អន្តរជាតិ ​នឹង​ត្រូវ​បន្ត​ » ។

ក្រុមហ៊ុន​សាជីវកម្ម​ធំៗ​ជាច្រើន​របស់​ភូមា​ ដូចជា​ក្រុមហ៊ុន​ Union​ of​ Myanmar​ Economic​ Holdings​ បានស្ថិត​ក្នុង​បញ្ជីខ្មៅ​ទណ្ឌកម្ម​របស់​សហរដ្ឋ​អាមេរិក។

លោកស្រី ​ស្តថាដត៍ ដែល​ជាត​សកម្មជន​សិទ្ធិមនុស្ស​និយាយ​ថា​ការ​ធ្វើ​កំណែ​ទម្រង់​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ជីវភាព​មាន​ភាព​ប្រសើរ​ឡើង​បន្តិច​បន្តួច​សម្រាប់​ប្រជាពល​រដ្ឋ​ភូមា​ភាគ​ច្រើន។ លោក​ស្រី​បន្ត​ថា៖

«ប្រជាពលរដ្ឋ​ភាគ​ច្រើន​នៅ​ភូមា​មិន​មាន​ទឹកស្អាត​ ភ្លើង​អគ្គីសនី ការថែទាំ​សុខភាព និង​ការសិក្សា​អប់រំ​ជា​មូលដ្ឋាន​ទេ។ ដូច្នេះ​ ចំណាត់ការទាំង​មូល​ដើម្បី​ធ្វើ​ឯកជនភាវូនីយកម្ម​ទ្រព្យសម្បត្តិ​ទាំងអស់​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​គឺ​សំខាន់​សម្រាប់​ការ​ប្រែ​ក្លាយ​ទ្រព្យសម្បត្តិ​សាធារណៈ​ឲ្យ​ទៅ​ជា​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ផ្ទាល់​ខ្លួន​របស់​ពួក​មេ​ដឹក​នាំ​យោធា​ និង​មិត្ត​ភក្តិ​របស់​ពួកគេ​ ហើយ​វា​នឹងមិន​ធ្វើឲ្យស្ថានភាពប្រសើរឡើង​សម្រាប់​ប្រជាពល​រដ្ឋ​ភូមា​សាមញ្ញ​ទេ»។

ពួក​មន្រ្តី​ភូមា និង​អ្នកវិភាគ​នយោបាយ​ក្នុង​តំបន់​ខ្លះ​ និយាយ​ថា​ការ​ដាក់​ទណ្ឌ​កម្ម​របស់​ប្រទេស​លោក​ខាងលិច ​ជា​ដើមហេតុ​ធ្វើ​ឲ្យមានភាព​ក្រីក្រ​នៅ​ភូមា។ សមាគម​ប្រជាជាតិ​តំបន់​អាស៊ីអាគ្នេយ៍​ ដែល​មាន​ភូមា​ជា​សមាជិក​ដែរ​នោះចង់​លប់ចោល​ការដាក់ទណ្ឌកម្ម​នោះ។

មេដឹកនាំ​អាស៊ាន ​និយាយ​ថា ការបោះឆ្នោត និង​ការដោះលែង​លោកស្រី​អោង សានស៊ូជី មេ​ដឹក​នាំ​គណបក្សប្រឆាំង​ចេញ​ពី​ការ​ឃុំ​ឃាំង​បង្ហាញ​ថា ភូមា​កំពុង​ធ្វើ​កំណែ​ទម្រង់​ខាង​នយោបាយ​ឲ្យ​មាន​ភាព​ប្រសើរ​ឡើង។ ជា​លទ្ធផល​ សមាគម​អាស៊ាន​ឲ្យដឹង​ថា​ ការ​ដាក់​ទណ្ឌកម្ម​ត្រូវតែ​លុប​ចោល។ ក៏​ប៉ុន្តែ អង្គការ​សិទ្ធិ​មនុស្ស​ប្រាប់​ឲ្យ​ដឹង​ថា ​ការ​ផ្លាស់​ប្តូរ​មិន​បាន​ធ្វើ​កំណែ​ទម្រង់​ពិត​ប្រាកដ​ទេ ​ជាពិសេស​ដោយសារ​តែ​ពួក​យោធា​ភូមា​បាន​ឃុំឃាំងពួក​អ្នក​ទោសនយោបាយ​ជាង​២ពាន់​នាក់​ ហើយ​នៅ​តែ​រឹត​បន្តឹង​លើ​សេដ្ឋកិច្ច៕

ប្រែ​សម្រួល​ដោយ ជឹង ប៉ូជីន

XS
SM
MD
LG